(1402 Mislechouice — SP 2, 919; 1404 Myslochowice — ANKr. rps Archiwum Potockich w Krzeszowicach 136, k. 1 z kop. z XVII w.; 1414 Mysslechouice ZK 5 s. 394; 1428 Mislechowicze — GK 3 s. 33; 1424 Myslechowicze — OK 4 k. 342; 1438 Myslechouicze — SP 2, 2760; 1440 Mysslewycze — OK 8 s. 60; 1473 Myslechowycze — OK 13 s. 343; 1473 Mislechouicze, Myszlichowycze — GK 19 s. 791; MS 1, 1082; 1475 Myszlachowycze — OK 13 s. 607; 1503 Mislichowicze — GK 28 s. 1054; 1504 Mislyechowycze — ZK 23 s. 194; 1504 Mislechowicze — SP 2, 4547; 1507 Myszlechowycze — OK 23 s. 232; 1512 Misliechovicze — MS 4/2, 10198 = MK 26 k. 102v; 1527 Meslichowycze — MS 4/2, 15000; 1528 Myslychowycze — MS 4/2, 15401) 8 km na NE od Chrzanowa.

1. 1473, 1485 pow. krak. (Mp. 5 N 14; GK 22 s. 173—4¹Andrzej z Tęczyna zobowiązał się wpisać zapis zastawu na M. dokonany w księdze grodzkiej krak. do ksiąg ziemskich pow. krak); 1512 (MS 4/2, 10198 = MK 26 k. 102v); 1470—80, 1529 par. Trzebinia (DLb. 2 s. 46; LR s. 289 — meszne; WR k. 128v).

2. 1404 granica między dziedzinami Żurada, Witeradów i Starczynów [dziś cz. Bukowna] z M. biegnie rz. → Jaworznik, której jeden brzeg należy do tychże dziedzin, dalej ww. rzeka płynie przez M. do brodu, i opływa górę zw. Popowa Górka. Następnie granica idzie rz. Trzciana i Czartoria do miejsca zw. Chylsty [niezid.], pozostawiając w swoim obrębie rolę czyli miejsce po stawie, przez które przepływają ww. rzeki (ANKr. rps Archiwum Potockich w Krzeszowicach 136, k. 1); 1414 dąbrowa i barć w M. → p. 3a; 1549 → p. 3a; 1553 łąki i huta ołowiu zw. Siersza w M. → p. 6 i p. 3a; 1570 spór graniczny między wsią Trzebinia a wsiami M., Wodna, Luszowice i Czyżówka (ZK 65 s. 8—9, 193—4; Kurtyka Latyfundium s. 138; Rajman, W dobie Rzeczypospolitej → p. 7, s. 148); 1598 role plebana w Trzebini rozciągają się od dworu [pleb. tamże] do granic wsi M. i leżą między drogą z Trzebini do Górki [par. Trzebinia] a drogą olkuską (WR k. 127v).

3A. -a. Własn. król., od 1398/1402 Tęczyńskich h. Topór w kluczu Nowa Góra, od poł. XVI w. ośrodek klucza z wsiami Wodna i Czyżówka.

[1398—1402] Władysław Jag. nadał kaszt. krak. Janowi z Tęczyna m. Nową Górę [→ Góra Nowa] z wsiami, m.in. M., ale z wyłączeniem kopalni ołowiu i innych metali, które zachował dla skarbu królewskiego. W latach następnych tenże król w uznaniu zasług Tęczyńskiego nadał mu wieczyście także i ww. kopalnie wraz z prawem pobierania z nich olbory (decimas)²W hasłach → Czyrmna, → Góra Nowa, → Luszowice → Miękinia nieścisłe reg. za MS, informujące że Władysław Jag. nadał Janowi z Tęczyna kaszt. krak. klucz Nowa Góra wraz z kopalniami metali oraz prawem pobierania z nich dzies., podczas gdy z rękopisu tekstu (MK 26 k. 102v—103) wynika, że stało się to dopiero w latach następnych w wyniku drugiego nadania król → 1512; 1402 Jan z Tęczyna kaszt. krak. zawiera ze swymi synami Andrzejem, Nawojem i Piotrem układ w sprawie podziału zamku Tęczyn i wsi, m.in. M. Po jego śmierci dobra te mają przypaść ww. synom, a gdyby Jan ponownie się ożenił to jego ewentualni synowie z drugiego małżeństwa będą odsunięci od dziedziczenia ww. dóbr (SP 2, 919; Kurtyka Tęczyńscy s. 99).

