(1326 in fluvio Mussce — Mp. 1, 171; 1403 Moszczenicza — ZCz. 1 s. 104; 1405 Mosczenicza — ZCz. 1 s. 176; 1462 Mosczenycza fluvius — ZCz. 4 s. 225; 1499 fluvius Mosczenycza — ZK 153 s. 203) zapewne to dzisiejsza rz. Brzozowianka, prawy dopływ Dunajca, którego źródła znajdują się na terenie wsi Budzyń i Siemiechów, a ujście we Wróblowicach. Dziś na terenie Siemiechowa potok o nazwie Moszczenica (HE 13 s. 157; Mapa Obrębów).

[Pow. sądec.]

1326 Władysław Łok. nadaje Mikołajowi z Jurkowa [zapewne Jurków w pow. sądec., par. Czchów] s. Bieniasza las Siemiechów nad rz. M. w granicach między wsiami → Lusławice, → Brzozowa i → Lichwin w celu lokacji wsi na pr. niem. średzkim (Mp. 1, 171); 1402—3 → Lusławice Dolne i Górne p. 3A; 1403 Wawrzyniec z Wróblowic [par. Opatkowice, dziś Zakliczyn] ustępuje Piotraszowi z Dębna pr. zbudowania mostu na rz. M. we Wróblowicach, który ma stać w zwykłym miejscu, ani wyżej ani niżej niż obecnie; tenże Piotr zobowiązuje się zbudować ww. sosnowy most na rz. M. w zwykłym miejscu. Drzewo na ten most i jego naprawę będzie mógł wyciąć w lesie Andrzeja Żyły. Jeśli most zostanie zniszczony, wówczas Andrzej będzie trzymał obie łodzie: Piotrasza i swoją, i obsługiwał przewóz do czasu zbudowania nowego mostu przez Piotrasza oraz pobierać będzie całe cło przewozowe (ZCz. 1 s. 104, 118); 1405 Małgorzata ż. Gawła z Bieńkowic zastawia za 6 grz. Mik. Rogalcowi m.in. niwę młynną nad rz. M. na Zabłociu w Bieńkowicach (ZCz. 1 s. 176).

1456 Jan Gaweł z Wróblowic inaczej z → Bieńkowic z ż. Katarzyną sprzedaje Stan. Pierzchale Słońskiemu z Bieńkowic brzegi rz. M., które zalewa woda z jazu młyna tegoż Stanisława z zastrzeżeniem wolnego połowu ryb przy tych brzegach. Stanisław będzie mógł dowolnie podwyższyć jaz młyna, przebudowywać młyn i zalewać brzegi należące dotąd do Jana (ZCz. 4 s. 151); 1460 zagajniki i role w Podbrzeżu (in Pobrze) ciągną się od granic Wróblowic przez starorzecze M. (per antiqum Mosczenisko) → Lusławice Dolne i Górne p. 2; 1462 br. Bartosz i Marek z Wróblowic inaczej z → Bieńkowic sprzedają za 100 grz. półgr i kmiecia Racibora w Słonej Stan. Pierzchale ze Słonej, inaczej z Małych Wróblowic, całą swą cz. po rodzicach w Bieńkowicach i → Czosnkowie z oboma brzegami rz. M. (ZCz. 4 s. 225—6).

1499 Mikołaj z Wróblowic i Lusławic kan. krak. i jego bratanek Jan [Pierzchała] z Wróblowic dają Janowi i Mik. Taszyckim z Lusławic m.in. swoje dobra w dolnej cz. Lusławic, z wyjątkiem ról za rz. M. [dziś we Wróblowicach cz. wsi nosi nazwę Zarzecze — UN 2 s. 449] i z wyjątkiem rz. Dunajec, wraz z brzegami tejże rzeki poniżej Praczki aż do granic z Olszynami i Janowicami → Lusławice Dolne i Górne p. 2.

1501 granice między Siemiechowem a Wróblowicami, Wolą i Bieńkowicami zaczynają się od rz. M., która ma jedno ze źródeł pod rolami zw. Trzaskaniec i Załazie, należącymi do sołectwa w Siemiechowie, od którego to źródła granica idzie dalej aż do góry zw. Pogorzelec [dziś cz. Siemiechowa nosi nazwę Pogorzałki — UN 15 s. 113], spod której z lewej strony wypływa drugie źródło M. → Bieńkowice, par. Opatkowice [Zakliczyn] p. 2.

1513 Mik. Marcinkowski i Stan. Wróblowski dz. Faściszowej zawierają ugodę o łęg alias Olszyny (indaginibus alias langy) w Faściszowej. Obaj podzielą te łęgi na przemian w ten sposób, że Marcinkowski będzie miał pole zw. Sienna, ciągnące się na długość wzdłuż płotów rozdzielających to pole do przekopy, którą płynie woda do jego młyna w Lusławicach, a na szerokość od znaków uczynionych przez nich przez te łęgi, ponadto rolę zw. Kąt rozciągającą się od tych znaków do rz. M. Wróblowski będzie miał łęgi na szerokość od ww. znaków i od ról zw. Królowy Łaz (Crolowy Laz), prosto przez te znaki do rz. M., a na długość do roli Marcinkowskiego idąc w kierunku Siemiechowa, na której siedzi kmieć Młażej. Jeden bez zgody drugiego nie może a tych łęgach ścinać drzew i zarośli ani wypasać trzody i bydła, ani ich kmiecie. Role folw. od dawna posiadane, każdy winien posiadać tak, jak do nich przylegają łęgi alias olszyny i je obrabiać wedle upodobania. Jeśli któryś z nich zechce przyłączyć do łęgów role albo łąki ze swej strony, a drugi z drugiej, to mogą te łęgi podzielić po połowie albo trzymać ja na przemian. Jeśli zaś zechce przyłączyć pola lub łąki do łęgów z drugiej strony, to będą one należeć do niego. Wróblowski i jego sukcesorzy mają mieć wolny wygon dla trzody i bydła przez łęgi Marcinkowskiego do swojego łęgu o takiej szerokości, jak wygon z Faściszowej do tegoż łęgu, a z drugiej strony łęgu Marcinkowskiego k. ww. przekopy także ma mieć wolną drogę z Lusławic do jazów na rz. M. w tymże łęgu, do niego też będą należeć role k. tego jazu (ZCz. 8 s. 94—5).

1517 → Lusławice Dolne i Górne p. 2; 1527 rozgraniczając wieś Siemiechów od Wróblowic, Bieńkowic i Woli, komisarze usypali dwa kopce narożne blisko ściany wsi Faściszowa i obok rz. M., oblewającej tę ścianę → Bieńkowice p. 2.