(1377 Synnicza, 1386 Synnycza, 1442 Szynycza, 1452 Sinicza) 7 km na SE od Dynowa.

1. 1377 distr. san. (ZDM IV 1036); 1452 distr. san. (Arch. Sang. II 152); 1484 in terra san. (XVI 1648; SP II 4284); 1515 z. san. (ŹD XVIII s. 149); 1530 z. san. (AS I 21 k. 520).

3. Własn. król., od r. 1377 szlach. 1377 8 XI Władysław książę opolski i namiestnik Rusi, przenosi swoich ludzi Piotra Kosarowicza i tegoż brata Klisza z wsi król. Targowiszcz do wsi Sielnicy, aby w niej mieszkali, zachowując ich na takich prawach, jak we wsi Targowiszcz, z obowiązkiem służby na koniu z łukiem (cum sagittis) i mieczem. Pozwala im posiadać karczmę, młyn, wolne polowanie, barcie (mel), pastwiska i cerkiew (ecclesiam) z obowiązkiem płacenia kunicznego (cunam solvere) (ZDM IV 1036); 1386 Żegota, wwda san., wraz z asesorami zaświadczają, że Klisz (Clichs) Kozarowicz i Piotr, bracia dziedzice z S., przedłożyli sądowi 2 przywileje, a to króla Kazimierza [sprzed r. 1370] i Władysława, księcia opolskiego, na mocy których posiadają pr. wyboru popa (sacerdos). Przedkładają je wbrew roszczeniom Jakuba popa z S. i Andrzeja popa z Bachórza (ZDM IV 1072); 1387 przywilej Kostrowicza [!] dla wsi Sinnica w z. san. (Arch. Sang. V 6); 1440 Mikołaj [Kmita], kaszt. przem., zastawia sław. Piotrowi i Chodorowi Kosarzowiczom (Cosarzowiczi) za 38 grz. wieś swą S., zachowując dla siebie robociznę 2 dni rocznie w tej wsi (XI 1300); 1441 przyjacielska ugoda między Spytkiem z Siemuszowej a szl. Chodorem i Piotrem z S. w sprawie ich braci przyrodnich Iwanka i Dymitra, wykupionych przez Spytka (XI 1359); na podstawie podziału dóbr między Małgorzatą, ż. [Przedpełka] Mościca z Wielkiego Koźmina, a jej stryjem Mikołajem [Kmitą], kaszt. przem., Małgorzata odstępuje Mikołajowi wsie → Bachórzec, Pawłokoma, S., Słone, miasto Dubiecko i in. (XI 1371; Arch. Sang. II 137); 1442 Doliński pozywa Piotra z S. (XI 1462); Fil z Iskani, kmieć [Jana] Dolińskiego, pozywa Chodora, dziedzica z S., o gwałtowne zabranie 2 wołów i żyta (XI 1471, 1476-1479); Piotr i Chodor, dziedzice z S., oraz Pietrasz z Hadla i tegoż syn Iwan winni przysięgać (XI 1483); Chodor z S. w sprawie z p. Lisowskim płaci karę (XI 1481); sprawa między szl. Mikołajm Chrapkiem [z Witryłowa] a Piotrem i Chodorem z S. (XI 1496); 1443 Andrzej, kmieć z Nowosielec, pozywa przed sądem grodzkim Piotra i Chodora, dziedziców z S., o owce i bydło. Jan Kmita z Sobnia usiłuje wyłączyć pozwanych spod kompetencji sądu gr. i sądzić ich sam jako swoich sołtysów (XI 1723, 1726); 1452 Jan Kmita, kaszt. lw., za zgodą swego ojca Mikołaja i brata Dobka zapisuje ż. swej Marcie 400 grz. na dobrach nie podzielonych → Bachórzec, Słone, S. i in. (Arch. Sang. II 152); 1484 w wyniku podziału dóbr pozostałych po zm. Dobiesławie Kmicie, wwdzie sandom., wsie → Bachórzec, Pawłokoma, S. i in. przypadają jego bratankom Piotrowi, Stanisławowi i Andrzejowi Kmitom [synom Jana Noska Kmity] (XVI 1648; SP II 4284); 1489 Andrzej albo Indrzich Kmita z Sobnia daje Janowi z Pilczy, wwdzie ruskiemu, i Piotrowi z Sobnia, star. spiskiemu, swym poręczycielom, intromisję w dobra swe wieś → Bachórzec, miasto → Dubiecko i wsie S., Pawłokoma i in. (XVI 1940); 1497 król zatwierdza kontrakt zawarty przez Piotra Kmitę, marsz. kor., i Jana z Ossolina, opiekunów dzieci zm. Andrzeja [Kmity] Sobieńskiego, przyznający Barbarze, matce tych dzieci, a teraz ż. Rafała z Jarosławia, posiadanie miasta → Dubiecka z przedmieściami i wsiami Nienadowa, S. i in. tak długo, aż zostanie spłacona suma oprawy i wiana zapisana Barbarze przez Andrzeja Sobieńskiego (MRPS II 646); 1515 4 ł., młyn 6 gr, karczma 6 gr (ŹD XVIII s. 149); 1523 podymne 8 gr (AS I 21 k. 104); 1526 5 3/4 ł., młyn, pop (AS I 21 k. 422); 1530 5 1/2 ł., młyn, pop (AS I 21 k. 520); 1536 5 1/2 ł., młyn, pop (AS I 21 k. 566); 1552 12 gosp., karczma, młyn 1 koło, pop (AS I 21 k. 1018).

4. 1443 Jan Kmita [właśc. wsi S.] w sprawie Piotra i Chodora, dziedziców z S. pozwanych przez kmiecia z Nowosielec, oświadcza, że są jego sołtysami i pragnie ich sam sądzić. Wojewoda gr. san. odkłada sprawę do przybycia starosty, który rozstrzygnie kompetencję (XI 1723, 1726).

5. 1377 książę opolski Władysław pozwala Piotrowi Kosarowiczowi i Kliszowi, braciom [→ p. 3] na cerkiew (ecclesiam liberam) w S. i na wybór popa (sacerdotem) (ZDM IV 1036); 1386 Klisz Kozarowicz i Piotr, bracia dziedzice z S., mają pr. wyboru popa wbrew roszczeniom Jakuba popa z S. i Andrzeja popa z Bachórza (ZDM IV 1072); → p. 3; 1467 baythkones… Chodor z S. i in. (XVI 420); 1526, 1530, 1536 pop → p. 3.

8. Grodzisko z resztkami wałów biegnących pierścieniowato i fragmentami ceramiki przypuszczalnie kultury łużyckiej, oraz wczesnośredniowiecznej (K. Wolski, Gródek w Pawłokomie nad Sanem, „Z otchłani wieków”, R. XXI: 1952 s. 128-141; A. Żaki, O grodzie w Sielnicy „Pawłokomie” i innych warowniach małopolskich, „Z otchłani wieków”. R. XXII: 1953 s. 93-97).