ŁOBZÓW

(1323 Lobsow, 1350 Łobzów, 1396 Lobszow, 1405 Lobsszow, 1415 Lobzowo, 1419 Lopsow, 1461 Labszow) 2 km na N od Wolbromia.

1. 1530, 1581 pow. ksiąs. (RP k. 23; ŹD s. 94); 1529, 1598 par. Wolbrom (LR s. 175 – meszne; WR k. 330v)1Wiadomości o płaceniu przez plebana „de Lobzow” w dek. Wysocice dzies. papieskiej w 1. 1350-51 i 1354-55 odnoszą się nie do L., ale do m. Wolbromia, które wówczas zwane było zamiennie „Civitas Wolwrami”, tj. miasto Wolwrama, względnie „Lobzow”, czyli Łobzów (MV 2 s. 220, 230, 239, 248, 257, 265, 272, 281, 322, 391, 407). Zobacz przyp. 5. .

2. 1396 L. graniczy z → Dłużcem i Wolbromiem; 1400 Władysław Jag. postanawia, aby celnik z Wolbromia pobierał po 1 szelągu od każdego konia z wozem dla naprawy drogi biegnącej z Wielkopolski i Śląska do Krakowa przez Wolbrom, L. i Chlinę (ZDM6, 1634); 1457 cło zw. łobzowskie → Dłużec p. 3; 1459 mostowe (pontale) w L. → Lgota [par. Dłużec] p. 3; 1462 mostowe w L. → p. 3a; 1468 br. Piotr i Krzysztof Szafrańcowie z Pieskowej Skały, ręcząc za młodszych braci, zastawiają na rok za 100 fl. węg. Janowi Kwaśniowskiemu cło w Wolbromiu alias mostowe w L. (GK 18 s. 601); 1477 → p. 3a; 1564 stok → p. 3c.

3. Własn. król., w XV i XVI w. w tenucie wolbromskiej Szafrańców z Pieskowej Skały. -a. Sprawy własnościowe. 1415 → Dłużec p. 3; 1422 Mikołaj ze Zbigniewa [dziś Zbydniów] ustępuje z zastawu w L., który ma za 50 grz. od Szafrańca (GK 1 s. 710); 1450 → Lgota p. 3; 1451 Piotr Szafraniec z Pieskowej Skały pkom. krak. zastawia za 250 fl. węg. Mik. Wierzynkowi ongiś z Garlicy wsie Dłużec i L. Jeśli Piotr zwróci tę sumę, to odzyska wsie, a jeśli nie, Mikołaj będzie je trzymał w zastawie przez rok (GK 11 s. 330-2); 1452 → Dłużec p. 3 (ZK 258 s. 48-9, 56; GK 11 s. 687-8, 691-4).

