ŁUBNO

(1272 Lubno, Anticum Lubno, 1380 Magna Lubno kop. z XVII w., 1419 Llubno, 1470-80 Lubnya, 1508 Lubnyo, 1511 Lubnnno!, 1529 Lyubno, 1530 Lubno abbatis, Lubno Bucynsky) 8 km na NE od Żmigrodu.

1. 1354 terytorium żmigrodzkie (territorium Smigrodense, Mp 3, 707); 1417 ziemia biec. → p. 4; 1508, 1530, 1581 pow. biec, par. Łężyny (RB; RP k. 50; ŹD s. 115).

2. Ok. 1354 Kazimierz W. poleca pkom. krak. Andrzejowi z Tęczyna odgraniczyć L. od Kopytowej i Łajsc → p. 3A (Mp. 3, 707); ww. pkom. rozgranicza L., Kopytową i Łajsce1Dok. rozgraniczenia widział jeszcze Wdowiszewski, Ród Bogoriów, → p. 7, s. 33, przyp. 2. Znajdował się on w „Liber transumptorum privilegiorum... monasterii Coprivnicensis”, który to kopiarz zaginął podczas II wojny światowej, por. Z. Kozłowska-Budkowa, S. Szczur, Dzieje opactwa, → p. 7, s. 6-7. Wypisy z ww. kopiarza, których dokonał A. Prochaska (BPAN rps 8810, varia 9) nie zawierają omawianego dok., a byłby to najstarszy, zaginiony dziś dok. podkomorski; 1511 doktorzy Kolegium Większego dz.. Łubienka przeciw opatowi koprz. o wytyczenie granicy między L. i Łubienkiem (ZB 3 s. 134, 141); Mikołaj z Szydłowca kaszt. rad. i pkom. krak. poświadcza, że komornik Stanisław z Jakubowic rozgraniczył Łubienko kol. Ś. Floriana od L. Stan. Skotnickiego (Fastnacht, Katalog 1, 22); 1514 doktorzy Kolegium Sztuk Ak. Krak. dz. Łubienka przeciw Stan. Skotnickiemu z L. o wycięcie 17 dużych drzew na cele budowlane i 1000 małych w lesie olszynowym k. stawu należącego do L. Skotnickiego. Sąd nakazuje wizję (ZB 3 s. 145); 1516 Stan Wróblowski z Lusławic w imieniu Skotnickiego i Stan. Biela z Nowego Miasta dziekana Ś. Floriana reprezentującego Kolegium Większe Ak. Krak. ma zapośredniczyć ugodę obu stron w sprawie o odnowienie granic i kopców; ww. Skotnicki z opatem koprz. o pole i las leżące k. granic Łubienka, które Skotnicki przyłączył do L.; ww. Skotnicki zeznaje, że nigdy nie wycinał i nie kazał wyciąć drzew w lesie w Łubienku; sąd wyznacza termin wizji w sporze o granice między wsiami kl. koprz. i Skotnickiego (ZB 3 s. 145-7, 151-2); 1516-8 Stan. Skotnicki przeciw kl. koprz. o niestawienie się na wizji wyznaczonej przez sąd w celu wykonania 84 znaków w lesie między cz. L. należącą do Skotnickiego a cz. L. i Zręcinem należącymi do kl. koprz.; ww. Skotnicki przeciw doktorom Kolegium Większego Ak. Krak. dz. Łubienka o niewykonanie znaków i kopców granicznych między Łubienkiem a L.; woźny Mikołaj Rataj oświadcza, że w sprawie o granice między cz. L. należącą do kl. koprz. a Łubienkiem kol. Ś. Floriana Mik. Machowski w imieniu Stan. Skotnickiego z L. oświadczył, że Skotnicki także nie ma wyznaczonych w swym lesie granic z opatem i kol. Ś. Floriana (ZB 5 s. 21, 42, 48-9; 3 s. 184).

