HAMERLIN

(1442 molendinum, 1444 molendinum dictum Hamerlin, 1456 molendinum dictum Hermir moll) młyn z folw. na rz. Prądnik, dziś nie istnieje, o nie ustalonej bliżej lokalizacji (→ przyp. 1).

[Pow. krak.]

1442 Piotr z Pieskowej Skały sprzedaje za 500 grz. Mściwojowi ze Skrzynna [pow. rad.] swój młyn na rz. Prądnik z przyległościami (ZK 12 s. 37); 1444 tenże Mściwoj sprzedaje za 500 grz. Mikołajowi Serafinowi [tenut.] z Barwałdu miecznikowi i żupnikowi krak. młyn zw. H. na rz. Prądnik, który nabył od ww. Piotra Szafrańca pkom. krak. (ZK 12 s. 214-15)1Szafrańcowie posiadali młyny na rz. Prądnik poświadczone w l. 1392-1436 (1392 k. Pieskowej Skały, 1396-1436 w Woli Kalinowskiej i Wielmoży; DSZ 182; KK 2, 389; Mp. 4, 1202). Brak jednak przesłanek pozwalających na identyfikację któregoś z nich z młynem H; [1444-50] tenże Serafin sprzedaje za 600 grz. Janowi z Oleśnicy [pow. wiśl.] wwdzie sand. wieś Kobierzyn oraz młyn z rolami nad rz. Prądnik, który dawniej należał do pana Szafrańca (ZK 12 s. 103)2Zapiska opatrzona datą 1443. Transakcja z r. 1444 świadczy o tym, że nastąpiło przestawienie składek w księdze. Serafin kupił Kobierzyn w 1443 r. (GK 8 s. 174-5); Oleśnicki jest poświadczony jako dz. Kobierzyna w r. 1450 (MS 1, 84); 1456 tenże Jan sprzedaje za 900 grz. Urszuli ż. stren. Mik. Serafina miecznika krak., żupnika krak. i ruskiego swój młyn zw. H. na rz. Prądnik, należący dawniej do Piotra Szafrańca (ZK 14 s. 181); 1459 woźny Tabor, oddany z urzędu Janowi z Tęczyna kaszt. krak. dla przeprowadzenia wwiązania w dobra żupnika Mik. Serafina, oświadcza, że wprowadził ww. Jana w posiadanie 2 młynów należących do Serafina, a mianowicie opust. i osiadłego wraz z folw. nad rz. Prądnik (GK 14 s. 316).

1 Szafrańcowie posiadali młyny na rz. Prądnik poświadczone w l. 1392-1436 (1392 k. Pieskowej Skały, 1396-1436 w Woli Kalinowskiej i Wielmoży; DSZ 182; KK 2, 389; Mp. 4, 1202). Brak jednak przesłanek pozwalających na identyfikację któregoś z nich z młynem H.

2 Zapiska opatrzona datą 1443. Transakcja z r. 1444 świadczy o tym, że nastąpiło przestawienie składek w księdze. Serafin kupił Kobierzyn w 1443 r. (GK 8 s. 174-5); Oleśnicki jest poświadczony jako dz. Kobierzyna w r. 1450 (MS 1, 84).