(ok. 1400 Międzyrzecze, 1470 Vysloczek, 1512 Wisłoczek) 8 km na S od Rymanowa.

1. 1515 z. san. (ŹD XVIII s. 147); 1530 z. san. (AS I 21 k. 350).

2. 1470 Mikołaj, bp przem., z kapitułą pozywa Jakuba, Andrzeja i Mikołaja, dziedziców z Rymanowa, o granice między wsią biskupią Crolikowa [dziś Królik Polski] a wsiami ich Deszno i W., o które to granice toczył się poprzednio spór bpa z matką pozwanych zm. Katarzyną z Rymanowa (XVI 700); tenże pozywa Jana i Dobiesława, dziedziców z Rymanowa br. niedzielnych, że nie chcą oznaczać granic między wsiami bpa Lubatowa, Królik Polski, Szklary, Jaśliska i Wola, a ich posiadłościami Bałucianka, Deszno, Wołtuszowa i W. (XVI 701); tenże pozywa Zygmunta i Pawła, dziedziców niedzielnych, że nie chcą oznaczać granic między wsiami bpa Lubatowa, Królik Polski, Szklary, Jaśliska i Wola, a ich posiadłościami Bałucianka, Deszno, Wołtuszowa i W. (XVI 702, 703); 1472 król Kazimierz zatwierdza granice między wsiami Odrzechowa i Besko, należącymi do starostwa san., a miastem Rymanów i wsiami W., Pawłowa Wola albo Głębokie, Sieniawa i in., własnością Andrzeja z Sienna (MRPS I 766; MK 12 k. 56); 1486 → Rymanów, p. 2 (XVI 1779); 1518 granice → Rymanów, p. 2; 1558 wieś Nowa Krolikowa [dziś Królik Wolecki] graniczy z W. (Mater. 110).

3. Własn. szlach., dobra → Rymanów. 1381, 1391 lub 1401 właściciel Iwan z Goraja i Klecia zakłada wieś Międzyrzecze [dziś Wisłoczek] na prawie niem. (Długopolski s. 19-20)¹Zob. Rymanów, przypis 1; przed 1470 [ściślej przed 1463] właśc. Katarzyna, wdowa po Dobiesławie z Sienna wwdzie sandom. (XVI 700); 1470 właśc. Jakub, Andrzej i Mikołaj, dziedzice z Rymanowa, synowie zm. Katarzyny wwdziny sandom., oraz Jan i Dobiesław dziedzice z Rymanowa bracia niedzielni, a także Zygmunt i Paweł, dziedzice niedzielni (XVI 700-703); 1472 właśc. Andrzej z Sienna (MK 12 k. 56); 1512 Zbigniew z Sienna Sienieński, dziedzic w Rymanowie i W., wydaje przywilej na pr. wołoskie wsi W. → p. 4; 1515 wieś W. należy do dóbr rymanowskich, 2 ł. (ŹD XVIII s. 147); 1523 podymne 3 gr (AS I 21 k. 97); 1526 3 ł., młyn (AS I 21 k. 414); 1530 3 ł. (AS I 21 k. 350); 1536 3 ł., sołtys 1 ł. (AS I 21 k. 562); 1552 37 gosp., karczma, młyn 1 koło, pop, sołtys (AS I 21 k. 1009).

Mieszkańcy: 1518 Sienko, Ivasko, Iaczko, Stanko, Hricz, Clim Rusini (XIX 3120).

4. 1512 28 VIII Zbigniew z Sienna Sienieński przenosi wieś W. z prawa niem. na wołoskie oraz nadaje szl. Ferensowi Kulczyckiemu, swemu słudze, sołectwo obejmujące po 2 łany z obu stron wsi, łan nawsia, na którym może sobie zbudować karczmy, młyny i sadzawki, szarwark gromady do młyna bydłem i pieszo. Każdy kmieć winien sołtysowi dawać pocztę po 2 chleby i 2 koguty na Boże Narodzenie i na Wielkanoc, a na Zielone Święta kopę wróbli albo 2 kury. Wszyscy chłopi winni po 1 dniu robić dla sołtysa bydłem i pieszo oraz posługę na kilka mil bydłem i pieszo, odprawiać straż. Kmiecie winni panu według zwyczaju dawać z łanu (po półłanku z obu stron wsi) 3 barany, 1 ser i 1 poprąg, a który by nie miał baranów, po 7 gr za barana, także dziesiątego wieprza, a cała gromada 1 gunię. Chłopi mający trzody owiec winni dawać dwudziestego barana, a od 100 owiec 1 gunię. Sołtys będzie z tego otrzymywał trzeciego barana i trzeciego wieprza. Chłopi winni dawać panu po 5 gr, a w czasie wojny po 8 gr, zaś na Wielkanoc po jagniątku albo koźlątku. Na zbór winien każdy dawać 1 ser wartości 4 gr i 1 poprąg. W razie przyjazdu pana do wsi, winni go będą potrzebami wszelakiemi na kuchnią opatrować. Także cała gromada winna robić pietnaście fór [!] do roku. Sołtys będzie sądził gromadę wg pr. wołoskiego, obrawszy sąd (prawo) wg zwyczaju, jak w innych wsiach starodawna trzymano i zachowano. Postanowienie dotyczące popostwa → p. 5 (Długopolski, Przyczynki s. 19-20); 1536, 1552 sołtys → p. 3.

5. 1512 w przywileju dla sołtysa pan wsi postanawia do tego też nabożeństwa dogadzając i dosyć czyniąc, pozwalam temuż Ferensowi wymierzyć sobie dla popowstwa z jednej strony ról pół łanu, a z drugiej strony także pół łanu we wszystkim wolne, na którym popowstwie wolno mu będzie podług upodobania swego baitka dla nabożeństwa chować (Długopolski, Przyczynki s. 19); 1518 cerkiew (sinagoga Ruthenorum) w W. (XIX 3120); 1552 pop → p. 3.