1240 kop. 1548 Sirakowo (Wp. 6 nr 4), 1310 obl. 1608 Siracow (Wp. 2 nr 930), 1404 or. Schzyrakow (AS 1, 21), 1407 Syracowo (ZSW nr 1137), 1419 Syrakowo (KoścZ 5, 148v, dawniej k. 88v), 1420 Siracowo (KoścZ 6, 118v-119), 1429 Szyracowo (KoścZ 9, 171), 1459 Sirakowo (KoścZ 14, 268v), 1471 Sziracowo (ACC 51, 83), 1487 Szyrakowo (PG 10, 67), 1530 Schyrakowo (ASK I 3, 131v), 1563 Szyrakow (ASK I 4, 170), 8 km na SW od Miejskiej Górki, dziś w granicach m. Rawicza (→ Uwaga).

1. 1310 Henryk ks. wlkp. i głog. ustanawia dystr. prowincjonalny w → Poniecu; w jego granicach ma się znaleźć m. in. wieś S. (Wp. 2 nr 930).

1487 n. pow. kośc. (PG 10, 67); 1510 n. par. Łaszczyn (LBP 122).

2. 1422-36 zapowiedzi S.: 1422 → p. 3: Małgorzata, 1429 → p. 3: Stanisław [z Szurkowa], 1436 → p. 3: Jerzy Chojeński.

1531 (obl. 1543) wytyczono granicę między Król. Polskim a Ks. Śląskim: gran. ta biegnie m. in. między wsią S. w Polsce a opust. wsią Laskowo w Ks. Śląskim przez środek [obszaru spornego] ciągnącego się od wskazanego przez poddanych pana Henryka Kurzbacha miejsca zw. → Kzigh (które leży przy drodze z S. do Wąsosza) do naciosów [granicznych od strony wsi S.] wskazanych przez poddanych Łukasza z Górki kaszt. pozn. i starosty gen. Wlkp.; teren sporny ma być podzielony po połowie, którą wyznaczy kopiec ścienny, od niego wspomn. granica pobiegnie do łąki zw. → Dębno [także → przyp. 3], która stanowi koniec granicy między S. i Laskowem, a początek granicy między Korzeńskiem w Ks. Śląskim a Szymanowem w Król. Polskim (Reces 24-25).

1590 granice → Łaszczyna z S. (KoścG 45, 32v).

3. Własn. szlach. 1377! [recte: 1396] (obl. 1416) Tomasz i Chwał Sierakowscy bracia, świadkowie na dok. wdy kal. i starosty gen. wlkp. Sędziwoja [z Szubina] (Wp. 3 nr 1736; Wp. 4 s. 47).

1404 Chwalibóg syn Adama z S. → p. 6.

1407 Dorota z S.¹Nie wiemy, czy można ją identyfikować z Dorotą poświadczoną w pobliskim Szymanowie w 1432 (KoścZ 10, 74v) w sporze z Mik. Osieckim o 1/4 dziedziny S. (ZSW nr 1137).

1407-19 Mik. Osiecki [z → Osieka (Osieczka) k. Jutrosina]: 1407 tenże → wyżej; 1419 tenże → niżej.

1419 Tyfan z S., → Ostrobotek, Szymanowa [k. Miejskiej Górki; także z → Osieka] oraz Mik. Osiecki [z Osieka] w sporze z Jadwigą, Hanką i Jutką dziedziczkami z S. (KoścZ 5, 148v, dawniej k. 88v).

