1251 fals. z końca XV w. Prochnow (PU nr 548; Wp. 1 nr 297), 1337 Borkenow (Golmert 28; Raumer 105), 1349 kop. XV w. Prothenow (Wp. 2 nr 349; wg K 3, 81 Prochenow1K 3, 81, zapewne słusznie uznał lekcję Prothenow za błędną: odczytano th zamiast eh), 1400 Prochynow (Neumark nr 75), 1404 Prochnaw (Neumark nr 127), Prochanaw, 1435 Prochchenow, Prochenow, 1499 Brochenow (CDB A 18 s. 198), 1588 Próchno (Ost, Die zweite → niżej), 1944 Alt Prochnow, 10,5 km na SE od Mirosławca (→ Frydland).
1. 1337 B. w ziemi Bentin [→ Bytyń] → p. 3.
1251 (fals. z końca XV w.) wsie P. i → Petznick znajdują się pod panowaniem marchijskim [te 2 wsie stanowią na terenie pow. wał. enklawę, należącą do Nowej Marchii] (PU 1 nr 544; Wp. 1 nr 297).
2. 1251 (fals. z końca XV w.) gran., [obejmująca całą enklawę, → p. 1, zatacza koło i kolejno mija:] źródło (scatebra) zw. Moderenicken, żelazny znak [graniczny], piec, gdzie palą popioły, kraniec jez. → Latzke, samotne drzewo (arbor monastica), granice pól wsi → Braksztyn [pod Wałczem] (campus Bretenstenensis), → Czarny Staw, [niezident.] bród → Klinckfort, drogę wałecką; wzdłuż tej drogi gran. [wraca?] do [jez.] Latzke, przechodzi koło kowalskiego lasku (sylvula fabri), przechodzi przez wygon dla bydła nal. do wsi → Hanki (actus pecudum Hennicksdorffiensium), dochodzi wreszcie do długiego błota, gdzie znajduje się żelazny znak [graniczny] (PU 1 nr 544; Wp. 1 nr 297).
1400 przez P. przebiega gran. terytorium (obejmującego m. Dramburg [obecnie Drawsko Pomorskie] z okolicą), które Zygmunt Luksemburski król węg. sprzedaje zakonowi krzyżackiemu (Neumark nr 75; Weise t. 1 s. 20-21).
3. Własność rodzin nowomarchijskich. 1337 B. w ziemi Bytyń: wieś opust. o 64 ł. (Golmert 28; Raumer 105); 1349 w P. 60 [ł.]; mają 4 l. wolnizny (Wp. 2 nr 1284); 1368 elektor brand. posiada P. (Schultz Geschichte 223 – źródła tej wiadomości nie podano).
1404 P. wymienione wśród osad, położonych w Nowej Marchii i poszkodowanych przez Pomorzan z Ks. Słupskiego (Neumark nr 127); 1411 Polacy zajmują 4 wsie nal. do Güntersbergów z Kalisza [Pomorskiego], m. in. P. (Neumark nr 283, por. nr 359); 1435-36 P. w Nowej Marchii – posiadłość Güntersbergów, zniszczona przez [star. wał.] Piotra Polaka i jego ludzi z Drahimia i Wałcza (Neumark nr 813, 815, 818, 823, 851).
1490 Jan elektor brand. nadaje wieś B. z przyległościami Maćkowi Wedlowi z Tuczna i jego małol. bratu Jakubowi jako lenno dziedziczne w linii męskiej (CDB A 18, 197): 1499 elektor brand. Joachim i jego brat Albrecht potwierdzają to samo nadanie dla tych samych osób (CDB A 18, 198).
1571-88 Marcin Wedel komtur z Wildenbruch2Marcin Wedel był komandorem joannitów w Swobnicy (Wildenbruch – w okolicy Pyrzyc) w l. 1560-75 (A. Beitsprecher, Die Komturei Rörchen-Wildenbruch, Stettin 1940, s. 153, 176), natomiast P. dzierżył jako osobne lenno → wyżej, p. 3, pod 1368, 1490 [obecnie Swobnica] posiada włóki w P.(B.): 1571 tenże bez zezwolenia elektora włącza 6 włók chłopskich w P. do włók rycerskich, 1572 tenże komtur posiada w B. 10 włók, w tym 4 włóki rycerskie i 6 chłopskich, 1588 włóki chłopskie w P.: Joachim Zibart, Jorgen Mathes i Simon Lange posiadają po 2 włóki w P. (Hans Gothard Ost, Die zweite deutsche Ostsiedlung im Dragę und Küddow-Gebiet, I. Teil Grenzmark Posen-Westpreussen, Deutschland und der Osten, t. 14, Leipzig 1939, s. 57, 123).
5. 1349 [par.?] P.; dzies. z niej należy się bpowi pozn. (Wp 2 nr 1284).
1 K 3, 81, zapewne słusznie uznał lekcję Prothenow za błędną: odczytano th zamiast eh.
2 Marcin Wedel był komandorem joannitów w Swobnicy (Wildenbruch – w okolicy Pyrzyc) w l. 1560-75 (A. Beitsprecher, Die Komturei Rörchen-Wildenbruch, Stettin 1940, s. 153, 176), natomiast P. dzierżył jako osobne lenno → wyżej, p. 3, pod 1368, 1490.