(1363 Lipniki z kop. z XVI w., 1397 Lipinki, Leypnik, 1406 Lypinki, Lipinky, 1440 Lipincky, 1463 Lyppinky, 1470-80 Lipniky, 1529 Lypinky) 7 km na SE od Biecza.

1. 1363 dystr. biec. (ZDM 1, 102); 1406, 1581 pow. biec. (ZDM 6, 1689; ŹD s. 114); 1470-80, 1596 par. własna, dek. Biecz (DLb. 2 s. 180; WR k. 130).

2. 1363 L. osadzone w lesie zw. → Brunów Las, począwszy od źródła rz. Libuszy, po jej obu stronach → p. 4; 1426 półłanek sołtysi ciągnący się od starej roli (GB 2 s. 194); 1494 L. koło Biecza (OK 18 s. 232); 1530 → p. 3a; 1550 role Bąbnowska, Wyczałkowska i Konwińska w L. (GB 12 s. 369-70); 1559 komisja król. do rozgraniczenia Męciny własn. mieszczan biec. od król. L. w tenucie szl. Stan., Mik., i Andrzeja Cieklińskich oraz Wapiennego w tenucie Stan. Bonera w stwie biec. Strony sporu zebrały się w dwóch miejscach: w lesie ponad Wapiennym przy granicy Męciny i nad Wolskim Potokiem za Wapiennym. Komisarze, mimo oporu mieszczan biec., przyłączyli do tenuty Cieklińskich [najpewniej Rozdziela] cz. gruntów Męciny (MBiecza 283, błędnie przypisano Wapienne Cieklinskim; GB 14 s. 437-9, 450-2); 1561 Wincenty Broniowski pozywa Stan., Mik. i Andrzeja Cieklińskich [ss. Dobiesława] tenut. L. o niesprawiedliwości w rozgraniczeniu L. od dóbr stwa biec. w tenut. Seweryna Bonera (GB 17 s. 21); 1564 rewizorzy przeprowadzający lustrację król. L. w stwie jasielskim stwierdzili, że L. są osadzone po obydwu brzegach potoku Libusza i ich połowę, idąc w górę tego potoku w stronę góry Wapiennej [zapewne dziś wniesienie o nazwie Góra we wsi Wapienne - UN 56 s. 21], przezwano Rozdziele. L. graniczą od E z Bednarką, od W z → Krygiem i Libuszą, od S z Wapiennym i Męciną, a od N z Wójtową (LK 1 s. 142-3)¹Odcinek potoku Libuszanka, przepływający przez L. nosi obecnie nazwę Lipianka (UN 56 s. 24; Mapa Obrębów). Jeszcze na początku XX w. potok na całej swej długości nazywał się Libuszanka (mapa sztabowa austriacka z 1911 r. w skali 1:75000); Cieklińscy, tenut. L. stwierdzają, że Rozdziele zostało lokowane na gruntach L. (BCz. rps 1725 s. 64).

3. Własn. król. w stwie biec., następnie osobna tenuta w rękach szlach. w l. 1406-1518 i od 1526, w tenucie mieszczan biec. w l. 1518-26. -a. Sprawy własnościowe. 1363 → p. 4; 1406-28 zm. przed 1445 Boguchwał z Mokrej [par. Kłobuck] tenut. L., sołtys w Zagórzanach 1420-5, pokojowiec król. 1406, kuchmistrz król. 1413, podrzędczy sądec.[?] 1429, ż. Anna c. Mściszka z Kowalowej, przed 1445 ż. Zawiszy Oziębłowskiego (GB 2 s. 35, 75, 225; SP 9, 205, 220, 315, 375; Fed. s. 153); 1406 Władysław Jag. zapisuje za zasługi stren. Boguchwałowi z Mokrej swemu pokojowcowi 100 grz. na L. (ZDM 6, 1689); 1427 → p. 6; 1428 br. Bogufał i Mikołaj dz. z Mokrej dzielą się dobrami. Mikołajowi przypada cała ojcowizna tj. Mokra i Skrzydłowice [ks. opolskie], a Bogufałowi „totum servitium wulgaliter wysługa szythca”. Bogufał daje Mikołajowi wwiązanie do L. (ZK 378 s. 30-1); Piotr sołtys ze Strzeszyna daje 13 grz. poręki temuż Bogufałowi za Piotra Procinę. Bartek Wilk (Lupus) kmieć z L. ustępuje Bogufałowi 1 1/2 grz. pozyskanych na tym Procinie (GB 2 s. 225); 1445 Elżbieta, c. zm. Bogufała z Mokrej ż. Szczepana z Oziębłowa [pow. sand.] ustępuje w dożywocie matce Annie ż. Zawiszy Oziębłowskiego sołectwa w Moszczanach i Zagórzanach oraz dom [dwór] w L.; Szczepan niegdyś z Oziębłowa zapisuje ż. Elżbiecie 200 grz. posagu i wiana na połowie dóbr (ZB 1 s. 87-9).

