KUŹNICA BĘDUSKA

(1593 minera ferraria in fundo villae Bendusz) kuźnica nad Wartą, funkcjonująca w XVIII w. zapewne pod nazwą Mijaczów (Mat. do MWK s. 182-3), obecnie w granicach Myszkowa (KN 205 s. 5), 5 km na NW od Mrzygłodu.

[Ks. siew., par. Mrzygłód → Będusz p. 1]

Własn. szlach. 1593 kuźnicy Stan. Horda i Wojciech Dubiel z kuźnicy na terenie wsi Będusz zbiegli do → Kuźnicy Myszkowskiej; 1594 Sebastian Mędaczek zw. Dymarz1Tzn. robotnik wytapiający żelazo w piecu hutniczym zwanym dymarką. (Słownik Polszczyzny XVI w., 6, s. 287; Aneks słownikowy, oprac. F. Bizoń, w: Nowe Roździeńsciana, Wr. 1985, s. 173) w kuźnicy na terenie wsi Będusz sługa Eliasza Madaleńskiego zbiegł z pieniędzmi i rzeczami do → Kuźnicy Myszkowskiej (Zbiegostwo chłopów w województwie krakowskim na przełomie XVI i XVII wieku, oprac. A. Kiełbicka, Wr. 1989, nr 274-5, 354).

Uw. Kuźnicę tę założył zapewne Stan. Podczaszy mistrz kuźniczy z Kuźnicy Ciszówki, który w 1526 r. wziął w zastaw od Jana Iwana z Aleksandrowic za 45 fl. na 5 lat wieś Będusz w ks. siew., a w 1528 r. otrzymał do niej wwiązanie (BPAN rps 8814 k. 46, 52). Z tych powodów K. B. umieszczono w Słowniku, choć pierwszy zapis o niej jest późny. O działalności tej kuźnicy w początkach XVII w. piszą: Miczulski → Kuźnica, s. 271.

1 Tzn. robotnik wytapiający żelazo w piecu hutniczym zwanym dymarką. (Słownik Polszczyzny XVI w., 6, s. 287; Aneks słownikowy, oprac. F. Bizoń, w: Nowe Roździeńsciana, Wr. 1985, s. 173).