(1410 Parva Mytaria — ZDM 6, 1738; 1416 Mytharza, Mytarka — ZB 1a s. 78; 1438 Michodrza — ZK 146 s. 400; 1443 Myczarza — ZK 12 s. 94; 1453 Mala Mytharza — ZK 151 s. 210; 1462 Mytharka — ZB 1 s. 220—1; 1480 Mala Mytarza — ZK 146 s. 728—9; 1481 Mala Mytharka, Minor Mytharka, Parva Mytharza — ZB 2 s. 68—9, 81—2; 1485 Minor Mythnarza — ZB 3 s. 67; 1490 Mitharka — MS 1, 2130; 1508 Minor Mytharka — ZB 3 s. 124; 1530 Mitaria — RP k. 51) 1 km na N od Żmigrodu Nowego.

1. 1410, 1481, 1530 pow. biec. (ZDM 6, 1738; ZB 2, s. 54; RP k. 51); 1529, 1498 par. Żmigród Nowy (LR s. 284 — meszne; WR k. 114 — „utraque Mytarz”).

2. 1499 do P. M. należy sadzawka Łężec. Do wsi przyłączono role [ze wsi Toki] zw. Kąt, w kierunku od jodły do rz. Wisłoki (ZK 153 s. 232—3; też → Myscowa p. 3a); 1539 2 ł. w → Mytarzy leżą naprzeciw dziedziny Wojszyków we wsi M. (GB 9 s. 868—9); 1582 granice między Pielgrzymką i Sowoklęskami [dziś Samoklęski] a m. Osiekiem i wsią → Mytarzą biegną m.in. od kopca na wschód przez pola i wzgórza do zarośli i ściany wsi M., stąd do drogi z Sowoklęsk do m. Żmigrodu [Nowego] i przez nią do wąwozu, czyli potoku zw. → Debrz, płynącego z terenu wsi Mytarzy ku Sowoklęskom (ZK 406 s. 63—74).

3. Własn. szlach. -a. Sprawy własnościowe. 1410 Władysław Jag. zatwierdza ugodę pomiędzy Beatą z Bożegodaru [pow. sand.] wd. po Dymitrze [z Goraja] marszałku Królestwa a br. Przybysławem czyli Przybkiem, Pakoszem i Jakuszem z → Grodziny, oraz br. Janem i Adamem z Mokrska w sprawie podziału dóbr po ich wuju zm. Pakoszu [ze Żmigrodu] pkom. krak. Przybysławowi czyli Przybkowi, Pakoszowi i Jakuszowi przypadają zamek i m. Żmigród [Nowy] z imiennie wyszczególnionymi wsiami, m.in. z P. M. (ZDM 6, 1738; też → Myscowa); 1438 br. Przybysław ze Żmigrodu i Pakosz z → Grodziny dzielą się dobrami pod zakładem 2000 grz. Przybysław otrzymuje zamek i m. Żmigród z wójtostwem i wymienionym z nazwy wsiami, m.in. M. (ZK 146 s. 400; też → Myscowa)¹Nowak, Stary Żmigród → p. 7, s. 50 pod tą datą zamiast M. wymienił Mytarz, → Myscowa, przypis 2; 1443 Jadwiga wd. po Jakubie ze Żmigrodu zapłaciła Janowi ze Żmigrodu 11 grz. z tytułu dziedziny M. (ZK 12 s. 94); 1453 Katarzyna c. Pakosza z Grodziny [i Żmigrodu, wd. po Mik. Stadnickim] ż. Krzesława Wojszyka z Wójczy [pow. wiśl.] najwyższego łożnego król. i burgr. krak., daje temuż Krzesławowi trzecią cz. wszystkich swych dóbr, m.in. zamku i m. Żmigród z wsiami, w tym z M. M. (ZK 151 s. 210—1; też → Myscowa); 1462 Elżbieta wd. po Pakoszu ze Żmigrodu zezwala c. ww. Katarzynie ż. Pawła Gołuchowskiego zastawić za 100 grz. swą wieś → Łysa Góra, którą Elżbieta trzyma w oprawie od zm. męża Pakosza. Ponadto Elżbieta zrzeka się jej na tak długo, dopóki Katarzyna nie wykupi jej z zastawu. W zamian Katarzyna daje matce rolę, czyli 1 łan zw. Czadrowskie w Mytarzy z folw., zrzeka się wieczyście swej wsi M., z wyjątkiem jednego spustu ze stawu oraz wyznacza jej rocznie 30 owiec alias barbacze, 3 kamienie łoju z miasta, 1 słód z młyna w m. Żmigrodzie, po 2 ćw. pszenicy i żyta rocznie, trzecią cz. dochodów z cła w m. Żmigrodzie (ZB 1 s. 220—1).

