1394 or. Pocrounino?, Potrounino?, w wyd. Pacovo! (Lek. 2 nr 1620), osada niezident.

1394 opat [lub.] odpiera roszczenia Wojciecha sołtysa z Dalabuszek, który go pozwał o zabójstwo swego brata i o 12 grz., jakie mu zabrał z jego dóbr w P. (Lek. 2 nr 1620, wg KoścZ 1, 16v).

Uwaga: Odczyt w wydaniu Lek. (Pacovo) jest, jak wskazuje autopsja or., ewidentnie zły. Poprawna lekcjajest jednak trudna do ustalenia. Zapis jest bowiem niewyraźny, a przy okazji ponownej oprawy niewidoczny stał się skraj karty, na którym kryć się może jeszcze jedna lub dwie litery. Widać w każdym razie litery p, o, c (lub ewentualnie t), znak ^ (dający się rozwiązać jako -er-, -re-, -ar-, -ra-, -ro- lub -or-), dalej co najmniej trzy kreski (a więc m, ni, in, ui lub iu), dalej być może wspomniana luka, w końcu -ino. Możliwości kombinacji z tych elementów jest sporo. Żadna z nich nie znajduje jednak pokrycia w znanej nam osadzie wielkopolskiej. Zawarte w samej zapisce informacje też nie dają wyraźniejszych wskazówek, by próbować lokalizować tę osadę. Być może zaszła tu pomyłka pisarza, który przekręcił jakąś inną nazwę miejscową.