LUSŁAWICE DOLNE I GÓRNE

(1326 Luczlauici, 1329 Luchslauicz, Luchslauice, 1382 Luczslauicz, 1401 Ludslauicze, 1408 Loczslauicze, 1421 Luslawycze, 1434 Lyuczslauicze, 1443 Luthslauicze, 1465 in inferiori Luczlawicze, 1491 in superiori et inferiori Luczlawycze, 1510 inferioris ville Luczlauicze), dziś Lusławice Małe i Wielkie, 13 km na NE od Czchowa.

1. 1508, 1530, 1536 pow. biec. (RP k. 427v, 50); 1581 pow. sądec. (ŹD s. 144); 1470-80, 1597 par. Opatkowice [Zakliczyn] (DLb. 1 s. 176; 2 s. 273; WR k. 103v).

2. 1326 nadany dla lokacji wsi las Siemiechów leży między L., → Brzozową i Lichwinem (Mp. 1, 171); 1403-4 młyn → p. 3a; 1443 Jan Pierzchała z L. zastawia za 10 grz. Dziersławowi Białoniowi z Więckowic cz. łąk, które miał od granicy rostockiej [od Roztoki] do Dunajca i potoku alias strugi wraz z łęgami i lasami oraz z brzegiem Dunajca (ZCz. 3 s. 186 zp.); 1444 tenże Pierzchała i Wojciech z L. z opatem tyn. Bogdalem o granice między Opatkowicami a L. i między Bieśnikiem a Zdonią (ZCz. 3 s. 219); 1448 Anna ż. Jana Pierzchały i Anna [c. Andrzeja Żyły] ż. Mikołaja z Marcinkowic dziedziczki z L. zawierają ugodę z Barbarą z Olsz[yn] ż. Mikołaja z Buczyny w sprawie granic między L. a Roztoką i Pobrzeżem, które będą przebiegać według znaków alias ciosów wytyczonych przez arbitrów. Obie strony mają posiadać przewóz powyżej przewozu należącego do Olszyn. Zakład 100 grz. (ZCz. 4 s. 23-4); Stan. Czrop z L. przeciw Barbarze ż. Mikołaja z Buczyny, ponieważ jej zm. ojciec Dziersław nie chciał usypać granic między L. a Roztoką i Pobrzeżem (ZK 147 s. 180); 1450 Piotr Dyląg z Kończysk i Wojciech [Taszycki] z L. uczynili trwałe znaki, tj. „fossa alias valy” między L. i → Faściszową poczynając od roli zw. Koprzywine (Coprzywyne, zw. też Pokrzywina→ 1490) i dębu aż do potoku Kajmowskie. Pasieki, które leżą z jednej strony wału i role Koprzywine od strony Faściszowej należeć mają do L., a pasieki z drugiej strony wału należeć będą do Kończysk (ZCz. 4 s. 87: pod Faściszową niepełny reg. i błędna nazwa roli); 1451 rola w L. od strony Kończysk aż do dębu → p. 3a; 1453 dąbrowa zw. Dąbrówka między L. a Kończyskami k. młyna Adama → Kończyska p. 2.

1460 Jan Pierzchała z L. z siostrą niewyposażoną (inexpedita) Boguchną sprzedają za 60 grz. Mik. Marcinkowskiemu cz. macierzystą w L. poniżej drogi Praczka, leżącą z tej strony Dunajca [co i L.] i stawu, siedliska, gdzie rezydują Andrzej Jaworski i Swiętosław, dąbrowy, [role?] karczemne położone na brzegu [Dunajca], sadzawki i młyn oraz cz. zagajników w Rogalczowie [pole w L. → niżej, nazwa nie zachowana] z wyjątkiem ról, łąk i zagajników w Zabierzowie za Dunajcem i stawem jak też wszystkich wykarczowanych ról w Rogalczowie (in Rogalczowo), ponadto cz. przewozu w Podbrzeżu (in Pobrze) z należącymi doń rolami i zagajnikami z wyjątkiem zagajników i ról od granic wróblowickich [Wróblowic] położonych per antiqum Mosczenisko, które rezerwują dla siebie. Barbara ż. Jana Pierzchały umarza zapisy posagu i wiana na tych dobrach. Ponadto Jan zobowiązuje się bronić w przyszłości Marcinkowskiego przed roszczeniami pozostałych sióstr Anny, Katarzyny i Agnieszki, a dobra ojczyste w L. będzie mógł sprzedać dopiero wówczas, gdy uwolni je od roszczeń ww. sióstr (ZCz. 4 s. 203-4); 1461 L. graniczy z Opatkowicami kl. tyn. → Kończyska p. 2; w L. role z tej strony Dunajca i za Dunajcem alias w Zabierzowie → p. 3B; 1465 dolne L. poniżej praczki; w L. młyn, Łęg i rola od Dunajca do granicy → p. 3A.

1470-80 L. supra fluvium Dunajecz; wylewy Dunajca w L. (DLb. 1 s. 176); 1470 Mik. Taszycki z L. i Andrzej [Pierzchała] z L. mają podzielić Łęg za rz. Dunajec (ZCz. 4 s. 432); 1471 Andrzej Pierzchała z L. zastawia za 3 grz. Janowi z Buczyny cz. pola w L. zw. Rogalczowa w międzyrzeczu (inter fluvium) Dunajca (ZCz. 4 s. 469); 1472 rola zw. Dąbrówka między L. a Kończyskami rozciąga się od rz. Paleśnica [dziś Paleśnianka - HW 122] do wsi Faściszowa → Kończyska p. 2; 1480 rozgraniczenie miedzy wsiami kl. tyn. Ujazd i Opatkowice [dziś Zakliczyn] a wsiami Spytka z Melsztyna: → Grodziska, Gruszki [dziś Podbrzeże] i Zawada [Lanckorońska] Granice biegną m.in. brzegiem rz. Strug aż do jej ujścia do Dunajca, dalej brzegiem Dunajca do ściany wsi L., tj. do rz. Paleśnicy. Spytek będzie miał oba brzegi Dunajca od ujścia Strugu do Dunajca aż do ściany wsi L., tj. do ujścia Paleśnicy (Tyn. 271; ZCz. 5 s. 90 i 65); 1490 Benedykt z L. zobowiązuje się zwrócić 10 grz. księdzu Mikołajowi z Wróblowic pod gwarancją wwiązania do dwóch ról: jednej rozciągającej się od Paleśnicy aż do roli Pokrzywiny [czyli Koprzywiny, → 1450] i drugiej od granicy Kończysk aż do ww. roli Pokrzywiny (ZCz. 5 s. 230-1); dziedzina w L. Dolnych po obu brzegach Dunajca → p. 3A; 1491 L. Górne i Dolne; rola Rogalczowskie (ZCz. 5 s. 244); 1493 w L. rola zw. Rogalczowskie, młyn na Dunajcu i jezioro z brzegami [dziś w L. pole zw. Zajeziorze - UN 3 s. 42] opodal połowy [L.] należącej do Marcinkowskiego „alias inferius Praczkam” (ZCz. 5 s. 325).