1480 Mik. Stadnicki ze Żmigrodu pozywa br. Jana i Krzesława Wojszyków ze Żmigrodu o bezprawne wwiązanie się w trzecią cz. zamku i m. Żmigród z imiennie odnotowanymi wsiami, m.in. M. M., dokonane przed ogłoszeniem wyroku przez sąd ziemski krak. w sprawie o wydzielenie tejże trzeciej cz. owych dóbr, obłożonych zakładem 1000 grz. Szkodę spowodowaną przez to wwiązanie Mikołaj szacuje na 3000 grz. (ZB 3 s. 15; też → Myscowa); Adam, Tomasz, Jan, Andrzej i Elżbieta rodzeństwo niepodzielone ze Żmigrodu, dzieci Jana Trzecieskiego [męża Kat. ze Stadnickich] zgodnie z pozwem ich zm. matki Kat. [c. Mik. i Kat. Stadnickich] Trzecieskiej przypozywają Jana i Krzesława Wojszyków ze Żmigrodu o bezprawne wwiązanie w trzecią cz. zamku i m. Żmigród z wymienionymi z nazwy wsiami m.in. z M. M., dokonane przed ogłoszeniem wyroku przez sąd ziemski krak. w sprawie o wydzielenie tejże trzeciej cz. owych dóbr, obłożonych zakładem 1000 grz. Trzeciescy wyceniają szkodę spowodowaną przez to wwiązanie na 2000 grz. (ZB 3 s. 16; też → Myscowa); Jan z Trzecierza [dziś Trzycierz], Lipnicy [Wielkiej] i Nieczwi [dziś Niecew] w imieniu swoich dzieci Adama, Jana, Tomasza, Andrzeja i Elżbiety, zrodzonych ze zm. Katarzyny [c. Katarzyny ze Żmigrodu i Mik. Stadnickiego], sprzedaje za 750 fl. węg., za 2 konie inaczej woźniki i wóz, które wybierze [swemu szwagrowi] Mik. Stadnickiemu [późniejszemu wwdzie bełskiemu] ich cz. dóbr dziedz. zamku i m. Żmigród z szczegółowo wymienionymi wsiami, m.in. M. M., oraz innych z nazw wymienionych dóbr [w pow. biec. i ksiąs.] (ZK 146 s. 728—9; też → Myscowa); Mik. Stadnicki ze Żmigrodu i Jan z Trzecierza w imieniu swej zm. ż. Katarzyny oraz Jan Wojszyk s. zm. pkom. krak. Krzesława z Wójczy umarzają zapisy poczynione Mik. Stadnickiemu przez [ich matkę i teściową] zm. Katarzynę ż. Pawła Gołuchowskiego na 700 grz. i Kat. [Trzecieskiej] na 300 grz. na imiennie wyliczonych wsiach, zaś Jan Wojszyk s. Krzesława umarza zapis poczyniony jego zm. ojcu przez zm. Katarzynę [ż. 2° voto tegoż Krzesława] m.in. na trzeciej cz. dóbr zamku i m. Żmigród z imiennie odnotowanymi wsiami, m.in. M. M. Wszystkie te dobra Mik. Stadnicki, Jan Trzecieski — w imieniu swoich dzieci oraz Jan Wojszyk, poręczający za br. Krzesława winni podzielić pod zakładem 1000 grz. Ciż Jan i Krzesław [Wojszykowie] umarzają też sprawę, którą mieli w sądzie biec. z Mik. Stadnickim i jego zm. siostrą Katarzyną o wydzielenie trzeciej cz. ww. dóbr (ZK 146 s. 730—1; też → Kąty i → Myscowa).

