(1254 mons Gora, Gorcz z fals. z XIV w., 1380 (1470-80) mons Gorcz, 1406 mons Gorczow) pasmo górskie w Beskidzie Wysokim z najwyższym szczytem Turbaczem (1310 m n p.m.) okolone rzekami: Dunajcem od południa i wschodu, środkową Kamienicą od północy i górną Rabą od zachodu.

[Na granicy pow. szczyrz. i sądec.]

1254 Bolesław Wstydl. zatwierdza odnowienie przez Klemensa i Marka ss. wwdy krak. wszystkich nadań ich stryja komesa Teodora na rzecz kl. w → Szczyrzycu, m. in. nadania połowy góry G. (Mp. 1, 40; Pol. 3, 29 ― fals. z pocz. XIV w.); 1380 Ludwik Węg. polecił star. krak. Sędziwojowi z Szubina [woj. kaliskie] odebrać klasztorowi szczyrz. m. in. górę G. i włączyć do dóbr król. (DLb. 3 s. 438 ― wiadomość o konfiskacie nieprawdziwa, → Długopole uwaga); 1406 Jakub dz. Ostrowska zatwierdza Stanisławowi sołtysowi w Ostrowsku posiadanie sołectwa z lasem i granicami od źródła rz. Leśnicy z jednej strony, a z drugiej od rz. → Dunajec do góry G. i koło granic Waksmundu i Łopuszna [Łopusznej] (ZDM 1, 269); 1470-80 góra G. wymieniona wśród dóbr zabranych kl. szczyrz. (DLb. 3 s. 446, → wyżej 1380 r.).

Uw. W haśle nie zamieściliśmy wiadomości z 1434 r. o górach Gorcza, bo pochodzi ona z XVII-wiecznego fals. dotyczącego założenia na pr. niem. wsi Waksmund (E. Długopolski, Przywileje sołtysów podhalańskich, „Rocznik Podhalański”, 1, 1914-21, s. 9-11).