1419-52 Jadwiga, 1419-59 Anna (Hanka), 1419 Jutka [czy ident. z Ubyszką?] i 1420-50 Ubyszka Sierakowskie, z S., Szymanowa i → Ostrobotek, siostry: 1419 te Jadwiga, Hanka i Jutka z S. → wyżej; 1419 te Jadwiga, Hanka i Jutka Sierakowskie w sporze ze szl. Bertoldem [z S.?] o pr. bliższości [do S. czy Szymanowa?; → niżej: pod 1428]; termin sąd. przekładają Maciej sołtys w Szymanowie i Piotr Włostowski (KoścZ 4, 405, dawniej k. 148); 1420 te Hanka, Jadwiga i Ubyszka [nieletnie?] panny (puelle, domicelle) z S. w sporze z Dobiesławem i Marcinem z Pakosławia [k. Miejskiej Górki] oraz Janem Dupińskim; pozwane mają usypać kopce gran. z dziedziną Pakosław²W zapisce nie podano, na granicy z którą wsią mają być usypane kopce gran. Najpewniej chodzi tu o sąsiadujące z Pakosławiem k. Miejskiej Górki → Ostrobotki, w których Jadwiga występuje w 1444, a Ubyszka w 1447, a nie o S. leżące ok. 13,5 km na W od Pakosławia (KoścZ 6, 118v); 1428 panny z S. [brak imion] w sporze [zapewne jako dziedziczki w Szymanowie] z Henczelem Sowińskim, który Bertolda z S. pozwał z Szymanowa; te panny dowodzą, że wspomn. Bertold nic nie ma [w Szymanowie?]; te panny zastępuje w sądzie Stanisław [z Szurkowa] podsędek pozn. (KoścZ 9, 112); 1429 te panny Jadwiga, Hanka i Ubyszka dziedziczki części Szymanowa (KoścZ 9, 164); 1429 panny z S. [brak imion] w sporze z Janem Fryczem z Jutrosina o siekierę zabraną w ich dziedzinie [S.?]; w imieniu panien występuje w sądzie [Stan. Szurkowski] podsędek [pozn.] (KoścZ 9, 171); 1444 taż Jadwiga panna sprzedaje z zastrz. pr. odkupu za 80 grz. Jerzemu z Chojna 3 1/2 ł. w → Ostrobotkach (PG 2, 28v); 1447 taż Jadwiga ż. Imbrama [z Łabiszyc na Śląsku] dziedzica w S. sprzedaje Jerzemu z Chojna 3 ł. os. w Ostrobotkach za 60 grz. (PG 2, 180); 1447 taż Anna ż. Janoty z Łabiszyc, dziedzica w S., sprzedaje tejże Jadwidze ż. Imbrama z Łabiszyc całe swoje cz. przypadłe jej z działów z siostrami w S., Ostrobotkach i Szymanowie za 100 grz. (PG 2, 180); 1450 taż Ubyszka dz. w S., ż. Michała zw. Synowiec, sprzedaje Jurdze [Jerzemu] Chojeńskiemu 4 ł. z karczmą w Ostrobotkach za 100 grz. (PG 4, 52); 1452 taż Jadwiga ż. Ciecirada Imbrama z Łabiszyc i S. w sporach z Piotrem, Jakubem i Mścichem z Chwałkowa (KoścZ 14 k. 151v, 159v, 178); 1452 wspomn. Ciecirad Imbram (Abram!) z S. przekłada termin sąd. w imieniu Jana Bryla z Kuczyny i Sowin w jego sporze z Jerzym Szurkowskim, w imieniu którego występuje [bratanek] Klemens Szurkowski [syn Małg. Sierakowskiej; → niżej] (KoścZ 14, 178v); 1459 [zapewne] wspomn. Michał przebywający (manens) w S. toczy spory: z Anną ż. Jerzego Chojeńskiego, z Janem Cieciradem Sierakowskim [czyli Łabiskim, synem Jadwigi] (KoścZ 14 k. 268v, 269); 1464 wspomn. Michał Synowiec z S. [mąż tejże Ubyszki] → niżej: Jan Ciecirad; 1469 wspomn. Michał [Synowiec] niegdyś Sierakowski kupuje od Jana z Szurkowa 1 ł. opust. w Łaszczynie za 18 grz. (PG 8, 10); 1487 Michał [Synowiec czy raczej jego syn?] → niżej: Błożejewscy.

