(1410 Mislkowa — ZDM 6, 1738; 1420 Mysslczowa — ZB 1a s. 229; 1438 Misslczowa — ZK 146 s. 400; 1450 Miszczowa — AGZ 11, 2890; 1453 Mysloczowa [alias] Walaschka Wyesz — ZK 151 s. 210—1; 1462 Mislczowa — ZB 1 s. 221; 1479 Mysczywa — AGZ 18, 1290; 1480 Myszlczowa — ZB 3 s. 15; Myszlaczowa alias Walaszska Wyesz — ZB 3 s. 16; Mysczowa alias Valaschka Vyesch — ZK 146 s. 728—9; Myszczowa alias Valaszka Vyesch — ZK 146 s. 730—1; 1481 Valaszkka Vola — ZB 2 s. 56—7; 1484 Misczowa — Sroka Dokumenty 3, 354; 1496 Mysczowa Valaschka — RB k. 6; 1509—1510 Myszowa — RP s. 460) 9 km na SE od Żmigrodu Nowego.

1. 1410, 1530 pow. biec. (ZDM 6, 1738; RP k. 50); 1581 par. ruska własna (ŹD s. 123).

2. 1481 lasy → p. 3a; 1530 młyn; 1536, 1563 młyn, tartak → p. 3c.

3. Własn. szlach. -a. Sprawy własnościowe. 1410 Władysław Jag. zatwierdza ugodę zawartą pomiędzy Beatą z Bożegodaru [pow. sand.] wd. po Dymitrze [z Goraja w ziemi lub.] marszałku Królestwa, br. Przybysławem alias Przybkiem, Pakoszem i Jakuszem z → Grodziny, oraz br. Janem i Adamem z Mokrska w sprawie podziału dóbr po ich zm. wuju Pakoszu [ze Żmigrodu] pkom. krak. Przybysławowi alias Przybkowi, Pakoszowi i Jakuszowi przypada zamek i m. Żmigród [Nowy] oraz wsie: Żmigród Stary, Łysa Góra [par. Żmigród Stary], Siedliska [par. Żmigród Stary], → Leszczyny, Toki, „Maslczowa”, Mytarka, Kąty [par. Żmigród Nowy], „Mislkowa” i Kręciszowa (ZDM 6, 1738)¹Pierwszą z wsi opatrzonych cudzysłowem wydawca błędnie identyfikuje z → Majscową, ponieważ wieś ta należała do króla i wchodziła w skład tenuty, której ośrodkiem był → Dębowiec. Zebrany tam i pod Majscową materiał źródłowy wyklucza łączenie tej wsi z dobrami żmigrodzkimi. „Mislkowa” jest słusznie identyfikowana z Myscową. Podobny spis miejscowości powtarza się w 1438, o czym oraz o identyfikacji obu tych wsi w następnym przypisie; 1438 br. Przybysław ze Żmigrodu i Pakosz z → Grodziny dzielą się dobrami pod zakładem 2000 grz. Przybysław otrzymuje zamek i m. Żmigród z wójtostwem oraz wsie: Łysa Góra, Leszczyny, Siedliska, Toki, „Malsczowa” — nazwa skreślona i nad nią nadpisane „Maslczowa”, Mytarka, Kąty, Wina Wola — nazwa skreślona i Winowa — nazwa skreślona, Zwinówka, Nowa Wola, Kręciszowa, „Misslczowa”. Pakosz dostaje → Grodzinę, Zegartowice, Wolę, Opatkowice [par. Grodzina] oraz dopłatę 200 grz. (ZK 146 s. 400)²W spisie dóbr żmigrodzkich z tego roku powtarzają się nazwy wsi z 1410 łącznie z Maslczową i Misslczową, a także wystąpiły nowe osady. Szczególnego podkreślenia wymaga tu fakt dokonanych w zapisce w księdze poprawek, w tym przede wszystkim skreślenie nazwy Malsczowa i nadpisanie takiego jej brzmienia jak w dokumencie z 1410, czyli Maslczowa. W tak ważniej umowie podziałowej z 1438 trzeba odrzucić ewentualność błędu pisarza, który mógł dwukrotnie zapisać nazwę wsi Myscowej, w tym na pierwszym miejscu w zepsutej formie. Z pewnością ważne było dla Przybysława, które dobra wziął z potwierdzonego na wiecu podziału. Tym bardziej, że miał dopłacić bratu Pakoszowi 200 grz. Może w 1410—38 do dóbr żmigrodzkich należała wieś o nawie Maslczowa, którą to nazwę nosiła także wieś król. w tenucie dębowieckiej, obecnie zwana Majscową. Po 1438 Maslczowa nie pojawia wśród wsi w dobrach żmigrodzkich, odnotowywane są jednak inne nowo założone wsie. Np. w 1453 jest to Wola Kącka, być może w 1438 nazwana Wolą Nową. Kontekst majątkowy może wskazywać, że Maslczowa to późniejsza Wola Kącka, która z kolei nie jest identyczna z Wolą Charwaczyńską. Nowak, Stary Żmigród → p. 7, s. 50 pod tą datą podał niepełny wykaz wsi podlegających podziałowi, powołując się w przypisie na dok. z 1410 (ZDM 6, 1738). Pominął Maslczową, Brzozową, Zwinówkę, Nową Wolę i Kręciszową, zamiast → Leszczyny wymienił Łężyny, a zamiast Mytarki → Mytarz, która była królewszczyzną i pozostawała wówczas w rękach Przedbora i Przecława z Mytarzy i dopiero w 1441 r. pierwszy zapis na tej wsi otrzymał Prokop ze Żmigrodu.

1453 Katarzyna c. Pakosza z Grodziny [i Żmigrodu, wd. po Mik. Stadnickim] ż. Krzesława Wojszyka z Wójczy [pow. wiśl.] najwyższego łożnego król. i burgr. krak., daje temuż Krzesławowi trzecią cz. swych dóbr dziedz. zamku i m. Żmigród z wsiami: Stary Żmigród, Łysa Góra, Toki, Siedliska, Mytarka, Kąty, Wola Kącka, M. [alias] Wołoska Wieś³Po M. nadpisano et, które słusznie skreślono, bo M. nazywano Wołoską Wsią, → Grodzina, Zegartowice i Opatkowice oraz trzecią cz. sum zapisanych na dobrach król. Osiek [par. własn., dek. jasielski], Mytarz i Bukowina. Jeśli Katarzyna umrze wcześniej niż Krzesław, a on pojmie drugą lub trzecią ż. i będzie miał z każdą potomstwo, wówczas po jego śmierci dobra te przypadną dzieciom zrodzonym z Katarzyną, a po ich śmierci dzieciom z następnych małżeństw Krzesława, a ewentualnie później bliższym Katarzyny. Krzesław ma płacić matce Katarzyny [Elżbiecie wd. po Pakoszu z Grodziny] 12 grz. salarium każdego roku na jej potrzeby, a ponadto dawać jej dożywotnio wikt i ubiór (ZK 151 s. 210—1); 1462 Katarzyna ze Żmigrodu ż. Pawła Gołuchowskiego [1° voto ż. Mik. Stadnickiego, 2° voto ż. Krzesława Wojszyka z Wójczy] zapisuje temuż Pawłowi mężowi 100 grz. od niego pożyczonych na m. i zamku Żmigród i młynie oraz na dziedzinach Kąty, Wola [Kącka] i M., „similiter allodio ex ista parte” (ZB 1 s. 221, zp.).

