niezident. wieś, być może w zachodniej Wlkp.

1327 pap. Jan XXII poleca przywrócić Piotrowi [Żyle z Bytynia], dr dekretów i dziekanowi kapituły kat. pozn., zabrane mu dobra, m. in. wsie „Stosbowo et Werenizam” (Wp. 2 nr 1087; BulPol. 1 nr 1461).

Uwaga: Wydawca dok. w Wp. utożsamiał S. z Buszewem [k. Szamotuł], a drugą wieś z Wierzenicą [k. Murowanej Gośliny]. Identyfikacje te przyjmowane były potem w literaturze (bez dyskusji, ale i bez uzasadniania): S. Zajączkowski, Polska a Zakon Krzyżacki w ostatnich latach Władysława Łokietka, Lwów 1929, s. 96-99; E. Długopolski, Władysław Łokietek na tle swoich czasów, Wrocław 1951, s. 282: „Stobowo (Buszewo)”; K. Ożóg, J. Łojko w: PSB 26, 390 (Piotr Żyła). Piotr z Bytynia posiadał liczne dobra (jak czytamy w cytowanym tu dok.: kościelne i świeckie), m. in. na terenach pozostających do 1326 pod władzą Brandenburgii, w tym na terenie kasztelanii międz.; możliwe więc, że skoro występujący w dok. z 1327 Bezow, będący w posiadaniu Piotra, utożsamia się z Pszczewem [→Pczew – dobra, p. 3], to wsi S. należałoby być może szukać w okolicach Pszczewa („Wereniza” w takiej sytuacji być może powinna być identyfikowana z Wierzbnem k. Skwierzyny i Międzyrzecza, w 1432 potwierdzonym jako własn. Nałęczów z →Niewierza). Nie jest też wykluczone, że S. należy identyfikować z wsią →Stubowo k. Tuczna. Możliwe również, że wieś S. leżała poza Wlkp. – np. w okolicach Myśliborza, gdzie poświadczona jest w 1337 wieś Wierzbnica (Wierzbice). Trzeba wreszcie pamiętać, że nazwy wsi mogą być zniekształcone.