(1553 officina mineraria seu ferricudina, 1575 minera Sulikowska) dwie kuźnice w Sulikowie [nad rz. Mitręgą] - jedna w pobliżu Bobrowego Stawu, zbudowana na surowym korzeniu przed 1553, druga przy Kuźniczym Stawie, znacznie od niej starsza. Przed 1575 połączone w jedną kuźnicę, która funkcjonowała do 1763 (Noga, Słownik → Kuźnica, s. 141; Miczulski → Kuźnica, s. 471), 4 km na SE od Siewierza.

1. 1553 ks. siew.; 1553, 1598 par. Siewierz (AKapKrak. Liber Privilegiorum 1 k. 69v-71v; Akta wizytacji → Kuźnica, s. 38).

3. Własn. bpa krak. Przed 1553 kuźnica; 1553 Andrzej Zebrzydowski bp krak. potwierdza opatrznemu Andrzejowi Swankowi posiadanie kuźnicy, zbudowanej przez niego od fundamentów na surowym korzeniu we wsi bpiej Sulików w ks. siew. między Bobrowym Stawem a [starą] kuźnicą przy Kuźniczym Stawie. Bp nadaje Swankowi na potrzeby kuźnicy lasy począwszy od grobli Kuźniczego Stawu do drogi idącej z m. Siewierza do Sitnej [dziś łąki Duża i Mała Sitna w Siewierzu - UN 211 s. 24], od której to drogi ciągną się granice z m. Siewierzem, wytyczone z dawien dawna między Sulikowem a Siewierzem aż do granic dóbr Pilica i → Kuźnicy Krzemiędy, będących jednocześnie granicami księstwa siewierskiego, dalej prosto do rzeki [Mitręgi], która przepływa obok dworu w Sulikowie i starego jej koryta. Bp przyłącza do tej kuźnicy to stare koryto zw. Powiszni (Powishni) przyległe do sadzawki i zezwala Andrzejowi dla swego użytku założyć na nim i sadzawce staw oraz zatrzymać w nim wodę na pożytek kuźnicy. Dalej granice nadanych lasów biegną od grobli wierzchowiny stawu od strony Gołuchowic do tejże rzeki [Mitręgi] i poniżej niej do rowu ciągnącego się do Bobrowego Stawu, następnie drogą idącą od tegoż rowu do Sulikowa aż do drugiego rowu, którym płynie woda z Gołuchowic, i od tegoż rowu dochodzą prosto do grobli i Stawu Kuźniczego, gdzie rozpoczynała się ww. granica. W tych granicach Swanek może prowadzić karczunek, zakładać role, łąki i ogrody, piwnice na wino na pożytek swój i robotników [z kuźnicy], może spuszczać wodę ze stawów, wyławiać ryby na swoje potrzeby i na powrót gromadzić wodę w stawach i je naprawiać. W tych granicach może też korzystać z lasów i borów, wypalać węgiel drzewny na potrzeby kuźnicy, ale nie może ruszać drzew z wydrążonymi barciami, które bp sobie rezerwuje. Andrzej może 30 dębów wydrążyć na barcie dla swych potrzeb. W rudę może się zaopatrywać w siew. dobrach bpów krak., za której kopanie nie będzie płacił czynszu. Z ról wykarczowanych przy kuźnicy ma Andrzej dawać bpowi 1 wóz żelaza z racji dzies., a plebanowi w Siewierzu z racji mesznego 1 gr, podobnie też robotnicy mają płacić po 1 gr. Kuźnik może w swej kuźnicy na użytek własny i pracowników warzyć piwo i wypiekać chleb, lecz słód i ziarno ma mleć za miarę w młynie bpim w Siewierzu. Kuźnik z tytułu czynszu będzie płacił rocznie bpowi na ś. Marcina [11 XI] 10 grz., dawał 4 wozy żelaza, 6 pługów i 6 radlic (AKapKrak. Liber Privilegiorum 7 k. 69v-71v; Kuraś, Materiały, 22); 1575 Franciszek Krasiński bp krak. zezwala Wacławowi Karwatowi posesorowi K. S. w ks. siew. na wykarczowanie 1 ł. pola k. stawu zw. Więzny nad rz. zw. Hutna i łąk, które Wojciech Karwat i jego najstaraszy syn mieli posiadać dożywotnio za czynsz roczny 4 zł pol. (Kuraś, Materiały, 38; Noga, Słownik → Kuźnica, s. 141).