[1412—3] 1414 Anna [z Goraja i Kraśnika] wd. po Andrzeju Tęczyńskim [zm. ok. 1411/2] kaszt. wojn. z synami Janem i Nawojem oraz br. [zmarłego] Nawój i Piotr wpisują do ksiąg [dokonany wcześniej] podział dóbr, koni i bydła. Nawojowi [br. zm. Andrzeja] przypada zamek Tęczyn oraz m.in. wieś M. Podział ma obowiązywać do czasu uzyskania pełnoletności przez synów Anny (SP 2, 1347; Laberschek, Osadnictwo → p. 7, s. 71; Kurtyka Tęczyńscy s. 101; Kurtyka Latyfundium s. 54); [br.] Nawój i Piotr z Tęczyna zastawiają za 130 grz. półgr Stanisławowi z → Młoszowej całą swą wieś M. z wyłączeniem dąbrowy i barci (ZK 5 s. 394; Laberschek, Osadnictwo → p. 7, s. 71; Kurtyka Tęczyńscy s. 101; Kurtyka Latyfundium s. 53³J. Kurtyka tłumaczy błędnie zapis „exceptis Dambrowa et Barcz”, że Tęczyńscy zastawili wieś M. „oprócz kmieci Dąbrowy i Barcza”); Nawój z Tęczyna zastawia za 200 grz. dobrych szer. gr pras. lub w półgr Andrzejowi z Tworkowej [i Filipowic] całą swą wieś M. (ZK 6 s. 2; Kurtyka Tęczyńscy s. 102, 284); 1415 tenże zastawia za 150 grz. szer. gr pras. i za 150 grz. półgr ww. Andrzejowi z Filipowic całą swą wieś M. i cz. w → Luszowicach (ZK 6 s. 124; Kurtyka Tęczyńscy s. 102).

1438 br. Jan wwda sand. i star. lub. oraz Andrzej z Tęczyna [ss. Andrzeja kaszt. wojn.] dzielą dobra w woj. krak., sand. i lub. Janowi przypada m.in. m. Nowa Góra [→ Góra Nowa] z wsiami, w tym M. (SP 2, 2760; Laberschek, Osadnictwo → p. 7, s. 71; Kurtyka Tęczyńscy s. 105, 427).

1470—80 Andrzej z Tęczyna h. Topór [s. ww. Jana wwdy i kaszt. krak. zm. 6 VII 1470] dz. M. (DLb. 2 s. 46)⁴Podział cz. dóbr między synów zm. Jana wwdy i kaszt. krak. nie jest znany, ale nastąpił przed 28 VI 1473. W wyniku tego podziału Andrzej otrzymał Zalas, Nielepice, Górę Nawojową, Nową Górę, M., Filipowice i Wodną (Kurtyka Latyfundium s. 97—8); 1473 Andrzej z Tęczyna kaszt. małogoski oprawia ż. Katarzynie c. zm. Jana ze Szczekocin star. lub. 3000 fl. węg, posagu i wiana na m. Nowej Górze [→ Góra Nowa] i wsiach m.in. M. w pow. krak., zaznaczając, że w przyszłości sumę tę zapisze jej także na innych dobrach, jeśli otrzyma je z działu po ojcu, z wyjątkiem zamku Tęczyn (Mp. 5 N 14; MS 1, 1082; Kurtyka Latyfundium s. 98).

1485, 25 VI Andrzej z Tęczyna kaszt. wojn. zastawia za 200 fl. węg. Stanisławowi z Regulic całą wieś M., Stanisław zaś pożytki z tej wsi z własnej woli ustępuje Tęczyńskiemu na okres do Bożego Narodzenia. Jeśli po tym czasie nie zwróci mu ww. sumy, Stanisław obejmie tę wieś w zastaw. Tęczyński zobowiązuje się wnieść zapis do ksiąg ziemskich krak. (GK 22 s. 173—4).

