(1366 Dupice z reg. z XVI w., 1421 Dupicze, 1470-80 Dupycze, 1530 Dupyce) dziś Piaseczno, nazwa zmieniona po r. 1921 (Skorowidz miejscowości RP) a przed r. 1938 (MTop. z nową nazwą), 6 km na SE od Włodowic.
1. 1489 pow. krak. [-lel.] (RP s. 134); 1507 n., 1581 pow. lel. (RP s. 330; ŹD s. 73); 1470-80 n. par. Kromołów (DL6. 2s. 211).
2. 1470-80 D. graniczą z Żyrkowicami i Morskiem (DLb. 3 s. 151-2).
3. Własn. szlach. 1366 własn. Prandoty z Koziegłów → p. 4; 1421 Mikołaj kmieć z D. (GK 1 s. 596); 1424 → p. 4; 1439 br. Jan senior, Krystyn i Jan junior z → Koziegłów [ss. Krystyna] dzielą się dobrami. Jan junior otrzymuje zamek → Bąkowiec z przynależnymi doń wsiami, m. in. z D. (SP 2, 2795-6 i przyp. 84; ZDM 2, 542); 1475 Jan z Giebołtowa [Giebułtowa] wyznacza ż. Elżbiecie c. zm. Zawiszy Płaskiego 1000 grz. gr pospol. posagu i wiana na połowie dóbr w: Giebołtowie, Tochołowie, Małoszowie, Kowalikowie, Kowalowie, Lgocie, Lgotce, D., Przełupsku [Przyłubsku], Gołuchowicach, Siemierzycach, gdzie jest 2 kmieci, i na całym dworze w Giebołtowie (ZK 260 s. 380); 1489-97 D. wymieniane bez danych o poborze (RP s. 134; ŹD s. 436; RP s. 160, 175, 190, 205, 71, 108); 1494 Jan i Stanisław z D. (AS 2, 202-3); 1507-8 w D. pobór z 1 ł. (RP s. 330, 358); 1521 Zbigniew Giebułtowski wyznacza ż. Magdalenie 500 fl. posagu i tyleż wiana na połowie swoich dóbr, m. in. na D. w pow. lel. (Fastnacht, Katalog 1, 53); 1530, 1564 w D. pobór z 1 ł. (RP k. 58; LK 2 s. 92); 1581 własn. Stan. Giebułtowskiego, pobór z 8/2 ł. (ŹD s. 73).
4. 1366 Prandota z Koziegłów wydaje przyw. na lokację wsi D. na pr. niem. na 10 ł.; 1424 Władysław Jag. zezwala Krystynowi z Koziegłów przenieść na pr. średz. imiennie wymienione jego dobra, m. in. wieś D. (Paprocki, s. 189)1Autentyczność wiadomości Paprockiego, zaczerpniętej na pewno z dok., nie budzi zastrzeżeń. Prandota był właścicielem dóbr koziegłowskich w ks. siew. i klucza bąkowieckiego przed Lisami, do których dobra te należały w końcu XIV w. Dok. ów znajdował się w archiwum Giebułtowskich, a ci nie podrabialiby tego rodzaju falsyfikatu, bo to nie miałoby najmniejszego sensu.
1 Autentyczność wiadomości Paprockiego, zaczerpniętej na pewno z dok., nie budzi zastrzeżeń. Prandota był właścicielem dóbr koziegłowskich w ks. siew. i klucza bąkowieckiego przed Lisami, do których dobra te należały w końcu XIV w. Dok. ów znajdował się w archiwum Giebułtowskich, a ci nie podrabialiby tego rodzaju falsyfikatu, bo to nie miałoby najmniejszego sensu.