1480 ur. Mik. Stadnicki ze Żmigrodu pozywa br. Jana i Krzesława Wojszyków ze Żmigrodu o bezprawne wwiązanie się w trzecią cz. dóbr zamku i m. Żmigród z wsiami: Stary Żmigród, → Łysa Góra, Toki, Siedliska, Mytarka, → Kąty, Wola Kącka, M., Osiek, Mytarz, Świerchowa i → Bukowina⁴W hasłach → Bukowina, Kąty, Łysa Góra niepełne regesty tej zapiski, dokonane przed ogłoszeniem wyroku przez sąd ziemski krak. w sprawie o wydzielenie tejże trzeciej cz. dóbr, obłożonych zakładem 1000 grz. Szkodę spowodowaną przez to wwiązanie Mikołaj wycenia na 3000 grz. (ZB 3 s. 15); Adam, Tomasz, Jan, Andrzej i Elżbieta rodzeństwo niepodzielone ze Żmigrodu, dzieci Jana Trzecieskiego [męża Katarzyny ze Stadnickich] zgodnie z pozwem ich zm. matki Kat. Trzecieskiej [c. Mik. Stadnickiego i Katarzyny ze Żmigrodu] przypozywają Jana i Krzesława Wojszyków ze Żmigrodu o bezprawne wwiązanie w trzecią cz. dóbr, tj. zamku i m. Żmigród z wsiami: Stary Żmigród, → Łysa Góra, Toki, Siedliska, Mytarka, → Kąty, Wola Kącka, M. czyli Wołoska Wieś, Osiek, Mytarz, Świerchowa i → Bukowina⁵Zob. przypis 4, dokonane przed ogłoszeniem wyroku przez sąd ziemski krak. w sprawie o wydzielenie trzeciej cz. tych dóbr, obłożonych zakładem 1000 grz. Trzeciescy wyceniają szkodę spowodowaną przez to wwiązanie na 2000 grz. (ZB 3 s. 16); Jan z Trzecierza [dziś Trzycierz], Lipnicy [Wielkiej] i Nieczwi [dziś Niecew] w imieniu swoich dzieci Adama, Jana, Tomasza, Andrzeja i Elżbiety, zrodzonych ze zm. już Katarzyny [c. Katarzyny ze Żmigrodu i Mik. Stadnickiego], sprzedaje za 750 fl. węg., za 2 konie inaczej woźniki i wóz, które sobie wybierze [swemu szwagrowi] Mik. Stadnickiemu [późniejszemu wwdzie bełskiemu] ich część dóbr dziedz. zamku i m. Żmigrodu z wsiami: Żmigród Stary, Łysa Góra, Leszczyny, Toki, Siedliska, Mytarka, Kąty, Wola Kącka, M. czyli Wołoska Wieś a także cz. m. Osieka, Mytarzy, Świerchowej i Bukowiny w pow. biec. oraz Grodziny, Woli, Zegartowic i Opatkowic w pow. ksiąs., gdy dzieci Jana osiągną lata sprawne pod zakładem 1000 grz. wyrażą zgodę na sprzedaż tych dóbr. Elżbieta po wyjściu za mąż winna pod zakładem 1000 grz. w Książu lub Bieczu złożyć rezygnację z tych dóbr, a doprowadzi ją do urzędu ojciec Jan (też zobacz → Kąty); Mik. Stadnicki ze Żmigrodu alias z → Łyszkowic określa warunki zapłaty owych 750 fl. węg. Janowi z Trzecierza pod rygorem zastawu Łyszkowic (ZK 146 s. 728—9); ur. Mik. Stadnicki ze Żmigrodu i [jego szwagier] Jan z Trzecierza w imieniu swej zm. [sic] ż. Katarzyny [siostry Stadnickiego] oraz Jan Wojszyk [ich brat przyrodni z jednej matki] s. zm. pkom. krak. Krzesława z Wójczy [i Katarzyny ze Żmigrodu] zeznają na wiecu ugodę. Stadnicki i Trzecieski poręczają za dzieci swoje i Katarzyny pod zakładem 1000 grz, że gdy osiągną lata sprawne, wyrażą zgodę na unieważniony zapis zm. Katarzyny ż. zm. Pawła Gołuchowskiego w sprawie 1000 grz. [dla jej dzieci z drugim mężem Mik. Stadnickim, dokonany w 1462 r. → Leszczyny, AGZ 2, 22], w tym 700 dla [s.] Mik. Stadnickiego i 300 grz. dla [c.] zm. Katarzyny [ż. Jana z Trzecierza], zapisanych im na Łysej Górze, Żmigrodzie Starym, Siedliskach i Leszczynach. Z kolei Jan Wojszyk poręcza za br. Krzesława pod zakładem 1000 grz., że wyrazi zgodę na obecne unieważnienie zapisu dokonanego [1453] przez zm. Katarzynę [ze Żmigrodu, wówczas ż. Krzesława Wojszyka pkom. krak. 1456—8], w którym cedowała mu trzecią cz. dóbr dziedzicznych w ziemi krak. i biec., mianowicie zamku i m. Żmigród oraz wsi doń przynależnych: Żmigród Stary, Łysa Góra, Toki, Siedliska, Mytarka, Kąty, Wola Kącka, M. czyli Wołoska Wieś, Grodzina, Zegartowice, Opatkowice i Wola a także trzecią cz. pieniędzy na dobrach król., tj. na m. Osieku, Mytarzy, Bukowinie i Świerchowej. Zapis ten Katarzyna wniosła do akt sądu nadwornego. Zgodę na anulowanie tego zapisu wyrazi br. Jana Krzesław, gdy wróci do Królestwa wraz z królem, względnie sam. Mik. Stadnicki i Jan Trzecieski w imieniu swoich dzieci oraz Jan Wojszyk poręczając za br. Krzesława, ustalają, że podzielą po połowie dobra po matce pod zakładem 1000 grz. Równocześnie umarzają wpisy w tych aktach wiecowych w sprawie ustaleń, co do podziału trzeciej cz. dóbr, zawieranych przez ww. Wojszyków z Mik. Stadnickim i zm. Katarzyną również pod zakładem 1000 grz. (ZK 146 s. 730—1)⁶W haśle → Kąty błędnie podano sumy zapisów. Główny zapis opiewał na 1000 grz., z czego Mikołajowi przypadło 700 a Katarzynie 300 grz.