1503 Agnieszka ż. Jakuba z Siekluki [dziś Sieklówka, pow. pilzn.] kaszt. i star. biec. oraz Barbara wd. po Piotrze [z Nowego Miasta, Mazowsze z. rawska] wojewodzicu rawskim [cc. Stan. Tęczyńskiego kaszt. wiśl.], w porozumieniu z rodziną i za zgodą męża sprzedają za 800 fl. węg. całe części dóbr dziedz., tj. w m. Nowa Góra i wsiach, m.in. M., które odziedziczyły po śmierci stryja Andrzeja z Tęczyna kaszt. wojn. [zm. 1502], br. niepodzielonym Janowi i Andrzejowi z Tęczyna [synom Zbigniewa pkom. krak.]. Siostry zobowiązują się wpisać tę transakcję do ksiąg ziemskich krak. (GK 28 s. 1054—5; Kurtyka Latyfundium s. 127).

1504 Elżbieta z Tęczyna [c. Stan. Tęczyńskiego kaszt. wiśl.] ż. Stanisława z Mielca [pow. sand.] za zgodą męża oraz swych stryjów i wujów sprzedaje za 400 fl. węg. ww. br. Janowi i Andrzejowi z Tęczyna wszystkie cz. dóbr przypadłe jej po śmierci stryja Andrzeja z Tęczyna kaszt. wojn. w m. Nowa Góra [→ Góra Nowa] i we wsiach m.in. w M. (ZK 23 s. 194—6); ww. br. Jan i Andrzej z Tęczyna synowie zm. Zbigniewa pkom. krak. pod zakładem 3000 fl. dzielą dobra po ojcu i zm. stryju Andrzeju z Tęczyna kaszt. wojn. Młodszy Andrzej otrzymuje zamek Tęczyn i m. Nowa Góra z wsiami: m.in. z M. oraz przynależną do tych dóbr olborę (SP 2, 4547; Kurtyka Latyfundium s. 127).

1508 Jan z Tęczyna dz. Morawicy, Łętkowic i Obrażejowic, s. zm. [1497] Gabriela z Tęczyna sprzedaje za 2000 fl. pol. br. stryj. Andrzejowi z Tęczyna swoje cz. dóbr dziedz. w m. Nowa Góra i we wszystkich przynależnych wsiach [w tym M.], które wraz z br. Stanisławem i Andrzejem odziedziczył po zm. stryju Andrzeju z Tęczyna kaszt. wojn.; Anna Tęczyńska wd. po Gabrielu, posesorka Łętkowic i Morawicy, odstępuje od oprawy na tych dobrach. Jan zobowiązuje się ponadto pod zakładem 2000 fl. do cesji tych dóbr w ciągu 6 lat; zeznają także jego niepełnoletni ww. bracia (ZK 154 s. 412—6; Kurtyka Latyfundium s. 127).

1512 król Zygmunt I na prośbę Andrzeja⁵W hasłach → Czyrmna [par. Nowa Góra], → Góra Nowa, → Luszowice, → Miękinia podano błędnie za MS imię Tęczyńskiego Jan zamiast Andrzej (UK, 5) z Tęczyna kaszt. biec. i za wstawiennictwem ż. królowej Barbary zatwierdza postanowienia zaginionego dok. Władysława Jag., którym nadał [1398—1402] Janowi z Tęczyna wówczas kaszt. krak. m. Nowa Góra [→ Góra Nowa] z wsiami: Miękinia, Czyrmna, Ostrężnica, M. i Luszowice w pow. krak., ale z wyłączeniem kopalni ołowiu i in. metali, które zachował dla skarbu król., później jednak za zasługi tegoż Tęczyńskiego nadał mu wieczyście także i te ww. kopalnie wraz z prawem pobierania olbory. Król przyznaje Tęczyńskiemu prawo jurysdykcji nad górnikami, prawo wyboru wymienionych z funkcji urzędników górniczych na wzór m. Olkusza (MK 26 k. 102v—3 = MS 4/2, 10198; Kurtyka Tęczyńscy s. 114—5; Kurtyka Latyfundium s. 37).