1499 Mikołaj dz. Wróblowic i L. kan. krak. i jego bratanek Jan [Pierzchała] z Wróblowic zamieniają dobra z br. niepodzielonymi Janem i Mik. Taszyckimi dz. L. Mikołaj i jego bratanek Jan dają swoje dobra w górnej części L., z wyjątkiem ról na → Graniczniku, od drogi idącej między rolami Granicznika k. niwy karczemnej w Kończyskach i od tej drogi przez znaki aż do rz. Paleśnicy a stąd aż do granic opatkowskich [z Opatkowicami czyli Zakliczynem] k. znaków, dają też cz. w dolnej części L., z wyjątkiem ról za rz. Moszczenicą i z wyjątkiem rz. Dunajec, które od dawna należały do dóbr Mikołaja i jego bratanka Jana wraz z brzegami tejże rzeki, „inferius Praczka” aż do granic z Olszynami i Janowicami, gdzie Dunajec płynie obecnie własnym korytem. W zamian otrzymują od Taszyckich ich cz. dziedz. we Wróblowicach Wielkich i Małych z niwą k. Granicznika i k. niwy Gniewka. Mikołaj i jego bratanek Jan pod zakładem 300 grz. zobowiązują się uwolnić Taszyckich od roszczeń brata Stanisława i bratanicy Katarzyny (ZK 153 s. 203-4); 1504 młyny na rz. Paleśnicy między L. a Kończyskami → p. 3B; 1507 Jan i Mik. Taszyccy zawierają zapośredniczoną przez rozjemców umowę z Marcinem Marcinkowskim. Jan i Mikołaj ustępują Marcinkowskiemu zagajnik (indaginem) k. L. między stawem a rz. Dunajec pod warunkiem, że zostanie zamieniony na nawsie (villanium) dla obydwu części wsi, tak górnej jak i dolnej, a Marcinkowski winien zrobić staw zw. Marcinkowice powyżej drogi Praczki, gdzie Jan i Mikołaj będą mieli wolność łowienia ryb na własne potrzeby. Gdyby Marcinkowski chciał spuścić to jezioro celem odłowu ryb, to Taszyccy winni dać dobrego człowieka do kopania fosy i mieć wtedy co czwartą rybę. Marcinkowski ustępuje Taszyckim niwę za Dunajcem przy ich granicach, wyznaczonych przez ich arbitrów, za zarośla, które dali in villanium alias nawssye, za staw i inne role, ponadto role leżące między Dunajcem a strugą k. ról tychże Taszyckich zwyczajowej miary od serca (secundum mensuram per cordam). Jan i Mikołaj ustępują rolę Rogalczów za strugą i swe części alias podwyspy naprzeciwko Rogalczowa wg tej samej miary i kmiecia siedzącego k. dworu Marcinkowskiego. Taszyccy będą mogli wypasać bydło, wycinać drzewa na własne potrzeby a zarośla na płoty lub potrzeby ich kmiecia Czeleja, który na wszystkich pastwiskach w tejże części dolnej i zaroślach ma wolność wypasu bydła. Ponadto będą mieli wolną drogę do swych ról i pastwisk, tak Taszyccy jak i Marcinkowski. Sadzawka k. domu tegoż kmiecia Czeleja będzie tak jak była a on sam uczyni drogę obok kmiecia. Zakład 60 grz. (ZCz. 7 s. 269-70).

1510 w L. przewóz i sadzawka → p. 3A; Stan. Wróblowski z L. zamienia dobra z br. niepodzielonymi Mik. i Janem Taszyckimi. Taszyccy dają Wróblowskiemu kmiecia zw. Czelej w L. dolnych poniżej drogi Praczki wraz z całą należącą do nich cz. nawsia (villanii) poczynając od miejsca zw. Praczka aż do rz. Dunajec i przez rzekę do granic pól Wróblowskiego z jednej a Taszyckich z drugiej strony wraz ze wszystkimi wolnościami dolnych L., w zamian za dobra w Słonej. Wróblowski rezerwuje dla siebie i kmieci z L. korzystanie z lasów w Słonej. Taszyccy dopłacają mu 100 grz. i będą go bronić przed roszczeniami panny Katarzyny c. Mikołaja. Anna ż. Wróblowskiego za zgodą stryja psędka krak. Jana z Biechowa [pow. wiśl.] rezygnuje z pr. do posagu i wiana na dobrach w Słonej (ZCz. 7 s. 362-3); 1511 Łukasz z Faściszowej sprzedaje za 20 grz. Stan. Wróblowskiemu [z L.] niwę zw. Sienna w Faściszowej poczynającej się na długość od granic L. wzdłuż płotów postawionych między tą niwą i mokradłem alias Łęgiem Olszowym a na szerokość od granic Wróblowskich i L., prosto przekopą do młyna L., i do ról karczmy Faściszowa (ZCz. 8 s. 29-31).

1517 Stan. Wroblowski z L. i jego bratanek Jan Wróblowski z Wróblowic zamieniają role. Stanisław daje bratankowi role zw. Wloczowa za rz. Moszczenicą wraz z brzegami, poczynając od tejże rzeki aż do ról karczmy Jana Buczyńskiego w Olszynach, gdzie rezyduje karczmarz Czepiel. Stanisław rezerwuje sobie wolny dostęp do brzegu Moszczenicy na ww. roli, który będzie mógł wykorzystać na nawygy alias na przystań i na połów ryb oraz wolną drogę do tejże przystani. Dalej daje role zw. Sadki z częścią niwy k. tychże ról na polu zw. → Bieńkowe Pole poczynając od potoku Stare Sioło aż do rz. Moszczenica podług znaków czyli ujazdu, które to znaki rozdzielają role tegoż Stanisława należące do L. od ról Jana należących do Wróblowic. Jan daje role w Bieńkowym Polu oraz w Czosnkowym Polu (Czosznkowe Polye → też Czosnkowo) wraz brzegami Moszczenicy czyli zgodnie z danymi z aktu sprzedaży w księdze czchow. szl. br. niepodzielonym Bartoszowi i Markowi z Wróblowic tegoż Czosnkowego Pola i cz. dziedz. przez Stan. Pierzchałę ze Słonej. Jan będzie mógł według znaków poczynionych przez Stanisława zbudować młyn na potoku Stare Sioło, którego brzegi należą do ról sadkowskich z tym, że nie może z tego potoku zalewać pól i łąk leżących wzdłuż niego, a woda ma płynąć tylko starym korytem tegoż potoku i według znaków z innej części Starego Sioła do brzegów Dunajca. Woda płynąca od młyna Stanisława za L. pod Dąbrową do jego sadzawki lub rybnika nie będzie zawracana ani gdzie indziej odprowadzana lecz odwrotnie, z tejże sadzawki i rybnika będzie płynąć do nowej sadzawki Stanisława przed wsią L. a stąd starym korytem Starego Sioła aż do Dunajca z wyjątkiem gwałtownych wylewów i zalania którejkolwiek z ról. Gdyby zaś woda odpłynęła z młyna do sadzawki, to wówczas młynarz, jeśli będzie potrzebował zmielić zboże dla ludzi Jana Wróblowskiego lub jego dworu, może wziąć wodę z sadzawki, będzie też miał prawo wypasu bydła na ugorach Stanisława. Jeśli zaś Jan będzie chciał zbudować inny młyn na Moszczenicy, to wówczas musi zrobić jazy przy brzegach rzeki w Czosnkowym Polu, lecz nie mogą one zalewać drogi prowadzącej z Siennej [niwy] i z Czosnkowego Pola przez rz. Moszczenicę do Siemiechowa. Co się zaś tyczy obrywania brzegów młyna przez wylewający Dunajec, to wówczas Jan musi przeprowadzić wodę z ww. potoku [Stare Sioło] przez swoje role jak będzie chciał, ale pod tym warunkiem, że jego kmiecie i zagrodnicy z Wróblowic z kmieciami i zagrodnikami Stanisława będą naprawiać jaz tegoż Stanisława na Moszczenicy i przekop, którym płynie woda z tegoż jazu do młyna Stanisława w dziedzinie L. (ZCz. 9 s. 45-7); 1522 droga z L. do Brzozowej, role Wróblowskiego w Faściszowej przylegają do L. → p. 3A; 1538 Waw. Spytek Jordan z Melsztyna odstępuje Mik. Taszyckiemu z L. sędziemu krak. zagajnik alias lang alias issep z kmieciem Liszką w dziedzinie Zawada między granicami wsi Opatkowice kl. tyn., L. tegoż Mik. Taszyckiego, miejscem zw. Krzinka a rz. Dunajec poczynając od tejże rzeki aż do ww. Krzinki, Dunajec zaś rozdziela Zawadę i L. aż do granic Roztoki (ZK 29 s. 377-8, 393-5); 1570 droga z Krosna i Jasła do Krakowa przez L. (LDK s. 50).