1453-64 Dorota Zawiszyną wd. po Zawiszy z Bebelna [pow. chęc.] tenut. L., Dłużca i Lgoty (GK 11 s. 973-4; 16 s. 225, 232-3, 394-5, 501-2, 574, 619, 835, 994; 17 s. 85, 142, 185, 226, 261, 278, 281, 374, 379, 394, 406; ZK 258 s. 441-2; 259 s. 10, 38, 57, 75; 262 s. 66; Mp. 5 V 10; AKP 9, 5; MS 4, 976-7); 1453 – Lgota [par. Dłużec] p. 3; Piotr Szafraniec z Pieskowej Skały pkom. krak. zastawia za 130 grz. na rok Wierzbięcie z Wilkowa wieś L. (GK 12 s. 74, 103); 1454 ww. Szafraniec ma uwolnić Mik. Wierzynkowi ongiś z Garlicy z zastawu u jakiejkolwiek osoby Dłużec i L., które mu zastawił [w 1451 r.] za 250 fl. węg., albo zwróci mu te pieniądze (GK 12 s. 400-1); 1457 → Dłużec p. 3; 1459 → Lgota [par. Dłużec] p. 3 (SP 2, 3615; ZK 15 s. 21-3); 1462 Wierzbięta z Wilkowa domaga się od Stanisława z Młodziejowic uwolnienia mu L. i Dłużca2W SP 2, 3674 błędny odczyt „Dobrzecz” zamiast „Dluzecz” → ZK 16 s. 40 (SP 2, 3674); Jan Zawisza z Bebelna pozywa Piotra [starszego], Krzysztofa, Piotra [młodszego] i Stanisława ss. zm. Piotra Szafrańca z Pieskowej Skały dziedziców [tenut.] Dłużca i L. o 120 grz. długu (GK 16 s. 160, 184); po sporze Dorota wd. po Zawiszy z Bebelna i jej s. Jan uzyskują wwiązanie do Dłużca, L. i Lgoty [par. Dłużec] oraz mostowego w L. z tytułu przezysków na pieniądzach zm. Piotra Szafrańca i jego synów (GK 16 s. 184, 225); taż Dorota i jej s. Jan pozywają Wierzbiętę z Wilkowa o to, że jego ludzie i pomocnicy – sześciu ze szlachty, czterech niższego stanu – z kuszami urządzili najazd na Dłużec i L., do których uzyskali oni sądownie wwiązanie i mają je w tenucie za 240 grz., rozbili bramę dworu i drzwi domu w L., wypędzili Dorotę z tenuty i zadali jej 2 rany sine. Pozwany zeznaje, że zgodnie z dok. sądowym posiada te dobra od 12 lat [→ wyżej] od Piotra Szafrańca. Racje stron zostaną rozpatrzone (GK 16 s. 394-6); 1463 → Lgota (GK 16 s. 501-2); woźny sąd. Andrzej Grisz zeznaje, że gdy przybył do L., aby wwiązać Dorotę Zawiszynę i jej s. Jana z Bebelna do Dłużca i L., i zażądał od włodarza tych wsi dokonania wwiązania, ten odmówił wwiązania aż do czasu przybycia Wierzbięty; tenże Wierzbięta zeznaje, że zgodnie z wyrokiem sądu daje ww. Dorocie i jej s. Janowi wwiązanie do Dłużca i L. (GK 16 s. 574, 619); → Lgota p. 3a (GK 17 s. 85); 1464 starosta [krak. Jakub z Dębna] ustanawia zakład 60 grz. pomiędzy Piotrem Szafrańcem starszym a Dorotą Zawiszyną i jej ss. Janem i Zawiszą w sprawie dóbr Dłużec, L. i Lgota (GK 17 s. 226); → Dłużec p. 3 (ZK 258 s. 441-2)3W haśle Dłużec data 1463; Jan Zawisza z L. s. Doroty Zawiszyny z L. (ZK 259 s. 10); tenże skazany na karę XV sądowi i matce Dorocie z Bebelna, Dłużca, L. i Lgoty, której nie spłacił (GK 17 s. 278, 394); taż Dorota, uwalniając z poręki Mik. Trzebieńskiego, winna zapłacić Jakubowi Brzucheńskiemu 27 1/2 grz. posagu za c. Annę pod rygorem wwiązania go do cz. dziedziny w L. i Dłużcu oraz kmieci płacących 2 1/2 grz. czynszu (GK 17 s. 406 zp.); Jan Zawisza z L. ma zapłacić [swej siostrze] Annie ż. ww. Brzucheńskiego 27 1/2 grz. z tytułu posagu pod rygorem wwiązania jej do dóbr w L. z połową czynszu od kmieci (ZK 260 s. 63).

