(1336 n. Grodek z or., 1398 Grodzecz, 1430 de Grodka), wieś częściowo przeniesiona w inne miejsce z powodu budowy Zapory Rożnowskiej, 4,5 km na NE od Rożnowa1Od czasów Pawińskiego (ŹD) po dzień dzisiejszy (RP z 1629 i 1680) błędnie identyfikuje się założoną w XVI w. Wolę Kobylską z G. Wola ta leżała na terenie dóbr rodziny Rożnów, ubogiej już w tym czasie, która nie miała nic wspólnego z dobrami zamku Rożnów. Powyżej dóbr tej rodziny leżały dobra książąt Ostrogskich wśród nich i G., odziedziczone po Tarnowskich (por. też p. 2 – r. 1550 – występująca w zapisce Nowa Wieś to najpewniej późniejsza Wola Kobylska). Pawłowski 1 s. 37 pod hasłem G. niesłusznie umieszcza zapisy o Woli Kobylskiej jako „wtórnej” nazwie G.
1. 1336 G. w ziemi sądec. (Mp. 1, 205); 1530 pow. sądec. (RP k. 41); 1470-80 n., 1596 par. Podole (DLb. 2 s. 141; WR k. 12).
2. 1470-80 wieś G. nad Dunajcem wzięła nazwę od zamku (castellum), który tu był niegdyś (DLb. 2 s. 141-2, → też p. 8); 1530 młyn (RP k. 41); 1550 Zofia Bylicka i Barbara Rożnowa [dziedziczki dóbr: Kobyle, Załęże, Zbęk, Sienna, Lipie i Nowa Wieś – w nagłówku zapiski] dzielą się lasami. Zofia bierze las zw. Obłaz za potokiem płynącym do granic Znamirowic [Nieznamirowic], Barbara las zw. Zagórze, poczynając od potoku Kobylnica [dziś zw. Zbęcka, prawy dopływ Jeziora Rożnowskiego] aż do granic grodeckich i glinnickich [G. i Glinnika] (ZCz. 11 s. 341).
3. Własn. rycerska. 1336 G. należy do Giedki z Giedczyc [Gierczyc, h. Gryf] → p. 4; 1372-8 Klemens zw. Grodek też Grotek z G. [h. Gryf] s. Michała, występującego w źródłach w l. 1348-54, który najpewniej był s. podkoniego Giedki (KK 2, 280; Mp. 3, 901; K. Mosingiewicz, → p. 7, s. 349-52); 1388-1410 Stańczy, Stańczyk, Stanek Słupecki, Grodecki dz. Słupska, Rudy [obie wsie w ziemi wieluńskiej] i G., h. Świnka, s. Andrzeja ze Słupska, siostrzeniec Klemensa, star. wieluński (SP 8 uw. 97/3 i 4, 158/27, 250/85, 251/76, 290/52, 293/6, 296/28, 297/74, 300/63, 307/5 i 13, 315/63, 318/6, 328/28, 334/20, 339/5, 342/78, 353/27, nr 8818, 8907, 8941-2, 9328, 9423, 9437, 9529, 9829, 9905, 10 051, 10 191, 10 292, 10 471, 10 496; ZCz. 1 s. 45, 47-8, 48a, 51-2, 55-6, 78, 89, 92, 98, 100; ZK 3b s. 48, 84, 96, 109, 127, 129, 137, 140, 191, 249-50, 258; SP 2, 1024, 1250-1; DHn. ks. 10 s. 15, 367)2Wiadomość Długosza o skazanym na ścięcie i ułaskawionym Stańczyku weryfikuje R. Rosin, → p. 7, s. 145. Mylił się K. Mosingiewicz, → p. 7, przypisując Stańczykowi i jego braciom h. Turzyna, którym pieczętowali się sołtysi w G. Turzynici siedzieli w kilku okolicznych wsiach nad Dunajcem; 1388 Stańczyk siostrzeniec (nepos) [zm. Klemensa z G.] Grodka nie stawił się na termin przeciw Piotrowi Omelti o 18 grz. i 1 wiard. długu (SP 8 uw. 95/53); 1390-1410 Andrzej Słupski ze Słupska i G., h. Świnka, s. Andrzeja ze Słupska, siostrzeniec Klemensa (Pol. 3, 174; SP 8, 8942, 9287, 9310, 10 496, uw. 297/74, 307/5, 334/20, 339/5; ZCz. 1 s. 48, 48a; ZK 3b s. 249-50; 5 s. 38; SP 2, 1250-1); 1390-8 Janek, Jan ze Słupska i G., h. Świnka, s. Andrzeja ze Słupska, siostrzeniec Klemensa (Pol. 3, 174; SP 8 uw. 250/85).