1518 mgr Stan. Biel prof. teologii i dziekan kol. Ś. Floriana wraz z dr. Mikołajem z Krakowa kan. tejże kol. w imieniu wszystkich doktorów dz. Łubienka zawierają przyjacielską ugodę ze Stan. Skotnickim z L. Skotnicki pozwoli doktorom jednorazowo wyciąć w jego lesie 16 wielkich drzew na cele handlowe i 1000 małych drzew, tj. tyle, ile on wyciął w ich lesie w Łubienku, o co był pozywany. Z powodu stałego zalewania i podnoszenia się poziomu wody w stawie poza kopce graniczne na stronę Łubienka Skotnicki będzie płacił doktorom wieczyście 1 wiard. na ś. Marcina [11 XI]. Woda z tego stawu nie może przekraczać pali wierzbowych ustawionych przez rozjemców jako znaki, zgodnie z dok. granicznymi i przyzwoleniem obu stron. Znaki te dochodzą do trzeciego kopca granicznego w kierunku olszyny schodzącej w stronę owego stawu. Tenże kopiec ma być wieczyście naprawiany przez nadsypywanie ziemi i umacnianie na wierzchołku palami, aby go woda nie podmywała. Gdyby Skotnicki dopuścił do przelania się wody z powodu wykonania nowych zabezpieczeń grobli, wyjąwszy przypadek losowy, lub doktorzy wzbranialiby się dopuścić wodę do ustanowionych znaków, wówczas winna strona zapłaci 100 grz. zakładu. Wspólnie zaś mają być naprawione kopce między L. i Łubienkiem (ZB 5 s. 104-5); Jan z Tęczyna pkom. krak. stwierdza, że Wierzbięta jego komornik przeprowadził rozgraniczenie między L. i Kopytową należącymi do opata koprz., a Łubienkiem kol. S. Floriana i Kolegium Większego Ak. Krak. Granica biegnie kopcami pod Spornym Kątem, pod górą czyli pagórkiem nad Spornym Kątem, między tarniną do rzeczki zw. Potok, idąc do Chłodowej Góry, dalej ścieżką do miejsca przy potoku, gdzie usypano kopiec między 2 dzikimi drzewami owocowymi alias pod pionkami, dalej ścieżką lewym brzegiem potoku do płonki, do polany i ścieżką do zbiegu dwóch potoków, dalej ścieżką przechodząc jeden z potoków, do góry i nie dochodzącą do wierzchołka, między dwoma gęstymi lasami alias między dębami, dochodzi do buku ze znakiem krzyża. Tu koło owej ścieżki odnowiono stary kopiec. Stąd granica biegnie do drogi i drożyska, które przecina droga z L. do Łubienka, dalej tym drożyskiem do drogi z Kopytowej do Łubienka, stąd do zarośli, do wierzchołka Wielkiej Góry, do Głębokiej Debrzy, do kopca opata koprz. i do narożników przy ścianie wsi klaszt. (Teki Schneidra 48); 1526 stawy i Łubieńskie Lasy → Łajsce p. 3a; 1529 L. wsią podgórską (LR s. 383).

3A. Własn. król. do 1354, potem szlach. od 1354 (częściowo już przed 1316). -a. Sprawy własnościowe. 1272 Bolesław Wstydl. nadaje kan. kol. Ś. Floriana i swemu kapelanowi Piotrowi część dziedzictwa L. → Łubienko p. 3; 1316 Jakub s. Wojciecha ze Żmigrodu wwdy sand. zawiera ugodę ze stryjami: Mikołajem, Pawłem i Jarosławem dziedzicami Bogorii [pow. sand.] w sprawie o dobra L. z przynależnościami oraz Górę2Zastanawiać może fakt posiadania L. przez Bogoriów już w r. 1316, skoro dopiero Kazimierz W. sprzedał całość tej wsi Bogoriom w → 1354 r. Nie można jednak wykluczyć, że posiadali oni cz. w L. przed tym rokiem. Jakub zrzekł się na rzecz stryjów Góry oraz połowy Jaślan [pow. sand.] z wyłączeniem części należącej do komesa Toligniewa, którą wszyscy wspólnie wykupią. W sprawie zaś gwałtów czynionych przez Węgrów, przyjaciół ww. Jakuba3Sprawę kontaktów Bogoriów z Węgrami wyjaśnia J. Dąbrowski, Z czasów Łokietka. Studia nad stosunkami polsko-węgierskimi w XIV w., cz. 1, RAUh. 34, 1916, s. 307-14, tenże dopilnuje, aby przyrzekli oni osobiście, że szkód żadnych czynić nie będą. Jakub nie zgadza się na inne rozstrzyganie tego problemu, a ze stryjami zawiera porozumienie przeciw wszystkim z wyjątkiem księcia (Mp. 2, 563); 1354 Kazimierz W. sprzedaje za 700 grz. gr pras. br. Święsławowi, Prokopowi i Piotrowi ss. zm. Mikołaja z Bogorii wwdy krak. wsie król. L., → Kopytową i Łajsce, z zastrzeżeniem, iż dobra te mogą być dziedziczone wyłącznie w linii męskiej, bez ewentualnych spłat na rzecz innych krewnych „proximiores ipsorum de genealogia, voce et signo”, jeżeli zaś ww. rycerze mieliby córki, to powyższe ustalenia ulegną unieważnieniu. Jeśli Święsław wstąpi do stanu duchownego, zrezygnuje ze swej części4Świesław istotnie został duchownym niedługo później i zapewne już w r. 1357, a na pewno w r. 1359 był kantorem gnieźn. (AS 2, 24; Z. Wdowiszewski, Ród Bogoriów → p. 7, s. 31; A. Marzec, Krąg rodzinny arcybiskupa Janusza Sychywika, Genealogia. Studia i materiały historyczne 8, 1996, s. 17-8). Na prośbę Jarosława Bogorii stryja tychże rycerzy monarcha nadaje wsiom pr. magd. oraz imm. sąd. i ekon. (Mp. 3, 707).