1481 Krzesław Wojszyk dz. Żmigrodu potwierdza pod zakładem 1000 grz. wniesiony do akt wiecowych zapis na rzecz Mik. Stadnickiego ze Żmigrodu w sprawie podziału trzeciej cz. dóbr macierzystych mianowicie zamku i m. Żmigród oraz wsi Żmigród Stary, Łysa Góra, Toki, Siedliska, → Mytarka, Kąty, Wola Kącka, Wołoska Wieś (Valaszka Vyesz, Valaszka Vola, czyli M.) w pow. biec., a także Grodzina, Zegartowice, Opatkowice i Wola [Zegartowska] w pow. ksiąs. oraz trzeciej cz. wszystkich sum zapisanych na dobrach król. Ponadto Krzesław unieważnia wszystkie swoje pozwy i procesy w sprawie wydzielenia trzeciej cz. ww. dóbr (ZB 2 s. 56—7, zapiska ta na stronie 54 z uzupełnieniem na marginesie została skreślona, a nad nią napisano, że ten zapis jest na innej stronie, czyli 56—7); wielm. Mik. Stadnicki kaszt. przem. oraz br. Jan i Krzesław Wojszykowie dz. Żmigrodu dzielą się dobrami. Stadnicki bierze połowę zamku Żmigród, przygrodzia, i miasta (opisaną szczegółowo), połowę cła, młyna, innych urządzeń i ogrodów miej. Bierze też wsie: Żmigród Stary, Kąty, Wolę Kącką, Siedliska, Świerchową i Bukowinę, folwark miej. k. młyna z ogrodami, pastewnik, rolę z łąkami k. ról miej. do drogi prowadzącej z miasta za zaroślami do Toków, ½ ról w Leszczynach, czyli wzorów dworskich, które uprawiają kmiecie z Łysej Góry (Lyschegorszczy) i pola zw. Leszczyny przynależne do Siedlisk (Szyedlyszczki) ciągnące się do wspomnianych wzorów dworskich od granic pana Kobyleńskiego na górze⁷Część Leszczyn należała do Kobyleńskich. Do tego folw. należą sadzawki — jedna za zaroślami k. pastewnika miej., druga o nazwie Osiny oraz te wszystkie, które są ponad Żmigrodem Starym i inna sadzawka koło tej wsi. Bierze też połowę wielkich lasów Bieszczady, wszystkich innych lasów z zaroślami zw. Łężec i innymi krzakami, a także połowę m. Osieka i wsi M. z wszystkimi lasami, dochodami i daninami. Inne zaś pożytki dotąd niewymienione, a które mogą być z lasów, pieców wapiennych, barci, gór, pastwisk i wszystkich innych obie strony będą mieć na równi. Stadnicki będzie też miał udział w kolacji kościołów w Żmigrodzie Nowym i Żmigrodzie Starym, a wreszcie ½ sumy na dobrach królewskich, czyli na Mytarzy, Świerchowej, Bukowinie i Osieku, o ile Wojszykowie nie wykupią tej połowy pieniędzy, a także połowę łąk pod miastem. Janowi i Krzesławowi Wojszykom przypada połowa zamku Żmigród według szczegółowego opisu, podobnie opisana połowa m. z częścią domów, m.in. tych domów, gdzie jest kościół, czyli od Mytarzy, aż do klasztoru, z połową młyna, cła, łaźni i innych opisanych urządzeń i czynszów miej., oraz połową Łysej Góry, jeśli ją wykupią od Stadnickiego. Biorą też wsie: Toki, Wolę Charwaczyńską, Mytarz i Mytarkę, połowę m. Osieka i wsi M. z wszystkimi swoimi lasami i dochodami, z których będą mieć połowę, a także lasami należącymi do wspomnianych wyżej wsi. W Mytarzy z jej ogrodami i z wszystkimi rolami znajdującymi się ponad Mytarzą, także będzie łan (mansus seu laneus) położony między rolami miej. z kątami ról koło zarośli i pod zaroślami od rzeki Wisłoki. Wojszykom przypada połowa łąki miej. między rolami miej. z dwiema łąkami, jedną, w dorzeczu [rz.] Niegłoszczy [prawy dopływ Wisłoki, HW s. 55] i drugą pod Grodziskiem na polu Żmigrodu Starego, z sadzawkami Łężec i innymi, które są około rzeczki płynącej przez zarośla (sarepta), rybnik (piscaria) pod zamkiem. Przypada im też połowa ról Leszczyny, które uprawiają dla dworu poddani z Łysej Góry od granic pana Kobyleńskiego, pola zw. Leszczyny przynależne do wsi Łysa Góra, jeśli wykupią tę wieś. Bracia będą też mieć połowę wielkich lasów Bieszczady, innych lasów, dąbrów, zarośli zw. Łężec i krzaków, ale las za Tokami nie będzie podzielony i ma należeć do tego, kto będzie miał Toki, a komu przypadną Mytarz i Mytarka, ten nie będzie mógł ich sprzedać i powinien trzymać po wieki, tak jak młyn koło młyna miej. W młynie miej. też mogą mleć, a także otrzymywać równą cz. dochodów i pożytków jeszcze nieokreślonych z lasów, pieca wapiennego, barci, gór, pastwisk i innych. Będą też mieć udział w kolaturze kościołów w Żmigrodzie Nowym i Żmigrodzie Starym, a także pobierać kary i honory od mieszczan i posiadać ½ łąki pod miastem (ZB 2 s. 78—83).

