(1361 Sanoczek) rzeka, lewy dopływ Sanu (HW 200), uchodzi koło wsi Trepczy.

1361 król Kazimierz nadaje Piotrowi i Pawłowi, braciom z Węgier, m.in. miejsca puste w pow. san. na polach zw. Boyscza [dziś Zboiska] położone nad rz. S. (KDM III s. 143); 1426 król Władysław, przenosząc na pr. niemieckie wieś Sanoczek, nadaje jej sołtysowi łąkę Tuchorza położoną między drogą z Sanoka do Beska a rz. S., oraz młyn i sadzawki (ZDM VII 1999); 1569 rozgraniczenie między dobrami król. wsi Sanoczek a wsią Pisarowce Pobiedzińskiego, począwszy od miejsca zw. Stephkow Kąnth na brzegu rz. S., dalej w dół starym korytem rz. S. pod górą lub polem Budnie do młyna król. wybudowanego na rz. S., dalej w dół rzeką S. do łąk Tuchorz, przez łąkę zw. Rowienskie aż do potoku zw. Wapienny Potok, płynącego z góry Szczodre. Następnie z góry Szczodre koło Kostarowiec potoczkiem zw. Osniczny aż do rz. S., starym tejże korytem między skalistymi brzegami i dalej, gdzie niegdyś stał młyn nad starym korytem przeniesiony później za czasów starosty Mikołaja Wolskiego (1523-1548) i starosty Piotra ze Zborowa (1548-1553) na inne miejsce poniżej Królewskiego Stawu koło góry Budnie (CS 159 s. 2982-2984).