(1332 suffaturum ferri, 1357 sufflaturum ferri1, 1563 kuźnica Szczekocińskie Przedmieście) kuźnica nad rz. Krztynią, opust. w l. 1577-1595 (Zientara → Kuźnica, s. 90, 195, 269), dziś zapewne pole Kuźnice w Szczekocinach (UN 35 s. 69).
1563, 1576 pow. lel., par. Szczekociny (Rybarski → Kuźnica, s. 325).
Własn. kl. Klarysek Ś. Andrzeja w Krakowie, od 1357 szlach. w kluczu szczekocińskim. 1332 Jolanta opatka kl. Klarysek Ś. Andrzeja w Krakowie sprzedaje za 45 grz. opatrznemu Janowi z Kurzelowa sołectwo w Bonowicach i Grabcu z obowiązkiem lokacji tych wsi na pr. średzkim. Z miejscowej kuźnicy [nad rz. Krztynią] połowę żelaza ma otrzymać sołtys, a drugą połowę zastrzega sobie klasztor. Jeśli zaistnieje potrzeba sprowadzenia żelaza z innych dziedzin klasztor uzyska tylko jego trzecią część (Mp. 1, 189); 1357 Praksa opatka tegoż kl. sprzedaje Pietraszowi dz. ze Szczekocin sołectwo w tych wsiach za 80 grz. na tych samych warunkach (Mp. 1, 250); 1563, 1576 kuźnica Sz. P. z 2 kołami i 5 robotnikami (Rybarski → Kuźnica, s. 325; Zientara → Kuźnica, s. 90, 195, 269).
Uw. Sprzedaż wymienionych w dokumentach dóbr Piotrowi Szczekockiemu, założycielowi w 1355 r. miasta Szczekociny (ZK 316 s. 256), i ich posiadanie przez Szczekockich w XV i XVI w. wskazuje, że kuźnica wzmiankowana w l. 1332 i 1357 jest identyczna z K. Sz. P.
1 Tj. sufflatorium ferri czyli miech żelazny kuźniczy.