1252 kop. 1782 Obrzycha (Wp. 6 nr 9), 1278 or. Obrizka (Wp. 1 nr 473), wieś leżała prawdop. ok. 10 km na NW od Sławy Śląskiej.

1. [Pow. kośc.]

2. 1445 sędziowie wyznaczeni przez star. gen. doprowadzają do ugody między Andrzejem opatem z Przemętu a Abrahamem z Kiebłowa: sędziowie uznają granicę między wsiami klaszt. Łupice, Stary Dwór, Ptowy [wieś nie istnieje, może identyczna z wsią Stary Klasztor, obecnie Kaszczor] a wsiami Kiebłowo i Solec; gran. ta zaczyna się od miejsca zw. O. i dalej biegnie [w kierunku NE] przez → Księży Bród do kopca narożnego między Przemętem a Solcem na ostrowie zw. Wedwin (AE IX 15).

1528 gran. Wielkopolski ze Śląskiem biegnie wzdłuż strugi zw. → Kobyla Szyja przez jez. Steklno, a następnie przez stawy zw. Tuświca¹W opisie granicy wymieniono jedno jeziorko Steklno i jeziora Tuświca w liczbie mnogiej. Na MTop. 1896-1934 zaznaczono natomiast tylko dwa jez. Steklno (Ober Stöckel, Nieder Stöckel) do rz. Obrzycy; rz. Obrzyca stanowi gran. między opust. wsią O. w Król. Pol. a wsiami Konotopa [1944 Kontopp] i Lubogoszcz [1944 Laubegast] w Ks. Głog. aż do kopca narożnego stojącego przy końcu [tzn. przy ujściu] strugi Wilcza Kłoda [zapewne prawego dopływu rz. Obrzycy]; kopiec ten dzieli wsie: O. w Królestwie Pol. oraz Konotop na Śląsku; wzdłuż strugi Wilcza Kłoda aż do drogi z Konotopu do Kiebłowa biegnie gran. oddzielająca łąki opust. wsi O. od łąk nal. do śląskiej wsi Kolsko [1944 Kolzig] (Reces 13-14).

3. Własn. książęca, potem rycerska, w końcu klaszt. → Przemęt – opactwo. 1252 ks. Przemysł nadaje komesowi Beniaminowi [Zarembie (UDR I/1 s. 73)] cztery wsie w okolicy Przemętu (in districtu Przemiąt), m. in. Wieleń [obecnie Wieleń Zaobrzański], Łupice i O., zwalnia je od danin podworowego, stróży, powozu, narzazu oraz przewodu i nadaje im imm. sąd. (Wp. 6 nr 9).

1278 książęta Bolesław [Pob.] i Przemysł potwierdzają darowiznę wspomn. wdy Beniamina dla opata [cyst.] z Paradyża, obejmującą kilka wsi w okolicy Przemętu i Wielenia, m. in. O.; nadają tym wsiom imm. ekon. i sąd., zezwalają na lokację wsi na pr. niem., zwalniają od ceł i niektórych wypraw wojennych (Wp. 1 nr 473); 1370 król Kazimierz potwierdza posiadłości kl. [cyst.] w Wieleniu, m. in. wymienia O., zezwala na lokacje posiadłości klaszt. na pr. niem. (Wp. 6 nr 228); 1533 król Zygmunt [St.] potwierdza Maciejowi opatowi z Przemętu wszystkie przyw. dot. dóbr klaszt; m. in. wymienia O. wśród wsi nal. do pierwszej fundacji (MS 4 nr 16708).

[W rejestrach poborowych z XVI w. O. nie występuje.]

4. 1278, 1370 zezwolenie na lokację na pr. niem. [nie wiadomo, czy zrealizowane] → p. 3.

5. 1358 Rudolf opat de Wedel! [z Wielenia] oświadcza, że dzies. z kilku wsi klaszt., m. in. z O. należy do kat. pozn. (Wp. 3 nr 1383).

Uwaga: Już w rozgraniczeniu z 1445 wymieniono „miejsce” O.; prawdop. już wtedy wieś była opust.