1422-32 Małg. Sierakowska, z S., Szymanowa i → Ostrobotek: 1422 woźny zapowiada wszelkie pożytki wsi S., Szymanowo i Ostrobotki należące do tejże Małgorzaty (KoścZ 7, 39); 1428 [taż?, brak imienia] pani Sierakowska w sporze z Januszem Korzbokiem z Zawad (KoścZ 9, 144); 1429 [najpewniej taż] Małgorzata, wd. po Wojciechu z Szurkowa, wraz ze swym synem Klemensem w sporze z Tomisławem [z Szurkowa, swym szwagrem] (KoścZ 9, 236); 1432 taż ma wiano zapisane na Ostrobotkach (KoścZ 10, 74v); 1432 taż Sierakowska w sporze z Sędziwojem Szurkowskim [może bratankiem swego zm. męża, a synem Stanisława?] dowodzi przy pomocy świadków, że [zm. szwagier] Stan. Szurkowski [podsędek pozn., zm. a. 30 III 1430 (UDR I/1, 150)] zastawił jej za 24 grz. szubę, tobołę i dekę [tj. nóż, sztylet (Słownik staropolski, t. 2, s. 46-47)] oprawioną w srebro i że taż Małgorzata nie schowała ich [tzn. ukradła?] wtedy, gdy wspomn. Stanisław został zabity (WR 3 nr 1424).

1419 Bertold, 1428 tenże Bertold z S. → wyżej: siostry Sierakowskie.

1428-32 Stanisław [z Szurkowa] podsędek pozn.: 1428-29 tenże reprezentuje w sądzie panny z S. → wyżej; 1429 woźny zapowiada drogi (vie indirecte), łąki, pastwiska, zarośla, lasy i wszelkie pożytki w tegoż dobrach – m. Dupin oraz wsiach (ville) → Osiek, Dębno³Jest to jedyna znana nam średniowieczna wzm. o wsi Dębno k. Miejskiej Górki; najpewniej trzeba ją lokalizować w miejscu wspomnianych w 1531 w opisie gran. polsko-śląskiej łąki (→ p. 2) i lasu → Dębno (wzm. z 1429 nie była nam znana przy pisaniu tego hasła). Wspomniane las i łąka leżały w miejscu dzisiejszych wsi Dębno i Dębno Polskie, powstałych po dwóch stronach granicy polsko-śląskiej, dzielącej las na cz. polską i śląską (→ Dębno las i łąka, przyp. 1); wsie wymienione w zapisce z 1429 leżą po stronie polskiej, zatem wspomn. w niej wieś Dębno nal. identyfikować najpewniej z dzisiejszą wsią Dębno Polskie i S. (KoścZ 9, 162v); 1432 tenże Stanisław wspomn. jako zm. → wyżej: Małgorzata.

1436-59 Jerzy Chojeński⁴W tym samym czasie żyło prawdop. dwóch Jerzych Chojeńskich (→ Chojno); nie potrafimy rozdzielić informacji o nich. Pewne wydaje się natomiast, że Jerzy Chojeński kupujący w l. 1444 i 1447 części w Ostrobotkach to Jerzy (Jurga) Chojeński (potem także Ostrobotski) mąż Anny z S., a następnie Barbary (→ przyp. 5); prawdop. może on być też ident. z Jerzym Chojeńskim zapowiadającym w 1436 m. in. S. i Chojno: 1436 woźny zapowiada drogi (vie indirecte), łąki, pastwiska płone (pascua sterilia), miejsca polowań (agitaciones seu pellimenta alias gony) i wszelkie pożytki dziedzin S., Szymanowo i Chojno Jerzego Chojeńskiego (KoścZ 11, 168); 1444, 1447 tenże kupuje cz. w Ostrobotkach, 1459 tenże mąż Anny → wyżej: siostry Sierakowskie.

1452 Małg. Sierakowska [czy ident. z Małgorzatą 1422-32?] wd. po Mac. Sierakowskim w sporze z bpem pozn. Andrzejem [Bnińskim] (KoścZ 14, 159v).

1459 Jan Ciecirad Sierakowski [syn Jadwigi z S. i Imbrama z Łabiszyc] → wyżej; 1464 tenże Jan Ciecirad Łabiski z S. w sporze z Michałem Synowcem z S. [szwagrem swej matki] (KoścZ 14, 405).