1487 Mik. Stadnicki ze Żmigrodu kaszt. przem. pożycza od br. rodz. [przyrodniego] Jana Wojszyka z Wójczy 100 grz., które winien mu zwrócić w ciągu roku, poczynając od najbliższego Bożego Narodzenia pod rygorem wwiązania do Waganowic i Brusa [par. Niedźwiedź], które Jan będzie trzymał w zastawie, aż do pełnej spłaty przez Mikołaja ww. sumy, albo Mikołaj anuluje Janowi jego dług, który zapisał mu na ½ młyna żmigrodzkiego w pow. biec. lub na połowie wsi M. i na całej wsi Łysa Góra oraz połowie cła [w Żmigrodzie Nowym], choćby ten dług przewyższał ww. sumę 100 grz. (ZK 20 s. 416); 1488 Mik. [Stadnicki] ze Żmigrodu kaszt. przem. prosi ławników bardiowskich o oddanie jego poddanemu Jakubowi Chrząstowskiemu towarów niesłusznie zabranych mu przez poborcę w Bardiowie, pod zarzutem niezapłacenia cła od kupionych tam koni. [Stadnicki] zaświadcza, że Chrząstowski nie przyprowadził tych koni z Węgier, lecz kupił je w jego wsi M. (Sroka Dokumenty 3, 455); 1490 Kazimierz Jag. poświadcza, że Jan Wojszyk ze Żmigrodu zapisał ż. Jadwidze c. zm. Żyrkowskiego (Zirkowsky) 2000 grz. posagu i wiana na połowie m. Żmigród z wsiami → Łysa Góra, Toki, Mytarka, M., Charwaczyńska Wola i → Grab w pow. biec. oraz na wsiach w pow. wiśl. Wójcza i Oblekoń (MS 1, 2130); 1499 br. rodz. Jan i podcz. krak. Krzesław Wojszykowie dz. Żmigrodu dzielą między siebie dobra dziedz. i król. Jan bierze w m. Żmigrodzie cz. od Huchali do klasztoru z ½ młyna, cła, łaźni i jatek mięsnych wraz z innymi dochodami, z połową Łysej Góry od sołtysa do drugiej połowy wsi z połową ról i połową Leszczyn, a ponadto wieś Mytarkę ze stawem Łężek (Lazecz) i innymi przynależnościami i włączonymi do tej wsi rolami zwanymi Kąt idąc od → Jedli do rzeki Wisłoki. Role te zostały wyłączone z wsi Toki. We wsiach M., Krępna, Świątkowa i Grab z osadzonych Wołochami do Jana ma należeć połowa wszelkich dochodów i czynszów a także połowa wsi Wola Charwaczyńska. Z dóbr król. dostaje Skalnik z młynem i połowę dochodów z m. Osieka, ponadto bierze łąki w dorzeczu rz. Niegłoszczy, ½ łąki za miastem z ogrodami i przedmieścia Żmigrodu oraz pr. patr. w kościele w Żmigrodzie Nowym oraz Żmigrodzie Starym. Krzesławowi przypada cz. m. Żmigród od Kostrzeby do bramy miej. prowadzącej do młyna z ½ cła, młyna, łaźni, jatek mięsnych i innych dochodów i czynszów, połowę Łysej Góry z ½ ról, połowę Leszczyn, całe Toki bez ról, Kąty i łany pod miastem, łąka pod Grodziskiem z ½ łąki z ogrodami pod miastem. Krzesławowi przypada też ½ dochodów i czynszów w M., Krempnej, Świątkowej i Grabie, które są osadzone Wołochami. Bierze też połowę Woli Charwaczyńskiej, przedmieścia pod m. Żmigrodem, kolacje kościołów w Żmigrodzie Nowym i Żmigrodzie Starym. Ponadto bierze wieś król. Mytarz z folw., rolami i innymi przynależnościami, ½ dochodów i czynszów z m. Osieka oraz sadzawki, zarośla (in sarepta). Jeśli któryś z braci pozyska coś więcej we wsiach król., wówczas podzielą pieniądze między siebie. (ZK 153 s. 232—3).