1390 br. Stańczyk, Andrzej i Jan ze Słupska, za zbawienie dusz swych przodków: ojca Andrzeja ze Słupska, matki Świętochny, dziadka Michała, jego ż. Małgorzaty i wuja Klemensa dziedziców G., nadają dok. wystawionym w G. Mikołajowi pleb. w Przedonicy [Przydonicy Starej, zw. później Podolem dla odróżnienia od drugiej wsi par. Przedonicy Nowej] karczmę nad rz. Przedonicą i rolę w Posadowej (Pol. 3, 174 z or.; Archiwum Diecezjalne w Tarnowie, fasc. Podole – poprawna kopia z r. 1785; DLb. 2 s. 141-2 – wzm. o nadaniu)3Dok. ten wydał J. Bartoszewicz ze sporządzonego z or. przez J. Łepkowskiego odpisu, zawierającego znaczne opuszczenia tekstu i błędne odczyty. Np. słowo „Devotionis” przekręcił na „Dotionis” i opuszczając część zdania zrobił owego „Dotiona” ojcem Stańczyka i jego braci (Dotionis ... patris nostri), którym był wymieniony w or. Andrzej. „Michaeli” odczytał jako „Mimini” itp. Poprawny regest pozwala zweryfikować niektóre z ustaleń genealogicznych K. Mosingiewicza, → p. 7, który prawidłowo rozszyfrował owego „Dotiona”, ale „Mimina” uznał za Krystyna i jemu jako ojcu przydzielił Świętochnę i Klemensa Grodka, zastrzegając się jednak, że tekst dok. z r. 1390 jest fatalnie wydany; 1396 Mikołaj zw. Pieniążek [z Iwanowic] przeciw kanclerzowi Królestwa Zaklice [z Międzygórza, pow. sand.] o wsie Stańczyka [z G.] w ziemi sądec.; Stanisław z Bobowej nie stawił się na termin pierwszy w sporze z Mik. Pieniążkiem z Iwanowic o pieniądze, które mają być dane Stańczykowi za dziedzinę zw. Siedliska [pow. biec., par. własna] (ZK 2 s. 478-9); 1399-1400 Stańczyk ze Słupska i G. wraz z br. Andrzejem przeciw Staszkowi z Bobowej o 400 grz. gr pras. długi i tyleż kary za sprzedaną Staszkowi wieś Siedliska (SP 8, 8317, 8701, 10 600 10 611, uw. 277/67, 301/30-1, 303/10-1, 312/4-5, 325/41-2); 1399-1400 Stańczyk z G. ma przedłożyć sądowi krak. dok. sędziego wieluńskiego w sporze z Katarzyną ż. Hanka z Chełmu o porękę długów żydowskich, ,,quod coram eo habuit pro hereditate septingentarum marcarum” (SP 8 uw. 297/65, 299/26, 315/27, 318/7, 9141, 9287, 9310); 1399 Dziersław z Bronocic pozywa Stańczyka z G. o dług żydowski (SP 8, 8317); tenże Stańczyk zgodnie z prawem oddala roszczenia pozywającego go Stanisława z Bobowej o cały dług żydowski poręczany przezeń Grodkowi i o uwolnienie z długów sprzedanych mu Siedlisk, dlatego że pełnomocnik Stanisława przekładał termin nieprawnie na podstawie zwykłej choroby (SP 8, 8701 – w haśle Bobowa błędny reg.): Prandota z Nieprześni pozywa Stańczyka ze Słupska o 20 grz. kary; tenże Prandota skazany na karę XV dla Stańczyka i sądu, gdyż powiedział mu w sądzie ,,jes sdzercza, es odzercza” (SP 8 uw. 290/52; SP 2, 534; SP 8, 9322); Stańczyk z G. pozyskuje przysięgą 100 grz. długu i kary od Prandoty, gdyż ten nie mając 2 kapelanów ,,de iure fuit confessus”; tenże skazany na karę 6 sk. Stańczykowi „pro fstecz” (SP 8, 9327-8, 9335); tenże Stańczyk pod karami XV dla Katarzyny z Chełmu i sądu oraz LXX dla króla „sigillum de debito iudaico domini Hanconis de Chelm olim heredis, [...] expedire se astrinxit”; Prandota z Nieprześni pod karami XV i król. ma zapłacić 88 grz. temuż Stańczykowi (SP 8, 9404, 9423).