1527, 20 II Andrzej z Tęczyna wwda sand. zastawia za 3000 fl. pol. Wincentemu Świdwie z Szamotuł [woj. pozn.] kaszt. gnieźn. zamek Tęczyn oraz m. Nowa Góra [→ Góra Nowa] z przynależącymi wsiami, m.in. M. i zobowiązuje się doprowadzić przed króla lub przed sąd ziemski krak. ew. bełski br. stryj. Jana z Tęczyna miecznika krak., który wraz z żoną miał od Andrzeja zapisy na ww. dobrach, żeby wyrazili zgodę na tę transakcję (MK 40 s. 417—23 = MS 4, 15000); 24 II tenże Świdwa posesor zastawny dóbr zamku Tęczyn i m. Nowa Góra z wsiami, m.in. M., wydzierżawia ww. dobra za 100 grz. do Bożego Narodzenia Andrzejowi z Tęczyna wwdzie sand. (MK 40 s. 458—60 = MS 4, 15005)⁶W haśle Krzeszowice błędna informacja, że Świdwa kwituje Andrzeja z sumy 3000 fl., gdyż ta informacja odnosi się do innego cytowanego dokumentu z → 1528 (MS 4, 15401); 1528, 8 I tenże Świdwa kwituje tegoż Andrzeja z Tęczyna wwdę krak. oraz star. chełmskiego, bełskiego i ratneńskiego ze spłaty sumy 3000 fl., którą miał od tegoż Andrzeja na zamku Tęczyn oraz m. Nowa Góra [→ Góra Nowa] z wsiami, m.in. M. w pow. krak. (MK 43 k. 183r—v = MS 4, 15401).

1549 Kat. Łaska wd. po Janie [s. Mikołaja] z Tęczyna wwdzie sand. i jej cc. Zofia i Katarzyna właścicielki kopalni w Wodnej, Luszowicach i M. w sporze granicznym z Żukowskim dz. Trzebini (Kurtyka Latyfundium s. 138; Rajman, W dobie Rzeczypospolitej → p. 7, s. 148 = ZK 65 s. 8—9, 293).

1552, 20 VI sąd ziemski lub. poświadcza, że Katarzyna ż. Jana Bonera kaszt. chełmskiego i wielkorządcy krak. oraz Zofia ż. stan. Ostroroga star. zamechskiego cc. zm. Jana Tęczyńskiego wwdy sand. dzielą dobra po połowie, m.in. zamek Tęczyn wraz z m. Nowa Góra i przynależnymi doń wsiami, m.in. M. (ZK 33 s. 193—200); sąd ziemski lub. poświadcza, że ww. Katarzyna przekazała Andrzejowi z Tęczyna wdzie lub. i jego bratankowi Stan. kasz. lwowskiemu [s. zm. Jana Gabriela] prawa do dóbr Tęczyńskich, m.in. zamku Tęczyn, m. Nowa Góra i wsi doń przynależnych, m.in. M. oraz kopalnie ołowiu i olborę z nich (ZK 114 s. 65—9 — oblata z 1608 r.; BJ rps 6 s. 104—8; Kurtyka Latyfundium s. 139—40); 1553, 9 I sąd ziemski bełski zaświadcza, że ww. Zofia, za zgodą męża i krewnych, przekazała swemu bratu ww. Stan. Tęczyńskiemu dobra ww. m.in. M., Hutę [Sierszę k. M.] i Wodną w pow. krak.; tenże Stan. Tęczyński kaszt. lwowski, star. lub. i bełski dz. połowy Tęczyna oświadcza, że ustępuje stryjowi Andrzejowi z Tęczyna wwdzie lub., star. śniatyńskiemu i rohatyńskiemu ww. dobra, które otrzymał od Zofii (ZK 191 s. 113—8; Kurtyka Latyfundium s. 139—40).

