(1570 Makowycze) nie zid. góra, nie notowana w UN i na Mapie Obrębów.

[Pow. biec].

1570 gościniec ze Żmigrodu ku Bardiowowi dochodzi do granicy węg., która bieży aż pod samą M. po wierzch góry (LDK s. 45).

Uw. Droga, o której mówią lustratorzy, była jedną z kilku i wówczas już najmniej ważną drogą na Węgry. Wiodła od Żmigrodu doliną Wisłoki przez Grab i Przełęcz Beskidzką, a po stronie węgierskiej przez Nižną Poljankę, podnóżem zamku na górze Makovica w mieście Zborov i dalej w głąb Węgier. W Zborowie krzyżowały się różne drogi i była tu także komora celna. Zob. Zborov. Dejiny obce a makovického panstva, ed. G Lukáč, J. Adam, Zborov 2005, s. 31-2; M. Slivka, A. Vallašek, Hrady a hrádky na vychodnom Slovensku, Košice 1991, s. 230-3. Mało prawdopodobne, aby lustratorzy mieli na myśli górę Makowicę położoną głęboko po węgierskiej stronie, ponieważ granica biegła najpewniej główną granią Beskidów. M. to zapewne jedno ze wzniesień przy Przełęczy Beskidzkiej, którego nazwa nie zachowała się.