1481 Krzesław Wojszyk ze Żmigrodu [s. Krzesława i Katarzyny] potwierdza pod zakładem 1000 grz. treść wpisu do akt wiecowych w sprawie podziału dóbr macierzystych zawartego z Mik. Stadnickim ze Żmigrodu, tj. zamku i m. Żmigród z imiennie odnotowanymi wsiami, m.in. M. M., w pow. biec., a także → Grodzina, Opatkowice, Zegartowice i Wola [Zegartowska] w pow. ksiąs. oraz trzeciej cz. wszystkich sum zapisanych na dobrach król. (ZB 2 s. 56—7; też → Myscowa); br. Jan i Krzesław [Wojszykowie] ze Żmigrodu mają oddać Waw. i Łazarzowi Skarbkom z Dobrej Wody [par. Przyszowa] 180 grz. długu w ciągu roku, licząc od najbliższego Bożego Narodzenia, pod rygorem wwiązania ich do M. M. i Toków, które następnie Skarbkowie będą trzymać tytułem zastawu z roku na rok, aż do pełnej spłaty tego długu. W zapisce zastrzeżono, że jeśli z M. M. i Toków któregoś roku nie byłoby 10 grz. czynszu, to Wojszykowie pod karą XV dla Skarbków i XV dla sądu dopłacą do tych 10 grz. (ZB 2 s. 68—9, zp.; zapis ten powtórzono na s. 76—7, ale bez fragmentu o czynszu. Również i ten zapis skasowano, a nad zapiską napisano, że w 1511 r. Jan Skarbek s. zm. Wawrzyńca uzyskał od Jana i Krzesława 180 grz., dlatego zapis skasowano. W tekście występuje glosa „dant intromissionem alias vyazanye”); Mik. Stadnicki kaszt. przem. oraz br. Jan i Krzesław Wojszykowie dz. Żmigrodu dzielą się zamkiem i m. Żmigród wraz z imiennie wyszczególnionymi wsiami, w tym P. M., która przypada Wojszykom (ZB 2 s. 78—83; też → Myscowa); 1483 Jan Wojszyk ze Żmigrodu poręcza za br. Krzesława, że wyrazi zgodę na zapis o wwiązaniu [Skarbków z Dobrej Wody] do wsi Toki i M. M., zgodnie z zapisem do 1 tygodnia pod zakładem 100 grz. (ZB 2 s. 109).