1400 Mikołaj z Kotlic przeciw Stańczykowi z G. o dług żydowski jego wuja Klemensa Grodka (SP 8 uw. 311/49, 325/47 i 109, 342/63); Stańczyk z G., poręczając za br. Andrzeja, i Małgorzata ż. Wiernka z Rożnowa [z → Gabania], poręczając za ss. [z pierwszego małżeństwa z Piotrem Rożnem] Andrzeja i Rafała zawierają ugodę. Stańczyk zobowiązuje się występować we wszystkich sprawach sądowych o długi żydowskie, nie oddalać żadnej z nich i wspólnie z bratem płacić wszystko, jeśli ktokolwiek pozwie Małgorzatę i jej synów o te długi, które poręczał [Klemensowi] Grotkowi Piotr Rożen. Gdyby Stańczyk z bratem sprzedali jedną ze wsi odziedziczonych po Grotku, uzyskane w ten sposób pieniądze przeznaczą wyłącznie na spłacenie tych długów. Obie strony nie będą już oglądać się na terminy sądowe przeciw sobie; po sporze wyrokiem sądu, jeśli Stańczyk z G. nie zapłaci Żydowi krak. Kaskelowi 130 grz. długu, wzrośnie on do 600 grz. (SP 8, 9713, 9905 – zapłacił); tenże Stańczyk jeśli nie zapłaci 15 i 1/2 grz. szer. gr długu temuż Kaskelowi, będzie miał do zapłacenia 30 grz. (SP 8, 10 051, 10 292 – spór już o 30 grz.); tenże Stańczyk i jego 5 kmieci i sołtys z Lubowej [Bartkowej] nie stawili się na terminy z Prandotą z Nieprześni pozwani: Stańczyk o zabranie dok. sądowych od Żydów i niezwrócenie ich, kmiecie o przeszkadzanie ciążeniu (SP 8, 10 232-4, 10 273-4 – wiadomości te opuściłem w haśle Bartkowa); br. Stańczyk i Andrzej z G. w sporze z Prandotą z Nieprześni mają przedłożyć sądowi krak. dok. sądu wieluńskiego ważniejszej sprawy sądowej o 400 grz.; ciż bracia zobowiązują się zwrócić 40 grz. długu żydowskiego i procenty Żegocie z Gnojna [pow. wiśl.] pod warunkiem wwiązania jego lub jego braci do dóbr; G., Załęże, Bartkowa, Posadowa, Będzierad, Górowa i Glinnik (SP 8, 10 309, 10 434); ciż bracia nie stawili się na termin przypozwany przeciw Prandocie z Nieprześni o 400 grz. długu; Żyd krak. Jossman [Hosman], Jakusz Suchdolski, Jan Radzimski i Zawisza z Kowali przeciw br. Stańczykowi i Andrzejowi z G. mają termin na najbliższy wiec o 65 grz. poręki i o procenty; tenże Prandota i Stańczyk z G. z br. Andrzejem odstępują wzajemnie pod zakładem 500 grz. od sporu o wszystkie długi w jakikolwiek sposób pozyskane z tytułu poręki za Grodka z G. (SP 8, 10 470, 10 496, 10 662); 1401 Stańczyk z G. pozwany przez Żyda krak. Hosmana o 250 grz. długu (ZK 3 s. 265); 1402 → Górowa; Małgorzata ż. Wiernka [z Gabania] ze swymi dziećmi [z pierwszego małżeństwa z Piotrem Rożnem] Andrzejem, Rafałem i Femką pozywają Stańczyka z G. o dziedzinę G. i wsie do niej przynależne; Femka z Rożnowa w sporze ze Stańczykiem z G. (ZCz. 1 s. 97).
