PODGÓRZ,

gm. Wilków, woj. lubelskie. Wieś ta w źródłach pisanych pojawiła się po raz pierwszy w 1409 r. jako Podgorze (TA 17). W 1427 r. pisano ją też Pothgorzye (KzL 2 93v). W XV w. była także w użyciu inna nazwa tej wsi, mianowicie Podgrodzie, którą w 1446 r. zapisano Potgrodzie (KzL 1 335), a w 1482 r. Podgrodzie w parafii Wilków (ZDPerg 1878). O tym, że obie nazwy odnoszą się do jednej wsi, świadczy fakt, iż w Podgrodziu były posiadłości Januszka sołtysa z Kurowa, Płonek, Wielkiego i Woli Wielickiej, którego synowie w latach następnych mają dziedzictwo w Podgórzu (w 1456 r. - Piotr Januszkowicz - KzL 4 214; w 1467 r. Piotr i Jakub Januszkowicze z Podgórza - KzL 8 161). Nazwa Podgrodzie była zapewne starsza i wiązała się z istniejącym tutaj we wczesnym średniowieczu grodem (zob. J. Gurba, Osadnictwo starożytne i wczesnośredniowieczne w pow. puławskim, [w:] Puławy. Materiały z sesji popularnonaukowej, Lublin 1964, s. 34; T. Wąsowicz, Uwagi w sprawie osadnictwa wczesnośredniowiecznego na Lubelszczyźnie, „Archeologia Polski”, t. 6: 1961, z. 2, s. 218). Nazwa nowa - Podgórze powstała, jak się zdaje, w związku z zanikaniem pamięci o istniejącym w przeszłości grodzie. W formie Podgorze przetrwała cały XVI w. i była jeszcze w użyciu w l. 1676 (ZD XV 48a) i 1678 (Vis.DL 100 145), chociaż już w 1663 r. zapisano ją Podgorz (BJ 100). Tak nazywano tę osadę ciągle w XVIII i XIX w., z wyjątkiem mapy z 1786 r., gdzie zapisano Podgorze (Perth). Od 1830 r. jest to ciągle Podgórz (Vis.DL 205 223) i tak do dzisiaj (UN 116 17; WU II 787).