1465 Jan starszy (maior, senior) i Jan młodszy (minor) Zawiszowie z Bebelna tenut. w L. mają zapłacić Stan. Młodziejowskiemu 15 1/2 grz. pod rygorem wwiązania go do 2 ł. osiadłych w L. (GK 17 s. 573); Jan Zawisza s. Zawiszy z Bebelna zapisuje ż. Krzychnie c. zm. Jana Adamowskiego 70 grz. posagu i tyleż wiana na 1/2 dóbr dziedz. i na pieniądzach zastawnych na L., Lgocie i Dłużcu. Jeśli będzie z tych dóbr wykupiony za zgodą Krzychny i jej br. Stan. Adamowskiego (Adamczowskiego), ma odłożyć pieniądze; Jakub Brzucheński ongiś ze Szreniawy wyznacza ż. Annie c. Zawiszy z Bebelna 55 grz. posagu i 50 grz. wiana na połowie dóbr – pisarz napisał in Swojczany, a następnie skreślił to (ZK260 s. 81); 1466 Jan Zawisza z Bebelna zastawia za 60 grz. Jakubowi ze Szreniawy cały L. wraz z robociznami kmieci z Dłużca i Wolbromia aż do pełnej spłaty (GK 17 s. 752-3); tenże Jan winien wwiązać Stanisława z Młodziejowic do łanów w L. (GK 17 s. 775); tenże Jan tenut. L. zastawia za 95 grz. szwagrowi, ww. Jakubowi z racji posagu siostry Anny Dłużec i 2 ł. nieosiadłe w Lgocie (GK 17 s. 910-1); tenże Jan z L. winien zapłacić Mikołajowi z Trzebienie 10 grz. (GK 17 s. 985); 1466 Stan. Adamowski pozwem król. z 1463 pozywa ww. Zawiszę tenut. Dłużca i Lgoty [oraz L.], aby zeznał i zapisał w księgach ziemskich w Książu na tych wsiach 70 grz., które zostały mu przekazane jako posag (ratione dotalici) świeżo zm. siostry Adamowskiego Krzychny. Zawisza utracił L. [→ wyżej zastaw] i wziął za tę wieś pieniądze, a na niej był wyznaczony posag siostry Adamowskiego, który ma pr. bliższości do tych pieniędzy po siostrzenicy Róży [c. Jana i Krzychny]. Pieniędzy tych będzie strzegł do czasu zrobienia z nich użytku (ZK 315 s. 279, 304; 16 s. 353)4Pozew w imieniu króla ma błędną datę roczną 1463. Do niej nie przystaje data dzienna feria tertia in crastino s. Mathie; przede wszystkim zaś Krzychna na pewno żyła jeszcze w r. 1465. Data dzienna pasuje do r. 1466. Pozew miał zatem datę 1466, a pisarz księgi wpisał błędnie rok 1463. Co prawda data 21 II 1466 nie jest zgodna z itinerarium króla, który był wówczas na Litwie, ale to nie ma znaczenia, bo pozew spisano w sądzie; 1468 Zawisza z L. (ZK 260 s. 190); 1468-9 Mikołaj z Raszkowa uzyskuje na Zawiszy z L. karę XV dla siebie i dla sądu za odbicie ciąży (ZK 260 s. 209, 260).