1411-6 Mscichna [dzierżawczyni] z L. [h. Bończa] ż. Jakusza z Woli, od 1415 Pawła z Jaćmierza [ziemia san.], c. Bronisąda z → Lisowa (ZB 1a s. 15, 38-9); 1411 → Lisów Wielki, p. 3a; 1413-5 Formoza z Wróblowic przeciw Mścichnie z L. o połowę dziedzin tamże, o 3 konie wart. 20 grz., 12 krów, 30 świń, pszenicę w gumnie i czynsz (ZB 1a s. 9, 12-13, 15, 16); 1415 ww. Mscichna oświadcza, że zawarła ugodę we wszystkich spornych sprawach z Formozą. Mscichna da Formozie wwiązanie (investituram) w trzecią część L., w której zachowa jednak 30 grz. wiana (pro Vyano). Jeśli zaś chodzi o konie, krowy i świnie, to Mscichna da ich połowę Formozie. Jeżeli Formoza nie wypełni swych zobowiązań, to Mscichna będzie ją sądzić; Jaszek z Domosławic przesuwa lekką chorobą termin z ww. Mścichną o poręczenie 50 grz. wiana, które Mscichna ma na L. po [swym 1-szym mężu] synu tegoż Jaszka (ZB las. 19, 28-9, 37); Jaszek [sołtys] z Szyrzyn 50 grz. wiana, które prawnie pozyskał na Mścichnie z L., po jej ew. śmierci zabezpieczy do następnego terminu w Bieczu pod karą XV (ZK 6 s. 110); Paszek Jaćmierski z ż. Mścichną zobowiązują się uwolnić Mik. Korzekwicy i Pawłowi Janińskiemu 50 grz. ciążących na L. bez ich zgody. Po uwolnieniu L. Paszek może zabezpieczyć te pieniądze na swoich dobrach. Mikołaj i Piotr ręczą, że po śmierci Mścichny wypłacą 50 grz. [jej teściowi po 1-szym mężu] Jaszkowi z Domosławic sołtysowi w Szyrzynach (ZB 1a s. 38-9); 1416 Paszek Skotnicki pozywa ww. Mścichnę o czynione w L. nieprawości (ZB 1a s. 48, 52); 1417 → Łosie p. 3; 1417-8 Paweł Skotnicki [dz. L.] pozwany przez Dziersława Konopkę o kmiecia, który jest w jego wsi Jaślany k. Sandomierza (ZB 1a s. 122, 130, 134, 138-9, 144, 149); 1419 ww. Paweł zapisuje 100 grz. posagu i tyleż wiana ż. Jadwidze na połowie L. i Łajsc oraz na całych wsiach Piotrówka i → Leśniówka (ZB 1a s. 185).

