gm. Borki, woj. lubelskie. Krasow był w 1418 r. wsią szlachecką z 4 osiadłymi w niej kmieciami, pozostałą nadal przy Łukowie po podziale tej parafii (DM I 328). W 1448 r. zapisano ją Crasow (KDMp IV 1498), zaś w 1484 r. Craszow (KpŁ 90). W 1529 r. Crassow i Crasow należał już do parafii Ulan erygowanej po 1418 r. (LR 29, 425). W 1531 r. był Crassow wsią 2,5-łanową, z 2 młynami i 2 właścicielami (ZD XIV 380). W 1533 r. istniała tam Ruda żelaza z młynem rudnickim o 3 kołach (KsP 33). W 1564 r. były w Krasowie 4 łany ziemi i 2 młyny w rękach szlachty zagrodowej oraz dwa majątki szlachty z kmieciami pracującymi na roli (ibid. 663v). Większe gospodarstwo (z chłopami) miał Jan Krasowski zwany Rudzińskim, w którym to przezwisku był jeszcze ślad nie istniejącej już Rudy. W 1580 r. wieś nosiła nazwę Krasow antiqua, a 1,5 łanu ziemi miał tam Walenty Lenartowicz (ZD XIV 427). Ta jego posiadłość należąca częściowo do Krasowa (1,5 łanu), częściowo zaś do Krasowa Olszewnicy (3 łany) nazywała się częścią Rudzińską. Były to owe 4,5 łanu Jana Krassowskiego z 1564 r. W 1595 r. odnotowano w parafii Ulan Krassow i Crassow maior (Vis. KM 3 216). Pierwszy z nich w 1603 r. występuje jako Krassow Minor, drugi podobnie jak w zapisie z 1595 r. (Vis. DL 96 167). Podział na dwie wsie musiał nastąpić jeszcze przed 1580 r., przetrwał przez XVII i XVIII w. W 1678 r. zapisano jednak Krasow utraque (Vis. DL 100 201), zaś w 1721 r. Stary Krasow i Nowy (Vis. KM 20 238). Zapis z 1827 r. Kraszew Stary i Kraszew Wielki (Tab I 240) wskazuje, iż pierwszy nazywany był poprzednio mniejszym Krasewem. W XIX w. w zapisach występuje ciągle jedna osada, chociaż w 1921 r. obok wsi Krasew odnotowano Krasew Starą wieś, a ponadto Rudę, wieś i osadę młyńską (Spis 87), chyba pozostałości po zlikwidowanej w XVI w. Rudzie Krasew. Obecnie K. Stara Wieś oraz Ruda - stanowią części wsi Krasew (UN 119 35; WU II 201).