1448-80 zm. 1480 Zawisza Ozięblowski [h. Sulima], dz. → Kowalowej, tenut. w L. i sołtys tamże 1432-80, tenut. Rzepiennika Suchego, ławnik sądu wyższego pr. niem. na zamku w Bieczu, 1-sza ż. Anna wd. po Bogufale z Mokrej i tenut. w L. 1454-63, 2-ga ż. Katarzyna 1476 (GB 2 s. 394; 3 s. 409, 468, 470, 510-1, 572, 581, 585-9, 595, 597, 621-2, 634, 651; Mp. 5 N 318; ZB 3 s. 6; ZCz. 4 s. 398, 400; SP 9, 586-8); 1454 Anna ż. ww. Zawiszy zapisuje na wypadek swojej śmierci wszystkie dobra mężowi oraz Bogusławowi (Bogufałowi) i Katarzynie dzieciom Szczepana Oziębłowskiego, a swym wnukom czyli bratankom Zawiszy. Anna rezerwuje sobie dożywotnie używanie tych dóbr. Zeznaje też, że nie posiada żadnych pieniędzy, srebra i złota. Zawisza na wypadek wcześniejszej śmierci zapisuje Annie oraz ww. bratankom swoje dobra [w tym tenutę L.], zwłaszcza sołectwo w L. (GB 3 s. 485-6); 1469, 1471 → Kowalowa p. 3; 1471 Bogufał z Szalowej tenut. w L. i Rzepienniku pożycza od Jana Kopacza z Moszczan 50 grz. (GK 19 s. 443); 1475 Stanisław z Żarnowca i Bieździedzy zastawia Zawiszy Oziębłowskiemu dz.[!] L. 4 ł. w Bieździedzy (ZP 23 s. 42); 1476, 1477 → p. 4; 1478 tenże Zawisza kwituje Stan. Żarnowieckiego z 50 grz. (ZP 21 s. 454); 1480 → p. 4.

1480-8 Stanisław Szalowski z Szalowej [h. Strzemię], tenut. L. (ZB 2 s. 185; 3 s. 85); 1480 Kazimierz Jag. zezwala Stan. Szalowskiemu wykupić z rąk Boguchwała opiekuna dzieci Zawiszy Oziębłowskiego wieś król. L. (MBiecza, 65); 1481 Jakub z Dębna, kaszt. i star. krak. i biec. zaświadcza, że Bogusław (Boguchwał) z Jankowej [właściwie Sękowej] jako opiekun dzieci Zawiszy Oziębłowskiego otrzymał całą sumę za L. (MBiecza, 66); tenże stwierdza, że szl. Wojciech s. Daroniowej i szl. Szoszukowski sprzedali [komu?] swoją macierzyznę w L. Dobra te wysłużyli przodkowie jego matki i otrzymali na nich zapis od króla na pewną sumę (MBiecza, 67); 1484 Kazimierz Jag. zezwala Stan. Szalowskiemu wykupić L. z rąk Boguchwała, opiekuna dzieci Zawiszy Oziębłowskiego za kwotę, za którą były zastawione Zawiszy (MBiecza, 74); 1485 tenże król zapisuje 60 grz. Stanisławowi z Szalowej na dobrach L. w pow. biec. (Mp. 5 P 156).

1488-1506 Stanisław Lisowski z Lisówka, tenut. w L. (GB 4 s. 42; MS 1, 1940); 1488 Kazimierz Jag. zezwala Stan. Lisowskiemu wykupić z rąk Stan. Szalowskiego dobra król. L. w pow. biec. z zastrzeżeniem stacji i innych praw król. (MS 1, 1940; MBiecza, 81); 1495 tenże Lisowski daje za 100 fl. węg. Jadwidze ż. Pawła Klęczańskiego z Siedlisk wwiązanie do tenuty L. (GB 4 s. 31-2, 42 - na tej stronie początek zapiski); 1497 Barbara Dąbrowska unieważnia zapis na 100 fl. węg. na L., który miała od Jadwigi Klęczańskiej wd. po Pawle (GB 4 s. 114); 1502 Aleksander Jag. na prośbę Jakuba Siekluckiego kaszt. biec. zezwala Feliksowi Oziębłowskiemu wykupić z rąk Stan. Lisowskiego L. w pow. biec. za kwotę zapisaną mu na tych dobrach (MS 3, 656).

