(1363 sylua castri dicta in wlgari Harta, 1568 góra Charta) las i pastwisko na wzgórzu odległym 1 km na W od centrum Biecza, dziś wzniesienie zw. Harta lub Horta należące do Biecza (UN 56 s. 6; Mapa Obrębów; MAd.).

[Pow. biec.]

Własn. król. w stwie bieckim. 1363 Kazimierz W. nadaje miastu Biecz pr. magd., a jego mieszczanom m. in. pastwiska w dąbrowie powyżej lasu zamkowego [należącego do zamku w Bieczu] zw. H. i 1/2 ł. przy granicy z wsią Binarowa (Mp. 3, 759; MBiecza 2); 1568 komisja królewska zatwierdza całej społeczności [pospólstwu] Biecza m. in. wolność korzystania z paszy na górze Ch. (MBiecza 301).

Uw. Miejsce to poświadczone jest jeszcze wielokrotnie później, np. w 1632 r. jako wzgórze Ameryka a potocznie Charta, w 1666 jako Harta pod zamczyskiem, w 1784 jako folwarczek na Harcie (MBiecza 532; R. Kaleta, Zamek w Bieczu, [w:] Biecz. Studia historyczne, Wr. 1963, s. 98; Mapa Miega).

F. Bujak i R. Kaleta we wspomnianym artykule uznali bezpodstawnie, iż o lesie Harta informuje również dokument królowej Zofii z 1435 r. zawierający nadanie dla kmieci Krygu i Libuszy, darowanych szpitalowi bieckiemu, prawa wyrębu drzewa w lasach król. Byeszchady [czyli Bieszczady] (Mp. 4, 1324). Wniosek ten oparli na niefortunnym odczycie F. Piekosińskiego, który wydając powyższy dok. zniekształcił nazwę Byeszchady na Byecz, Chady tworząc z jednej dwuczłonową nazwę. Ów drugi człon tak zniekształconej nazwy, czyli Chady, wydał się Bujakowi i Kalecie identyczny z nazwą Harta. Tymczasem lasy Byeszchady, czy Beschidy, jak podaje Rykaczewski (RI s. 201), to po prostu lasy → Bieszczady leżące na S od Biecza i Krygu, identyczne z lasami Maczyna [Męcina] poświadczonymi w 1377 r. (ZDM 1, 150).