1480 → Łubienko p. 3; 1482-4 Jan Gamrat tenut. z Trzcienicy z Marcinem stolnikiem sand., Stanisławem i Jakubem dziedzicami z L. przesuwają termin sądowy (ZB 3 s. 55, 59, 65; 2 s. 110); 1489 Stan. Skotnicki zapisuje ż. Barbarze c. Jana Targowickiego 100 grz. posagu i 100 grz. wiana na połowie dóbr dziedzicznych L., Łajsce, Grabie i Piotrówka (ZB 2 s. 218-9); 1491 Stanisław z L. (ZB 2 s. 243-4); 1497 → Łajsce p. 3a; Stan. Skotnicki dz. Skotnik oświadcza, że zastawił na rok młyn w L. Piotrowi Zarogowskiemu za 17 grz., co potwierdziła osobiście Barbara ż. Skotnickiego (GB 4 s. 138); 1498 ww. Piotr zrzeka się na rzecz tejże Barbary posiadanego w zastawie za 17 grz. ww. młyna w L. wraz z wszystkimi prawami (GB 4 s. 186).

1509-26 Stanisław Skotnicki z L., Łajsc, Leśniówki, Piotrówki i Grabi s. Stan. Skotnickiego i Barbary, ż. Katarzyna c. Wojciecha Szebieńskiego i Barbary, brat Ewy ż. Jana Dąbrowskiego i Barbary ż. Łukasza Szebieńskiego [brata ż. Skotnickiego] (ZB 3 s. 126, 134, 144, 147, 152-3, 160, 170, 184, 228; 5 s. 31, 145-6, 227-8; GB 6 s. 140); 1509 Jan ze Skrzydlnej w imieniu Stan. Skotnickiego składa protest wobec pozwu przedstawionego przez Kolegium Większe [Ak. Krak.] przeciw Barbarze (contra Barbaram Skothnyczą) wd. po Stan. Skotnickim [ojcu ww. Stanisława]. Barbara została pozwana na dobra w L., w których nic nie ma i jakoby Stanisław nie miał lat sprawnych (ZB 4 s. 180); Barbara Skotnicka dzierżawczyni L. wd. po Stan. Skotnickim przekłada lekką chorobą termin z doktorami Kolegium Sztuk Ak. Krak. przez swego pełnomocnika Jana z Krużlowej (ZB 3 s. 124-5, 132); 1513-4 → Łajsce, p. 3A; 1517 woźny sądowy pozywa Stan. Skotnickiego z L. ustnym pozwem Anny c. zm. Barbary, ż. Łukasza Szebieńskiego o to, że Skotnicki nie wydzielił Annie swej siostrzenicy należnej jej po matce Barbarze części w L., Piotrówce i Grabiu. Taż Barbara nie została wyposażona kwotą 200 fl. zapisanych na tych dobrach, w przeciwieństwie do swej siostry Ewy ż. Jana Dąbrowskiego [→ Łajsce, p. 3], co jest niesprawiedliwe dla Anny, która ze względu na spadek matczyny ma do nich bliższość. Skotnicki nie wydzielił ww. Annie należnych jej części i jeżeli tego nie zrobi, będzie musiał rocznie płacić jej 90 grz. (ZB 3 s. 181, 187); 1518 ww. Stanisław wyznacza 200 fl. posagu i wiana dla ż. Katarzyny, c. zm. Wojciecha Szebieńskiego [z Szebni w pow. pilzn.] na połowie L., Łajsc, Piotrówki i Grabi; tenże zastawia Bernardowi Przybyszowskiemu Piotrówkę z sołectwem i rolę w Grabiach z kmieciem Szymkiem za 80 fl. (ZB 5 s. 97, 105-7 zp.); Stan. Gromnicki tenut. w Dębowcu wwiązuje Stan. Skotnickiego z L. do dwóch młynów wraz z pożytkami koło Dębowca i wsi Dąbrowy na poczet 150 fl. długu. Skotnicki zachowa prawa do przewożenia zboża i pracy przy naprawie jazów przez poddanych. Wadium 150 fl.; Skotnicki kwituje Gromnickiego ze 150 fl. (GB 6 s. 11-3 zp.); 1519 tenże Skotnicki ma zapłacić Reginie wd. po Janie Jandzie Wojnarowskim 190 fl. pod groźbą wwiązania do swych cz. w Piotrówce, L. i Grabiach. Potwierdza to też Katarzyna ż. Skotnickiego wraz z br. Łukaszem [Szebieńskim] (ZB 5 s. 133-4, w haśle Grabie, SHGK 2 s. 25 błędna data 1517); 1520 → Łajsce p. 3A; panna Anna c. zm. Barbary ż. Łukasza Szebieńskiego pozywa Stan. Skotnickiego [swego wuja] o niewydzielenie jej cz. w L., Piotrówce i Grabiach → 1518, należnych jej po matce. Obie strony wyznaczają [imiennie wymienionych] pełnomocników dla przeprowadzenia podziału; ww. Regina arenduje Stan. Skotnickiemu na rok dobra, które posiada od niego w zastawie (ZB 5 s. 145-6, 151-2); tenże ma zapłacić 100 fl. Janowi Oraczowskiemu z Przybysławic, inaczej wwiąże go do Piotrówki i Grabi, które Oraczowski ma mieć na prawach dziedzica (GB 6 s. 76-9 zp.); 1521 Jan Pelwelski ma zwrócić Stan. Skotnickiemu Piotrówkę, L. i Grabie, które były w zastawie u jego ż. Reginy; Stan. Skotnicki ma wwiązać Jadwigę ż. Sebastina Kowalowskiego oraz Adama i Beatę dzieci zm. Marcina Susza do L., Grabi i Piotrówki na poczet 500 fl. długu. Jeżeli Skotnicki wykupiłby Łajsce, to Jadwiga i dzieci Susza mają mu oddać także Grabie i L., a wwiązanie musi być ustalone od nowa. Skotnicki po wykupieniu Łajsc po połowie podzieli z nimi stawy i sadzawki oraz spusty wodne; Skotnicki ma wwiązać Feliksa Otfmowskiego na poczet 10 grz. długu do dwóch ról w L., na których siedzą kmiecie Jan Wojtonowic i Maciej Kawka (GB 6 s. 138-9, 162-3); 1522 → Łajsce, p. 3a; Jan Pelwelski przeciw Stan. Skotnickiemu o 100 grz. należnych mu po śmierci jego ż. Reginy; Skotnicki przeciw [swemu szwagrowi] Łukaszowi Szebieńskiemu o 17 fl. (ZB 5 s. 227-8, 246).