1502-16 Feliks Oziębłowski [h. Sulima] tenut. i sołtys w L. s. Zawiszy i Katarzyny; 1502 tenże Feliks nie stawił się w sądzie w sprawie z Janem Gromnickim tenut. w Dębowcu o zbiegłego z Lasek [pow. pilzn. ?] do L. kmiecia Macieja Sobka (ZB 4 s. 75-6); 1506 Zygmunt I na prośbę Jakuba Siekluckiego kaszt. wojn. zezwala ww. Feliksowi odkupić L. w pow. biec. z rąk Stan. Lisowskiego (MS 3, 2753); 1511 tenże król zezwala Jakubowi z Siekluki kaszt. wojn. i star. pilzn. wykupić z rąk Feliksa Oziębłowskiego L. wraz z sołectwem (MS 4, 10109); 1517 tenże król potwierdza na prośbę Stan. Turskiego i Stan. Łyczki zapis ww. Feliksa na 250 fl. Czadrowi Kośmirzowskiemu na L. z sołectwem w pow. biec. (MS 4, 11270; MBiecza, 127); po śmierci Czadra wd. po nim Zofia zostaje wwiązana do dóbr L. (GB 5 s. 444).

1518 Zygmunt I zezwala rajcom biec. wykupić z rąk tenut. Zofii Kośmirzowskiej wd. po Czadrze i jej synów L. z sołectwem na potrzeby naprawy murów miej. (MS 4, 2806-7); Janusz Kośmirzowski protestuje, że gotów był w imieniu bratanka Protazego Kośmirzowskiego s. zm. Czadra, dać pieniądze ww. Zofii, która zgodnie z układem zawartym w Wojniczu przez rozjemców miała ustąpić mu L. z osiewkami, 2 krowami i różnymi rzeczami, m.in. bronią i ubiorami (GB 5 s. 520-1); 1523 burmistrz i rajcy biec. mają w tenucie L. (GB 6 s. 278).

1526-51, zm. przed 1561 Dobiesław Ciekliński [h. Abdank] tenut. L. i sołectwa tamże, pstar. biec. 1550 (GB 6 s. 481; 12 s. 512-3; Bon. 3 s. 171); 1526 Zygmunt I zezwala ww. Cieklińskiemu wykupić L. z sołectwem z rąk rajców biec. z pr. dożywocia na tych dobrach (MS 4, 5146); 1530 tenże król zezwala ww. Cieklińskiemu tenut. w L. ustąpić za 20 fl. Piotrowi Bielowi kmieciowi z Mszany [dziś Mszanka pow. biec.] pusty łan i wyznaczyć teren do wykarczowania drugiego łanu w lasach oraz 2 zagród na nawsiu w celu osadzenia na nich Wołochów i Rusinów na pr. wołoskim [zapewne cz. L. zw. później Rozdziele] z wolnizną na 3 lata. Pozwala także zbudować cerkiew ruską i utrzymywać popa, jednakże bez szkody miejscowego plebana. Ponadto zezwala na propinację piwa i innych napojów w domu Piotra na potrzeby kmieci (MS 4, 5586; GB 171 s. 357)²Informacja ta błędnie została odniesiona do → Bednarki p. 4 (SHGK cz. I s. 34); 1531 Zygmunt I potwierdza sumy zapisane przez swych poprzedników na L. (BCz. rps 1725 s. 63); tenże król łączy zapisane na L. Dobiesławowi Cielkińskiemu sumy w jedną, tj. 160 grz. (MS 4, 16021); tenże król zapisuje Marcinowi Myszkowskiemu, kaszt. wiel., który zwrócił królowi dok. Władysława Jag. dla Boguchwała z Mokrej na 100 grz. zapisanych na L. i Suchym Rzepienniku, 20 grz. i inne sumy na tych wsiach (MS 4, 6008); 1550 Zygmunt August zezwala Dobiesławowi Cieklińskiemu pstar. biec. i tenut. L. na wykupienie ról i przyłączenie ich do folwarku w L. (MS 5, 4854); tenże król przyznaje dożywocie na L. br. Stan., Mik. i Andrzejowi Cieklińskim, każdemu na jego cz. Tenże król potwierdza sumy zapisane na L. wraz z pewnymi rolami skupionymi od kmieci (BCz. rps 1725 s. 63-4); wyrokiem komisarzy Dobiesław Cieklińki tenut. w L. zostaje wprowadzony w posiadanie ról Bąbnowskiej, Wyczałkowskiej i Konwińskiej (GB 12 s. 369-70); 1552 Zygmunt August przyznaje dożywocie żonie Andrzeja Cielkińskiego na jego cz. L.; 1555 tenże król przyznaje dożywocie Zofii ze Skołyszyna ż. Stan. Cieklińskiego oraz jej ss. Andrzejowi, Gabrielowi i Stanisławowi na cz. L. i Rozdziela (BCz. rps 1725 s. 64); 1561 → p. 2; 1564 rewizja dokumentów dotyczących L. (BCz. rps 1725 s. 49).

3b. Kmiecie z L. 1398 Marcin i Fałek (GB 1 s. 66); 1415-28 Bartek Lupus (GB 2 s. 52, 56, 225); 1424-5 Piotr Kosiba [kmieć?] z L. → p. 4; 1423-5 Maciej Urdej, Ferdej (GB 2 s. 142, 146, 172); 1470-80 w L. 53 kmieci, z których 4 siedzi na łanach reszta na prętach i ćwierciach, 1 zagroda z rolą (DLb. 2 s. 180); 1501-2 Mikołaj i Grzegorz kmiecie z L. (GB 4 s. 140-1, 147, 151, 153-4); 1502 → p. 3a; 1550 wdowa Klimkowa z L. poddana Dobiesława Cieklińskiego (GB 12 s. 364-5).

