polana o powierzchni ok. 8 ha na północnym stoku → Świętego Krzyża, ok. 200 m na N od kl., niegdyś zw. Jałową Łąką (K.S. Dąbrowski OSB, Kronika ś. Krzyża za lata 1919-1922, mps w archiwum O. Oblatów na Świętym Krzyżu, 75-6). Dzisiejsza nazwa powstała na przełomie XIX/XX w. i ma pochodzić od bielenia na tej polanie płótna przez więźniów z funkcjonującego wówczas w zabudowaniach poklasztornych więzienia (Z. Nosal, Święty Krzyż, Łódź 1970, 5).

[Pow. sand.]

7. Derwich 1992 wg indeksu.

8. W trakcie prac wykopaliskowych w l. 1958-9 i 1961 (wyniki nie zostały w całości opublikowane) odkryto tu niezorganizowane piecowisko liczące 6 kotlinek, dat. pierwotnie na ten sam okres co podobne piecowiska na st. → Łysa Góra 9 i → Łazy 3, czyli na VII-VIII w. (Bielenin 1970 116). Jednakże wyniki analizy ¹⁴C datują st. Łysa Góra na 100 r. n.e., z tego też okresu pochodzi piecowisko na B. (Bielenin 1976 46-7, 51-3; 1981 82; 1992 229-31; Pazdur i in. 88-9). Z nim też trzeba wiązać ułamki ceramiki o strukturze nietypowej dla wśr. odkryte w 1958 r.

Uw. Ob. polana B. w części wschodniej i środkowej jest polem uprawnym, a w cz. zachodniej łąką, nad którą znajduje się staw i źródło. Wg jednej z hipotez, pozbawionej jednak podstaw źródłowych, polana B. stanowiła pierwotne miejsce fundacji opactwa Bened., przeniesionego następnie na szczyt Łyśca (L. Kowalska, Łysa Góra i słowiański Olimp, „Ziemia Kielecka”, 2-3, 1957, 11; M. Sulimierska-Laube, Łysa Góra, woj. kieleckie. Kościół i kl. Bened pw. ś. Krzyża, W. 1958/9, mps, 65).