1471 szl. Anna z S. [najpewniej różna od Anny 1447-59] w sporze z Maciejem prezbiterem z Dowieżyna [k. Buku] (ACC 51, 83).

1479 Jan Błożejewski [z → Błożejewa k. Dolska, syn Jerzego Chojeńskiego, Ostrobotskiego (→ przyp. 4 i 5)] wspomn. jako zm. → niżej; 1481 Zofia [z Książa?, siostra Wojciecha?, → niżej, pod 1491] wd. po tymże Janie jest winna Małg. Pakosławskiej 30 grz. szer. półgr, które ma zapłacić ze swej oprawy posagu i wiana, zapisanej na Błożejewie i S. (KoścG 2, 76).

1479-91 Andrzej i 1487-91 Piotr Chojeńscy, Błożejewscy oraz 1491 Jadwiga i Estera Błożejewskie, rodzeństwo, dzieci zm. Jana Błożejewskiego [wnukowie Jerzego Chojeńskiego, Ostrobotskiego⁵W haśle → Ostrobotki uznaliśmy ich za wnuków Jerzego i Barbary (nie znamy jej pochodzenia), jednak przywołana tam sprawa z 1476 (m. in. o oprawę zapisaną jej przez zm. męża Jurgę Chojeńskiego na Ostrobotkach i Golejewku; KoścG 2, 37) może wskazywać, że chodziło raczej o macochę ich ojca Jana, czyli drugą ż. Jurgi; wskazuje także na to kolejne małżeństwo Barbary, która w 1475 występuje jako ż. Pawła Zimlińskiego z Zimlina, a w 1482 jako ż. Jana Łaszczyńskiego (→ Ostrobotki). Zatem babką braci Błożejewskich była najpewniej Anna z S]: 1479 tenże Andrzej Chojeński z Chojna, S., → Ostrobotek i Błożejewa, syn zm. Jana, pozwany przez bpa pozn. Uriela [Górkę] (wcześniej w tej sprawie pozywał już tegoż Chojeńskiego zm. bp pozn. Andrzej [Bniński]) w sprawie o najazd przez tegoż Andrzeja wraz z 8 szlachcicami i 10 ludźmi niższego stanu na bpie m. Dolsk oraz o napaść na dom kupca Piotra i zabicie go (KoścG 2, 64v; → Ostrobotki); 1487 ciż bracia dziedzice w Błożejewie sprzedają z zastrz. pr. wykupu szl. Michałowi [czy ident. z Michałem Synowcem?, a może to jego syn?] sołtysowi in Slup [chyba w Słupi k. Miejskiej Górki, ale może w Słupach w pow. kcyn. lub w Słupi Wielkiej w pow. pyzdr.] części dziedz. w S. i Szymanowie wraz z lasami za 100 grz. szer. półgr (PG 10, 67); 1491 ciż bracia i siostry rodz., dziedzice w Błożejewie, w towarzystwie swego wuja rodz. [najpewniej brata matki, Zofii] Wojc. Ksiąskiego [z Książa, pow. kośc.] scholastyka krak., dają bpowi pozn. Urielowi [Górce] części dziedz. w S. i Szymanowie (należne im po babce [najpewniej Annie, ż. Jerzego Chojeńskiego (→ przyp. 4 i 5]), a w zamian otrzymują 1/3 Chojna i 600 grz. (PG 10, 143); 1491 wspomn. Wojc. Ksiąski i jego brat rodz. Piotr Ksiąski ręczą bpowi pozn. Urielowi [Górce] i jego bratankowi (nepos) Łukaszowi z Górki, że taż Jadwiga Błożejewska ż. Bogumiła Tarnowskiego [z Tarnowa lub Tarnowej, gdzie?] uwolni od roszczeń osób trzecich części w Szymanowie i S. (KoścG 3, 342v).