1404 Stańczyk Grodecki daje w 7 grz. swemu dworzaninowi Piotrowi Wiesiołeckiemu (Vescholeczky, zapewne sołtys z Wiesiółki, należącej do Stańczyka) nie podzieloną dziedzinę Załęże, którą posiada wspólnie z bratem [Andrzejem]. Jeśli dziedzinę tę utracą nie z winy Piotra, Stańczyk pod karami zapłaci mu całe 7 grz. (ZCz. 1 s. 148); Stańczyk z G. nie stawił się na termin przypozwany przeciw Spytkowi z Banowic o dług żydowski (ZK 4 s. 6); 1407 Andrzej i Stańczy Słupscy z G. zastawiają za 7 grz. br. Stanisławowi i Piotrowi cz. Wiesiółki (ZCz. 1 s. 202, 205); 1410 Andrzej i Stańczyk ze Słupska sprzedają za 2000 grz. szer. gr pras. i za kmiecia w Brzozowej Gaci [pow. lubelski] Piotrowi z Kurowa [pow. szczyrz.] wsie: G., Załęże, Wiesiółkę, Bartkową, Górową, Glinnik, Przedonicę Starą (dziś Podole), Klecie, Będzierad, Chromą i Laskowiec; [Mik. Kurowski] arcbp gnieźn. zobowiązuje się dać ww. braciom 250 grz. szer. gr do najbliższego ś. Mikołaja [6 XII] pod warunkiem, że jeśli Piotr z Kurowa będzie miał kłopoty z posiadaniem ww. wsi, arcbp doniesie o tym Stańczykowi i Andrzejowi i zastąpi Piotra w tej sprawie, a gdyby nie był zachodźcą, zostanie uwolniony od tych 250 grz. i spłacony z tej sumy (SP 2, 1250-1)4W haśle Będzierad błędnie zidentyfikowałem Klecie z Kleczą w pow. śl. Klecie to dzisiejszy przysiółek Rożnowa → Pawłowski 2 s. 43 i K. Mosingiewicz, → p. 7, s. 349. Ów Będzierad niesłusznie identyfikuje Pawłowski 1 s. 12 z Będzieszyną, o czym wówczas nie wspomniałem; 1412 Piotr z Kurowa przeciw Mikołajowi z Irządz o należące ongiś do Stańczyka dziedziny G., Glinnik, Lubna [Bartkowa] i przynależne do tych dóbr inne wsie; 1414 tenże Piotr wyznacza ż. Burnecie 200 grz. posagu, 200 wyprawy i 600 wiana na zamku (castrum) Rożnów i wsiach doń przynależnych: Jedlnej [dziś Jelna], połowie Przedonicy [czyli Podola], Przedonicy [Nowej], Glinniku, Górowej, Posadowej, G., Wiesiółce, Będzieradzu, Kleciu, Załężu, Radajowicach i innych, na całym Krzczonowie i Witówce [pow. wiśl.] (ZK 5 s. 440); 1426 sprzedaż połowy dóbr rożnowskich przez Piotra z Kurowa Zawiszy Czarnemu z Garbowa [pow. sand.] wśród których nie wymieniono jednak G. (Mp. 4, 1234; SP 2, 2054-5); tenże Piotr zeznaje tę sprzedaż. Wieś G., która przynależy do dystr. zamku rożnowskiego, zastawioną przez Piotra, Zawisza ma pr. wykupić i posiadać wieczyście (SP 2, 2087).