3A. Własn. szlach. w posiadaniu Gierałtów. 3Aa. Dziedzice. [przed 1329] wg tradycji rodowej L. założył Lucław, br. Wojsława i Przecława → p. 6 pod r. 1584; zm. przed 1329 Eustachy z L.; 1329 Piotr s. zm. Eustachego z L.; Lucław i Bogusza ss. Gniewomira, bratankowie Piotra z L. → p. 4.

1382 Jan Gniewomirowic z L. (SP 8, 1788); 1388 Piotrasz z L. (SP 8, 5014).

1388-1432 Andrzej zw. Andriczką od 1399 lub Pierzchałą z L., Faściszowej i Słonej h. Ośmioróg zaw. Gierałt, burgr. biecki, bratanek opata tyn. [Mścisława], brat Michała pleb. Ś. Świerada w Tropiu, Andrzeja Żyły, Stan. Trzopa i Grzegorza, 1-sza ż. Anna czyli Hanka c. Klemensa Śledzia z Pławnej i Zimnowódki 1400, 2-ga ż. Małgorzata, ss. Jan Pierzchała z 1-ej żony, Stanisław, Mikołaj i Andrzej dziedzice Słonej z 2-ej żony, po sprzedaży w 1400 r. swej cz. w L. nadal pisał się z L. (SP 8, 6380, 7108, 7750, 8250, 8259, 8274, 10985, 10988, 10990, 10994, 11000, 11011, 11026, 11045, 11051, 11076, 11085 - Andrzej Gorczyczka, 11093, 11102-3, 11133, 11136-9, 11167, 11209, 11222, 11232, 11237, uw. 112/12; 2,1330; ZK 2 s. 405, 343; ZCz. 1 s. 35-7, 39-40, 43, 45-7, 48a, 51, 63, 67, 83, 90, 93, 96-7, 101-2, 104-8, 117-8, 120, 125, 127, 131-3, 137-9, 151, 190-3, 197, 202, 205, 243, 258; 2 s. 10 - Andrzej Gorczyczka, 15, 20-1, 22-6, 28-30, 36-8, 42, 53, 54 - Andrzej Gorczyczka, 55; 3 s. 76; ZK 3b s. 267, 275, 300, 311, 574-5, 582, 595, 597, 650, 654 - Andrzej Gorczyczka, 663; 5 s. 34 - Andrzej Gorczyczka; Fed. s. 125, 462; AKP 8/1, 236, 1097; SP 7/3, 71, 283)¹Zebrano tu wszystkie sygnatury źródłowe sprzed 1400 r. odnoszące się do Andrzeja z L. Możliwe zatem, że niektóre z nich dotyczą nie Andrzeja Andriczki lecz jego br. Andrzeja Żyły, bowiem obu zaczęto określać przydomkami: Andrzeja Andriczkę od 1399 a Andrzeja Żyłę od 1400 r. Andrzej Andriczka, Pierzchała z L. jest niewątpliwie różną osobą od występującego w l. 1407-29 Andrzeja Andriczki z → Kończysk i → Bieśnika, gdzie połączono dwie różne osoby: Andriczkę z Bieśnika brata Piotra z Kończysk i s. Jaszka z Kończyc oraz Andrzeja zwanego Andriczką a potem Pierzchałą, protoplastę Pierzchałów Słońskich ze Słonej i Wróblowic, występującego niekiedy z tym przydomkiem od r. 1411 (ZCz. 2 s. 20), a wcześniej określonego tym przydomkiem w r. ok. 1390 → przyp. następny. Podobny, błędny wywód, przedstawia Pierzchała → p. 7, który, pomimo zebrania sporego materiału z ksiąg czchow., pominął milczeniem wykluczające taką identyfikację zapiski. Ostateczne wyjaśnienie winien przynieść przede wszystkim materiał do Wróblowic, a w mniejszym stopniu do Słonej.

1388 [1400]-26 Andrzej zw. Żyłą, Lucławski h. Gierałt, dz. L., Słonej ok. 1398²Andrzej Żyła wystąpił jako dziedzic Słonej wraz z Wojciechem Wojszykiem, Andrzejem Pierzchałą i Stan. Czrzopem na dokumencie rozgraniczenia Kąśnej i Paleśnicy Piotra Rożna z Rożnowa ze Słoną, znanym z trzech XVIII-wiecznych kopii. Dwie z tych kopii, zachowane w rpsach BCzart., podają daty 1398 i 1390 → Jastrzębia p. 2 pod r. 1398, trzecia zaś, oblatowana w grodzie sądec., nie jest datowana (GS 216, nr 275). Wymieniony dokument sądu ziemskiego krak. z datą 1398, wystawiony przez sędziego Michała z Bogumiłowic, pełniącego ten urząd od r. 1397, dotyczy jednak akcji prawnej, która miała miejsce po r. 1387, kiedy to Piotr Rożen otrzymał ww. wsie od króla, a przed jego śmiercią między 14 XII 1389 a 10 V 1390 (SP 8, 5409, 5455) i Bieśnika 1401, komornik sędziego czch. 1403-17, brat Michała, Stan. Czrzopa, Andrzeja Andriczki, Grzegorza, żony Świętochna i Elżbieta (AKH 3, 46; DSZ 84, 106, 108; SP 2, 1525; 7/2, 283; SP 8, 11163; ZCz. 1 s. 63, 76, 78, 86, 89, 92, 102-4, 106, 108, 114, 118, 120, 126-8, 130, 137, 139, 149-50, 163, 167-8, 171, 189, 191-3, 197, 199-201, 206-8, 211, 215-6, 229, 243, 253, 255, 257-9; 2 s. 8, 9, 11-2, 15-7, 20-1, 23, 26, 29, 51, 53, 55, 60, 61, 95, 105-6, 116, 118, 122, 126, 180, 182, 192-3, 197-8, 200-3, 206, 209-10, 221, 223, 229, 232, 239, 246-7, 256, 266, 280, 293-4, 300-1, 304, 307, 318, 320-1, 323, 325, 329, 343, 347-8, 354, 376; 3 s. 6, 20; ZK 3b s. 91, 192, 267, 275, 300, 334; 6 s. 257, 265, 355; ZB 1a s. 56, 59, 62; ZP 20 s. 74, 80; GK 1 s. 41-2, 455; Fed. s. 82; → Jastrzębia, par. własna p. 2)³Zob. przyp. 1; 1388 Andrzej z L. nie stawił się przeciwko Paszkowi Złodziejowi o zabitego człowieka (SP 8, uw. 112/12).

1389-98 Wojciech, Wojszyk h. Ośmioróg zaw. Gierałt, dz. L. (SP 8 uw. 158/31, 161, 265/41; KK 2, 426; Tyn. 125; AKP 8/1, 236-7)⁴Wojciech, Wojszyk z L. to różna osoba, wbrew zbieżności imion i dat występowania w źródłach, od występującego w l. 1389-98 i zm. przed 30 IX 1398 Wojc. Wojszyka dziedzica Słonej (SP 8, uw. 161/29-265/41: wdowa Dorota ze Słonej). Wojciech z L. bowiem jeszcze 17 XII 1398 dowodzi przed sądem sand. swego szlachectwa i h. Ośmioróg (AKP 8/1, 236-7). W przeciwnym razie albo w księdze krak. albo w sand. nastąpiło przemieszanie w obrębie roku składek z datami dziennymi; 1395-6 Budko z Tomaszkowic z Andrzejem z L. o 5 ran (ZK 2 s. 343, 366, 376, 381, 423); 1396 Andrzej z L. winien w sprawie przeciwko Budce z Tomaszkowic przedłożyć dok. większej sprawy w Czchowie o 120 grz. (ZK 2 s. 371); 1397-8 Mikołaj z Klęczan w sporze z Andrzejem z L. o dziedz. w Klęczanach i Kobylance → Klęczany p. 3 (i nieodnotowana tam zapiska SP 8 uw. 266/81); 1398-9 Andrzej z L. nie stawił się przeciwko Wiernkowi z Rożnowa o podwójną karę XV zasądzoną w Czchowie. Takąż karę winien zapłacić sądowi za naganę Wiernka; Andrzej płaci kary Wiernkowi z Rożnowa i sądowi, gdyż naganił go mówiąc, że nie jest tak dobry jak on. Wiernek chce się z tego oczyścić przez odwołanie tych słów przez Andrzeja i przez wyspowiadanie się komorników w Czchowie (SP 8, 7874, 7944, 8213); 1398 Wojciech z L., naganiony przez Zbyszka z Dymlina [dziś Dęblin, pow. wiśl.], dowodzi szlach. i h. Ośmioróg zaw. Gierałt, m.in. świadectwem Andrzeja z L. (AKP 8/1, 236-7, → przyp. 4).