1470-1481 Krystyn, Krzczon z Wierzuchowa [Mazowsze] tenut. L., mąż Agnieszki (ZK 260 s. 314, 378, 391-2; 262 s. 6, 27, 155; 315 s. 149; GK 19 s. 288, 562; 20 s. 749, 754, 773, 779, 785, 790, 796, 813, 937, 957; SP2, 4203, 4208); 1471 Piotr Szafraniec z Pieskowej Skały wwiązuje Agnieszkę ż. Krystyna z Wierzuchowa do L. Agnieszka będzie trzymać i użytkować L. dopóki Piotr nie wykupi i nie uwolni jej Sułoszowej (GK 19 s. 288); Paweł Balicki tenut. z Wolbromia przedkłada pieniądze chcąc wykupić L. z zastawu u tenut. Krystyna (GK 19 s. 562); 1476 br. Krzysztof, Piotr i Stanisław [Szafrańcowie] z Pieskowej Skały zastawiają na rok za 300 fl. węg. Krzczonowi z Wierzuchowa swe dobra L. 200 fl. z tej sumy należy do Agnieszki ż. Krzczona a pozostałe 100 fl. do niego. Krzczon umarza zapis, który posiadał na Sułoszowej (ZK 262 s. 27); 1477 ciż bracia dopisują Franciszkowi Gliwicowi z Krakowa tenut. [zastawnemu] Wolbromia 400 fl. węg. w złocie do wcześniejszych sum zapisanych mu w tych aktach na m. Wolbromiu, wójtostwie tamże i cle pod miastem. Bracia wykupią te dobra w całości, czyli miasto, wójtostwo i cło, i to za obydwie sumy łącznie. Jeśli Gliwic wyłoży im w terminie dalsze 250 fl. węg., bracia uwolnią mu od zastawników L. z wszystkimi prawami, czynszami i robociznami oraz Dłużec jedynie z robociznami. Również te wsie będą mogli wykupić łącznie z wszystkimi dobrami. Szafrańcowie dali Gliwicowi dokument starosty krak. opiewający na 1000 grz. na dobrach wolbromskich (wójtostwo zostało skreślone) i na cle, który będzie mu służył w czasie trzymania zastawu, a zwróci go po wykupieniu od niego tych dóbr; 1478 Gliwic protestuje, ponieważ był gotów dać tymże Szafrańcom pieniądze na wykupienie L., który zobowiązali się jemu uwolnić zgodnie z zapisem (GK 20 s. 611-2, 652); 1478 tenże Gliwic oddala roszczenia Agnieszki ż. Krystyna tenut. z L. o 83 sztuki bydła, koni i klaczy, które woźny sąd. u niego zajął; tenże oddala oskarżenia tejże Agnieszki o zabranie [z L.] i przegnanie do swego domu w Wolbromiu w celach rabunkowych (korzistna rzeczą) owiec, z których jego służba zabiła 4 barany. Gliwic zeznał, że to nie były same barany alias skopy i barany (ąuatuor mutonibus alias skopy et arietes sunt wlgariter baranowye) (GK 20 s. 749, 754); → też p. 3b w sprawie bydła; tenże Gliwic pozywa Krystyna z Wierzuchowa tenut. z L. o to, że z 16 konnymi pomocnikami stanu szlach. i z 30 pieszymi – poddanymi swoimi – wyjechał z domu w L., przebył 20 granic oraz wolną drogę król. i nocą zagarnął, zajęte przez woźnego sąd. Kawierskiego, 84 sztuki bydła, koni i klaczy, które Gliwic i jego czeladź pędzili do obory król. w Krakowie. O bydło to i konie wystąpiła z pozwem przeciw niemu ż. Krystyna Agnieszka. O przywłaszczeniu zwierząt przez Krystyna na drodze publicznej i popędzeniu ich do domu w L. sporządził notę woźny sąd. Gliwic z ludźmi szlachetnego stanu przebył gorącym kopytem drogę od miejsca przywłaszczenia do domu Krystyna w L. świeżo po dokonaniu przestępstwa i zaaresztował bydło, konie i klacze, które rozpoznali [rzekomo] jako swoje poddani Krystyna z L. Szkody wyceniono na 200 grz. Krystyn przez swego pełnomocnika domaga się odesłania sprawy do powiatu przed sąd ziemski, ponieważ nie jest to rozbój na wolnej drodze, a zajęcie bydła nie należy do artykułów sądu grodzkiego (SP 2, 4203); tenże Krystyn oddala roszczenia Franciszka Gliwica we wszystkich sprawach (GK 20 s. 813); 1479 Zbigniew z Wodzisławia pozywa Krzczona tenut. z L. o wyrządzenie w jego dobrach szkód na sumę 2000 grz. (SP 2, 4208; GK 20 s. 937, 957); 1481 Agnieszka ż. Krzczona tenut. z L. (ZK 262 s. 155).

1498 Mikołaj z Wierzuchowa s. Krystyna uzyskuje satysfakcję od Stan. Szafrańca z tytułu 200 fl. po matce i 50 fl. po ojcu, zapisanych na dobrach L. w księgach ziemskich w Książu. Jerzy Trzaska z tymże Mikołajem swym siostrzeńcem mają oddać dokumenty i na rokach w Książu unieważnić ten zapis (GK 27 s. 177-8); 1499 Beata wd. po Krzczonie [Krystynie] z Sulisławic wraz z cc. Konstancją i Katarzyną zeznają o uzyskaniu satysfakcji od Stan. Szafrańca star. nowomiejskiego korczyńskiego z tytułu 50 fl. jako cz. oprawy posagowej matki i córek na cz. ojcowizny, zapisanych im na dobrach król. L. w księgach ziemskich pow. ksiąs. Zapis ten unieważniają (GK 27 s. 641).

