LUBASZOWA

(ok. 1105 [1123-5] Lube - z kopii naśladującej or. z XIII w., 1229 Lube, Lubessow, [1339-43] Brozmiscza quae Luboszowa nuncupatur - kop. z XVII w. wg transumptu z 1562 r., 1445 Lyubaszowa, 1470-80 Lubuszowa alias Lube, Lyubuschowa alias Lube, 1507 Luboschowa) 9 km na NE od Ciężkowic.

1. 1530 n., 1581 pow. biec. (RP k. 47; ŹD s. 110); 1470 n. par. Tuchów [pow. pilzn.] (DLb. 3 s. 199).

2. [1339-43] granice nowoosadzanej wsi klasztoru tyn. Siedliska [par. Tuchow] z wsią Babaniówka schodzą ze wzgórz do kopca narożnego wsi Lichwin i dalej idą od granic wsi „Brozmiscza” zw. L. i od granic wsi → Burzyn, → Golanki aż do potoku → Kozłówka (ZDM 1, 65)1Dok., znany z XVII-wiecznego wpisu do ksiąg GB wg transumptu z 1562, nosi błędną datę 1351, opatrzoną przez wydawcę znakiem zapytania i sugestią, że data pierwotna to r. 1340 lub 1341. Wystawca dok. opat tyn. Bogusław znany jest z lat 1339-43, ob. P. Sczaniecki, Katalog opatów tynieckich, NP 49, 1978, s. 55-9; 1507 → Jodłówka [par. Rzepiennik].

3. Własn. monarsza, następnie kl. Bened. w Tyńcu. [Ok. 1105] królowa Judyta [druga ż. Władysława Hermana] nadaje klasztorowi tyn. m.in. L.2Por. Książnice Wielkie, Uw (Tyn. 1 też niżej 1123-5); [1123-5] Idzi bp tuskulański legat papieski na Polskę i Węgry zatwierdza stan posiadania kl. tyn., m.in. powyższe nadanie królowej Judyty (Tyn. 1; APal. 18 - dok. z interpolacjami sprzed r. 1275, w którym Bolesław Wstydl. konfirmował dok. Idziego (Tyn. 27), już interpolowany i z błędną datą 1105. Data 1123-5 ustalona przez Repert. 26; ob. też A. Gąsiorowski, Tyniecki dokument, SSS 6, 1977, s. 239-40); 1229 pap. Grzegorz IX potwierdza klasztorowi w Tyńcu posiadanie m.in. L. (Tyn. 11b, 11c); [1339-43] sołtys nowoosadzanej wsi kl. tyn. Siedliska otrzymuje m.in. karczmę w L. z rolami i łąkami. Mieszkańcy Siedlisk i L. są obow.: orać własnym pługiem dla klasztoru 2 razy w roku, tj. na wiosnę oraz w jesieni pod ozime zasiewy, wywozić gnój na pole, żąć owies, naprawiać drogi i jaz na rz. Białej [Dunajcowej], wykonywać zwyczajowe prace ogłoszone przez włodarza miasta klaszt. Tuchowa i za jego wiedzą. Mieszkańców Siedlisk i L. nie ma sądzić - wg pr. magdeb. - nikt oprócz sołtysa Siedlisk, lub przysłanego przez kl. pełnomocnika. Sądy mają się odbywać 3 razy w roku (ZDM 1, 65).

1445 Maciej karczmarz z L. pozywa Daniela pleb. z Tuchowa, dzierżawcę Dąbrówki [pow. pilzn., par. Tuchów] o niestawienie się (ZB 1 s. 91); 1456 Kazimierz Jag. potwierdza klasztorowi tyn. posiadanie wymienionych dóbr, m.in. L., którym nadaje pr. magd. (Tyn. 219); 1470-80 własn. jw. Łany kmiece, folwark, karczmy (DLb. 3 s. 223-4); 1507 → Jodłówka [par. Rzepiennik] p. 2; 1529 L. płaci klasztorowi 1 grz. 28 gr czynszu (LR s. 246); 1530 pobór z 1 1/2 ł. (RP k. 47); 1536 pobór j.w., karczma dziedz. (RP); 1564 z każdego łanu oddaje się do zamku nowokorczyńskiego 2 miary owsa tj. 8 korców, 1 miarę żyta tj. 4 korce (LS s. 55).

4. Jurysdykcję sprawuje sołtys Siedlisk. [1339-43], 1456 → p. 3.

5. 1470-80 z wszystkich ról dzies. pien. klasztorowi tyn., każdy kmieć daje meszne pleb. w Tuchowie (DLb. 3 s. 199, 223-4); 1529 L. wraz z przedmieściem Tuchowa i wsią Meszna [pow. pilzn.] oddaje meszne w owsie i życie plebanowi w Tuchowie (LR s. 74).

7. S. Mateszew, F. Sikora, Osadnictwo i stosunki własnościowe w regionie tarnowskim do końca XVI w. W: Tarnów. Dzieje miasta i regionu. Red. F. Kiryk i Z. Ruta, Tarnów 1981 s. 157-63.

1 Dok., znany z XVII-wiecznego wpisu do ksiąg GB wg transumptu z 1562, nosi błędną datę 1351, opatrzoną przez wydawcę znakiem zapytania i sugestią, że data pierwotna to r. 1340 lub 1341. Wystawca dok. opat tyn. Bogusław znany jest z lat 1339-43, ob. P. Sczaniecki, Katalog opatów tynieckich, NP 49, 1978, s. 55-9.

2 Por. Książnice Wielkie, Uw.