1525-8 Stanisław Buczyński z L., Łajsc, Piotrówki, Grabi i Niegłowic, tenut. Rozembarku, Racławic i Sietniczy, brat Jana Buczyńskiego, dzieci: Erazm, Andrzej, Stanisław, Jan i Mikołaj, ż. Zofia c. Piotra z Nowego Miastka (ZB 6 s. 325-9, 397; MS 3, 842); 1525 Stan. Skotnicki daje Stan. Buczyńskiemu dwór z przynależnościami, które ma w L., i sprzedaje mu za 1600 fl. części w L., Łajscach, całą Piotrówkę oraz Grabie. Buczyński ma wykupić zastawników z Piotrówki i L.; jeśli Buczyński zapłaci ww. kwoty Skotnickiemu, ten wwiąże go do sprzedanych dóbr (ZB 6 s. 325-9)5W akcie sprzedaży wieś Grabie pominięta i dopisana na marginesie, zapiska w sprawie zastawu skreślona; Stan. Skotnicki ongiś z L. zobowiązuje się uwolnić sprzedane Buczyńskiemu dobra L., Łajsce, Piotrówkę i Grabie od zapisów posagowych i wiennych dla ż. Katarzyny, pod wadium 60 fl.; Stan. Buczyński tenut. Rozembarku, Racławic i Sietniczy zastawia te dobra Nikolozecie (Nicolozete) wd. po Franciszku zw. Mediabarca dworzaninie król. i uwalnia je od zapisów na rzecz ż. Zofii, pod wadium 1200 fl. (ZB 6 s. 338, 341-4); 1526 Buczyński zapisuje ż. Zofii c. Piotra z Nowego Miastka 100 grz. posagu i wiana na połowie L., Niegłowic, Łajsc, Piotrówki i Grabią; Katarzyna ż. Stan. Skotnickiego z br. Hier. Szebieńskim rezygnuje na rzecz Buczyńskiego z praw do oprawy którą ma na poL. L., Łajsc, całej Piotrówce i Grabiu, jej mąż mają zabezpieczyć materialnie i uwolnić od jej pretensji zakupione przez Buczyńskiego wsie; Buczyński ma zapłacić Stan. Kwilińskiemu 200 fl., inaczej wwiąże go do połowy Niegłowic, L., Łajsc, Grabią i Piotrówki, gdzie ż. Buczyńskiego nie ma oprawy (ZB 6 s. 356-8, 370-2); 1526 → Łajsce p. 3A; Stan. Buczyński dz. L. ma zapłacić ww. Katarzynie 200 fl. pod warunkiem wwiązania jej do L. (GB 6 s. 428-9; ZB 6 s. 396); 1528 Jan Buczyński stryj Erazma, Andrzeja, Stanisława, Jana, Mikołaja i Sebastiana nieletnich ss. zm. Stan. Buczyńskiego w ich imieniu z ich matką Zofią ustalają, że Zofia będzie dysponować dobrami w Niegłowicach, aż do uzyskania przez jej synów lat sprawnych. Ww. bracia albo ich opiekunowie będą dysponować L. z przynależnymi do nich Łajscami, Piotrówką i Grabiem. Buczyński ma uwolnić Niegłowice od wszelkich zobowiązań, pod wadium 700 fl., z wyjątkiem zapisu dla Jana Jeżowskiego. Zofia zabezpieczy ww. dobra od pretensji swych krewnych. Zapisy i długi zaciągnięte przez zm. Stan. Buczyńskiego na te dobra zostały przejęte przez Jana Wielowiejskiego, co publicznie potwierdził (GB 6 s. 583-4); 1530-2 sędzia grodzki biec. Adam Sułowski ze Skołyszyna przeciw Erazmowi i Andrzejowi Buczyńskim ss. zm. Stan. Buczyńskiego dz. L. i Niegłowic o szkody wyrządzone mu przez ich ojca, które wycenił na 50 fl.; woźny sądowy ma wwiązać Sułowskiego do L. i Niegłowic; tenże Sułowski przeciw ww. braciom o niedopuszczenie do tego wwiązania. Star. biecki Seweryn Boner wyznacza woźnego dla przeprowadzenia wwiązania pod groźbą potrójnego wadium 150 fl. (ZB 3 s. 282; 6 s. 506, 546, 580, 885-6); 1532 Jan Wielowiejski daje wwiązanie kaszt. wiel. Marcinowi Myszkowskiemu z Mirowa do L., Grabią i Piotrówki, które ma w zastawie (GB 6 s. 845).