1510 br. rodz. Andrzej, Jan i Stan. Stadniccy ze Żmigrodu dzielą swe dobra dziedz. ojczyste i macierzyste, a ich matka Barbara rezygnuje ze swych praw i aprobuje ten podział. Andrzejowi przypadają wieś Birków w pow. prosz., m. Żmigród i Osiek z wsiami: Stary Żmigród, Siedliska, Kąty, Wola [Kącka], Brzozowa, Świerchowa, Bukowina, M., Krempna, Grab, Świątkowa w ziemi krak. i pow. biec., dobra król. Radenice, Pakosć, Ostrożec, Koniuszki, Wańkowice, Jatwięgi, Kornice, Kniahynice, Ożomla, Burczyce, Mistyce, Sanniki z lasem Radochoń w ziemi i pow. przem. Z racji podziału Andrzej przejmuje na siebie długi ojca i matki. Za 1500 fl. wykupił Birków od synów zm. rajcy krak. Jerzego Langa, księżom od Ś. Trójcy w Krakowie ma dać 484 fl. za zastawione dobra Krzelów, Białowieża, Przedmoszczny i Wojciechów, Barbarze Wojtyszce zakonnicy w kl. Bernardynek w Krakowie ma dać 160 fl., pannie Elżbiecie Trzecieskiej zakonnicy z kl. Ś. Agnieszki na Stradomiu ma dać 40 fl., Parysowi Królewickiemu ma dać 32 fl., które Andrzej ma zapisać na posag Apolonii Krzelowskiej na ręce swych br. Jana i Stanisława, którym ma dać 300 fl. Andrzej będzie utrzymywał matkę do końca jej życia. Braciom przypadają wsie Niedźwiedź, Brus, Waganowice i Łyszkowice w pow. prosz., zamek Krzelów z wsiami Przedmoszczany, Białowieża, Wojciechów [par. Mstyczów], Swarzyszów, Skoczków i Tarnowa w pow. włodzisławskim [ksiąs.], a wreszcie dwór w Krakowie. Ciż br. wzięli na siebie 1100 fl. długu ojca. Zakład 5000 fl. (ZK 155 s. 124—6); 1513, 1514 Jan i Krzesław Wojszykowie i Andrzej Stadnicki dz. Żmigrodu i M. → p. 3b; 1516 Jan Wojszyk zobowiązuje się spłacić Hier. Kobyleńskiemu z Kobylan dług 500 fl. pod rygorem wwiązania go w tej sumie do swoich dóbr tak dziedz., jak król. i zastawnych, a mianowicie swoich cz. dziedz. w m. Żmigrodzie z dworem, w którym sam obecnie rezyduje, całego cła w Żmigrodzie oraz do wsi: Mytarka, Łysa Góra z sołectwem dziedz. w tej wsi, M., Świątkowa, Krempna i Grab; do swej cz. tenuty, czyli m. Osiek i całej wsi Skalnik zobowiązanie Jana pod zakładem 500 fl. poręcza Krzesław Wojszyk ze Żmigrodu, który będzie bronił tych dóbr przed roszczeniami innych osób, w tym ż. Jana Jadwigi. Ponadto Jan pod zakładem 500 fl. zobowiązuje się przekazać Kobyleńskiemu dokumenty w sprawie dóbr król. a mianowicie wsi Skalnik oraz zgodę króla na przejęcie tenuty, czyli Osieka i Skalnika. Zapiskę nakazał w 1520 skreślić Hieronim z Kobylan, ponieważ dostał od dłużnika owe 500 fl. (ZB 5 s. 39—41)⁸W haśle → Łysa Góra regest nieprecyzyjny; 1520 → 1516; 1521 Skowrek kmieć z Tylowej ma termin z Krzesławem Wojszykiem dz. części M. (ZK 159 s. 453); 1527 Krzesław Wojszyk cześnik i kuchmistrz krak. daje swemu bratankowi Krzesławowi Wojszykowi ze Żmigrodu [s. Jana ze Żmigrodu] dworzaninowi król. swe dobra dziedz., tj. czwartą cz. m. Żmigród z wsiami: M., Krempna, Świątkowa, Grab, Olchowiec, Wiśniowa (Wyssnyowa) i połowę wsi Łysa Góra, część wsi Wola [Kącka?] i całą wieś Toki i czwartą cz. dóbr król. m. Osiek i wsi Mytarz w pow. biec. oraz imiennie wyszczególnione wsie dziedz. w pow. wiśl. Z kolei bratanek oddaje w dożywocie swemu stryjowi ww. dobra (MK 43 s. 81—5; regesty: MS 4, 15267—8); woźny sąd. ziemski Mik. Rataj z Przedmieścia Bieckiego zeznaje w grodzie biec., że wwiązał ur. Krzesława Wojszyka przyjaciela króla (amico Maiestatis Regie) do dóbr dziedz., tj. do czwartej cz. Żmigrodu Nowego, młyna, cła, rzemieślników, i innych prowentów, a także do czwartej cz. wsi M., Krempna, Świątkowa, Grab, Olchowiec i Wiśniowa (Wyssnyowyecz) [dziś Wilsznia], dóbr król. czyli m. Osieka i całej wsi Mytarz. Ponadto do połowy Łysej Góry i całych Toków z wszystkimi przynależnościami, tak jak te dobra do tej pory posiadał ur. Krzesław (Przecław) Wojszyk cześnik krak. nic nie wyłączając (GB 6 s. 524); 1528 br. niepodzieleni Krzesław i Jan Wojszykowie [synowie zm. Jana Wojszyka] zastawiają za 300 fl. Marcinowi Strzeżowi i jego żonie Jadwidze sołtysom z Rzepiennika Suchego połowę wsi Łysa Góra z całym sołectwem w tej wsi, czwartej cz. młyna w m. Żmigrodzie, cła tamże i wsi M. na rok i dalej z roku na rok, aż do pełnej spłaty tej sumy. Małżeństwo to uzyskało już wwiązanie w te dobra i winno być bronione przed przeszkodami w ich posiadaniu. Wojszykowie nie będą Marcinowi i Jadwidze czynić szkód w trzymaniu dóbr pod zakładem 300 fl. i wniosą pod tym zakładem zapis w sprawie zastawu do akt ziemskich biec., gdzie wówczas Marcin i Jadwiga mogą poprawić zapis, jeśli uznają to za potrzebne. Wojszykowie również pod tym zakładem przyprowadzą do akt ziemskich biec. matkę Jadwigę, która ma wyrazić zgodę na ten zastaw i na ten czas odstąpić od oprawy posagu i wiana; Marcin Strzeż i jego ż. Jadwiga oddają Wojszykom wspomniane wyżej dobra w dzierżawę na rok i nie dłużej po warunkiem, że gdyby w tym czasie zostali wykupieni z sołectwa w Rzepienniku Suchym, to rezerwują dla siebie całe sołectwo w Łysej Górze, wyłączając je z danej Wojszykom dzierżawy dóbr (GB 6 s. 546—7)⁹W haśle → Łysa Góra błędna informacja o żonach Wojszyków, których jeszcze wówczas nie mieli.

1530 Jadwiga Strzeżowa wd. po Marcinie Strzeżu oraz synowie Jan i Piotr pozywają br. Krzesława i Jana Wojszyków o zakład 300 fl. z powodu niedopuszczenia ich do wwiązania się w zastawione im przez Wojszyków dobra [→ wyżej 1528], zgodnie z wpisem do akt ziemskich biec. (GB 6 s. 679—80); Paweł Gładysz pełnomocnik szl. Jadwigi wd. po Marcinie Strzeżu oraz synów Jana i Piotra pozywa br. niepodzielonych Krzesława i Jana Wojszyków (Woysszyky) ze Żmigrodu o zakład 300 fl. z powodu niedopuszczenia do wwiązania do zastawionych Jadwidze Strzeżowej i jej synom połowy wsi Łysa Góra z całym sołectwem, czwartej cz. młyna i cła w m. Żmigrodzie oraz czwartej cz. wsi M. Wojszykowie nie wywiązali się z postanowień zgodnie z zapisem zamieszczonym w aktach ziemskich biec. (GB 6 s. 698); Andrzej Stadnicki dz. Żmigrodu zapisuje swej ż. Katarzynie c. zm. wwdy ruskiego Stan. [Kmity] z Wiśnicza 1000 fl. wiana i 1000 fl. posagu na wolnej połowie wszystkich swych dóbr, m.in. wsiach: M. i → Kąty (ZK 187 s. 96); 1532 Jan i Piotr Strzeżowie z Leśniówki po pozwie przeciw br. Krzesławowi i Janowi Wojszykom dziedzicom cz. m. Żmigród, młyna i cła tamże, połowy Łysej Góry i całego sołectwa w tej wsi, czwartej cz. wsi M., a także innych dóbr posiadanych przez nich w Królestwie Polskim uzyskują od Wojszyków w zastaw za 300 fl. połowę Łysej Góry, ale przy tym całe sołectwo w tej wsi, czwartą cz. młyna i cła w m. Żmigrodzie, a także czwartą cz. wsi M. do czasu pełnej spłaty owej sumy. Pod zakładem 300 fl. Wojszykowie mają bronić Jana i Piotra Strzeżów przed roszczeniami innych osób (ZB 6 s. 564—6)¹⁰W haśle → Łysa Góra błędnie podano, że zastaw obejmował ¼ Nieczwi, zamiast M.