1399-1401 Grzegorz z L., Bieśnika i Faściszowej, br. Andrzeja Andriczki, Andrzeja Żyły, Stan. Czropa i Michała, s. Jan, córki siostry przyrodnie Halszka, Jachna i Dorota (SP 8,10988,10990, 10994, 11011; ZCz. 1 s. 32, 322, wspomniany jako zm. 1415; 2 s. 138); 1399-1400 Andrzej z L., jego ojciec, stryj, bracia i siostry w sporze z Boksą kaszt. łukowskim i Mikołajem z Klęczan o Klęczany, „mlyn”, Kobylankę Górną i Dolną → Klęczany p. 3a; 1399 Andrzej z L. przeciwko Dobkowi psędkowi [krak.] Dobkowi [z Koszyc, pow. pilzn.] o 40 grz. poręki i tyleż szkody; Wroch z Wojsławic dworzanin (curiensis) Andrzeja z L. ustala z psędkiem termin, na którym Andrzej uwolni go od poręki 40 grz. długu żydowskiego; tenże Dobiesław oskarża Andrzeja z L., że w sprawie o ww. 40 grz. u Żydówki, procenty i szkody nie wywiązał się z obietnicy uwolnienia go od poręki. Andrzej zobowiązuje się w określonym terminie uwolnić Dobka od poręki pod rygorem wwiązania w swe dobra (SP 8 uw. 292/15, 293/37, 8883, 8903, 9201, 9246, 9573).

1400-zm. 1404 Stanisław, Staszek zw. Czrzop, Czrop, Trzop z L., br. Andrzeja Andriczki, Andrzeja Żyły, Grzegorza i Michała pleb. Ś. Świerada w Tropiu, ż. Elżbieta, Halszka z Pławnej [pow. biecki] (SP 8 uw. 336/14, 338/6, 10695, 10737, 11045, 11051, 11173, 11189, 11198, 11232, 11236, 11243; ZCz. 1 s. 31, 34, 38, 41, 54-5, 59, 65, 67, 72, 74, 76, 78, 80-3, 87-8, 90-2, 107, 118, 127, 137, 140; ZK 3a s. 316, 500; 3b s. 52, 65, 275; DSZ 106).

1400-19 Michał dz. L., h. Ciecierza, pleb. Ś. Świerada w Tropiu i Bodzanowie 1408-18, br. Andriczki, Andrzeja Żyły, Stan. Czrzopa i Grzegorza (SP 7/2, 283; SP 8, 11148, 11166-7, 11191, 11201, 11215, 11236, 11243-4; ZCz. 1 s. 31, 138; 2 s. 171, 175, 289; ZK 3a s. 543; 3b s. 574; 6 s. 257).

1400 Gniewosz z L. i → Kończysk 1399-1409 (SP 8, 11011); Mikołaj nepos (bratanek) Andrzeja z L. (SP 8, 11104, 11106); Andrzej z L. skazany na kary XV stronie i sądowi oraz karę król. LXX, ponieważ powiedział Mikołajowi z Zabełcza: bezwstydny, w sądzie w Czchowie nie oskarżałeś mnie, a potem tenże Andrzej wyszedł z sądu, nie poręczając kary Mikołajowi (SP 8, 10346); Andriczka z L. skazany na karę LX grz. na rzecz Boksy [kaszt.] łukowskiego, ponieważ powiedział, że nie wierzy jego oświadczeniu, iż jest zrodzony z siostry Mik. Pieniążka [z Klęczan] (SP 8, 10446, uw. 312/81); Wojtek z Faściszowej stawia swego kmiecia Mikołaja przeciwko Andriczce z L. o 5 ran krwawych zadanych mu nocą; tenże Andriczka wywodzi świadków przeciwko Wojtkowi z Faściszowej, m.in. Staszka Trzopa, którzy zeznają, że Andriczka zadał Wojtkowi 5 ran, ale uczynił to za jego początkiem, bo Wojtek zadał mu naprzód 3 rany; tenże Andriczka skazany na kary XV czyli 3 grz. sądowi i Wojtkowi z Faściszowej za ograbienie jego kmiecia; tenże Wojtek płaci po 6 sk. Andriczce i sądowi z powodu niesłusznego oskarżenia (SP 8, 11008-9, 11021-3, 11033-4); Andrzej Żyła z L., oskarżając Stan. Czrzopa z L. o gwałt czyli poranienie jego sługi i więcierz (retha wulgariter dicto wanczyerz) oraz szkodę 3 grz., winien złożyć przysięgę (SP 8, 11003, 11020, 11030); Stan. Czrzop z L. pozywa br. Grzegorza z L. o 30 grz. poręki (SP 8, 11060, 11064, 11069, 11077, 11090, 11105); Andrzej Andriczka z L. poręcza Kilianowi z Janowic za Śmichnę Falibogową z Janowic ewentualnym ciążeniem 6 wołów; taż Śmichna zobowiązuje się uwolnić Andriczkę od poręki lub zastawić mu za 3 grz. cz. w Zamoszczanach; ww. Kilian skazany na kary XV stronie i sądowi, ponieważ zarzucił Andriczce, że cokolwiek mówił, powiedział nieprawdę; Andriczka przeciwko ww. Falibogowej o zapłacenie obiecanych 3 grz. i o to, że nie poręczyła przed przewodniczącym sądu zasądzonych kar XV i kary król. LXX (SP 8, 11085-7, 11111, 11116, 11118); Jadwiga ż. Marcisza z Chronowa skazana na kary XV Andrzejowi z L. i sądowi oraz karę król. LXX za odbicie ciąży, ponadto na zapłacenie 1 grz. i wiard. za 2 rany, krwawą i siną, zadane Mikołajowi neposowi (bratankowi?) tegoż Andrzeja oraz następne kary za opuszczenie sądu bez poręczenia zapłaty ww. kar; taż Jadwiga nie stawiła się przed sądem przeciwko Andriczce, który zaaresztował u niej męża Marcisza z tytułu 22 grz., o które go pozywał (SP 8, 11094, 11103-4, 11106, 11135, 11146); Jaszek z Filipowic ma termin ze Stan. Czrzopem z L. o 3 rany zadane jego kmieciowi (SP 8, 11108); Andriczka z L. ma termin z tymże Jaszkiem o to, że Jaszek nałożył na jego kmieci nowe opłaty za przewóz [w Filipowicach na Dunajcu], których nie było od 30 lat; ww. Jaszko oddala pozew [Andriczki] o ten przewóz → Dunajec, przewozy (SP 8, 11109, 11117); tenże Andriczka z Klemensem z Druszkowa o to, że coś innego głoszącemu w sądzie Andriczce, powiedział: stuknij się w głowę (tange ad caput, percutte in caput); Helena z Druszkowa płaci w związku z ww. sprawą kary XV stronie i sądowi; Andriczka z L. w sprawie przeciwko ww. Klemensowi o 4 grz. szer. gr i 2 gr szer. zabrane z sakwy przywodzi świadków, którzy zeznają, że Klemens wziął Andriczce owe pieniądze z jego sakwy (toboli, SP 8, 11110, 11113, 11127); Paszek s. Gawła z Bieńkowic skazany na kary XV, ponieważ swego ojca Gawła niezrozumiale poinformował (sibillando informawit) i nie chciał się zgodzić na odesłanie do laski sędziego; sprawa Gawła z Bieńkowic z Andriczką z L. o 30 dębów owocujących zostaje odesłana do rozstrzygnięcia, ponieważ Gaweł nie chcąc odpowiadać na podstawie dok. król. (per privilegium regis), sam pozwał Andriczkę; sprawa ww. Andriczki i Gawła o 20 grz. szkody z tego tytułu, że Gaweł znając swoje prawo, pozwał Andriczkę przed sąd ziemski, zostaje odesłana do rozstrzygnięcia (SP 8, 11121-2, 11125-6); Boczka nie stawił się przeciwko Annie ż. Andrzeja z L. o 100 grz. szkody wyrządzonej w L. (SP 8, 11158); Andrzej zw. Andriczka sprzedaje za 200 grz. br. Michałowi cz. dziedz. w L. Opłacono dok. wystawiony w tej sprawie (SP 8, 11166); Jaszo Dunaj z [uszkodz. karta - sługa Piotra z Dębna], który nie stawił się przeciwko Stan. Czrzopowi z L. o 10 grz., rękawice i kord zagrabione na drodze, skazany na kary XV stronie i sądowi (SP 8, 11206); Andriczka z L. oskarżony przez Piotra z Dębna o poranienie w sześciu jego sługi, odpowiada, że chciałby widzieć tego sługę i znać jego imię. Sługa Jaszo; tenże Jaszo Dunaj nie stawił się na termin nadworny przeciwko Andriczce o 4 rany krwawe i 3 sine (SP 8, 11212, 11221, 11249); → Dębno, par. własna p. 3; → Janowice Dolne i Górne p. 3; → niżej p. 3ABCb.