1470-80 w G. łany kmiece, folwark (DLb. 2 s. 141); 1516 Barbara [c. Jana Zawiszyca] z Rożnowa wd. [2° voto] po kaszt. krak. Janie z Tarnowa [pow. pilzn.] zapisuje 40 000 fl. węg. s. Janowi z Tarnowa na zamku Rożnów i wsiach doń przynależnych, m. in. na G. i Górowej (Fastnacht Katalog 1, 35; GS 1 s. 17-8); 1530 w G. pobór z młyna dorocznego o 1 kole (RP k. 41); 1553 we wsi G. sołtys i młynarz z 1 młyna mają być ciążeni za niezapłacenie podatku za r. 1552 (GS 6 s. 154); 1561 prac. Walenty faktor w dobrach G., przynależnych do zamku Rożnów, własn. kaszt. wojnickiego Jana Krzysztofa z Tarnowa (GS 9 s. 46).
4. Sołectwo dziedz. 1336 królowa Polski i pani sądecka Jadwiga wd. po Władysławie Łok. celem podniesienia stanu gospodarczego ziemi sądec., za zgodą i przyzwoleniem króla Polski s. Kazimierza, nadaje swemu kmieciowi panu Giedce dz. Giedczyc [dziś Gierczyce] podkoniemu krak. pr. magd. i imm. sąd. jego dziedzinom G., Glinnik i Przedonica w ziemi sądec. Dla starych ról w tych wsiach udziela 12 lat wolnizny, dla nowo karczowanych 20 lat, zwalnia te dobra od wszelkich ciężarów i płatności oraz służebności powozu i przewodu (Mp. 1, 205); 1401-18 Stan. Grodecki sołtys z G., h. Turzyna (ZCz. 1 s. 45, 72, 75, 77; ZK 3 s. 226; SP 2, 731, 1062; 7/2, 140; ZCz. 2 s. 130, 132, 136-7, 146-7, 150, 158, 161, 166, 169, 170-3, 203, 206, 209, 213, 215-8, 221-5, 228, 231-2, 244, 250, 260; ZB 1a s. 115; ZK 4 s. 66; 6 s. 317; AGZ 7, 29); 1401-11 Marcin sołtys z G., h. Turzyna (ZCz. 1 s. 45, 72, 75, 77, 154; Mp. 4, 1090; SP 7/2, 1245); 1411 tenże naganiony przez Pełkę z Naszacowic zeznaniami świadków dowodzi szlachectwa i h. Turzyna (SP, 7/2, 1245); 1417-32 Wichna z G. [druga] ż. Stanisława sołtysa z G., wd. po nim po r. 1418, później ż. Domasława z → Chronowa, w źródłach występuje do r. 1435 (ZCz. 2 s. 215; 3 s. 40-1, 105, w haśle Chronów błędnie „Nychna”); 1417 Stanisław z G. wyznacza ż. Wichnie 40 grz. posagu i wiana na połowie swych dóbr; ciż zobowiązują się zapłacić 6 i 1/2 grz. Grzegorzowi s. Tomasza z Porąbki [pow. sądec.] pod warunkiem wwiązania go do dziedziny w G.; Stanisław z G. bierze w zastaw za 10 grz. od Andrzyczki z Bieśnika kmiecia w Druszkowie (ZCz. 2 s. 215); 1423-35 Mikołaj z G. h. Turzyna s. Stanisława, pasierb Wichny (ZCz. 3 s. 41, 69, 98, 105); 1423 Wichna [z G.] ż. Domasława z G. [z Chronowa] ustępuje pasierbowi Mikołajowi 20 grz. „dotis wulgariter wyana” wg zapisu zm. jej męża [Stanisława z G.], zapłaci jej natomiast 20 grz. „dotalicii wulgariter posagu” zabezpieczonego jej na G. i wówczas zrezygnuje ona na jego rzecz z pr. do G.; 1430 ur.! Wichna ż. Domasława z G. zeznaje, że pasierb Mikołaj z G. jest jej winien 16 grz. „dotis sue videlicet possagu”, który ma zabezpieczony na G. Z sumy tej wzięła już 12 grz., a 2 grz. ma dostać na Boże Narodzenie i 2 na ś. Jana Chrzciciela [24 VI]. Od tego dnia po roku Wichna zrezygnuje na jego rzecz z ról zw. ugory i zasieje zboże jare. Domasław może mieszkać od Wielkanocy przez rok ,,in curia dicto domo Grodek”. Jeśli Mikołaj spłaci Wichnę, ustąpi ona z dworu i dóbr dziedz. w G. (ZCz. 3 s. 41, 69); 1434-5 Jan z G. (ZCz. 3 s. 93; ZDM 2, 472-3).