1509, 1530, 1549 → Dłużec p. 3; 1564 L. wsią król. w stwie wolbromskim (LK 2 s. 46-7); Zofia Oleśnicka z Pieskowej Skały ż. Mik. Oleśnickiego odstępuje Marianowi Przyłęckiemu sędziemu grodzkiemu krak. cz. tenuty, tj. m. Wolbromia i wsi L., Dłużca i Lgoty (MS 5, 3047); 1565 Kat. Chełmska z Pieskowej Skały ż. Remigiana Chełmskiego z Chełmu odstępuje Marianowi Przyłęckiemu burgr. i sędziemu grodzkiemu krak. [cz.] tenuty, tj. m. Wolbromia z wsiami L., Dłużec i Lgota (MS 5, 3138).

-b. Kmiecie. 1404-5 wym. imiennie świadkowie Marcisza Trzebieńskiego ze Szreniawy i Trzebienie świadczą, że Świech kmieć z L. zbiegł od Marcisza do L. (ZK 3b s. 471, 477, 491, 669); 1419 Przecsław z Poręby [Zdzieszycy?] i jego kmiecie z tej wsi mają przedłożyć sądowi grodzkiemu krak. przyw. pr. niem. przeciwko panu Szafrańcowi i jego 3 kmieciom z L. w sprawie o rany, uwalniający ich od obowiązku stawania przed tym sądem (GK 1 s. 164); 1457 kmiecie z L. i Dłużca byli gotowi przedłożyć przed sądem przywileje w sprawie z Wierzbiętą z Wilkowa, ale ten nie przybył; 1458 ci sami (GK 13 s. 758; 14 s. 45); 1461 → Dłużec p. 3; 1462 ww. Wierzbięta pozywa wszystkich kmieci i mieszkańców z L. i Dłużca o niezebranie z pola 400 kop owsa czyli 400 ćw. owsa oraz żyta wart. 20 grz. i siana wart. 16 grz., do czego byli obow.; pozywa też tych kmieci o nieprzedłożenie w sądzie dok. ze swymi prawami, zgodnie z pozwem król. (GK 16 s. 68, 93, 137, 165); kmiecie i mieszkańcy Dłużca i L. skazani na karę XV temuż Wierzbięcie i XV sądowi za odbicie ciąży; kmiecie z Dłużca, L. i mieszkańcy Wolbromia, którzy uprawiają role [folw.] w L. skazani na podwójną karę 6 sk. (GK 16 s. 174); → Lgota [par. Dłużec]; Stan. Młodziejowski wójt w Wolbromiu i kmiecie z L. i Dłużca oraz król Kazimierz Jag. stojący przy wójcie i kmieciach pozywają Wierzbiętę z Wilkowa we wszystkich sprawach (ZK 152 s. 38); 1463 włodarz wsi Dłużec i L. → p. 3a; kmiecie i mieszkańcy Dłużca i L. pozywają swoją tenut. Dorotę Zawiszynę (GK 16 s. 994); w L. 6 kmieci na półłankach, siódmy na kwarcie, łąki dworskie i role puste → Dłużec p. 3; 1464 kmiecie z L. i Dłużca pozywają Dorotę Zawiszynę i jej s. Jana tenutariuszy z tych wsi, że na wolnej drodze zabrali im gwałtem 2 woły wart. 3 grz., a zajętych przez woźnego nie chcieli dać do poręki. Pozwani twierdzą, że to są kmiecie w jej tenucie i że kmiecie ci pozywają tenutariuszy wbrew ziemskiemu zwyczajowi [prawu]. Kmiecie rzekli, iż są kmieciami król. i pozywają Dorotę przed sąd. starosty jako opiekuna ziemi (GK 17 s. 142, 185, 226, 228, 261); kmiecie z L. i Dłużca pozywający ww. Dorotę i jej s. Jana Zawiszę oraz ci pozwani odesłani przed sąd nadworny (GK 17 s. 281); taż Dorota pozywa kmieci z Dłużca i L. o nieprzygotowanie stogów do młocki (non paratione aceruorum ad servandum frumenta). Woźny zeznał, że stogi są warte 6 grz.; sąd odsyła kmieci do ich prawa o robociznę przy stogach (pro laboribus aceruorum), zgodnie z ich dokumentem (GK 17 s. 374, 379); → p. 3a; → Dłużec p. 3; Janowi i Zawiszy z Bebelna przypada wieś L. ze wszystkimi rolami pustymi i połowa Lgoty (ZK 258 s. 404).