1401-2 Andrzej, Andriczka z L. procesuje się z Jaszkiem i Paszkiem z Wróblowic: z Paszkiem o 6 ran krawawych zadanych w twarz, wybicie 7 zębów, kuszę i miecz zrabowane mu na drodze; tenże Paszek z Andrzejem z L. o 4 rany i wybicie 5 zębów (ZK 3a s. 422, 445, 467, 483, 524; 3 s. 360; SP 2, 848); 1401-3 Stan. Czrzop, Trzop z L. i jego poręczyciele, ż. Elżbieta czyli Halszka i br. Andriczka, procesują się z Rosławem z Wojsławic o 20 grz. poręki i tyleż szkody (ZK 3a s. 270, 277, 294, 303, 328, 349, 362, 381, 397, 407, 461, 473, 482, 491; 3 s. 262, 279); 1401 tenże Trzop pozywany przez tegoż Rosława wyspowiadał się Janowi wikaremu z Opatkowic w swym własnym domu w L. (ZK 3a s. 284); Halszka ż. Trzopa wyspowiadała się przeciwko Rosławowi o usunięcie siłą z wwiązania w dziedzinę w L. (ZK 3a s. 337); tenże Rosław pozyskuje na ww. Trzopie wwiązanie [w L.] w 40 grz.; Andrzej Andriczka z L. i Elżbieta ż. Trzopa poręczają Rosławowi za tegoż Trzopa spłatę sumy 20 grz. pod rygorem jej podwojenia (ZK 3 s. 282, 319); Andrzej Żyła z L. jako jeden z poręczycieli [br.] Michała pleb. Ś. Świerada poręcza spłatę długu Giedce z Bobowej ew. wwiązaniem w swe cz. dz. w L. i Bieśniku; Piotr z Dębna ustępuje za 12 grz. mniej 1 wiard. Michałowi pleb. ze [Ś.] Świerada i jego braciom Andriczce, Andrzejowi zw. Żyła, Grzegorzowi, Stan. Czrzopowi i innym, dziedzinę zw. Zabierzów [w L. za Dunajcem], którą miał w zastawie; ciż br. dziedzice z L. zobowiązują się zapłacić ww. sumę temuż Piotrowi, w przeciwnym razie Zabierzów przejdzie na jego własność; Wawrzyniec z Wróblowic nie stawił się przeciwko Stanisławowi z L. o 40 grz. poręki i szkodę (ZCz. 1 s. 31-3); Stan. Czrzop z L. pozwał Pawła s. Gawła z Wróblowic o 1/2 grz. w gotówce i tyleż szkody, lecz Paweł nie chce odpowiadać przed sądem ziemskim okazując dok., że nie musi odpowiadać jak tylko przed królem, Stanisław zaś, odwołując się do laski sędziego twierdzi, że ojciec Pawła wielokrotnie stawał przed tym sądem. Paweł opuścił sąd i pozwał Stanisława przed sąd wiecowy; tenże Paweł skazany na karę król. LXX na rzecz Stanisława i kary XV stronie i sądowi, gdyż opuścił sąd nie poręczając kar (ZCz. 1 s. 36); Andriczka [z L.] pozywa Andrzeja Drozda o psa i o to, że nazwał go gówniarzem (quia ei dixit gownarzu); Jaszek s. Wawrzyńca z Wróblowic nie stawił się na termin zawity przeciwko Stan. Czrzopowi z L., którego pozywał o 80 grz., ponieważ ten wyrzucił go z tej dziedziny, którą Jaszek pozyskał prawnie na jego ojcu (ZCz. 1 s. 47, 47a zp.); → Klęczany p. 3; → Janowice Górne i Dolne p. 3.

1402-3 Andrzej Żyła z L. pozywa Piotra z Dębna [i Roztoki], ponieważ nie zbudował, jak powinien, mostu do swej przeprawy [na Moszczenicy], stąd szkoda na 20 grz., i kazał ręcznie przeciągać łodzie do obu brzegów. Szkoda 60 grz.; tenże Piotrasz oddala roszczenia Andrzeja Żyły z L. o most i szkodę 20 grz.; tenże Piotrasz ustępuje temuż Andrzejowi połowę części pola zw. Zabierzów i całą połowę części tamże w ten sposób, że Andrzej ustąpi za 3 grz. połowę tej części br. Stan. Czrzopowi z L. Ponadto zobowiązuje się zbudować most na rz. Moszczenicy na dawnym miejscu, zaś na jego budowę będzie brał drewno z lasu Andrzeja Żyły. Dopóki most nie zostanie odbudowany, Andrzej Żyła będzie miał oba przewozy, a po jego ukończeniu przewóz zostanie podzielony między obie strony (ZCz. 1 s. 61, 65-6, 69, 82, 90, 96, 106, 118); 1402 Staszek z L. przeciwko Paszkowi z Wróblowic o 2 rany krwawe (ZK 3a s. 529, 533, 545, 552, 562); Janusz z Makocic pozyskuje na Stan. Trzopie z L. 20 grz. wadium i tyleż szkody (ZK 3 s. 367; 3a s. 367); Andrzej Trzop [!] z L. z Januszem z Przybkowic o 40 grz. (ZK 3 s. 376; 3a s. 505); Michał pleb. [Ś. Świerada] dz. z L., Andrzej z L. i Jaszek z Janowic zobowiązują się pod zakładem 20 grz. przestrzegać ugody, zawartej za pośrednictwem Dobka podsędka [krak.], Stanisława z Bobowej, Paszka Trestki i Tomka z Trzecieża w sprawach o rany, sprzeczki oraz inne rzeczy i krzywdy, o które obie strony miały by się pozywać (ZK 3 s. 433); Jaszek s. Janusza z Janowic pozywa Michała z L. o ucięty palec, 4 rany krwawe i 1 siną (ZCz. 1 s. 66); Andrzej Andriczka dz. z L. wraz z ż. Hanką pożyczają 12 grz. szer. gr i 6 grz. 6 grz. kwartników od Tomasza z Trzecieża, które zobowiązują się oddać pod rygorem wwiązania go za 24 grz. w Zimnowódkę. Zapłacić mają w ratuszu w Nowym Sączu (ZCz. 1 s. 79); Stan. Trzop skazany na kary XV i karę król. LXX, gdyż nie dał Rosławowi [z Wojsławic] wwiązania [w L.] (ZK 3 s. 357); Andriczka z L. pozywany przez Rosława z Wojsławic o 40 grz. poręki i tyleż szkody (ZK 3 s. 360, 364, 475); woźny sąd. zeznał, że Stan. Trzop wyznaczył Rosławowi wwiązanie w 40 grz. w swą cz. dziedz. w L. (ZK 3 s. 363); tenże Rosław pozyskuje na Elżbiecie ż. Stan. Trzopa 40 grz. poręki i tyleż szkody, ponieważ dwóch jej kapelanów nie chciało złożyć przysięgi (ZK 3 s. 402); Andrzej Andriczka z L. i [Elżbieta] ż. Czrzopa nie stawili się na termin przeciwko ww. Rosławowi o 40 grz. poręki (ZK 3 s. 467); woźny sąd. zeznaje, że Rosław otrzymał w sumie 80 grz. długu i szkody wwiązanie w dziedziny Stan. Trzopa, L. i Słoną (ZK 3 s. 453); 1403 tenże Rosław wygrywa z Czrzopem sprawę o gwałtowne wwiązanie w dziedz. L., ponieważ Czrzop posługiwał się dok. sądu ziemskiego nie mając do tego prawa. Skazany na kary XV (ZK 3 s. 553-4); → Bieńkowo Pole.

