zw. też Polską i Lubcza Górna zw. też Niemiecką, dziś Lubcza 8 km na SW od Pilzna, była położona w pow. pilzn. (tak od r. 1505 RP i ŹD s. 258 i 468), tuż przy południowej granicy woj. sand. z woj. krak., czyli przy granicy pow. pilzn. z pow. biec. (Atlas historyczny polski. Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI w., W. 1993, cz. I, Mapy i cz. II Komentarz s. 37).

Wieś była własn. król., folwark podlegał stwu biec., ludność pracowała dla grodu biec. (SP 2, 1875; ZB 1a s. 260; M Biecza 151). W źródłach bywa często zaliczana do pow. biec., np.: w r. 1406 (ZDM 6, 1695), 1444 (ZK 8 s. 1008), 1508 (ZCz. 7 s. 299; MS 4, 424). Sołectwo dziedz. w L. podlegało sądowi wyższemu pr. niem. w grodzie biec.