MNISZEK,

gm. Gościeradów, woj. tarnobrzeskie. Była to osada należąca do klarysek zawichojskich. Istniejąca wcześniej w tym miejscu wieś Tuczyna zniszczona została, jak pisze Długosz, przez liczne najazdy nieprzyjacielskie (D II 505, III 315). Nazwę Tuczyna do dziś nosi rzeka, nad którą leży Mniszek. O Tuczynie pierwsze wiadomości pochodzą z 1257 r. (KDMp I 44), kiedy Bolesław Wstydliwy darował ją klaryskom i następnie potwierdził nadanie w 1262 r. (ibid. 58). W 1373 r. wieś tę nazywano Tuczyną i Mniszkiem, otrzymała wówczas prawo magdeburskie (ibid. 315). Nazwy te występują dalej obok siebie, gdyż w 1404 r. opatka klarysek nadała Mikołajowi kmieciowi zwanemu Mnyszek prawo zbudowania młyna oraz łąkę, a także pozwoliła założyć barć „in loco Tuczyna” (KK II 299). Śladem tego nadania mogła być jeszcze w 1529 r. istniejąca Mikołajewska Wola (zob.) (LR 35). Po 1404 r. już głucho o Tuczynie, natomiast w 1425 r. (KDMp IV 1230) pojawił się Mniszek lokowany na prawie niemieckim. W 1449 r. grunta Mniszka graniczyły z polami Opoki (Ł 650). Za czasów Długosza należał Mniszek do parafii w Borowie i był dużą wsią na 12,5 łanach, z 4 łanami i 2 karczmami sołtysa (D I 331). Notowany w 1529 r. Mnisek, Mnyschek (LR 35, 316, 317, 399, 454), dalej w l. 1531 (ZD XIV 375), 1563 (KsP 33 460), 1569 (ibid. 298), 1592 (Vis. KM 65), 1626 (RL 93-4), kiedy od klarysek dzierżawił go Hermolaus Ligęza, w 1676, 1786, 1787, 1801. Tak samo w XIX i XX w. (DzUL 12; UN 112 17; WU II 469).