1564 br. Jan hrabia z Tęczyna star. lub. i Andrzej synowie Andrzeja z Tęczyna kaszt. krak. zobowiązali się zwrócić w określonym terminie Feliksowi Czerskiemu z Czerska sekretarzowi król. 2037 fl. pol. pod rygorem wwiązania go w dobra w pow. krak., tj. we wsie M., Wodna, Siersza i w nowo lokowane m. Czyżówka (MK 96 k. 386v—9 = MS 5/2, 9446); 1566—81 M. w dzierż. [Feliksa] Czerskiego [sędziego ziemskiego krak. 1575—93] (AG, ASK, IV, 22 k. 175; ŹD s. 36; UK, 312).

3B. Cz. drobnoszlach. 1475 Mikołaj z → Młoszowej zapisuje ż. Katarzynie c. szl. Jana z M. po 20 grz. posagu i wiana na ½ swych dóbr dziedz. (ZK 18 s. 219)⁷Jan z M. najpewniej był dz. części M., może jeszcze z nadania króla, a może z nadania któregoś z Tęczyńskich jako jego klient. W 1581 wzmiankowane są bowiem części (sortes) Jana Mysleszowskiego czyli Myślachowskiego w należącej do Tęczyńskich Ostrężnicy (2 półł.) i częściowo Gorenicach (6 ł. kmiec.), które to części miał wówczas w dzierżawie Feliks Czerski. Miał on też w dzierżawie cz. w M. (→ p. 3A), nie wiadomo jednak, czy nadal siedzieli tam Myśleszowscy.

-b. Kmiecie, górnicy, karczmarze w M. 1424 Andrzej pleb. w Sławkowie wyznacza pełnomocnika w sprawie z [kmieciami] Wilhelmem z M. i Maciejem z Luszowic (OK 4 k. 342); 1428 Michał Lang z Zirlau [Śląsk] pozywa kmieci z M.: Jana (też Stanisława), Szymona, Marcisza i Mroza (Mrosz) o 100 grz.; tenże Lang nie stawił się w sądzie w powyższej sprawie i jego pozew zostaje oddalony (GK 3 s. 33, 43, 59, 124, 146, 175); 1440 Piotr i Maciej mieszcz. z Chrzanowa oraz Mikołaj kmieć z M. kupili za 21 grz. od Gotarda pleb. ze Sławkowa tegoroczną dzies. w Luszowicach (→ Luszowice p. 5); 1470—80 → p. 3c.

1473 Świadkowie Barbary wd. po Bartłomieju karczmarzu z M.: Michał Sądek z Młoszowej, Urban wójt i żupnik z Nowej Góry i Grzegorz żupnik z Trzebini (GK 19 s. 791); 1475 Stanisław z M. s. Bartłomieja karczmarza zobowiązuje się zwrócić w określonym terminie Zofii z Zatora 3 fl. węg. długu (OK 13 s. 343); Barbara z Krakowa przeciwko Stanisławowi s. Bartłomieja z M.; tenże Stanisław zobowiązuje się zwrócić w ciągu 2 tygodni ww. Barbarze 3 fl. węg. pod karą ekskomuniki; Mik. Kotek świecki (laicus) z M. zobowiązuje się zwrócić w określonym terminie uczc. Barbarze wd. z Krakowa 6 gr posp. monety (OK 2 s. 86; 13 s. 607); Grzegorz z M. pozwany przez Barbarę z Krakowa z tytułu 1 cetnara ołowiu winien w ciągu 15 dni dokonać zapłaty; tenże Grzegorz dowodzi, że zapłacił Barbarze z M. za 10 cetnarów ołowiu; tenże Grzegorz górnik (gornyk) z M. ma zapłacić 20 sk. uczc. Barbarze Bartkowej z Krakowa w ciągu 4 tygodni zgodnie z wyrokiem ekskomuniki. Powódka zgadza się na zwolnienie go z ekskomuniki (OK 2 s. 86, 98; 13 s. 728; Cracovia artificum suppl. Stwosz, s. 120, 125); Barbara Bartkowa z Krakowa zwalnia Jakuba górnika z M. z przysięgi, której nie chciał złożyć w sprawie z jej powództwa z tytułu pewnych groszy (Cracovia artificum suppl. 1462—1475, 221; Cracovia artificum suppl. Stwosz, s. 120, 125); Barbara z M. kwituje Małgorzatę z Chrzanowa z odbioru 8 gr, pozostałą zaś sumę Małgorzata zapłaci po przybyciu prebendarza Jana do Krakowa (OK 13 s. 664); 1476 Barbara Bartkowa z M. kwituje Wojc. Stochmala z Bobrownik [par. Oświęcim] z 1 fl. (OK 13 s. 805).

