(1329 sylua apud Hvtniciam) huta szkła leżąca między Będkowicami, Radwanowicami i lokowaną w 1329 r. wsią, zwaną następnie Szklary, 20 km na NW od centrum Krakowa.

[Pow. krak.; par. Racławice]

Własn. król. 1329 Władysław Łok. powierza przezornemu Hermanowi mistrzowi hutniczemu las król. zw. Przy Hutnicy (apud Hutniciam), między wsiami zw. Radwanowice, Będkowice i Sokolec [dziś w Będkowicach Sokole Pole – UN 1 s. 22] celem lokowania wsi na pr. średz. Nadaje mu 2 wolne łany, imm. sąd. oraz jemu i mieszkańcom wsi 20 lat wolnizny (Mp. 1, 181 – kopia).

Uw. Zarówno wydawca dok., jak też i historycy zgodnie przyjmują, że powyższy przyw. dotyczy zezwolenia na lokację wsi Szklary sąsiadującej z Będkowicami i Radwanowicami. Przemawia za tym osoba zasadźcy jak i nazwa lasu graniczącego z tymi wsiami (Dzieje Olkusza i regionu olkuskiego, pod red. F. Kiryka i R. Kołodziejczyka, Kr. 1978, t. 1, s. 62; A. Wyrobisz, Szkło w Polsce, Wr. 1968, s. 20).

A. Wyrobisz stwierdza, iż huta w momencie wystawienia aktu już nie funkcjonowała. W dok. poświadczona jest jednak osoba szklarza zasadźcy, oraz las zw. Przy Hutnicy, czyli leżący przy hucie, nie ma natomiast mowy o lesie zw. Hutnica, jak to autor przyjmuje. Wydaje się, iż lokacji wsi dokonano w lesie w pobliżu działającej huty, ale nie została ona objęta postanowieniami przywileju, dlatego jej nie odnotowano. Gdyby las rzeczywiście wziął nazwę od opustoszałej huty, zwałby się raczej Huciska lub Hucisko. Żywot tej huty zapewne był krótki, skoro brak o niej najskromniejszych wzmianek w źródłach dotyczących wsi Szklary, pojawiających się zresztą dopiero od 1400 r.