1504 Barvik, Baruik (MK 22 k. 30, 32); 1533 Barwik (Iura t. 3, 92).

Grąd bagnisto-leśny położony obok rz. Biebrzy na wysokości wsi Wilamówka przy puszczy Dobarz w z. biel. Obecnie oznaczony na współczesnych mapach topograficznych.

1504 Olbracht Gasztołd zeznaje, że gran. między jego dobrami tykoc. a stwem wis. szła cały czas od ujścia Biebrzy do Narwi aż do miejsca zwanego Barwik i tak było za jego przodków, do czasu gdy nowym star. wis. został Jakub Glinka. Ten twierdził, że gran. biegnie inaczej: od ujścia Śliny do Narwi, następnie do starego mostu przy Niecieczy, starą drogą łomżyńską, do góry Przełajnej, pośrodkiem Trzciannego, do miejsca zwanego B. (MK 22, 28-28v); śwd. wystawieni przez stronę maz.: szl. z. wis. i łomż.: Jan stary z Moczarzy 90 lat; Bartłomiej z Nor 70 lat; Jan z Kamianki 80 lat, Jan z Krzewa 80 lat; Maciej z Grądów sędzia ziem. wis. ponad 70 lat; Paweł ze Ślas 70 lat; Marcin z Ciborów 60 lat; Marcin z Targoni 30 lat; Marcin z Maleszy 50 lat; Aleksy z Maleszy 40 lat; Szczepan z Mścichów 90 lat zeznają, że gran. między z. wis. a WKL biegła z miejsca, gdzie Ślina wpływa do Narwi i idzie nią aż do starego mostu Nieciecz, dalej starą drogą łomżyńską do góry Przełajnej, od góry do pośrodka [wsi] Trzcianne do miejsca zwanego B. przy rz. Biebrzy aż do rz. Łek, która wpływa do Biebrzy (MK 22 k. 28-28v, 30-34v).

1533 Wyznaczeni przez króla komisarze: Piotr Gamrat bp kam., Jan Wojsławski kan. warsz. i Franciszek Dobrzyniecki do ustalenia gran. między królewszczyznami Wizna i Łomża z dobrami Tykocin Olbrachta Gasztołda wdy wil. składają sprawozdanie z wizji terenowej. Ustalają m. in., że gran. biegnie przy lesie zwanym B. obok “Polwy” i Bieli aż do Goniądza a w B. można lokować dogodnie wieś, gdzie znajdą się barcie (Iura, t. 3, 92-93; Kapicjana 64 s. 194-201).

1546 Jakub Bagieński chor. i podstar. wis. opisuje przed komisarzami koronnymi: Biebrzą aż do wzgórza (monticulum, Barvik sive ostrow) z tej strony Biebrzy, gdzie jest WKL i przylega do Biebrzy a sam B. znajduje się między Biebrzą i bagnem zw. Bielawy, do którego można dotrzeć tylko pieszo, i gdzie znajdują się liczne barcie Goniądza i Tykocina z WKL oraz księstwa maz. z Wizny. Podobnie twierdziła strona lit., które Barwik uważa za uroczysko przy Biebrzy od której zaczyna się gran. między WKL a Księstwem Maz., gdzie okalają je wielkie błota, które sprawiają że grąd B. jest niedostępny dla konnych i pieszych. W B. posiadają barcie poddani maz. z Wizny Plutowie i poddani lit. (AGAD, Varia o. I 55 k. 5v-6; AGAD, Varia o. I 56 k. 1v-2).

1548 mierniczy Aleksy Grądzki, wicepodkomorzy Bartłomiej Męczkowski, woźny wis. Daniel Brudnak z urzędu wytyczają nową gran. i usypują znakami [kopcami] od wyspy B. naprzeciwko wsi Brzostowo, ze strony wielm. Petroneli c. Jana Radziwiłła Dowojnowej, dz. goniądz. (Kapicjana 64, s. 147-148).

1574 król Henryk Walezy na podstawie wcześniejszych dok. przywraca do stwa wis. fragment leżący pomiędzy rz. Biebrzą a odcinkiem od ujścia Śliny, starą drogą łomż., górą Przełajną, środkiem wsi Trzcianne aż do miejsca Barwik (CDIAUK 966-1-107 s. 424-429).