1485 Andrzej ze Stradomki [pow. szczyrz.] ma rok zawity (alias przypovyesczany) z pozwanymi Wawrzyńcem i Łazarzem [z Dobrej Wody] dzierżawcami M. M. i Sowoklęsk o 20 grz. (ZB 3 s. 67); 1490 Kazimierz Jag. poświadcza, że Jan Wojszyk ze Żmigrodu zapisał ż. Jadwidze 2000 grz. posagu i wiana na połowie m. Żmigród z szczegółowo wymienionymi wsiami, m.in. na M. (MS 1, 2130; też → Myscowa); 1499 br. Jan i podcz. krak. Krzesław Wojszykowie dz. Żmigrodu dzielą się dobrami. Jan bierze ½ m. Żmigród z wymienionymi z nazw wsiami, m.in. z M. wraz z sadzawką Łężek (Lazecz) z dodaniem roli Kąt w kierunku od → Jedli do rz. Wisłoki (ZK 153 s. 232—3; też → Myscowa); 1508 Andrzej Stadnicki ze Żmigrodu, M. M. i Toków przekłada termin w imieniu br. Jana i Krzesława Wojszyków ze Żmigrodu, M. i Toków, pozwanych przez Jana Skarbka s. zm. Waw. Skarbka z Dobrej Wody (ZB 3 s. 124); 1510 Jan i Krzesław Wojszykowie dz. Żmigrodu, M. M. i Toków dopisują Janowi Skarbkowi z Dobrej Wody 50 grz. do sumy 180 grz., która została zapisana w tych aktach Waw. i Łazarzowi Skarbkom na M. i Tokach. Obecnie wsie te są obciążone sumą 230 grz., a Jan Skarbek będzie je trzymał w zastawie (tę zapiskę skreślono w 1511 na polecenie Jana Skarbka); tenże Skarbek wydzierżawia tylko do najbliższego Bożego Narodzenia Janowi i Krzesławowi Wojszykom ze Żmigrodu dobra M. M. i Toki. Ciż Wojszykowie zeznają, że skwitowali go za tę dzierżawę, co Skarbek potwierdził (ZB 4 s. 207—8); 1511 Wojszykowie spłacili ciążące na M. i Tokach długi Janowi Skarbkowi → 1481 (też → 1510); 1516 Jan Wojszyk zobowiązuje się spłacić Hieronimowi z Kobylan dług 500 fl. pod rygorem wwiązania go do dóbr dziedz. swojej cz. w Żmigrodzie, cła tamże oraz do wyszczególnionych z nazwy wsi, m.in. M. (ZB 5 s. 38—41; też → Myscowa).

1522 15 IV br. niepodzieleni Jan i Krzesław Wojszykowie winni oddać 100 fl. Mik. Stasiowskiemu, a jeśli ich nie zapłacą do 15 III (ad medium quadragesimae) 1523, dadzą mu wwiązanie do wsi Łysa Góra i M. z ich folwarkami, które będzie trzymał do 6 III 1524, lub dłużej do pełnej spłaty długu. Bracia będą go zachodzić i bronić przed pretensjami innych osób po zakładem 100 fl. i karą 3 grz. dla strony i tyleż dla sądu (GB 6 s. 193—4); 18 XII tenże Mikołaj zastawione mu przez Wojszyków wsie Łysą Górę i M. z ich folwarkami wydzierżawia im od 15 III 1523 na rok i nie dłużej. Po tym czasie Wojszykowie zwrócą te dobra Mikołajowi, który zeznał, że bracia już mu zapłacili za tę dzierżawę [nie podano jednak ile mu zapłacili] (GB 6 s. 233); 1524 ww. Mik. Stasiowski trzymane w zastawie za 100 fl. wsie Łysa Góra i M. z folwarkami oddaje w dzierżawę ich dziedzicom Janowi i Krzesławowi Wojszykom od 6 III na rok i nie dłużej. Po roku zwrócą mu te dobra. Stasiowski zeznał, że Wojszykowie już zapłacili mu za dzierżawę (GB 6 s. 310); 1525 taki sam zapis o kolejnej rocznej dzierżawie z tym, że dopisano, iż Stasiowski winien zgłosić zapis do akt ziemskich w Bieczu (GB 6 s. 372); 1527 Krzesław Wojszyk jest winien 100 fl. Stan. Broniowskiemu, w których w formie zastawu wwiązuje go do wsi M. z folw. pod zakładem 100 fl. i będzie bronił Broniowskiego przed roszczeniami innych osób, a przede wszystkim br. Jana Wojszyka, i pod takim zakładem ma wnieść ten zapis do akt ziemskich w Bieczu, gdzie Broniowski w razie potrzeby może poprawić ten zapis (GB 6 s. 506).