1506 Jan „Rostharz” z M. pod karą ekskomuniki zobowiązuje się wydać Pawłowi Kosmanowi mieszcz. krak. 10 cetnarów ołowiu wagi olkuskiej w 2 transzach po 5 cetnarów (OK 23 s. 183); 1507, 1 V Jan karczmarz z M. zobowiązuje się wydać do ś. Jana [24 VI] Maciejowi Skalskiemu mieszcz. krak. 10 cetnarów ołowiu wagi olkuskiej, o co został napomniany przez egzekutora Marcina z Wiślicy; 1 X Jan karczmarz z M., kasując poprzednie zobowiązanie, deklaruje pod karą ekskomuniki wydać w ciągu 2 tygodni ww. Skalskiemu mieszcz. krak. 15 cetnarów ołowiu ciężkiej wagi (ponderis gravis) ilkuskiej [olkuskiej]; tenże po zrealizowaniu poprzedniego zobowiązania, obiecuje wydać temuż Skalskiemu kolejne 10 cetnarów ołowiu (OK 23 s. 232, 262, 277).

1553 Maciej Nowak karczmarz z M., Andrzej zw. Szewc kmieć z M. → p. 6.

-c. Areał, folwark i dwór, pobór. 1471 wieś M. skazana za niezapłacenie poboru 3 wiard. za lata 1471 i 1466 (GK 19 s. 392); 1470—80 ł. kmiece i folw. z rolami w M. (DLb. 2 s. 46); 1489, 1492 dane o poborze nieczytelne (RP k. 131v, 172); 1493—4, 1514—5 pobór z 7 ł. (RP k. 188, 202v, 706, 726v); 1495—1501, 1507—13, 1518, 1520 pobór z 6 ł. (RP k. 3v, 33, 66, 107v, 222v, 240, 269, 318v, 333, 362v, 536, 565, 591, 619, 805, 844); 1530 pobór z 4 ł., karczmy dorocznej i młyna dorocznego o 1 kole (RP k. 3v); 1563 pobór z 5½ ł., według starych kwitów z 4 ł., z karczmy dorocznej i młyna dorocznego o 1 kole (RP s. 131—2); 1566 pobór od 11½ „rolnikow”, z młyna dorocznego o 1 kole i z karczmy dorocznej (AG, ASK IV, 22 k. 175); 1581 pobór z 6 ł. kmiec., od 4 komorników z bydłem, 1 rzemieślnika z rolą (ŹD s. 36); 1596 folw. w M. (ANKr. rps dep. 43, s. 72—3; D. Żurek, Przestrzeń i społeczeństwo Chrzanowa średniowiecznego i nowożytnego, Kr. 2015, s. 81).

-d. Karczma, młyn, huta Siersza w M. 1473, 1475 karczma → p. 3b; 1530, 1563, 1566 karczma i młyn o jednym kole → p. 3c; 1549 kopalnia → p. 3a; 1553 kopalnia → p. 6; 1553 huta Siersza → p. 6⁸Huta została wzniesiona na gruntach M. nad rz. Jaworznik przed 1553 (Kurtyka Latyfundium s. 121, 123).

4. Nie ma wzmianek o sołectwie w M., ale o lokacji wsi na pr. niem. świadczą istniejące do dziś nazwy: Skotnica oraz las Łaniec (UN 4 s. 33; Laberschek, Osadnictwo → p. 7, s. 62—3]).

5. 1470—80 dzies. snop. z ról kmiec. w M. dla plebana w Sławkowie; dzies. snop. z ról folw. dla plebana w Trzebini (DLb. 2 s. 46); 1529 dzies. snop. z całej wsi M. wart. 10 grz. dla plebana w Sławkowie; meszne z Trzebini, Karniowic [par. Trzebinia?] i M. w owsie 36 miar (ćw.) i 1 korzec miary olkuskiej wart. 3 grz. 20½ gr dla plebana w Trzebini (LR s. 107, 289); 1598 meszne z Karniowic i M. 36 miar i 1 korzec owsa miary olkuskiej dla plebana w Trzebini (WR k. 128).