1533 Krzesław Wojszyk cześnik król.¹¹W większości źródeł występuje jako cześnik krak., tylko dwukrotnie nazwany cześnikiem król. 10 III 1533 i 1 V 1538 (ZK 188 s. 275; 190 s. 17) dzierżawca cz. Żmigrodu i jego bratanek Krzesław Wojszyk dz. Żmigrodu i Gnojna s. zm. Jana Wojszyka, zawierają przyjacielską ugodę w sprawie dóbr dzierżawionych przez cześnika od jego bratanka pod zakładem 1000 fl. Cześnik zobowiązuje się wycofać wszystkie pozwy przeciw bratankowi wytoczone w sprawie ww. dzierżawy, ustąpić mu twierdzę (fortalicium) i wieś Gnojno oraz wsie doń należące, tj. Glinka, Ciechlów, Gorzakiew i połowę wsi Pożogi z młynem zw. Most i stawem do niej należącymi [pow. wiśl.]. Cześnik zobowiązuje się nie niepokoić bratanka o sumy zapisane przezeń różnym osobom na dobrach Suchawola w ziemi sand. i pow. wiśl. Ponadto zachowuje sobie dożywotnie prawo użytkowania dóbr, które darował bratankowi, tj. m. Żmigród z wsiami: M., Krempna, Świątkowa, Grab, Olchowiec, Wiśniowa (Wysnyowa) z połową Łysej Góry i całym folwarkiem tamże oraz niwą wzdłuż pasieki i z całym młynem w Łysej Górze, cz. wsi Wola [Kącka?] i całą wsią Toki oraz częścią dóbr król. tj. m. Osiek z całą wsią Mytarka [czyli → Mytarz]. Natomiast [Krzesław] bratanek zobowiązuje się nie niepokoić cześnika w jego dożywociu z tytułu dzierżawionych dóbr. Ponadto zobowiązuje się w przypadku, gdyby cześnik nie uzyskał z dochodów i czynszów w dzierżawionych dobrach sumy 50 grz., dopełnić mu brakującą sumę z własnych pieniędzy, a na wypadek swej śmierci zobowiązuje do tego swoich następców. Po śmierci cześnika, bratanek będzie mógł objąć wydzierżawione stryjowi dobra, jako swoje własne. Obowiązuje się zwrócić stryjowi 15 srebrnych łyżek oraz zachować w folw. przejętych po stryju: służbę, trzodę i bydło, wydać z Gnojna wszystkie rzeczy należące do stryja tj. łyżki, miski, panwie i moździerz oraz zapewnić stryjowi utrzymanie przez 6 tygodni, jeśli ten zechce przybyć do Gnojna. Poza tym ma obsiać zbożami jarymi pola w folw. Mytarz i Łysa Góra oraz dać stryjowi 16 fl. do najbliższego dnia ś. Jakuba Ap. [25 VII 1533] Natomiast cześnik zobowiązuje się trzymać tylko ww. dobra w ziemi krak. tj. Żmigród i inne dobra, które zapisał wcześniej bratankowi. Pozostałe dobra w ziemi krak. mają należeć do bratanka, jako jego własność, bez żadnej przeszkody ze strony stryja. Zakład 1000 fl.; Krzesław [bratanek] winien jest stryjowi 200 fl., które zobowiązuje się zapłacić w ratach: 100 fl. do najbliższego 1 I, a następne 100 fl. do 1 I 1535 pod rygorem zapisu tych sum i wwiązania do swej wsi Mytarka, a zobowiązuje się do tego pod zakładem 200 fl. (ZK 188 s. 275—80).

1537 Krzesław (Przecław) Wojszyk dz. Gnojna i Żmigrodu sprzedaje z pr. odkupu do 3 lat Marcinowi Myszkowskiemu kaszt. wiel. za 3300 fl. pol. czwartą cz. m. Żmigród z przedmieściem i czwartą cz. cła, począwszy od Bożego Narodzenia tego roku i od następnych tych świąt, wsie Mytarka i Skalnik, połowę wsi Łysa Góra oraz czwartą cz. wsi M., Krempna, Grab, Świątkowa, Wiśniowa (Wysznyowa), Olchowiec w pow. biec., dając mu wwiązanie w te dobra i zobowiązując się zachodzić go i bronić sądownie przed roszczeniami innych osób. Ponadto pod zakładem 3300 fl. Krzesław ma uwolnić te dobra od wszystkich zapisów w tym od oprawy posagu i wiana oraz zapisów na rzecz jego stryja Krzesława (Przecława) Wojszyka [cześnika krak.]. Jeśli Krzesław [bratanek] lub jego następcy będą chcieli wykupić te dobra w 1540, będą to mogli uczynić za tę samą sumę 3300 fl. z własnych pieniędzy, którą będą musieli wypłacić w ciągu pół roku pod zakładem 3300 fl. Poza tym Krzesław po śmierci swego stryja Krzesława cześnika krak., pod zakładem 3300 fl. ma zapisać Marcinowi lub jego następcom, dobra trzymane przez cześnika w dożywociu, tj. czwartą cz. m. Żmigród z przedmieściem, wsiami Mytarz, Toki oraz połową Łysej Góry i czwartą cz. wsi M., Krempna, Świątkowa, Wiśniowa i Olchowiec. Jeśli tego nie uczyni, zwróci sumę sprzed sprzedaży i zapłaci zakład, czyli razem 6600 fl., a jeśli Wojszyk wykupi te dobra, to winien zwrócić nakłady na ewentualne ulepszenia, budynki, stawy, itp. (ZK 187 s. 451—8); Marcin Myszkowski kaszt. wiel. oświadcza, że Krzesław Wojszyk dz. Żmigrodu wwiązał go w czwartą cz. m. Żmigród z przygrodziem wraz z ¼ cła, młyna miej. i wsi M., Grab, Olchowiec, Świątkowa, Krempna, Wiśniowa (Wyssnya) oraz w całe wsie Mytarka i Skalnik i w połowę wsi Łysa Góra (GB 9 s. 432).