1528 Stan. Broniowski zeznaje w grodzie biec., że Krzesław Wojszyk zapłacił mu 100 fl., które miał zapisane na wsi M. w aktach grodzkich. Zapis ten obecnie kasuje (GB 6 s. 532); Krzesław Wojszyk zastawia za 300 fl. długu Kat. Bernatowej wd. po Bernardzie Łyczce wsie M., Toki i Skalnik i pod zakładem 300 fl. Krzesław zobowiązuje się bronić ją przed roszczeniami innych osób, a przede wszystkim br. Jana i matki Jadwigi. Winien również wnieść ten zapis do akt ziemskich biec., gdzie doprowadzi też br. Jana, który wówczas wyrazi zgodę na ten zastaw, a także matkę Jadwigę, aby dopuściła do zapisu na jej oprawie posagu i wiana. Gdyby nie stawił w Bieczu matki, wówczas winien dać do rąk Kat. Łyczkowej jej dok. oprawny. Zapis ten może być poprawiony w aktach ziemskich, jeśli Katarzyna w jakimś punkcie uzna to za stosowne. Wreszcie Krzesław, również pod zakładem 300 fl., winien dostarczyć zezwolenie króla na zastaw Skalnika, który należy do dóbr monarszych i dostarczy je do rąk Kat. Łyczkowej do pół roku (GB 6 s. 532—3); br. rodz. niepodzieleni Krzesław i Jan Wojszykowie ze Żmigrodu zastawiają za 300 fl. Kat. Bernatowej wd. po Bernardzie Łyczce, wszystkie swoje cz. we wsiach Toki, M. i Skalnik, zobowiązując się pod zakładem 300 fl. strzec jej od wszelkich pretensji innych osób oraz pod zakładem kolejnych 300 fl. uzyskać zgodę króla na zastawienie król. wsi Skalnika, wreszcie pod zakładem kolejnych 300 fl. dać jej dok. oprawy ich matki [Jadwigi], zwalniając ją tym samym ze stawienia się w sądzie (ZB 6 s. 436—8, zp. w 1530, gdyż zapłacili); Katarzyna wd. po Bernardzie Łyczce dzierżawczyni dóbr Toki i M. oraz tenut. Skalnika poddzierżawia br. Krzesławowi i Janowi Wojszykom [ze Żmigrodu] te wsie, które sama trzyma w zastawie od Jana i Krzesława za 300 fl. Katarzyna kwituje Wojszyków z opłaty dzierżawnej. Gdyby po upływie dzierżawy nie zapłacili jej owych 300 fl., wówczas wkroczy na te dobra celem ich objęcia nie wyrządzając jednak w nich szkody (ZB 6 s. 439); 1529 ur. Krzesław Wojszyk zastawia ur. Janowi Rokoszowi z Brzezin [pow. pilzn.] za 250 fl. wsie M. i Toki do czasu zwrócenia tych pieniędzy. Krzesław ma go bronić przed roszczeniami innych osób, a przede wszystkim stryja Przecława, br. Jana i matki Jadwigi, a ponadto winien wnieść ten zapis do akt ziemskich w Bieczu pod zakładem 250 fl. (GB 6 s. 630—1); 1530 woźny sądowy Mik. Rataj z Przedmieścia Bieckiego zeznał 4 II w urzędzie grodzkim biec., że 2 II złożył król. pozew we dworze w M. przeciw Krzesławowi Wojszykowi s. zm. Jana, dziedzicowi cz. w Żmigrodzie. Pozew został wniesiony ze strony Anny ż. Stan. Wróblowskiego. Woźnemu towarzyszył szl. Stan. Kowalowski (GB 6 s. 664).

