(1357 Mirzanczicze - KK 1, 209; 1529 Myrzaczycze, Mirzączycze - LR s. 15, 114; 1598 Mierzecice, Mirzecice, Mirzęcice - WRWojtas s. 37, 51) od schyłku XVI w. do dziś z nazwą Mierzęcice (K. Rymut, Nazwy wsi i miast dawnego księstwa siewierskiego, w: Siewierz, Czeladź, Koziegłowy. Studia i materiały z dziejów Siewierza i księstwa siewierskiego, praca zbior. pod red. F. Kiryka, Katowice 1994, s. 56, 65, 68), 9 km na SW od Siewierza.

1. 1357, 1426 terytorium siew. (KK 1, 209; Wp. 5, 454); 1357 dystr. siew. (KK 1, 209); 1598 par. Targoszyce (WRWojtas s. 51).

2. 1598 droga z Siewierza do M.; przy granicy z M. znajduje się niwa kościoła par. w Targoszycach; przy ścieżce z Toporowic do M. znajduje się miejsce zw. Piskorzów (WRWojtas s. 37, 51).

3. Własn. bpa krak. w kluczu siew. 3a. Sprawy własnościowe. 1357 Kazimierz ks. cieszyński potwierdza wsiom bpa krak. położonym na terytorium siew., tj.: Brudzowicom, Przeczycom, Toporowicom, M., Ożarowicom, Najdzieszowowi, →Brzynkowicom, Górze i →Łubiankom wolności od wszelkich opłat, danin, stacji, powinności i ciężarów na rzecz swego księstwa, które nadali tym dobrom poprzednicy ks. Kazimierza. Równocześnie zastrzega jurysdykcję własnych sędziów z dystryktu siew. w sprawach między swymi poddanymi a mieszkańcami wymienionych wsi biskupich (KK 1, 209 or.); 1426 arcbp gnieźn. Wojciech, w związku ze sporem Bolka ks. cieszyńskiego i głogowskiego ze Zbigniewem bpem krak. o stacje i świadczenia na terytorium siew. Bolka, przesyła księciu do wiadomości powyższy przyw. z 1357 r. (Wp. 5, 454 kop.); 1529 wieś M. płaci bpowi krak. czynsz w wysokości 10½ grz. (LR s. 15).

3b. 1598 kmieć Mieszko oraz 2 zagrodnicy (WRWojtas s. 51).

5. 1529 kolęda łącznie z: Toporowic, Brudzowic, M. i Przeczyc w wysokości 24 gr dla pleb. w Targoszycach (WR k. 114); 1598 pleban z Targoszyc pobiera dzies. snop. od kmiecia Mieszka i od 2 zagrodników w M. (WRWojtas s. 51).

Uw. GrünMark. s. 630, błędnie identyfikują Mirowicze, wymienione w 1443 r. w dok. Wacława ks. cieszyńskiego, z M. Właściwa jest identyfikacja z Mirzowicami w księstwie siew. Błędna jest też informacja w Noga Słownik s. 91, że z M. pochodził Dziwisz „de Marzanczicz”, występujący w l. 1396-8. W rzeczywistości chodzi tu o Dziwisza z Marzęcina w pow. wiśl. (W. Bukowski, Salomonowie herbu Łabędź. Ze studiów nad patrycjatem krakowskim wieków średnich, w: Cracovia - Polonia - Europa. Studia z dziejów średniowiecza ofiarowane Jerzemu Wyrozumskiemu, Kr. 1995, s. 120).