1490 Katarzyna ż. Krzysztofa Langowskiego [może ze szlacheckiej rodziny von Langenau znanej od XIV w. na Śląsku], Anna ż. szl. (nobilis) Wiktora z Obornik i Małgorzata ż. Malchera Ziemka de Sczodre [niezident.]⁶Może chodzi o Szczodrowo w pow. kośc., ale w tej miejscowości w znanych nam źródłach nie występuje osoba o imieniu Malcher (Melchior) lub Ziemek (Siemek), siostry rodz. niedzielne, dziedziczki w S., sprzedają Janowi Kawieckiemu synowi Mikołaja swoje części po ojcu i matce w S. za 85 fl., a wspomn. Jan Kawiecki zapisuje swojej ż. Dorocie 200 fl. na dobrach w Kawczu i na cz. S. (PG 10, 125); 1490 te siostry dziedziczki w S. sprzedają wspomn. Janowi Kawieckiemu za 200 grz. szer. gr 1 ł. opust. i 1/4 sołectwa w Szymanowie, a także całą cz. po ojcu [Janie Cieciradzie?] w Chwałkowie Ciecirada [tj. w Chwałkowie k. Środy, pow. pyzdr.] i przezyski na Chwałkowie k. Dolska [tj. k. Książa w pow. kośc., obecnie Chwałkowo Kościelne] (PG 10, 125v).

1490-91 Jan Kawiecki syn Mikołaja → wyżej; 1498 Dorota wd. po tymże Janie ze swoich dóbr wiennych, które ma w Kawczu i S., posyła w swoim zastępstwie na wyprawę wojenną 1 łucznika (ExpBel. 577).

1491 Uriel Górka bp pozn. → wyżej: Chojeńscy, Błożejewscy.

1491-1531 Łukasz z Górki [zm. 1542, bratanek bpa Uriela, syn Mikołaja (PSB 8, 409-412)]: 1491 tenże → wyżej: Chojeńscy, Błożejewscy; 1510 tenże dz. części w S. → p. 5; 1512, 1523 tenże kaszt. pozn. i starosta [gen.] wlkp. zapisuje swej ż. Katarzynie z Szamotuł wszystkie swe dobra, m. in. Górkę [Miejską] z wsiami, w tym z S. (MS 4 nr 4138, 10209); 1531 tenże → p. 2.

1494 Anna c. zm. Michała Sierakowskiego [czyli Michała Synowca?]; mąż Wawrz. Klichowski zapisuje jej po 25 grz. posagu i wiana (PG 7, 28v).

1498 Mik. Osiecki [z → Osieka], Jan Januszewski [z Januszewa k. Środy], Kat. Karczewska [czyli ż. dziedzica → Karczewa] i 1498 Małg. Szymanowska (Simowska) [z Szymanowa k. Dupina] z dóbr po ojcu, tj. z części wsi Szymanowo, S. i Konarzewo [k. Miejskiej Górki], wysyłają w swoim zastępstwie na wyprawę wojenną swego domownika w poczcie szl. Mik. Szurkowskiego (ExpBel. 592 [w haśle → Konarzewo zamiast Szymanowo podano błędnie Zimnowo]).

1505 Zygmunt, Anna i Jadwiga, brat i siostry rodz., dziedzice w Kawczu, w towarzystwie stryja Wawrz. Kawieckiego i wuja Jana Chojeńskiego [zapewne potomek Anny z S., może syn Jana?, → wyżej: Chojeńscy, Błożejewscy] sprzedają z zastrz. pr. wykupu Bartłomiejowi Konarzewskiemu swoją cz. w S. za 85 fl. węg., a wspomn. Bartłomiej zapisuje swej ż. Dorocie na połowie swej cz. w Konarzewie i S. po 100 fl. węg. posagu i wiana (PG 13, 27).

1505 Bartłomiej Konarzewski → wyżej; 1510 tenże Bartosz dz. części w S. → p. 5.

1539 Jan Konarzewski zapisuje swej ż. Annie c. Dziersława Golińskiego po 500 zł posagu i wiana na 1/2 cz. w Konarzewie, S., Chwałkowie i Kokoszkach w pow. kośc. oraz Pasierbic w pow. pyzdr. (PG 17, 291); 1546 wspomn. Anna Konarzewska wd. po tymże Janie, obecnie ż. Mik. Bojanowskiego, sprzedaje swemu szwagrowi Stan. Konarzewskiemu za 700 zł swoją oprawę, którą pierwszy mąż zapisał jej na wymienionych wsiach (PG 18, 291).