1533 Krzesław Wojszyk cześnik król. dzierżawca cz. Żmigrodu i jego bratanek Krzesław Wojszyk dz. Żmigrodu i Gnojna [pow. wiśl.] s. zm. Jana Wojszyka, zawierają ugodę w sprawie dóbr dzierżawionych przez tegoż cześnika od bratanka, zgodnie z którą cześnik m.in. zachowuje sobie dożywotnie prawo użytkowania tych dóbr, które darował bratankowi, tj. m. Żmigród z wymienionymi szczegółowo wsiami oraz cz. dóbr król. tj. m. Osiek. Natomiast bratanek m.in. zapisuje stryjowi 200 fl., które zobowiązuje się wypłacić w ratach: 100 fl. do 1 I 1534, a następnie 100 fl. do 1 I 1535 r. pod rygorem zapisu tych sum i wwiązania do swej wsi M. oraz pod zakładem 200 fl. (ZK 188 275—80; też → Myscowa); 1535 Krzesław (Przecław) Wojszyk cześnik krak. dz. cz. Żmigrodu pozywa swego bratanka Krzesława Wojszyka ze Żmigrodu dz. M. (GB 9 s. 202); 1536 Stan. Pierzchała z Gębicznej [pow. pilzn.] pozywa Erazma Gromnickiego tenut. w Żmigrodzie i osobno Krzesława Wojszyka dz. tamże o zakład 610 fl. zgodnie ze swym pozwem o niedopuszczenie do wwiązania trzymanej przez niego w zastawie wsi M. i połowy wsi Łysa Góra oraz do czwartej cz. cła i młyna miej. w Żmigrodzie. Jakub Sułowski jako pełnomocnik Gromnickiego i Wojszyka zeznaje wobec sądu grodzkiego biec., że chcąc oddalić ten zakład zgadzają się na wwiązanie Stanisława w te dobra. Sąd skazuje Erazma Gromnickiego i osobno Krzesława Wojszyka na zapłacenie kary 3 grz. Stanisławowi i sądowi oraz nakazuje im, aby wwiązali Stanisława w te dobra pod zakładem 610 fl. każdy (GB 9 s. 337—8); ciż Wojszyk i Gromnicki dają ww. Pierzchale wwiązanie w wieś M. i połowę Łysej Góry oraz w czwartą cz. cła i młyna miej. w m. Żmigród (GB 9 s. 378); Stan. Pierzchała wydzierżawia Wojszykowi i Gromnickiemu wieś M. i połowę Łysej Góry oraz czwartą cz. cła i młyna miej. w m. Żmigród, które trzyma od nich w zastawie, od tej chwili do najbliższego Bożego Narodzenia i kwituje ich z pieniędzy za tę dzierżawę (GB 9 s. 378—9); 1537 Stan. Pierzchała pozywa tychże Wojszyka dz. Żmigrodu i osobno Gromnickiego tenut. Żmigrodu o wyzucie z posiadania wsi M. i połowy Łysej Góry oraz czwartej cz. cła i młyna miej. w m. Żmigród. Krzesław zeznaje, że wraz z Gromnickim wezwał Stanisława do zabrania pieniędzy, które sobie od nich rościł z tytułu tych dóbr i do opuszczenia ich. Stanisław odpowiedział, że nic nie wiedział o ich pozwie i wnosi o przywrócenie dóbr, z których został wyzuty (GB 9 s. 425—6); Krzesław Wojszyk dz. Gnojna i Żmigrodu sprzedaje z pr. odkupu Marcinowi Myszkowskiemu kaszt. wiel. czwartą cz. m. Żmigród z imiennie wyszczególnionymi wsiami, całe wsie M. i Skalnik oraz połowę wsi Łysa Góra (ZK 187 s. 451—8; też → Myscowa); Krzesław Wojszyk dz. Żmigrodu wwiązuje Marcina Myszkowskiego kaszt. wiel. w te dobra, m.in. M. (GB 9 s. 432; → Myscowa); sąd grodzki biec. nakazuje Erazmowi Gromnickiemu, aby zwrócił Stanisławowi Pierzchale wieś M. i połowę Łysej Góry oraz czwartą cz. cła i młyna miej. w m. Żmigród, z których Stanisław został przez niego siłą usunięty (GB 9 s. 580); Jerzy Trąbecki pisarz grodzki biec. wwiązuje Pierzchałę w wieś M. i połowę Łysej Góry oraz w czwartą cz. cła i młyna miej. w m. Żmigród, które zostały mu odebrane przez Gromnickiego. Stanisław ma dzierżyć te dobra pod potrójnym zakładem (GB 9 s. 583—4); 1538 tenże Pierzchała pozywa Marcina Myszkowskiego kaszt. wiel. o wyzucie z posiadania wsi M., połowy Łysej Góry oraz w czwartej cz. cła i młyna miej. w m. Żmigród (GB 9 s. 625); Krzesław Wojszyk cześnik krak. pozywa swego bratanka Krzesława Wojszyka. Maciej Dziurka z M. woźny ziemski biec. dostarcza 3 pozwy pisemne do dworu w M. (GB 9 s. 663); Konrad, Stefan i Marcin synowie zm. Stanisława Pierzchały przez swego poddanego Jana Tomalę podwójciego w M. składają apelację od wyroku star. biec. w sprawie z pozwu ich ojca przeciw Marcinowi Myszkowskiemu o wyzucie z posiadania wsi M. i połowy Łysej Góry oraz czwartej cz. cła i młyna miej. w m. Żmigród. Wnoszą też pozew w tej sprawie. Sąd nakazuje, aby Myszkowski przywrócił w posiadanie tych dóbr Pierzchałów pod potrójnym zakładem 1830 fl. (GB 9 s. 685—7, 698—9); sąd przydaje woźnego Krzesławowi Wojszykowi cześnikowi krak. do wwiązania w dobra jego bratanka Krzesława Wojszyka — Żmigród i M. i inne z racji należnych mu przezysków (GB 9 s. 688—9); star. biec. przydaje woźnego Stan. Śreniawie z Jabłonicy [par. Bączal] do wwiązania, z racji należnych mu przezysków w M. i połowy Łysej Góry oraz czwartej cz. cła i młyna miej. w m. Żmigród, które trzymają Konrad, Stefan, Bartłomiej i Marcin synowie zm. Stan. Pierzchały z Gębicznej (GB 9 s. 696—7); woźny Mik. Rataj wwiązuje Śreniawę z racji należnych mu przezysków, w M. i połowę Łysej Góry i w czwartą cz. cła i młyna miej. w m. Żmigród, które trzymają ww. synowie Pierzchały (GB 9 s. 699—700); tenże Rataj wwiązuje Krzesława Wojszyka cześnika krak. z racji potrójnego zakładu 9 grz., w cz. m. Żmigród, wsi M. i innych dóbr należących do Krzesława Wojszyka jego bratanka (GB 9 s. 700—1); ww. Rataj wwiązuje Jana Siwca kmiecia z Łysej Góry poddanego Wojszyka cześnika krak., z racji potrójnego zakładu 18 grz., w cz. m. Żmigród, wsi M. i innych dóbr należących do jego bratanka (GB 9 s. 701); dziedzina Wojszyków we wsi M. (GB 9 s. 868—9; → Mytarz); 1539 woźni Mik. Rataj i Maciej Dziurka z M. wwiązują Krzesława Wojszyka z M. cześnika król. w cz. dóbr Żmigród należących do jego bratanka Krzesława (GB 9 s. 869. 902—3); sprawa między Krzesławem Wojszykiem cześnikiem krak. a jego bratankiem Krzesławem Wojszykiem dz. w Żmigrodzie i Gnojnie o potrójne zakłady należne cześnikowi z racji niedopuszczenia go do wwiązania w cz. m. Żmigród, wieś M. i inne dobra należące do bratanka tytułem przezysków i kary zw. kocz inaczej 3 grz. przysądzonych za niestawienie się w sprawie o 200 fl. oraz o zwrot sreber i innych rzeczy (GB 9 s. 905—6, 908—9).