3c. Areał, pobór, karczma, młyn z L. 1363 → p. 4; 1418 młyn → p. 4; 1427 karczma (GB 2 s. 243); 1432, 1437 → p. 4; 1470-80 → p. 3b.; 1508, 1510 pobór z 6 prętów (RP k. 424, 458); 1509 stacja z 5 ł., 1510 z 4 1/2 ł. i 2 prętów oraz 4 ł. i 10 prętów (RP k. 392, 414, 439, 445, 451, 475, 491, 509, 529); 1530 pobór z 5 ł. i 2 prętów, 1 młyn o 1 kole dziedz. i 1 kole dorocznym (RP k. 50)³Przed 1530 r. nastąpić musiała rewizja podstawy naliczania poboru, którym objęto także areał obciążony dotychczas stacją; 1536 pobór z 5 ł. i 2 prętów, młyn dziedz. o 1 kole, karczma dziedz, tartak opust. (RP).

4. 1363 Kazimierz W. powierza Michałowi z Cieszyna [Śląsk] osadzenie na surowym korzeniu na pr. magd. wsi L. na 70 ł. w lesie zw. → Brunów Las, począwszy od źródeł potoku Libuszanka po jego obu stronach. Michał jako sołtys otrzymuje 4 ł., młyn o 3 kołach, karczmę, prawo założenia sadzawek, jatek, ław sukienniczych i szewskich oraz browaru. Otrzymuje szósty denar z czynszów i trzeci z kar sądowych. Dla mającego powstać kościoła wyznacza 1 1/2 ł., a na skotnicę 2 ł. Kmiecie po okresie wolnizny będą płacić po 8 sk. z łanu. Michał i jego następcy na sołectwie obow. stawać na każdą wyprawę wojenną konno w pancerzu z włócznią wart. 5 grz. i z pachołkiem. Sołtys obow. raz w roku dać 1 obiad lub zapłacić 1 wiard. przyjeżdżającemu na sąd urzędnikowi król., a poddani 2 obiady lub zapłacić obiedne, im. sąd. (ZDM 1, 102).

1383 Jakusz sołtys w L., ławnik sądu leńskiego w Bieczu (AGZ 1, 7; GB 1 s. 38-9).

1397-1416 Przecsław sołtys w L., br. Mik. Cecerlinga, ławnik sądu leńskiego w Bieczu 1401, sołtys w → Bednarce do 1401 (GB 1 s. 62-3, 66, 92, 94, 96-8, 104-6; GB 2 s. 35, 44, 58-9).

1410-46 Piotr Procina, Proczyna, sołtys w L., br. Jana, Kaspra, Klemensa i Katarzyny, ż. Helena 1413 (GB 2 s. 9, 19, 20-2, 35-7, 52, 56, 58-9, 103-8, 115-7, 127, 160, 182, 185, 196, 201, 206-7, 214, 217, 225, 229-30, 233, 236, 245, 260, 262-3, 265, 268, 273, 278, 283, 299, 308, 311-2, 315, 321, 331; 3 s. 116, 408).

1412-24, zm. 1425 Kasper Procina, Proczywa sołtys w L., sołtys w Bieździedzy [pow. pilzn.] od 1421, br. Piotra, Jana, Klemensa i Katarzyny, ż. Małgorzata 1415 (GB 2 s. 9, 19, 22, 36-7, 43-4, 52, 73, 103-8, 115-6, 120-1, 123, 133-6, 141, 143, 145-6, 149-50, 154, 160, 163, 167-8, 170, 191; ZP 20 s. 173).

