(1424 kop. 1466 Gorziczsko, 1434 or. Goriczsko Nowe, 1436 or. Gorziczsco, 1442 Malegorziczsko, 1443 Gorziczsko Nowe, ok. 1446 Nowa Gorzyczsky, Nowa Gorzyczsko, 1494 Nowa Gorzyczko, 1508 Gorziczko Nowe, 1509 Goriczko Nove, 1580 Gorzicko, 1944 Neugörzig), obecnie Nowe Gorzycko, 8 km na SW od Międzychodu.
1. ok. 1446 n. pow. pozn. (PG 2, 156a); 1443 par. Pszczew → p. 5; 1580 par. Wierzbno (ŹD 39).
2. 1424 w dok. dla sołtysa wsi Szarcz wspomniano łąkę pod lasem, który ciągnie się aż do wsi G. (CP 3 nr 8); 1469 droga z młyna Grodna [pod Pszczewem] w kierunku wsi Stok i G. (CP 3 nr 19); 1547 gran. między N.G. a Wierzbnem (PG 8, 406v-407v); 1571 w podziale Goraja wymieniono drogę Gorzycką (PG 123, 40v-42); 1591 w podziale boru w Gorzyniu wspomniano chrosty za [obiektem nieokreślonym] Kozią aż do Samicy Durmowskiej, niedaleko granicy N.G. (PG 157, 699v-701v).
3. Własn. szlach. 1434-ok. 1446 Sędziwój z Niewierza, Niewierski, z Wierzbna i G.N. s. Agnieszki Niewierskiej (PZ 12, 129v); 1436 tenże i jego ludzie z Wierzbna i G. w sporze z Sędziwojem [z Ostroroga] wdą pozn. (PZ 13, 129v); ok. 1446 podział dóbr między braćmi [synami Bodzęty Niewierskiego] Dobrogostem Wierzbieńskim, Mik. Niewierskim i Sędziwojem z Gorzycka: Sędziwój otrzymuje od braci części we wsiach Gorzycko i N.G. (PG 2, 156a; luźna karta nadniszczona, między wpisami z 1446).
1481 Katarzyna wd. po Sędziwoju Niewierskim oraz jej ss. Mikołaj i Stanisław na swych częściach w Wierzbnie i N.G., a Katarzyna na swym posagu i wianie zapisanych na tych wsiach sprzedają kapłanowi Stan. Bogdankowi z Kamionny 8 zł węg. czynszu rocznego za 100 zł węg. z zastrz. pr. wykupu, celem ufundowania nowej altarii [w Szamotułach] (ACC 59, 28v-29); 1485 Mikołaj dz. w Wierzbnie zapisuje ż. Małgorzacie po 150 grz. posagu i wiana na połowach połówek należnych mu z działów z bratem Stanisławem we wsiach Wierzbno, Brzeźno [k. Międzychodu], G.N. i na 1/2 wsi Gorzycko (PG 10, 17v); 1486 Katarzyna [Niewierska] z ss. Stanisławem i Mikołajem dziedzice niedz. w N.G. sprzedają Mścichowi Buszewskiemu 12 ł. os. w N.G. za 150 grz. z zastrz. pr. wykupu (PG 10, 41 v); 1494 Mikołaj i Stanisław bracia niedz., dz. w Wierzbnie, sprzedają Sędziwojowi Mylińskiemu 12 grz. czynszu rocznego na N.G. za 100 1/2 grz. szer. półgr z zastrz. pr. wykupu (PG 7, 38v).
1508 [formularz nie wypełniony] (ASK I 3, 16); 1509 pobór: 10 1/2 ł., z karczmy 3 gr (ASK I 3, 54v); 1563 pobór: 8 ł., 2 karczmy dor., kowal (ASK I 5, 238); 1564 w G.N. 8 ł. (IBP 306); 1577 płatnicy poboru: Gorzyccy (ASK I 5, 723v); 1580 cz. Stan. Gorzyckiego, pobór: 4 ł., 2 zagr., pasterz, 15 owiec, karczma na półł.; cz. Jana Gorzyckiego, pobór: 4 ł., 4 zagr., pasterz, 25 owiec (ŹD 39).
5. 1442 pleban z Wierzbna w sporze z plebanem pszczewskim twierdzi, że wieś M.G. ze starodawna należy do par. Wierzbno (ACC 25, 89); 1443 wyrok sądu oficjalskiego na niekorzyść plebana z Wierzbna, który apeluje do stolicy apostolskiej (ACC 26 k. 89v, 93v); 1443 plebani poddają swój spór sędziom polubownym; wyrok: wieś N.G. ma należeć do par. Pszczew, a jej mieszkańcy mają tam przyjmować sakramenty i być grzebani na cmentarzu w Pszczewie, mogą uczęszczać do kościoła w Wierzbnie i, jeśli chcą, tam składać ofiary (oblaciones), lecz nie w cztery święta, tj. Boże Narodzenie, Wielkanoc, Zielone Świątki, Wniebowzięcie NMP, bo wówczas winni udawać się do kościoła w Pszczewie; do plebanów pszczewskich przynależą meszne, stołowe i denarii quatuortemporum; jeśli na czterech łanach, które uprawia pan wsi zostaną osadzeni kmiecie, to z nich meszne i dziesięcina ma być oddawana plebanom z Wierzbna; kolęda na Boże Narodzenie i jaja wielkopostne należą plebanom z Wierzbna (ACC 26, 102); 1564 dla bpa pozn. wiardunki dzies. z 9 ł. [kmiecych] (IBP 306).