1542 z podziału dóbr między br. rodz. Jakubem, Stan., Andrzejem, Janem i Hier. Myszkowskimi ss. Marcina Myszkowskiego kaszt. wiel. Janowi przypadają imiennie wymienione dziedziny m.in. czwarta cz. wsi M. (→ Mirów zamek ZK 189 s. 12—4); 1544 Jan Myszkowski z Mirowa ustępuje Andrzejowi Stadnickiemu ze Żmigrodu kaszt. san. swe prawo do czwartej cz. dóbr m. Żmigrodu z imiennie wyszczególnionymi wsiami m.in. M. i → Łysa Góra (MS 4, 21703); 1545 Andrzej Stadnicki za zgodą s. Stanisława i ż. Katarzyny sprzedaje z pr. odkupu za 1300 fl., nowo erygowanemu kolegium mansjonarzy przy kościele par. w Krośnie [w ziemi san.] 65 fl. czynszu rocznego płatnego w 2 ratach na ręce rajców krośnieńskich i zapisuje go na swych dobrach dziedz., zastawnych i król., leżących w ziemi krak. i pow. biec., które przypadły mu po podziale z braćmi, tj. na połowie m. Nowy Żmigród z ½ cła, opłat z łaźni, jatek, młyna i innych urządzeń znajdujących się w tej cz. miasta, na całych wsiach Stary Żmigród, Siedliska, Świerchowa, Bukowina, Brzozowa, Kąty, Wola Kącka i na połowie wsi lokowanych na pr. wołoskim, tj. M., Kręciszowa, Polany, Olchowiec, Krempna, Świerzowa [Ruska], Grab, Żydowskie, Dołhe, Desznica, Trostance [Rostajne?]¹²W źródłach przed 1530 brakuje wzmianek o wsiach Dołhe i Desznica, dlatego nie opracowano ich haseł w SHGK. Nie wiadomo natomiast, czy przed 1530 r. istniały już wsie Żydowskie i Rostajne oraz na połowie m. Osiek, połowie folwarków, młynów, karczem leżących w tych wsiach oraz na wszystkich mieszczanach, kmieciach, młynarzach, karczmarzach, celnikach w tych dobrach. W przypadku wykupu tegoż czynszu Andrzej Stadnicki zobowiązuje się stawić przed oficjałem biec. bpa krak. lub inną osobę do tego upoważnioną, albo przed bpem [przem.] w Krośnie wraz ze swymi mieszcz. z Nowego Żmigrodu i Osieka, tj. z burmistrzem i 2 rajcami, oraz z sołtysami i 2 ławnikami z każdej ze swych wsi w celu zapłacenia sumy wykupu, pod zakładem 1300 fl. (Centralne Państwowe Historyczne Archiwum Ukrainy we Lwowie, fond 166, opis 1, sprawa 5136 s. 457—70); Andrzej Stadnicki ze Żmigrodu kaszt. san. zapisuje swej ż. Katarzynie z Wiśnicza c. Stan. [Kmity] wwdy ruskiego i star. przem. 2000 fl. posagu i wiana na połowie wsi król. Radenice, Ostrożec, Mistyce, Jatwięgi, Kornice, dziedzicznej Sanniki [w ziemi przem.] i na dobrach król. m. Osiek z wsiami: Mytarz, Świerchowa, Bukowina, Brzozowa, Skalnik, Desznica w pow. biec., na dobrach dziedz. m. Żmigród z wsiami: Łysa Góra, Siedliska, Toki, Mytarka, Kąty, Wola, Wolica, Kącka [Wola], M., Kręciszowa, Krempna, Grab, Polana, Olchowiec, Żydowskie, Ożenna, Dołhe, Rostajne w pow. biec. (MS 4, 22138); 1563, 1581 M. własn. Mik. Stadnickiego → 3c.

-b. Kmiecie. 1478 przewoźnicy towarów [lub poddani] z M. → p. 4; 1481 Wawrzyniec z Siedlisk burgr. żmigrodzki zwraca się do ławników bardiowskich o przysądzenie i zwrot Ryczowi Tyszce z M. poddanemu kaszt. san. Mik. Stadnickiego dz. Żmigrodu 2 fl., które zabrał mu Jurga Janusz mieszcz. bardiowski tytułem długu Grzegorza Brucza z Grabaniny również poddanego żmigrodzkiego, gdyż zgodnie z zeznaniem Grzegorza Brucza i Rycza Tyszki, nie ułożyli się oni w sprawie konia, a Brucz nie udzielał Ryczowi żadnej pożyczki (Sroka Dokumenty 3, 315); 1484 Mik. Gizla wójt i ławnicy żmigrodzcy proszą wójta i rajców bardiowskich, aby zmusili [Jakuba] Fratera do zwrotu 1 fl. Iwaszkowej ż. Iwaszka Wołocha z M., która przybywszy do domu Jana Omiłka mieszcz. żmigrodzkiego wraz z innymi ludźmi siedzącymi przy stole została poproszona przez Fratera o rozmienienie 1 fl. na drobną monetę. Iwaszkowa dała drobne pieniądze Fraterowi, lecz Frater nie dał Iwaszkowiej florena, co potwierdzają imiennie odnotowani świadkowie tej transakcji (Sroka Dokumenty 3, 354); 1487 rajcy żmigrodzcy zwracają się do ławników bardiowiskich w sprawie Jurgi Janusza mieszcz. bardiowskiego, który już od 2 lat był winien ponad 1 fl. w złocie Jaczkowi s. Brytka z M. zgodnie z zeznaniem Mik. Gizli wójta żmigrodzkiego (Sroka Dokumenty 3, 400); 1487 włodarze żmigrodzcy zwracają się do ławników bardiowiskich, aby zmusili [Jakuba] Fratera mieszcz. bardiowskiego do zapłacenia 1 fl. Mik. alias Myho Wołochowi zięciowi Iwaszkowej z M. poddanej kaszt. przem. [Mik. Stadnickiego]. [25 VII 1483] dała ona Fraterowi sumę w drobnej monecie w zamian z 1 fl. w złocie, którego on jej nie wypłacił do tej pory, ani nie zadośćuczynił jej, mimo wyroków sądowych i pism wielokrotnie wysyłanych w tej sprawie do rajców bardiowskich (Sroka Dokumenty 3, 405); 1488 rajcy żmigrodzcy zwracają się do ławników bardiowskich w sprawie uwolnienia mieszczan żmigrodzkich Jakuba Chrząstowskiego i Grzegorza Krotelki niesłusznie zatrzymanych przez poborców pod zarzutem niezapłacenia cła od kupionych koni. [Stan.] Dziewiecki burgr. [żmigrodzki] donosi w liście usprawiedliwiającym, że Jakub Chrząstowski nabył te konie w M., a nie na Węgrzech (Sroka Dokumenty 3, 453).