1435-7 Klemens zw. Franczuch z G. (ZCz. 3 s. 105- 6, 113, 131); 1444-56 Jakub z G. burgr. rożnowski (ZCz. 3 s. 210; 4 s. 147); 1444 Jakub Grodecki burgr. z Rożnowa zastawia za 15 grz. Janowi Staszówce swoje role w Tabaszowej; 1446 Stanisław z G. kupuje cz. w Bieńkowicach (ZCz. 3 s. 214, 261); 1451 Mikołaj z G. (Teut. 3 s. 13); 1460-2 Stan. Grodecki sołtys z G. dz. cz. w Nieznamirowicach [Znamirowicach] (GB 3 s. 535; ZCz. 4 s. 237); 1460 tenże pożycza 20 grz. Piotrowi Farurejowi z Osownicy [Osobnicy, siedział w dobrach rożnowskich] (GB s. 535); 1493 Jakub z G.; 1494 Marcin i Jakub dziedzice G. sprzedają za 80 grz. Stanisławowi z Liciąży swoje cz. dziedz. w G. wraz z zastawem, który ma w 20 grz. Andrzej z G. (ZCz. 5 s. 310; 7 s. 15); 1516 Więcław dz.! G. przeciw Łękorskiemu z Łękorza o dobra tamże (ZB 5 s. 5); 1518 Jadwiga ż. Więcława Grodeckiego z G., siostra Mik. Jasieńskiego z Jasiony (ZCz. 9 s. 121); szl. Feliks sołtys z G. (GS 1 s. 71 – w zapisce występuje też burgrabia rożnowski); 1525 Leonard Porębski z Wojakowej zastawia za 2 grz. Janowi Grodeckiemu dz. w G. 4 stajania roli w Druszkowie (GS 1 s. 333)5Nie jest pewne, czy Jan był jeszcze sołtysem dziedz. w G., czy tylko pisał się z G., podobnie Więcław. W XVI w. rozrodzona rodzina Grodeckich dziedziczyła części w Druszkowie i innych wsiach. Kilku Grodeckich mieszkało też w Nowym Sączu, pisząc się czasem z G. (→ indeksy do GS); 1529 sołectwo (LR s. 101); 1532 Więcław Grodecki oddaje w dożywocie ż. Jadwidze siostrze Jana Jasieńskiego wszystkie swoje dobra ruchome i nieruchome, a ta podobnie cały spadek po bracie w Jasionie, Żebraczce i Bukowcu (ZCz. 10 s. 233-4); 1536 sołectwo (RP); 1553 → p. 3.
5. 1470-80 dzies. snop. z łanów kmiec. i folwarku plebanowi w Podolu. Dziedzice wsi niegdyś nadali kościołowi w Podolu łan w Posadowej [→ p. 3, r. 1390] (DLb. 2 s. 141-2); 1529 dzies. pien. z sołectwa w G. wart. 16 gr. plebanowi w Podolu (LR s. 101).
6. 1402 Grzegorz z Bilska przeciw Stanisławowi [sołtysowi] z G., który przeszkadzał w ciążeniu i nazwał go „curui ssyn” (SP 7/2, 140); 1493 Ambroży s. Stanisława [sołtysa] z G., student Ak. Krak. (Ind. s. 11).
7. H. Langerówna, System obronny doliny Dunajca w XIV w., Kr. 1929, s. 45-6; K. Mosingiewicz, Ród Gryfów w ziemi sądeckiej do połowy XV w., „Studia Historyczne”, 23, 1980, s. 343-64; R. Rosin, Słownik historyczno-geograficzny ziemi wieluńskiej w średniowieczu, W. 1973, s. 145 i 154.
