― przekazy o nieokreślonej lokalizacji.

1287 Mikołaj de Gorka podsędek krak. (Mp. 2, 506); 1417 Budzisław de Gorka (Mog. 120 ― w r. 1413 występował Budek z Górki Pabianickiej w woj. łęczyckim, por. S. Kozierowski, Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań 1926, cz. 1, s. 121. Zapewne jest to ta sama osoba); 1418 Szczepan de Gorka (ZK 6 s. 440); 1421 Szczepan z Wilczkowic ma zapłacić 8 grz. Mikołajowi z Kończyc za dzies. in Gorca (ZK 7 s. 145); 1437 Klemens kmieć de Gorca nie stawił się przeciw Andrzejowi Lonieczskiemu o rozpędzenie bydła. W sprawie tej wystąpili kmiecie z G.: Mikołaj, Piotr, Paweł, Andrzej, Maciej Król (Rex), Adam i Maciej Swyrcz (SP 2, 2707; ZK 197 s. 630-1 ― roczki w Proszowicach); 1452 Zygmunt de Gorka (ZK 151 s. 113).

Uw. W r. 1386 Świętosława !, Świętosław, Swansa de Gorga lub Gorca procesuje się z Henrykiem ze Stogniewic o napaść i obraźliwe słowa (SP 8, 4085, uw. 18/17, 20/23). Był to Świętosław zw. Górka z Gołyszyna, Dąbrowy (Dąbrówki Infułackiej) i Ostrowa (obie wsie w pow. pilzn.) z rodziny Górków z Góry Zbylitowskiej w pow. pilzn. Jego s. Pełka zw. Górka z Gołyszyna, Wysocic i Dąbrowy, poświadczony w l. 1387-1414, w źródłach głównie z końca XIV w. często występował nie z przezwiskiem Górka, ale jako „de Gorka”. Wszystkie tego typu wzmianki zostały podane przy jego osobie pod Gołyszynem.