1403-4 Rosław z Wojsławic z Andrzejem Żyłą z L. o młyn w L. i zastawioną tamże cz. dziedziny (ZK 3b s. 194, 232, 240, 308); 1403 Andriczka pozywa Modłka o znaleziony tłumok wart. 100 grz.; tenże Modłek z Bieńkowic uwalnia Andriczkę i jego ż. Halszkę ze wszystkich spraw, jakie mieli miedzy sobą (ZCz. 1 s. 94, 99 zp.); Stan. Czrzop z L. to, o co miał sprawę przed królem w Tuchowie i w sądzie w Czchowie, przejętą z Tuchowa na wstecz w księgach czchow., pozyskał na dzieciach Wawrzyńca [z Wróblowic] i jego żonie, zp.; tenże Czrzop pozywa Elżbietę ż. tegoż Wawrzyńca, ponieważ nie chciała mu dać wwiązania w swój dwór lecz w całą dziedzinę; taż Elżbieta skazana na kary XV, ponieważ nie uwolniła tegoż Czrzopa od długu żyd.; Stanisław pozyskuje na Elżbiecie 150 grz. z tego tytułu; tenże Czrzop pozywa Mirosława Kowalowskiego o wadium 100 grz. z tytułu poręki za jego brata Wawrzyńca z Wróblowic, zp.; tenże Czrzop zastawia Chebdzie z Tropsztyna cz. dziedz. w L. (ZCz. 1 s. 96, 101, 103, 109-10); Andrzej Żyła w wyznaczonym terminie sprawy z Piotrem z Dębna ma większą sprawę w Krakowie o 100 grz.; tenże Andrzej pozywa tegoż Piotrasza z Dębna o 60 grz. szkody w łąkach, brzegach rzeki, owocach i pszenicy; tenże Andrzej oskarża Piotrasza o 5 dębów i przekopanie 3 brzegów w 3 miejscach wraz z 5 równymi mu stanem i 25 pomocnikami (ZCz. 1 s. 98 zp., 105 zp.); Janusz sołtys z Chojnika oddala roszczenia Andriczki z L. o porękę czyli 100 grz. wiana; tenże Andriczka zobowiązuje się pod karą XV zapłacić pisarzowi Wernerowi za 16 ryb lipieni (ZCz. 1 s. 99, 101); Mikołaj Rogalec [z Wróblowic i Faściszowej] pozywa Andriczkę, ponieważ zniszczył on karczmę i poranił 4 kmieci, zadając Stachnie 1 ranę krwawą, jej mężowi Jakuszowi 2 rany krawawe, Janowi zagrodnikowi 1 ranę krwawą, Wojtkowi 3 rany krwawe i Gniewomirowi 3 sińce, natomiast Pawła zagrodnika spoliczkował; ww. strony pod zakładem 100 grz. zawieszają terminy aż do zawarcia ugody; Andrzej Andriczka z L. i Mik. Rogalec z Faściszowej zobowiązując się pod zakładem 30 grz. do polubownego załatwiania sporów oświadczają, że nie będą się pozywać o wielkie i małe sprawy do sądu, lecz będą przyzywać do swych domów swych braci, którym przedstawią krzywdy. Dopiero gdyby któraś ze stron nie uznała krzywdy drugiej, będzie mogła być pozwana (ZCz. 1 s. 104, 112, 115); Grzegorz z Grocholic [pow. sand.] pozywa Andriczkę o świnię wart. 18 sk. zabraną jego kmieciowi w Pławnej ; woźny Franek zostaje wysłany do ławników w Pławnej w sprawie 3 grz., które Andriczka zabrał Tomaszowi kmieciowi z Pławnej i Beacie [ż. Grzegorza], w celu potwierdzenia, że pieniądze te ławnicy przysądzili Andriczce; Andrzej z Trąbek i Paszek z Wróblowic poręczają Grzegorzowi z Grocholic za Andrzeja Andriczkę z L., że zapłaci mu sumę, którą pozyskał na Hance ż. Andriczki; taż Hanka winna przysiąc przeciwko Andrzejowi z Grocholic, że nie wzięła cztyr quartnicow oboznego [= obornego] od yego kmecza; woźny Franek zeznaje, że ławnicy w Pławnej potwierdzili, iż Andrzej z L. skarżył się na kmiecia, lecz nie przysądzili mu od niego 3 grz.; Grzegorz z Grocholic pozywa Andrzeja Andriczkę o 1 grz. szkody, zp.; ciż mają termin nadworny o zająca i 2 ćw. owsa zabrane przez Andriczkę kmieciowi; tenże Grzegorz pozywa tegoż Andriczkę przed sąd nadw., ponieważ kazał mu zapisać [sobie] 6 grz., których nigdy na nim nie pozyskał; tenże Andrzej zw. Andriczka z L. w sprawach z Grzegorzem z Grocholic skazany na kary: król. XVII oraz sądowi i stronie po XV z powodu opuszczenia sądu bez poręczenia zasądzonych 3 grz., które zabrał kmieciowi Grzegorza, następne kary XV i karę 3 gr za zabranie temuż kmieciowi zająca i takież kary za zabranie mu 2 ćw. owsa, każda po 3 gr (ZCz. 1 s. 105-6, 111-3, 115-7, 119, 121, 124, 129); tenże Andriczka z L. pozywa Andrzeja Czosnka i jego dwoje dzieci o przeoranie roli; Klemens i Elżbieta dzieci tegoż Czosnka dz. z Bieńkowego Pola nie stawili się przeciwko temuż Andriczce o przeoranie 3 stajań roli; tenże Czosnek oddala ww. roszczenia Andrzeja Andriczki (ZCz. 1 s. 106, 112-3, 125, 130); Piotrasz Zabawski pozywa przed sąd król. Stan. Czrzopa z L. o 2 rany zadane jego kmieciowi i zabranie Piotraszowi szyndem [= rozbojem] miecza (ZCz. 1 s. 109); Andrzej zw. Andriczka z L. pozywa przed sąd nadw. Wernera pisarza czchow., ponieważ zamiast jemu, kupującemu cz. dziedz. w Pławnej od Elżbiety c. Abrahama z Pławnej, tenże pisarz wydał później jego dok. komuś innemu (ZCz. 1 s. 117 zp.); Andrzej Żyła ma zapłacić 18 grz. kwartników Piotraszowi z Filipowic. Gdyby nie zapłacił, będzie mu dawał od tej sumy rocznie 2 kopy gr (ZCz. 1 s. 127).

1404-5 Andrzej z L. wraz z ż. Hanką, poręczycielami Wojtkiem z Faściszowej i Paszkiem z Wróblowic, pozywany przez Żyda krak. Smerlina, zobowiązuje się zapłacić mu 12 grz. wielkich kwartników pod karą XV i król. LXX (ZK 3b s. 340, 427, 446, 507, 543, 581, 590).