6. 1553 Maciej Nowak karczmarz z M. oraz Andrzej zw. Szewc (Swiec) kmieć z M. poddani Andrzeja z Tęczyna wwdy lub. okazali przed sądem grodzkim rany zdane im w dziedzinie M. przez pewnego konnego sługę biskupa krak. na rozkaz tego ostatniego (GK 71 s. 286—7); Stan. Ossowski rządca z Tęczyna oskarżony przez biskupa krak., że wraz z pomocnikami najechali konno w dzień na łąki zw. Biskupie Łąki w Sławkowie, wycięli kmieciowi Andrzejowi Długoszowi z Bukowna 2 sosny z 2 barciami pszczelimi i wywieźli je wozem do M. Ossowski stwierdził, że barcie należą do Andrzeja z Tęczyna wwdy lub.; tenże oskarżony przez biskupa krak., że z polecenia swego pana wywiózł 2 barcie pszczele z łąk M. w kierunku Filipowic, a następnie zawiózł je do huty Siersza w M. W odpowiedzi Ossowski zeznał, że słudzy biskupa wtargnęli do wspomn. huty, uszkodzili piec hutniczy do topienia ołowiu i wywieźli węgiel służący do palenia w piecu (GK 71 s. 290—3; Kurtyka Latyfundium s. 123).

Osoby pochodzące z M. 1421 Jakub s. Rgilona z M. przyjął pr. miej. w Chrzanowie; [b. d.] Ambroży s. Szymona z M. przyjął tamże pr. miej. (Z. Wojas, Chrzanów średniowieczny i nowożytny do połowy XVII wieku, w: Chrzanów. Studia z dziejów miasta i regionu do roku 1939, Chrzanów 1998, s. 101, 103 [Aneks nr 41, 129]).

7. Kurtyka Latyfundium; Kurtyka Tęczyńscy; J. Laberschek, Osadnictwo średniowieczne. Początki Trzebini, w: Trzebinia. Zarys dziejów miasta i regionu, pod red. F. Kiryka, Kr. 1994, s. 56—88; J. Rajman, W dobie Rzeczypospolitej szlacheckiej, tamże, s. 89—168.

8. Nieliczne ułamki ceramiki średniowiecznej, rejestrowane na gruntach M. podczas archeologicznych badań powierzchniowych (M. Gedl, Wyniki badań zwiadowczych w powiecie chrzanowskim, „Sprawozdania Archeologiczne” 16, 1964, s. 359—63; M. Gedl, B. Ginter, Pradzieje powiatu chrzanowskiego i miasta Jaworzna, „Prace Archeologiczne” 9, 1967, s. 11—84; E. Zaitz, Sprawozdanie z badań powierzchniowych przeprowadzonych na obszarze AZP nr 99—152 w woj. katowickim, mps b.d. w archiwum WUOZ w Krakowie [wraz z kartami stanowisk]).

Uw. Laberschek, Osadnictwo → p. 7, s. 58 przypuszcza, że Janek „de Maslayouicz” poświadczony w 1387 w sprawie z Piotrem z Rafałowic w pow. prosz. o niestawienie kmiecia i bydła (SP 8, 4245) mógł pochodzić z M. Wydaje się, że brak podstaw, by identyfikować wzmiankowaną wieś z M. Sprawa była rozpatrywana na rokach prosz. Zapis wsi może być zepsuty, ale bardziej może się on odnosić do Mysławczyc w pow. prosz. (w 1388 wzmiankowany jest Jan de Mislouicz w sprawie ze Staszkiem z Wolwanowic, a ta ostatnia wieś sąsiaduje z Mysławczycami — SP 8, uw. 84/9) lub też np. Maciejowic w pow. wiśl. Przeciwko łączeniu z M. wspomn. wzmianki przemawia też fakt, że wieś ta była wówczas własn. król.