1513 Jan Wojszyk i Andrzej Stadnicki zwracają się do ławników bardiowskich w sprawie swojego poddanego Karcha z M., któremu poborca w Bardiowie niesłusznie zarekwirował konia i nie chciał go potem oddać. Tytułem wynagrodzenia tej szkody Karch wziął od poborcy konia o mniejszej wart., co wywołało między nimi konflikt. Dlatego Wojszyk i Stadnicki proszą ławników bardiowiskich o rozwiązanie tego konfliktu w taki sposób, że poborca ma wziąć od Karcha połowę taksy od wart. tego konia wycenionego na 5½ fl. Sumę dla Karcha Wojszyk i Stadnicki dzielić będą po połowie (Sroka Dokumenty 4, 748); 1514 Jan i Krzesław Wojszykowie dz. Żmigrodu zwracają się do ławników bardiowskich w sprawie swego poddanego z M., który został zatrzymany przez poborcę w Bardiowie pod zarzutem nieuiszczenia pewnych opłat. Dlatego Wojszykowie proszą ławników bardiowskich o pomyślne dla niego zakończenie sprawy i zmniejszenie o ½ opłaty od niego pobieranej (Sroka Dokumenty 4, 750); 1515, 1516, 1581 → p. 3c.

-c. Areał, pobór. 1496 w M. V. wsi szlach. regalia, czyli pobór z 3 ł. (RB k. 6); 1509—10 pobór z 3 ł. (RB k. 460); 1515 Piotr z Felsztyna [ziemia przem.] star. biec. skazuje sądownie kmieci z M. na karę 3 grz. za odbicie pierwszego ciążenia w dobrach M. z powodu niezapłacenia podatku król. (regaliów). Został wyznaczony woźny do przeprowadzenia drugiego ciążenia; 1516 ww. starosta nakłada na kmieci z M. kolejną karę trzech grz. za odbicie drugiego ciążenia z powodu nie zapłacenia podatku król. Wyznaczono woźnego do przeprowadzenia trzeciego ciążenia (GB 5 s. 279, 287); 1530 pobór z 3 ł. i młyna o 2 kołach dorocznych (RP k. 50); 1536 pobór z 3 ł., młyna o 1 kole, tartaku (RP); 1563 w M. wg starych kwitów pobór z 3 ł., według nowych pobór z 5 ról, z 1 młyna dorocznego o jednym kole, z 1 piły zakupnej (RP s. 329—30); 1581 w M. pobór od 5 zagr. z rolą, 1 komor. z bydłem, 5 komor. bez bydła, od 18 dworzyszcz wołoskich, od 1 dworzyszcza sołtysiego. Pop ruski jeden (ŹD s. 123).

4. 1420 Iwan Wołoch sołtys z M. jako pozywający z powodu choroby odracza termin przeciw Mikołajowi ze Skalnika na najbliższe roczki, na których ma stawić świadków; tenże Mikołaj odracza termin z tymże Iwanem na najbliższe roczki (ZB 1a s. 229—30, zp.); 1421 Iwan Wołoch [sołtys] z M. wraz z żoną i bratankiem Janem oddala pozew Mikołaja ze Skalnika o podpalenie i kradzież, składając przysięgę osobiście z 12 świadkami; ww. Iwan Wołoch winien przyprowadzić świadków przeciw Mikołajowi ze Skalnika (ZB 1a s. 233, 236, zp.); 1450 sław. Paweł kniaź [czyli sołtys] z Odrzechowej [w ziemi san.] z pozwu starosty [san.] [w ciągu dwóch tygodni lub wcześniej], winien przysiąc osobiście z 6 świadkami, kniaziami: Iwanem z Jaślisk [enkalawa pow. biec. w ziemi san.], Waśkiem z M., Proczem z Pielgrzymki, Balkiem z Płonnej, Maksymem ze Szczawnego [w ziemia san.], Eliaszem z Odrzechowej (AGZ 11, 2890); 1451 Prokop Gamrat z Sowoklęsk zastawia za 10 grz. opatrznemu Waśkowi sołtysowi z M. swą wieś → Mrukowa (ZB 1, s. 142—3); 1478 Jan Służowski burgr. żmigrodzki domaga się od sędziego i ławników bardiowskich, aby zwrócili zabrane 4 fl. Piotrowi [Chyli] sołtysowi z M. przewoźnikowi towarów (bayoes)¹³„Baiulo” — przewoźnik towarów, tragarz, a może „bagio”, „iobagio” — poddany zob. Słownik Łaciny Średniowiecznej w Polsce, t. 1 (A—B), pod red. M. Plezi, Wr.-Kr.-W. 1953—8, szp. 1016—17; t. 5, szp. 1032 i poddanemu [dziedziców Żmigrodu], który został bezprawnie zatrzymany w Bardiowie przez poborcę pod zarzutem nieopłacenia cła od kupionego tam konia. Przewoźnicy towarów (bayones) z M. zeznali zaś, że Piotr od 3 lat nie kupił, ani nie sprowadził żadnego konia. (Sroka Dokumenty 2, 280); 1478 rajcy żmigrodzcy domagają się od ławników bardiowskich, aby zwrócili Piotrowi Chyli mieszczaninowi żmigrodzkiemu, sołtysowi z M. 8 fl. i towary bezprawnie zabrane mu w Bardiowie przez poborcę cła. Powołują się na relację przewoźników towarów (bayones) z M., wedle których Piotr od ponad 3 lat nie kupił żadnego konia, dlatego poborca niesłusznie domagał się cła od tego zakupu (Sroka Dokumenty 2, 282).

5. 1563 Myscziowa Boznycza wymieniona bez bliższych danych (RP s. 329—30); 1581 M. par. ruska z jednym popem → 3c.

6. 1479 szl. Monka z Kopysna [ziemia przem.] ż. Marka z M. (de Mysczywa) kwituje Joszka i Iwaszka dz. Kopysna z zapłaty 3 grz. za jej część w Kopyśnie (AGZ 18, 1290 — brak pewności czy chodzi tu o M.).

7. J. Kurtyka, Terytorium żmigrodzkie, w: Kościół — kultura — społeczeństwo. Studia z dziejów średniowiecza i czasów nowożytnych, W. 2000, s. 273—91; D. Nowak, Stary Żmigród w średniowieczu, Krosno 2014, s. 35, 43, 50, 52; Z. Perzanowski, Średniowieczne osadnictwo regionu Krosna, w: Krosno. Studia z dziejów miasta i regionu. T. 1 (do roku 1918), pod red. J. Garbacika, Kr. 1972, s. 59—77; tenże, Przegląd najstarszych dziejów osad wiejskich regionu krośnieńskiego, w: tamże, T. 2 1918—1970, s. 385—418; K. Pieradzka, Na szlakach Łemkowszczyzny, Kr. 1939, s. 19, 26, 96, 156; M. Wilamowski, Stadnicki Mikołaj h. Drużyna, PSB 41, s. 413—6 (Katarzyna nie odsunęła od dziedziczenia jego dzieci z następnych małżeństw); Wolski Trzeciescy, s. 243—4, 246—8.