1404 Rosław z L. [i Wojsławic] zapisał się z L. z tytułu trzymania zastawu w tej wsi (DSZ 108 – tu Koslao zamiast Roslao); tenże Rosław z Wojsławic ze Staszkiem Trzopem z L. o karę XV i o to, że ciągał go bezprawnie przed sąd w Bieczu, a następnie z Halszką czyli Elżbietą wd. po tymże Trzopie i ich dziećmi (ZK 3b s. 275,277, 308, 322); Piotrasz z Jakukubowic z Andrzejem z L. i jego ż. Anną o 21 grz. gr pras., które Andrzej poręczył Pietraszowi za żonę (ZK 3b s. 369, 384, 390, 395, 402, 424-6, 433); Andrzej Andriczka z L. procesuje się z Janem pleb. połowy kościoła Ś. Jakuba w Kazimierzu o 10 grz., 2 zające i 2 ćw. owsa (ZK 3b s. 252, 259, 272, 290, 307; 4 s. 42); Grzegorz z Pławnej pozywa tegoż Andriczkę przed sąd nadw. o 60 grz. (ZCz. 1 s. 130-1); Hanka [c.] Klemensa Śledzia z Zimnowódki i ż. Andrzeja Andriczki z L. sprzedaje za 130 grz. szer. gr pras. Tomkowi z Trzecierza Pławną i Zimnowódkę (ZCz. 1 s. 131-2); Andriczka z L. nie stawił się przeciwko Andrzejowi Żyle o gwałtowne wwiązanie w L.; tenże Andriczka pozywany przez Andrzeja Żyłę z L. o bezprawne wwiązanie w dwóch kmieci w L. i innych w Słonej w okresie jego dzierżawy (ZK 3b s. 316; ZCz. 1 s. 133-4); Andrzej z L. wnosi oskarżenie przeciwko Wildze kmieciowi z Rudy o zamordowanie brata [Stan. Czrzopa] Drozd włodarz bpa krak. zostaje zachodźcą tegoż kmiecia (ZCz. 1 s. 151); Andrzej Andriczka z L. podzastawia za 9 grz. Andrzejowi Żyle z L. dziedzinę Moszczenicę na takich warunkach, na jakich ją ma od Śmiechny Falibogowej (ZCz. 1 s. 152-3); Michał pleb. Ś. Świerada pozywa Andrzeja Żyłę z L. o krzywdy i o to, że zatkał wodę do jego młyna [w L.] czyniąc mu szkodę na 60 grz., poranił i przepędził młynarza na szkodę 20 grz., wtargnął do jego domu [w L.] i kazał swoim poranić dwie kobiety, mianowicie żony Tworka i Mikołaja na szkodę 30 grz. oraz groził kmieciom, tak, że bali się mieszkać. Andrzej zaprzecza w sądzie, że na jego polecenie poraniono kobiety, ponadto chce widzieć poranionego i wypędzonego młynarza. Ponieważ woźny zeznał, że widział rany, Andrzej winien złożyć przysięgę, że nie kazał swemu kmieciowi poranić kobiet, zaś Michał winien stawić poranionego młynarza i woźnego; tenże Michał z L. płaci 1 wiard. wstecznego w sprawie przeciwko Andrzejowi Żyle, gdyż nie stawił młynarza i 6 grz. temuż Andrzejowi i sądowi za laskę sędziowską, karę król. XVII i kary XV stronie i sądowi za odejście z sądu bez poręczenia ww. kar i kolejne kary za niedopełnienie formalności; Andrzej Żyła oddala oskarżenia Michała o poranienie jego młynarza i zatopienie młyna (suffocatione sui molendini dicti zatopene) na szkodę 60 grz.; Michał z L. daje sądowi 2 woły za karę, gdyż nie stawił się przeciwko Andrzejowi Żyle (ZCz. 1 s. 131,133, 139, 141-3); Andrzej Żyła z L. pozywa Jakusza z Faściszowej o to, że poręczał 10 grz. za stawienie młynarza przed braćmi [wg umowy z → 1403], lecz go nie stawił. Jakusz to potwierdza, ale odpowiada, że to z tego powodu, iż Andrzej odpędził tego młynarza. Sąd przysądza Andrzejowi w ww. sprawie 10 grz. poręki od Jakusza; tenże Jakusz s. Gniewomira z Faściszowej pozywa Michała z L. przed sąd nadw. o 10 grz. poręki za niego; komornicy sądu czchow., którzy rozpatrywali sprawę między ww. Jakuszem i Michałem, przysądzają temuż Jakuszowi 10 grz. i tyleż szkody, Michałowi zaś nakazują wieczyste milczenie w tej sprawie (ZCz. 1 s. 131, 133, 137-8, 140, 144); Andrzej Żyła z L. pozywa Andrzeja z Druszkowa o 2 pawie zatrzymane w jego domu przez Andrzeja i woźnego (ZCz. 1 s. 135); Andrzej Żyła pozywa Grzegorza kmiecia z Lewniowej i jego s. Stanka o 70 grz; tenże Andrzej Żyła oskarża tegoż Grzegorza, że kiedy przybył na termin, Grzegorz uprowadził po złodziejsku jednego z jego sług, którego potem zatrzymano u tegoż kmiecia, zabrał wieczorem torbę z pasem, nagolenniki za 6 gr, 3 gr i 1 kwartnik, czekan wart. 2 gr, czym naraził Żyłę na szkodę 10 grz. Grzegorz nie chciał za ten czyn odpowiadać wg żadnego prawa: ziemskiego, niemieckiego, ruskiego i czeskiego. Oskarżony więc został przed sądem ziemskim, przed którym nie chciał odpowiadać, lecz przez pełnomocnika odpowiedział, że ma w dziedzinie [w Lewniowej] pr. niem. i przedłożył sądowi odpowiedni dok. (ZCz. 1 s. 142, 144-5, 148); → Bieńkowo Pole.

1405-13 Jaszek dz. L. , s. Grzegorza (ZCz. 1 s. 163, 190-2, 202, 206, 211-2, 253, 255, 257, 259; 2 s. 4, 9, 11, 40, 47, 51, 57, 60, 62-3, 65, 69-71); 1405 Andrzej Żyła pozywa Jaszka z Kończysk o przywilej na dziedzinę i 100 grz. szkody (ZCz. 1 s. 162-3); → Druszków Pusty p. 5; 1406 Andrzej Żyła z Andrzejem Drozdem zobowiązują się w określonym terminie stawić arbitrów do ugody, Andrzej Żyła Wrocha [z Wojsławic] a Drozd oficjała krak. lub dwóch innych krewnych (in linea consanguinitatis) pod zakładem 30 grz. (ZCz. 1 s. 180-1); Andrzej Żyła pozyskuje 8 grz. na Mik. Rogalcu z Wróblowic. W tej sumie Żyła dostaje w zastaw dziedzinę we Wróblowicach (ZCz. 1 s. 189).