8. Średn. grodzisko na wyspie Jeziora Rożnowskiego (Leńczyk, Katalog s. 19; A. Kempisty i J. Gąsowski, Przewodnik archeologiczny po Polsce, Wr. 1973, s. 28; A. Żaki, Karpacka Ekspedycja Archeologiczna w latach 1951-1955, „Sprawozdania Archeologiczne”, 5, 1959, s. 208). Wielka szkoda, że nie przeprowadzono badań archeologicznych, gdyż wiadomość J. Długosza jest prawdziwa (→ p. 2). Zamek ten zbudowano znacznie wcześniej od zamku Rożnów. Od połowy XIV w. G. i Rożnów były ośrodkami podzielonych rozległych dóbr Gryfów. Podupadły zamek G. stał się po r. 1410 najpewniej siedzibą sołtysa, na co wskazuje ciekawe sformułowanie zapiski z r. 1430 (→ p. 4). Po r. 1410 ośrodkiem scalonych w znacznym stopniu dawnych dóbr grodecko-rożnowskich stał się zamek Rożnów.
1 Od czasów Pawińskiego (ŹD) po dzień dzisiejszy (RP z 1629 i 1680) błędnie identyfikuje się założoną w XVI w. Wolę Kobylską z G. Wola ta leżała na terenie dóbr rodziny Rożnów, ubogiej już w tym czasie, która nie miała nic wspólnego z dobrami zamku Rożnów. Powyżej dóbr tej rodziny leżały dobra książąt Ostrogskich wśród nich i G., odziedziczone po Tarnowskich (por. też p. 2 – r. 1550 – występująca w zapisce Nowa Wieś to najpewniej późniejsza Wola Kobylska). Pawłowski 1 s. 37 pod hasłem G. niesłusznie umieszcza zapisy o Woli Kobylskiej jako „wtórnej” nazwie G.
2 Wiadomość Długosza o skazanym na ścięcie i ułaskawionym Stańczyku weryfikuje R. Rosin, → p. 7, s. 145. Mylił się K. Mosingiewicz, → p. 7, przypisując Stańczykowi i jego braciom h. Turzyna, którym pieczętowali się sołtysi w G. Turzynici siedzieli w kilku okolicznych wsiach nad Dunajcem.
3 Dok. ten wydał J. Bartoszewicz ze sporządzonego z or. przez J. Łepkowskiego odpisu, zawierającego znaczne opuszczenia tekstu i błędne odczyty. Np. słowo „Devotionis” przekręcił na „Dotionis” i opuszczając część zdania zrobił owego „Dotiona” ojcem Stańczyka i jego braci (Dotionis ... patris nostri), którym był wymieniony w or. Andrzej. „Michaeli” odczytał jako „Mimini” itp. Poprawny regest pozwala zweryfikować niektóre z ustaleń genealogicznych K. Mosingiewicza, → p. 7, który prawidłowo rozszyfrował owego „Dotiona”, ale „Mimina” uznał za Krystyna i jemu jako ojcu przydzielił Świętochnę i Klemensa Grodka, zastrzegając się jednak, że tekst dok. z r. 1390 jest fatalnie wydany.
4 W haśle Będzierad błędnie zidentyfikowałem Klecie z Kleczą w pow. śl. Klecie to dzisiejszy przysiółek Rożnowa → Pawłowski 2 s. 43 i K. Mosingiewicz, → p. 7, s. 349. Ów Będzierad niesłusznie identyfikuje Pawłowski 1 s. 12 z Będzieszyną, o czym wówczas nie wspomniałem.
5 Nie jest pewne, czy Jan był jeszcze sołtysem dziedz. w G., czy tylko pisał się z G., podobnie Więcław. W XVI w. rozrodzona rodzina Grodeckich dziedziczyła części w Druszkowie i innych wsiach. Kilku Grodeckich mieszkało też w Nowym Sączu, pisząc się czasem z G. (→ indeksy do GS).