1412-43 Jan Procina, Proczywa, Lipiński sołtys w L., podwójci sądu leńskiego w Bieczu 1433, ż. Małgorzata 1424 (GB 2 s. 22, 36, 43, 73, 76, 95, 103-4, 108, 120-1, 123, 128, 133-6, 140-3, 145-6, 148-151, 154, 158, 160, 163, 191, 196, 201, 206-7, 225, 229-30, 250, 260, 268, 301, 315); 1412 br. Jan Procina, Piotr i Kasper oraz ich siostra Katarzyna, sołtysi w L. dzielą dobra ojczyste. Odtąd każdy ma posiadać własną część, którą może używać wg własnej woli. Piotr Procina, ma zgodnie z wyrokiem rozjemców, w ciągu 2 tyg. zadośćuczynić kmieciowi z Biecza za gwałty i rany (GB 2 s. 22); → Dobrynia p. 3; 1413 Piotr Procina sołtys w L. zapisuje po swej śmierci ż. Helenie 20 grz. na dobrach, które obecnie posiada (GB 2 s. 26); Kasper sołtys w L. pozywa Przecsława sołtysa w L. o wybranie 8 gr czynszu i nie danie mu i jego br. ich części, o rany krwawe i sine oraz próbę pobicia kijem (GB 2 s. 33, 35); 1414 Kasper z L. sprzedaje cz. sołectwa i dóbr w L. br. Janowi (GB 2 s. 42); 1415 [Jan] sołtys w L. stwierdza, że zapłacił br. Kasprowi za jego cz. w L., zgodnie z wyrokiem sądu i został do niej wwiązany (GB 2 s. 46); 1416 Jan sołtys w L. procesuje się z Przecławem sołtysem z L. (GB 2 s. 58-9); 1417 Jan Procina ma stawić 7 świadków w sprawie z br. Kasprem o 10 grz. spadku i ma dowieść, że kupił od Kaspra za 20 grz. jego część; Jan oddala roszczenia br. Kaspra o 20 grz. za sołectwo w L. (GB 2 s. 70, 72-3); Jan sołtys w L. uwalnia się od zarzutów br. Kaspra o pozwanie pana Bogufała [tenut. w L.] i inne szkody (GB 2 s. 75).

1418-41 zm. przed 1443 Klemens sołtys w L., br. Piotra, Jana, Kaspra i Katarzyny (GB 2 s. 98, 100-1, 116, 299, 311, 315, 321, 331, 334, 338, 351); 1418 Jan alias Jasz sołtys w L. zastawia br. Kasprowi cz. karczmy w L. za 10 grz. szer. gr, które ten pozyskał na nim, jeżeli z karczmy będzie mniej niż 2 grz. mniej 8 gr czynszu, wówczas obow. będzie Kasprowi wyrównać do kwoty 10 grz.; tenże Jan protestuje przeciw br. Kasprowi o pozwanie go o część spadku po ojcu wart. 10 grz. Część tę Jan utracił na rzecz Kaspra wyrokiem [sądu najwyższego pr. niem.] w Krakowie (GB 2 s. 86, 90 zp.); tenże Jan przeciw br. Kasprowi w sprawie o cz. spadku. Gdy Jan wyruszył na służbę [wojnę?] Kasper sprawując opiekę nad jego dobrami ojczystymi wyrządził mu szkody wart. 15 grz. a dobra jego spadkowe (po martwej ręce) obciążył (delapidasset) na 20 grz. (GB 2 s. 91); Piotr Procina i jego ż. Helena spisują dożywocie. Klemens i [jego siostra] Kachna dz. cz. sołectwa w L. powierzają opiekę nad swoimi dobrami bratu Kasprowi (GB 2 s. 97-8); 1419 Kasper oskarża br. Jana sołtysa w L. o zabranie bydła wart. 5 grz., zagarnięcie dziedziny pochodzącej ze spadku wart. 10 grz., zastawienie zastawu, o który Jana pozywał i uzyskał na nim wyrok zapłacenia 3 grz. za koszty. Jan odpowiada, że w sprawie o 5 sztuk bydła po matce i o dziedzinę wart. 10 grz., gotów jest dowieść rejestrem, że sprzedał to co posiadał lub co miało mu przypaść. Natomiast oskarżenie o 3 grz. kosztów odrzuca; Katarzyna oskarża br. Jana o to, że będąc wcześniej wydzielonym, najechał na jej cz. macierzystą i zabrał 4 szt. bydła wart. 5 grz. i wwiązał się bezprawnie do tej cz. na szkodę wart. 10 grz.; Klemens oskarża [br.] Jana, że będąc wydzielonym przed 12 laty, najechał na dobra ich matki i jako spadek zabrał zwierzęta alias ziwizny wart. 5 grz., wwiązał się do dziedziny macierzystej na szkodę wart. 40 grz. i spasł zboże wart. 2 grz. Jan odrzuca te oskarżenia (GB 2 s. 100-1); → p. 6; Kasper [sołtys w L.] przeciw Piotrowi i Janowi Procinom sołtysom w L. (GB 2 s. 103-7, 108 zp.).