-b. Kmiecie i pobór. 1380 kmieć Peszko → p. 4A; 1508 pobór z 4 L. (RP); 1522 kmiecie Jan Wojtonowic i Maciej Kawka → p. 3a; 1530 pobór w cz. Buczyńskiego z 2 L., 3 prętów i karczmy dorocznej (RP k. 50).

3B. Własn. kl. Cystersów w Koprzywnicy od 1388. -a. Sprawy własnościowe. 1388 królowa Jadwiga potwierdza, że Paszek Bogoria [syn Piotra → 1354 p. 3A] sprzedał za 800 grz. gr pras. kl. koprz. wsie w pow. biec. Zręcin, Machnówkę, Stanowiska, Kopytową z połową L. i Łajsc oraz pr. patr. kościoła w Zręcinie, poręczając za braci i siostry, że nie będą molestować klasztoru o te dobra (Mp. 4, 997); 1390 Władysław Jag. transumuje dok. królowej i potwierdzając klasztorowi wieczyste posiadanie ww. wsi (ZDM 6, 1572); 1390-1 kl. koprz. poświadcza, że sprzedał kl. mog. wieś Łęg za 475 grz. gr pras. i za siedlisko w Krakowie, a pieniądze przeznaczył na spłatę 800 grz., za które kupił od Paszka z Bogorii ww. wsie, a także cz. w Krobielicach i Swiężycach [obie wsie w pow. sand.] (Mog. 101-2, 103 dok. o tej samej treści wyst. kl. mog); 1441 Sebastian z Tułkowic ustępuje L. opatowi koprz., z wyjątkiem 10 grz. dożywotniego czynszu (ZP 24 s. 191); 1470-80 połowa L. należy do kl. koprz. (DLb. 1 s. 482; 2 s. 393).

1522 Seweryn Boner z Balic bugr. krak. i star. biec. wyznacza zakład 120 grz. między opatem koprz. Marcinem i Stan. Skotnickimi z powodu nieprawości i przestępstw dziejących się między stronami. Opat uznał, że Skotnicki nastawał na życie jego i jego służby (GB 6 s. 229); 1530 pobór w cz. opata koprz. z 2 1/2 L. i karczmy dorocznej (RP k. 50).