1466 Jan Zawisza z Bebelna ma zapłacić 30 grz. Jakubowi Brzucheńskiemu ze Szreniawy pod rygorem wwiązania go do kmieci w L.: braci Bieńka i Marcina Nowaków, Stan. Witka, Stan. Kozieła, Piotra Toboły, Macieja Adamowica i Hynka (GK 17 s. 909-10); 1467 tenże Jan zastawia na rok za 10 grz. Mikołajowi z Trzebienic 2 ł. w L., na których siedzą kmiecie Grzegorz Picz, Marcin i Jakusz (GK 18 s. 50); 1469 Jan z L. zobowiązuje się zapłacić Kmicie z Białej [par. Irządze] 7 grz. pod rygorem zastawienia mu na rok kmiecia Grzegorza Bustka siedzącego na 1 ł. w L. (ZK 260 s. 248-9); 1471 Andrzej Grisz woźny poświadcza, że Mikołaj z Dobrakowa woźny za wolą starosty krak. wwiązał w roku 1469 Mikołaja z Raszkowa do 6 kmieci w L.: Wojnika, Adamowica, Macieja Gomółki, Grzegorza Nowaka, Marcina Bieńka i Tenczyna. Zawisza tenut. L. nie sprzeciwił się wwiązaniu (GK 19 s. 542); 1478 Franciszek Gliwic tenut. z Wolbromia oddala roszczenia Marcina kmiecia z L. do 2 krów wart. 2 grz.; ww. Gliwic oddala przysięgą oskarżenia Stan. Witka kmiecia z L. o kradzież wołu wart. 1 kopy gr, którego nie zabił, ani nie trzyma dla swego użytku; tenże Witek skazany na karę 6 sk. ww. Gliwicowi i sądowi za wniesienie tej sprawy; tenże Witek skazany na karę 6 sk. ww. Gliwiczowi i sądowi za niezapłacenie uprzednio nałożonej kary 6 sk. (GK 20 s. 754, 790); poddani Krystyna tenut. w L. →p. 3a; 1478-9 Stan. Witek kmieć z L. oddala oskarżenia Franciszka Gliwica z Krakowa o odbicie ciąży (GK 20 s. 809, 818, 883); 1564 w L. 29 kmieci, na folwarku dwornik, dworka, służąca i pasterz (LK 2 s. 46-7).

-c. Areał, dwór, folwark, pobór. 1462 role [folw.] w L. → p. 3b; dwór w L. → p. 6; 1463 w L. 6 półłanków i kwarta ról kmiecych oraz łąki dworskie, a także role puste → p. 3b; 1464 role puste w L. → p. 3b; 1530 pobór z 9 ł. łącznie z L. i Lgoty (RP k. 23); 1564 w L. 15 ł. i 10 1/2 prętów kmiecych, z których do stwa niegrodowego wolbromskiego płacony jest czynsz, oddawana sep po 6 korców owsa z łanu miary wolbromskiej, po 6 serów z łanu, po 6 kogutów, po 40 jaj; dobry staw na nawsiu na wodzie stokowej w którym hoduje się karpie, wielka łąka; folwark w L. pod m. Wolbromiem, na 11. frank., na którym pracują kmiecie z L. i Dłużca wg przyw. i uprawia się pszenicę, żyto, jęczmień, owies, proso i groch (LK 2 s. 46-7).