1421 Kasper [sołtys w L.] przeciw Janowi [sołtysowi] z L. o to, że zastawiwszy mu karczmę w pewnej sumie usunął następnie karczmarza i sam objął karczmę, nie płacąc Kasprowi zapisanego na niej czynszu, a także o służącą, która zabrała Kasprowi pewne rzeczy i uciekła do Jana (GB 2 s. 117); 1423 → Kobylanka Górna p. 3; 1424 wymienieni imiennie poręczyciele gwarantują za Jana Procinę z L. spłatę w ciągu 2 lat 10 grz. szer. gr Kasprowi z [sołtysowi] Bieździedzy (GB 2 s. 149-50); tenże Jan z ż. Małgorzatą zobowiązują się zapłacić Kasprowi Procinie z Bieździedzy 4 grz. pod rygorem podwojenia tej sumy (GB 2 s. 154); Jan Procina z ż. Małgorzatą gwarantują zwrot w wyznaczonym czasie 13 grz. i 11 sk. Piotrowi Kosibie (Koschiba) z L. pod groźbą utraty zastawionego przywileju (GB 2 s. 159); br. Jan zw. Jaszem i Piotr Procina sołtysi w L. zawierają ugodę w sprawach toczonych w sądzie biec. Jeżeli do Wielkanocy ktoś pozwie Jana w sprawie, w której będzie musiał przedłożyć przywilej, Piotr winien mu go dać, a Jan zwróci go do rąk Piotra po zakończeniu sprawy. Po Wielkanocy Piotr winien uwolnić przywilej i razem z bratem dać go na przechowanie wybranej wedle uznania osobie (GB 2 s. 164); 1425 Jasz sołtys w L. z ż. Małgorzatą gwarantują Piotrowi Kosibie zwrot 13 grz. i 11 sk. ewentualnym wwiązaniem do [cz.] sołectwa [w L.], czynszów i danin wyjąwszy role, zasiewy i bydło (GB 2 s. 173); 1426 Jan sołtys w L. z ż. Małgorzatą zastawiają za 13 grz. i 13 sk. połowę sołectwa [swojej cz.] w L. Janowi Gąsiorowskiemu wyjąwszy jedynie rolę, na której siedzą oraz pierwszą ratę czynszów przypadająca na dzień tego zapisu; Piotr Procina sołtys w L. zastawia za 3 grz. temuż Gąsiorowskiemu piątą cz. młyna, cały dochód z kar sądowych oraz półłanek w L., ciągnący się od starego siedliska na roli, na którym dawniej siedział, tj. od płotów ogrodów. W razie wyprawy wojennej Piotr ma dopełnić obowiązku pospolitego ruszenia. Może on wykupić zastawione dobra tylko w Boże Narodzenie (GB 2 s. 191, 194 zp.); Jan sołtys w L. spisuje dożywocie z ż. Małgorzatą na całej swej cz. sołectwa w L. Jeżeli Jan umrze wcześniej wówczas Małgorzata będzie trzymać tę cz. sołectwa w sumie 80 grz. aż do jej wypłacenia; Jan Procina nie przedłożył w sądzie swemu br. Piotrowi przywileju, który zatrzymał u starosty biec. (GB 2 s. 204-6); 1428 → p. 3a.

1429-32 Florian właśc. połowy sołectwa w L., sołtys w Ujeździe (GB 2 s. 236, 278, 280, 283); 1429 Jan Procina sołtys w L. sprzedaje swoją połowę sołectwa szl. Florianowi sołtysowi z Ujazdu za 45 grz. płatnych w dwóch ratach. Do tego czasu Jan będzie siedział na sołectwie. Florian winien zasiać oziminy i skosić trawę na łąkach, a także odprawić służbę w razie potrzeby, zgodnie z przywilejem; Piotr Procina zapisuje ż. Katarzynie 60 grz. z racji wieńca [posagu] na swoich dobrach. Tenże Piotr pozyskuje 14 1/2 grz. zakładu od Piotra ze Strzeszyna (GB 2 s. 236, 268); Piotr Procina i jego siostra Katarzyna przeciw br. Janowi Procinie (GB 2 s. 260, 262-3).

1432-76 Zawisza Oziębłowski tenut. i sołtys w L., ławnik sądu leńskiego na zamku biec. 1473 (Mp. 5 N 318; GB 2 s. 334, 336, 338, 394); 1432 Piotr sołtys ze Strzeszyna ustępuje Zawiszy Oziębłowskiemu za 15 grz. swój zastaw na cz. karczmy i młyna w L. oraz fristik koło Strzeszyna; sław. Tworek [Florian sołtys z Ujazdu] sołtys połowy sołectwa w L. sprzedaje tę połowę szl. Zawiszy niegdyś z Oziębłowa za 50 grz. (GB 2 s. 278, 280); Tworek niegdyś sołtys w L. (GB 2 s. 283); 1433 Piotr sołtys ze Strzeszyna stwierdza że w czasie gdy przewodniczył sądowi leńskiemu w Bieczu ustąpił za 15 grz. szl. Zawiszy Oziębłowskiemu swój zastaw na połowie karczmy i młyna w L. (GB 2 s. 298).