1546-66, zm. a. 1568 Stan. Konarzewski: 1546 tenże → wyżej; 1563-66 tenże → niżej: pobór; 1567 tenże wspomn. jako zm.; wd. po nim Helena Karchowska otrzymuje wwiązanie w dobra we wsiach Konarzewo i S., które dostała w dożywotnie użytkowanie od [swego syna?] Melchiora Konarzewskiego (KoścG 20, 344; PG 20, 584).

1566-83 Andrzej z Górki [zm. 1583, syn Andrzeja, a wnuk Łukasza (PSB 8, 404)] → niżej: pobór.

1567-83 Melchior Konarzewski: 1567 tenże → wyżej; 1580-83 tenże → niżej.

[Po bezpotomnej śmierci w 1592 ostatniego z Górków, wdy pozn. Stanisława, jego dobra przeszły na jego siostrzeńców Czarnkowskich (Raczyński Wspomnienia nr 12, s. XLIV n.).]

1510 w S. 13 ł. os., 6 ł. opust., 3 ł. soł. → p. 5; 1530 pobór z S. od 3 ł. (ASK I 3, 131v); 1563 pobór [z części nal. do Górków] od 1 1/2 ł., od karczmarza warzącego piwo w 1562 1 fl. 20 gr; 9 ł. jest spalonych; z części Stan. Konarzewskiego pobór od 3 1/4 ł. (ASK I 4 k. 170 – tu S. błędnie zaliczone do par. Górka Miejska, k. 172 – „[wieś] nowo wpisana do rejestru”); 1566 pobór z części Stan. Konarzewskiego od 2 1/2 ł., 1 rzem.; z części Andrzeja z Górki od 7 1/2 ł., karczmy warzącej piwo, od 6 zagr. (ASK I 4, 262v); 1581 pobór z części Andrzeja z Górki kasztelana międz. od 7 1/2 ł., 6 zagr., 5 komor., od owczarza od 25 owiec; z części Melchiora Konarzewskiego od 2 1/2 ł. (ŹD 75 – błędnie w par. Górka [Miejska]); 1580, 1583 płatnikami poboru z S. są Andrzej z Górki i Melchior Konarzewski (Piotrkowska 1 nr 537).

4. 1510 sołectwo w S. → p. 5.

5. 1240 (kop. 1548) Paweł bp pozn. daje kościołowi ŚŚ. Piotra i Pawła w → Nieparcie dziesięciny z 10 wsi, m. in. z Łaszczyna, Sarnowy i S., na utrzymanie kapłana stale pełniącego służbę Bożą w Nieparcie (Wp. 6 nr 4).

1510 dwie części w S. nal. do Łukasza z Górki, a jedna cz. do Bartosza Konarzewskiego; 10 ł. os. nal. do Łukasza, a 3 ł. os. do Konarzewskiego, w całej wsi 6 ł. opust.; wiardunki dzies. płacą plebanowi w Nieparcie po 9 gr z łana; z folwarków obu dziedziców płacą dzies. plebanowi w Łaszczynie; do obu dziedziców nal. sołectwo, jego 1/3, czyli 1 ł., dzierży Konarzewski (LBP s. 117, 122-123).

6. 1404 Chwalibóg (Falibogius) syn Adama de Schzyrakow, student w Krakowie (AS 1, 21) [czy z naszego S.?, możliwe, że ident. z Chwałem Sierakowskim wystepującym w naszym S. 1396 (→ p. 3); o możliwych innych studentach z S. → Sierakowo, Sieraków, przekazy o nieokreślonej identyfikacji.]

7. SzPozn. s. 340, 364.

Uwaga: W 1632 na gruntach wsi S. kasztelan gnieźn. Adam Wojc. Przyjemski założył m. Rawicz.