1542 z podziału dóbr między br. Jakubem, Stan., Andrzejem, Janem i Hier. Myszkowskimi synami Marcina kaszt. wiel. Janowi przypadają imiennie wymienione dziedziny m.in. M. i czwarta cz. wsi → Myscowa (ZK 189 s. 12—4; też → Mirów zamek); 1544 Jan Myszkowski z Mirowa rezygnuje na rzecz kaszt. san. Andrzeja Stadnickiego ze Żmigrodu ze swego prawa do czwartej cz. dóbr m. Żmigrodu ze szczegółowo wymienionymi wsiami, m.in. M., (MS 4, 21703; też → Łysa Góra); 1545 Andrzej Stadnicki ze Żmigrodu kaszt. san. zapisuje swej ż. Katarzynie z Wiśnicza c. Stan. [Kmity] wwdy ruskiego i star. przem. 2000 fl. posagu i wiana na połowie wymienionych imiennie wsi król. [w ziemi przem.], na dobrach król. m. Osiek z wyszczególnionymi wsiami oraz na dobrach dziedz. m. Żmigród z imiennie wymienionymi wsiami, m.in. M. w pow. biec. (MS 4, 22138; też → Myscowa); 1563 M. własn. Marka Stadnickiego (RP s. 39—20); 1581 M. własn. Mik. Stadnickiego.