1434-6 Klemens Procina przeciw Piotrowi Procinie z L. o złożenie przysięgi z 6 świadkami w sprawie przeciw niemu (GB 2 s. 299, 311, 315); 1436 sąd najwyższy pr. niem. w Krakowie przysądził temuż Klemensowi trzecią cz. macierzyzny na sołectwie w L. wart. 20 grz. na br. Piotrze. Sąd wyznacza woźnego do wwiązania Klemensa do sołectwa w L., wyjąwszy cz. Zawiszy Oziębłowskiego; 1436 Klemens Procina przeciw Zawiszy Oziębłowskiemu z L. o 25 grz. macierzyzny (GB 2 s. 322); 1436-7 tenże Klemens przeciw siostrze Katarzynie z L. o 12 grz. za cz. macierzyzny; sąd leński wyznacza woźnego ww. Klemensowi w celu wwiązania go do sukcesji po matce w L. (GB 2 s. 324, 327-9); 1437 tenże Klemens pozyskuje 12 grz. macierzyzny na siostrze Katarzynie (GB 2 s. 330); Piotr Strzeszyński zeznaje, że nigdy nie dał wwiązania Zawiszy Oziębłowskiemu do cz. macierzystej [sołectwa w L.] Klemensa Prociny, lecz do cz. Piotra Prociny. Oziębłowski ma trzymać zastawioną sobie połowę sołectwa w L. nie niepokojony. Jeżeli zostanie pozwany, winien odpowiadać tylko z części kupionej za własne pieniądze [tj. cz. Jana Prociny] Ławnicy stwierdzają, że Piotr Strzeszyński zobowiązał się bronić Zawiszę Oziębłowskiego od pretensji z tytułu zastawu w wys. 15 grz. na cz. młyna i karczmy [w L.] (GB 2 s. 332-3); ww. Klemens pozywa tegoż Oziębłowskiego o wwiązanie się do jego cz. macierzyzny przysądzonej mu wyrokiem sądu wyższego pr. niem. w Krakowie i o wybranie pożytków z jego cz. młyna; szl. Klemens [sołtys] z L. i Zawisza z Oziębłowa mają się pogodzić w ciągu 4 tygodni (GB 2 s. 336, 343); sąd nakazuje wwiązanie Klemensa do dóbr jego siostry Katarzyny w L. w sumie 12 grz. spadku po matce. Jeżeli pojawi się ktoś bliższy, po zapłaceniu 12 grz. może objąć te dobra (GB 2 s. 349); 1440 Jarosław wójt sądu leńskiego w Bieczu i ławnicy zezwalają na wprowadzenie Stanisława sługi Klem. Prociny z L. do cz. sołectwa tamże, którą ten pozyskał (GB 2 s. 354).

1441 szl. Zawisza Oziębłowski zobowiązuje się dać w ciągu 6 tyg. Janowi Kalwie przywilej na sołectwo w L. Wyrokiem sądu Klem. Procina uzyskuje wwiązanie do dóbr Piotra Prociny w L. (GB 2 s. 357-8); 1443 Jan Procina [sołtys] z L. sprzedaje ww. Zawiszy za 10 grz. cz. sołectwa przypadłą mu po śmierci br. Klemensa (GB 2 s. 366); 1446 Piotr Procina sprzedaje temuż Zawiszy za 20 grz. części sołectwa w L. spadłe na niego po br. [Klemensie] i siostrze [Katarzynie] (GB 3 s. 406); 1454 → p. 3a; 1459 podwójci w L. (GB 3 s. 470); 1460 Zawisza Oziębłowski skazany na karę, ponieważ, mimo nakazu królowej i star. biec., nie zasiadł wśród ławników (GB 3 s. 468); 1470-80 sołectwo w L. z 2 ł. (DLb. 2 s. 180); 1476 ww. Zawisza sołtys w L. zapisuje ż. Katarzynie 100 grz. wiana na sołectwie w L. (GB 3 s. 672); 1477 Bogusław bratanek Zawiszy Oziębłowskiego uwalnia stryja z opieki oraz wszelkich zastawów i pozwów i ustępuje mu całą cz. sołectwa w L., jaką ma po ojcu. Zawisza ustępuje mu zapis 30 grz. jaki ma na sołectwie w Moszczenicy Polskiej, młynie karczmie i kmieciach (GB 3 s. 684-5); 1480 Zawisza dz. [sołectwa] w L. zastawia, za zgodą ż. Katarzyny, Tomaszowi Sułowskiemu za 20 grz. karczmę w L., z której płacone są 3 grz. czynszu. Jeśli będzie więcej niż 3 grz. nadwyżka przypadnie Zawiszy (GB 3 s. 752 zp.).

1476, 1502-5 Katarzyna ż. Zawiszy Oziębłowskiego i wd. po nim, sołtyska w L. (ZB 4 s. 75-6, 88, 107-8, 121); 1503 → Dębowiec tenuta; 1505 Aleksander Jag. potwierdza i odnawia na prośbę szl. Katarzyny wd. po ww. Zawiszy, sołtyski w L. przywilej lokacyjny L. z 1363 r. (MS 3, 2423).

