WIELUŃSKA KASZTELANIA,

zw. także ziemią (1281 terra Welunensis), obszar dawnej kasztelanii wzgl. ziemi rudzkiej (zob.), późniejszy powiat wieluński.

1281 Henryk Probus po wymuszeniu na Przemyśle II ziemi rudzkiej (DH 2, 458-459) osadził w W. kaszt. Gallikusa (R 1680); 1287 Przemysł II odzyskał Kaliskie (DH 2, 485) i Wieluńskie, ale bez okręgu bolesł. (Wp 724, 726, zob. Ros. 79); 1299 do Władysława Łok. (Wp 806, 825); 1318-21 Bolko niemodliński panem na W. (R 3747, 3825, 4090, 4091); a. 1323 wróciła do Władysława Łok. (VG 378-380; MPH 3, 204); 1362 Izajasz sędzia wiel. (Wp 1488); 1368 Zbigniew, star. wiel. (LBU 1, 343); 1337-57 wzmianki Wp 1174, 1354.