4. 1323, 1456 → Dłużec p. 45Wymieniony w dok. opata kl. Norbertanów w Brzesku-Hebdowie w 1337 r. Wolman viceprocuratorkrak, wójt „de Lobsow” (KK 1, 162) jest bezsprzecznie tożsamy z Wolwramem (Wolweramem) poświadczonym w 1323 r. (KRK 703). Zapis „de Lobsow” w tym konkretnym przypadku nie dotyczy wsi Łobzów, ale miasta Wolbromia, które zostało założone na gruntach Łobzowa i Dłużca przez tegoż Wolwrama sołtysa z Dłużca na mocy przyw. Władysława Lok. z 1327 r. (ZDM 8, 2529) i nie zachowanego do dziś kontraktu lokacyjnego tego władcy, wystawionego po 25 VII 1327 r. W 1337 r. miasto już funkcjonowało, skoro ma poświadczone wójtostwo. Początkowo miasto nosiło nazwę Łobzów od istniejącej tu znacznie wcześniej wsi L. Dopiero po śmierci Wolwrama przyjęła się i z czasem utrwaliła nazwa Wolbrom (F. Kiryk, Wolbrom, w: Dzieje Olkusza i regionu olkuskiego, t. 1, W. 1978, s. 397-8). W literaturze naukowej błędnie identyfikuje się L. poświadczony w dok. z 1337 r. z Łobzowem podkrakowskim (R. Rymut, Nazwy miejscowe północnej części dawnego województwa krakowskiego, Wr. 1967, s. 96).

5. 1529 meszne 17 ćw. i korzec [żyta] i tyleż owsa miary wolbromskiej wart. 4 1/2 grz. i 13 gr łącznie z m. Wolbromia i L. plebanowi w Wolbromiu (LR s. 175).

1 Wiadomości o płaceniu przez plebana „de Lobzow” w dek. Wysocice dzies. papieskiej w 1. 1350-51 i 1354-55 odnoszą się nie do L., ale do m. Wolbromia, które wówczas zwane było zamiennie „Civitas Wolwrami”, tj. miasto Wolwrama, względnie „Lobzow”, czyli Łobzów (MV 2 s. 220, 230, 239, 248, 257, 265, 272, 281, 322, 391, 407). Zobacz przyp. 5.

2 W SP 2, 3674 błędny odczyt „Dobrzecz” zamiast „Dluzecz” → ZK 16 s. 40.

3 W haśle Dłużec data 1463.

4 Pozew w imieniu króla ma błędną datę roczną 1463. Do niej nie przystaje data dzienna feria tertia in crastino s. Mathie; przede wszystkim zaś Krzychna na pewno żyła jeszcze w r. 1465. Data dzienna pasuje do r. 1466. Pozew miał zatem datę 1466, a pisarz księgi wpisał błędnie rok 1463. Co prawda data 21 II 1466 nie jest zgodna z itinerarium króla, który był wówczas na Litwie, ale to nie ma znaczenia, bo pozew spisano w sądzie.

5 Wymieniony w dok. opata kl. Norbertanów w Brzesku-Hebdowie w 1337 r. Wolman viceprocuratorkrak, wójt „de Lobsow” (KK 1, 162) jest bezsprzecznie tożsamy z Wolwramem (Wolweramem) poświadczonym w 1323 r. (KRK 703). Zapis „de Lobsow” w tym konkretnym przypadku nie dotyczy wsi Łobzów, ale miasta Wolbromia, które zostało założone na gruntach Łobzowa i Dłużca przez tegoż Wolwrama sołtysa z Dłużca na mocy przyw. Władysława Lok. z 1327 r. (ZDM 8, 2529) i nie zachowanego do dziś kontraktu lokacyjnego tego władcy, wystawionego po 25 VII 1327 r. W 1337 r. miasto już funkcjonowało, skoro ma poświadczone wójtostwo. Początkowo miasto nosiło nazwę Łobzów od istniejącej tu znacznie wcześniej wsi L. Dopiero po śmierci Wolwrama przyjęła się i z czasem utrwaliła nazwa Wolbrom (F. Kiryk, Wolbrom, w: Dzieje Olkusza i regionu olkuskiego, t. 1, W. 1978, s. 397-8). W literaturze naukowej błędnie identyfikuje się L. poświadczony w dok. z 1337 r. z Łobzowem podkrakowskim (R. Rymut, Nazwy miejscowe północnej części dawnego województwa krakowskiego, Wr. 1967, s. 96).