1511-6 Feliks Oziębłowski sołtys w L. s. Zawiszy i Katarzyny (ZB 4 s. 75); 1511 → p. 3a; 1515 → Jasło p. 6f; 1516 ww. Feliks zapisuje testamentem ż. Elżbiecie sołectwo w L. (MBiecza, 126); sąd najwyższy pr. niem. na zamku krak. stwierdza, że 22 II w Bieczu szl. Feliks Oziębłowski rozporządzeniem ostatniej woli darował swoje dziedz. wójtostwo [sołectwo] w L. ż. Elżbiecie (MBiecza, 126); 1517, 1518 → p. 3a; Jan Wielopolski i Jan Mnicki deputaci królewscy oraz Elżbieta wd. po ww. Feliksie protestują, że nie zostali wwiązani do sołectwa w L. przez Mik. Pieniążka pełnomocnika Zofii Kośmirzowskiej i Mik. Michowskiego pełnomocnika rajców biec. (GB 5 s. 535); Zygmunt I odsyła do sądu najwyższego pr. niem. w Krakowie sprawę Elżbiety ż. Jana Brzeskiego [wd. po ww. Feliksie] z poręczycielami zm. Feliksa Oziębłowskiego za dług 250 fl. Adamowi Bylickiemu oraz z Katarzyną ż. Pawła Zagórskiego siostrą rodzoną Feliksa o dobra lub sumy posiadane na dobrach król. i sołectwie w L., a ustąpione przez Oziębłowskiego, będącego wówczas w agonii, ż. Elżbiecie. Cokolwiek zdecyduje w tej sprawie sąd pr. niem., potwierdzi to król (SP 6, 143); 1518 Zygmunt I potwierdza Elżbiecie Oziębłowskiej zapis sołectwa w L. z sumami na nim ciążącymi dokonany na jej rzecz przez [zm.] męża Feliksa (MS 4, 11574); 1520 rajcy i pospólstwo Biecza proszą Jana Konarskiego bpa krak. o erekcję ołtarza Rozesłania Apostołów stwierdzając, że wykupili na potrzeby ołtarzysty za 230 fl. czynsz 8 1/2 grz. na dochodach wójtostwa w L. [tu błędnie Lipnica] Rajcy biec. zobowiązują się uzyskać w ciągu 2 lat od króla zgodę na kupno tego czynszu (MBiecza, 148-9; Ep. 7 k. 52-v).

1526-51 Dobiesław Ciekliński tenut. w L. i sołtys tamże; 1526 → p. 3a; Zygmunt I wyznacza komisarzy do otaksowania sołectwa w L. w sporze między Dobiesławem Cieklińskim a radą i pospólstwem biec. (MS 4, 5160, 5168, 5172); dochód roczny sołectwa w L. oszacowany na 25 grz., 11 gr i 4 den., a wartość sołectwa na 252 grz. i 16 gr (MBiecza, 164).

5. 1363 → p. 4; 1402 pleban w Zagórzanach niegdyś w L. (GB 1 s. 94); 1463 Paweł pleb. w L. (OK 12 s. 152); 1465 tenże godzi się z Janem niegdyś komendarzem w Kobylance (OK 12 s. 459); 1470-80 kośc. drewn. Ś. Marcina, dzies. pien. z łanów kmiec., sołectwa i zagród, z rolą w L. po 1 wiard. z łanu bpowi krak. Pleban pobiera meszne po 1 miarze żyta i owsa z łanu, posiada role i łąki (DLb. 2 s. 180); 1494 Błażej kustosz tarnowski i pleb. w L. rezygnuje z parafii w L.; Tomasz „de Croslie”, pleb. w L. przeciw Maciejowi scholastykowi wojn., prezentowanemu do kośc. w L. (OK 18 s. 232, 237); 1497 Tomasz pleb. w L. przeciw Pawłowi prezentowanemu do tejże parafii o to, aby Paweł odstąpił kośc. w L. (OK 18 s. 569); 1515 Zygmunt I prezentuje Jakuba z Jasła do kośc. par. w L. (MS 4, 10621); tenże władca prezentuje Wojciecha z Bobowej do kośc. par. w L. po rezygnacji Mikołaja z Ratna [Wołyń] (MS 4, 10636); 1529 pleb. Wojciech z Wojnicza, zarządca Jan z Biecza; dzies. pien. wart. 1 grz. i 34 gr bpowi krak. w sądec. kluczu dzies., meszne w życie i owsie po 15 1/2 miary biec. wart. 4 grz. 10 1/2 gr oraz w pieniądzu 11 gr i 24 gr klerykatury, łącznie 4 grz. 45 1/2 gr plebanowi w L. (LR s. 37, 103); 1530 → p. 4; 1596 kośc. Ś. Marcina. Do par. należy L. (WR k. 130).

6. 1427 Piotr Procina winien dwakroć przysięgać w sprawie z Janem Gąsiorowskim, że nie nazwał go synem nierządnicy i nie życzył mu, żeby go psy pożarły pod szubienicą. Jan z Kunowej zeznaje, że Gąsiorowski oskarżony przez stren. Bogufała [tenut. L.] o kradzież rynsztunku oczyścił się wobec starosty i innych godnych wiary osób, na co Jan przedłożył dokument z własną pieczęcią (GB 2 s. 41).