4A. 1380 Małgorzata wd. po Prokoszu [→ 1354, p. 3A] wraz z s. Paszkiem z Trzykos [pow. pilzn.] zawierają kontrakt na sołectwo w swojej cz. L. [Magna Lubno] z Maciejem. Sołtys dostaje 2 L. wolne: jeden z dworem i domem oraz swobodną dzies., drugi zaś k. dworu pana Mikołaja [br. stryjecznego ww. Paszka], na którym siedzi kmieć Peszko. Dostaje też staw i ogród przy dworze oraz prawo zbudowania drugiego stawu, prawo korzystania z pastwisk i drewna, zbudowania karczmy, rzeźni, warsztatu szewskiego. Przysługuje mu 1/3 dochodów z kar sądowych i 1/6 z czynszów. Małgorzata uwalnia Macieja od wszelkich powinności pr. pol. Sołtys ma odpowiadać we wszelkich sprawach według pr. magd. przed sądem ławniczym, kmiecie zaś przed sołtysem. Na wyprawę sołtys ma wyruszyć z kuszą, przydzieli człowieka do pomocy przy wozie dziedzica lub zapłaci 1 grz. (ZDM 1, 163).

5. 1470-80, 1515-6, 1529 dzies. snop. z L. należy do kol. S. Floriana na Kleparzu (DLb. 1 s. 482; BJ rps 6035 III k. 33, 73; LR s. 193); 1470-80 dzies. pień. dla klaszt. koprz. z łanu po 6 szer. gr pras. lub 8 gr posp. (DLb. 3 s. 393).

6. 1360 Kaz. Wielki wystawia dok. w L. dla marszałka dworu Pełki z Kościelca [nie wiadomo, czy król przebywał w cz. szlach. czy klaszt] (ZDM 4, 964).

7. Z. Wdowiszewski, Ród Bogoriów w wiekach średnich, RTH 9, 1928-9, s. 30-4, 36-8, 47; Z. Kozłowska-Budkowa, S. Szczur, Dzieje opactwa cystersów w Koprzywnicy do końca XVwieku, NP 60, 1983, s. 5-73; J. Tęgowski, Krąg rodzinny Jarosława Bogorii, w: Genealogia. Polska elita polityczna w wiekach średnich na tle porównawczym, Toruń 1993, s. 123-37; J. Kurtyka, Południowy odcinek granicy polsko-ruskiej we wczesnym średniowieczu (przed 1340) w świetle źródeł historycznych, w: Początki sąsiedztwa. Pogranicze etniczne polsko-rusko-słowackie w średniowieczu, Rzeszów 1996, s. 195-7; tegoż, Terytorium żmigrodzkie, w: Kościół – kultura – społeczeństwo, W. 2000, s. 277-9, 286-91.

1 Dok. rozgraniczenia widział jeszcze Wdowiszewski, Ród Bogoriów, → p. 7, s. 33, przyp. 2. Znajdował się on w „Liber transumptorum privilegiorum... monasterii Coprivnicensis”, który to kopiarz zaginął podczas II wojny światowej, por. Z. Kozłowska-Budkowa, S. Szczur, Dzieje opactwa, → p. 7, s. 6-7. Wypisy z ww. kopiarza, których dokonał A. Prochaska (BPAN rps 8810, varia 9) nie zawierają omawianego dok., a byłby to najstarszy, zaginiony dziś dok. podkomorski.

2 Zastanawiać może fakt posiadania L. przez Bogoriów już w r. 1316, skoro dopiero Kazimierz W. sprzedał całość tej wsi Bogoriom w → 1354 r. Nie można jednak wykluczyć, że posiadali oni cz. w L. przed tym rokiem.

3 Sprawę kontaktów Bogoriów z Węgrami wyjaśnia J. Dąbrowski, Z czasów Łokietka. Studia nad stosunkami polsko-węgierskimi w XIV w., cz. 1, RAUh. 34, 1916, s. 307-14.

4 Świesław istotnie został duchownym niedługo później i zapewne już w r. 1357, a na pewno w r. 1359 był kantorem gnieźn. (AS 2, 24; Z. Wdowiszewski, Ród Bogoriów → p. 7, s. 31; A. Marzec, Krąg rodzinny arcybiskupa Janusza Sychywika, Genealogia. Studia i materiały historyczne 8, 1996, s. 17-8).

5 W akcie sprzedaży wieś Grabie pominięta i dopisana na marginesie, zapiska w sprawie zastawu skreślona.