-b. Kmiecie. 1416 Jan kmieć z M. pozywa Pielsza [ongiś z Sowoklęsk] o wszystkie sprawy oraz Rakuskiego i Jakuba mieszczan żmigrodzkich (ZB 1a s. 76, 78); 1537—9 Maciej Dziurka z M. → p. 6.

-c. Areał, dwór, folwark, pobór. 1496 regalia czyli pobór z wsi szl. M. i Toki łącznie z 5 ł. (RB k. 7); 1508, 1509 regalia czyli pobór w M. i Tokach łącznie z 2½ ł. (RB k. 426, 461); 1522 folwark → p. 3a; 1530 dwór i folwark → p. 3a; 1530, 1536 w M. pobór z ½ ł. (RP k. 51; RP); 1538 dwór → p. 3a; 1563 pobór według starej kwitacji z ½ ł., według nowej uchwały piotrkowskiej z 1½ roli i od 1 komor. o łącznej sumie 1 zł 6 gr (RP s. 319—20); 1581 pobór z 1½ ł. kmiec., od 3 zagr. z rolą i 3 komor. z bydłem (ŹD s. 118).

4. 1581 w M. sołectwo Szałowskiego, które jest na Mitarskiej Woli na 1 ł. sołtysim (ŹD s. 118).

5. 1529 par. Żmigród Nowy, meszne z M. i Mytarzy w wys. 10 miar żyta należą do ww. par. (LR s. 284).

6. 1537—9 Maciej Dziurka z M. woźny ziemski biec. (GB 9 s. 432—3, 603, 637, 663, 669, 869, 902—3).

7. J. Kurtyka, Terytorium żmigrodzkie, w: Kościół — kultura — społeczeństwo. Studia z dziejów średniowiecza i czasów nowożytnych, W. 2000, s. 284, 287, 290; D. Nowak, Stary Żmigród w średniowieczu, Krosno 2014, s. 51—2; K. Pieradzka, Na szlakach Łemkowszczyzny, Kr. 1939, s. 156; J. Radziszewska, Wieś w regionie jasielskim na przełomie XIV i w XV stuleciu, w: Studia z dziejów Jasła i powiatu jasielskiego, pod red. J. Garbacika, Kr. 1964, s. 94; Wolski Trzeciescy, s. 243—4 (przypis 11), 246—8.