1407 Andrzej Andriczka z L. pozywając przed sąd ziemski Mik. Rydza z Roztoki [par. Opatkowice czyli Zakliczyn], nie chce odpowiadać przed sądem w Czchowie, lecz w Sączu. Mikołaj winien przedstawić dok. w sprawie o bezprawne zaoranie jednego stajania niwy tegoż Andrzeja, gdzie można było wysiać 4 ćw. żyta; tenże Andriczka winien stawić w ciągu roku Klemensa z Roztoki przeciwko temuż Rydzowi, który zezna, że sprzedał Rydzowi ww. niwę (ZCz. 1 s. 195-6, 198, 200-1)⁵Druga zapiska błędnie zredagowana. W kontekście sprawy należałoby ją rozumieć w ten sposób, że Mik. Rydz zaorał niwę w L. twierdząc, że kupił ją od Klemensa z Roztoki, Andriczka zaś musiał udowodnić zeznaniem Klemensa coś wręcz przeciwnego. Prawdopodobnie pisarz zamiast „Clemens non vendidit stadium”, napisał „Clemens vendidit” ową niwę Rydzowi; ww. Andriczka, za którego Klemens Łanię poręczył 30 grz. do rąk Mik. Rogalca, winien wraz z ż. Anną rozporządzić, by Spytek Zabełczański, trzymający 20 grz., zapisał te pieniądze Klemensowi do pierwszego terminu w Sączu. Pozostałe 10 grz. winien zwrócić w ciągu 30 tygodni, w przeciwnym razie da wwiązanie do swej dziedziny w L.; ww. Andriczka z ż. Anną z L. zobowiązują się zapłacić Klemensowi Łanię 20 grz. pod gwarancją wwiązania do ich dziedziny w L. (ZCz. 1 s. 196, 203); tenże Andriczka uzyskał nowy termin przeciwko Jaszkowi z L. o 20 ćw. oziminy i 20 ćw. jarzyny mianowicie owsa, ponieważ na obecnym terminie Jaszek przebywał w sprawie król. - zp.; tenże Andrzej pozywa tegoż Jaszka o porękę 3 grz., porękę o spasienie 10 kop prosa pospolicie zw. bru (scruti wlgr bru), 10 kop jęczmienia i 10 kop pszenicy (ZCz. 1 s. 197, 202); Maciej sołtys z Bieśnika winien zapłacić 9 grz. Andrzejowi Andriczce, w przeciwnym razie wszystkie szkody Andriczki staną się szkodami sołtysa; Hanka ż. tegoż Andriczki winna wraz z mężem zapłacić temuż sołtysowi Maciejowi 20 grz., w których trzyma on jej rolę w [dziedzinie] Wielszyl [w Słonej] i cz. w Bieśniku (ZCz. 1 s. 199); Andrzej Żyła z L. pozywa Piotra Wiatrowskiego o kmiecia, którego tenże Wiatrowski dał ze wsi pana łęczyckiego [kaszt. łęcz. Jana Roli, który przez żonę dziedziczył część dóbr Rożnów] ze szkodą 60 grz. (ZCz. 1 s. 202-5); Andriczka z L. nie stawił się na termin w sprawie przeciwko Jakubowi z Krakowa o główszczyznę za swego brata (ZK 5 s. 13).

1408 Andrzej Andriczka powierza br. Michałowi sprawę z Janem z L. o konia i inne sprawy (ZCz. 1 s. 208); Klemens Łanię pozywa Michała pleb. w Bodzanowie o dziedzinę w L. (ZCz. 1 s. 212); Maciej sołtys z Bieśnika poręcza Jaszkowi z L. spłatę 5 grz. za konia, którego kupił u niego Andrzej Andriczka, wwiązaniem w sołectwo w Bieśniku (ZCz. 1 s. 212-3); Andrzej Żyła z L. uwalnia Andrzeja z Łęk od sprawy o rany i główszczyznę za [br.] Stan. Czrzopa. Jan [Rola] kaszt. łęcz. ręczy, że ww. ugodzili się (ZK 5 s. 32); 1409 Jaszek z L. nie stawił się przeciwko Michałowi pleb. z Bodzanowa o 18 ćw. żyta (ZK 5 s. 121, 127); ww. Żyła oprawia po 70 grz. wiana i posagu ż. Świętochnie na całej cz. dziedz. w L. (ZK 5 s. 172); 1410 Andrzej z L. pozywa Mik. Rogalca z Wróblowic o to, że kazał swoim ludziom wyciąć las i zrobił nową drogę przez niwę (ZCz. 1 s. 258 zp.).

1411 Stachna z L. i Kończysk (ZCz. 2 s. 21, 25-6); Andrzej dz. z L. ma sprawę z Andriczką z Bieśnika, ponieważ Andriczka pozwał go sam przez siebie przed sąd w Krakowie i zadał 2 rany krwawe jego kmieciowi [Stanisławowi] (ZCz. 2 s. 4 zp.); Andrzej z Bieśnika zobowiązuje się pod zakładem 20 grz. zwrócić Maciejowi kmieciowi ze Słonej bydło i sprzęty domowe, a jeśli nie, to winien je oddać Andrzejowi [Żyle] Lucławskiemu; tenże Andrzej z Bieśnika z Lucławskim mają termin wizji o 160 kop żyta. Świadkowie Andriczki zeznają, że Lucławski zabrał je bezprawnie w dzierżawie tegoż Andriczki (ZCz. 2 s. 16, 18); Stachna z Kończysk z Andrzejem Andriczką o 7 ran krwawych i 9 sinych (ZCz. 2 s. 20); tenże Andriczka świadkuje w sądzie braciom Andriczce z Bieśnika i Piotrowi z Kończysk ss. Jaszka z Kończysk (ZCz. 2 s. 23); Andriczka z powodu większej sprawy o 100 grz. przed sądem grodzkim biec. przekłada termin sprawy z Andrzejem Żyłą, przeciwko któremu ma przywieść świadków (ZCz. 2 s. 26-7); Andrzej z L. i jego br. Andrzej Andriczka mają termin do ugody we wszystkich sprawach (ZCz. 2 s. 30-1).

1412 Andriczka z L. płaci podwójną karę XV w sprawie przeciwko Mikloszowi Przeźrzykamień [mieszcz. krak.], ponieważ niesłusznie go uwięził; tenże Przeźrzykamień pozyskuje 3 kary XV i takąż dla sądu na tymże Andriczce, który przesunął termin z kapelanem i nie znał jego imienia. Tym samym Miklosz wygrywa sprawę (SP 2, 1283; ZK 5 s. 293); Michał pleb. w Bodzanowie [i dz. L.] zastawia na rok za 32 grz. Andrzejowi Żyle z L. cz. dziedz. w L. (ZCz. 2 s. 47); Helena [ż. Wojszyka] z Łukowicy ma termin z Jaszkiem z L. o 30 grz. wiana, nierogaciznę i zboże wart. 20 grz. (ZCz. 2 s. 58); 1413 Andrzej Żyła z L. i Andriczka zawierają ugodę. Żyła zadośćuczyni Andriczce za krzywdy, zaś strony nie będą się pozywać pod karą 100 grz., dopóki wcześniej przez 2 szlachciców nie wyjawią sobie wzajemnych krzywd. Ponadto wspólnicy Żyły, którzy poranili Andriczkę, będą wolni od jego pozwów (ZCz. 2 s. 59).

1415-67 Dorota dz. L., c. Grzegorza, siostra przyrodnia Jachny i Halszki czyli Elżbiety, ż. Wojciecha z Taszyc (ZCz. 2 s. 132, 136-8, 188, 190, 192, 213, 241, 322, 345, 368; ZB 1a s. 73; SP 2, 1475).

1415-27 Jachna dz. L., c. Grzegorza, siostra przyrodnia Doroty i Halszki czyli Elżbiety, ż. Piotra Strzesza sołtysa w Rzepienniku (ZCz. 2 s. 132, 136-8, 188, 190, 192, 213, 241, 345, 368, 377; ZB 1a s. 73; SP 2, 1475); 1415 Dorota i Anna z L. oskarżają Mikołaja z Żółkowa, że wwiązał się w ich kmieci w Żółkowie i zabrał 15 grz. (ZB 1a s. 47); → Gnojnik p. 3; Ota Tworkowski daje Andrzejowi Żyle z L. wwiązanie w 4 ł. w Gnojniku (ZCz. 2 s. 95); tenże Żyła pozywa Stanisława z Janowic [Dolnych i Górnych], który najechał jego dom i wyłamał 5 drzwi czyniąc szkodę na 30 grz.; komornicy sądowi biorą do rozpatrzenia sprawę wniesioną przez tegoż Żyłę przeciwko Stanisławowi z Janowic, który przejechał przez zabronioną drogę wyrządzając szkody Andrzejowi (ZCz. 2 s. 104, 108, 111, 114); tenże Żyła pozywa Mik. Rogalca [z Wróblowic], który poręczał za Piotrową Chronowską [z Chronowa Dolnego i Górnego], że dokona podziału między tymże Andrzejem a jego bratankami; Ofka ż. Piotrasza z Chronowa przysięgała przeciw Żyle o konia i wołu i z tego jest uniewinniona (ZCz. 2 s. 110, 129); Michał z Falkowic poręcza 6 1/2 grz. Janowi Radwanowi z Zagórza za Jachnę i Dorotę z L. (ZCz. 2 s. 143 zp.).

1416 Mikołaj z L. (ZCz. 2 s. 148, 154); 1416 Mściszek z Zagórza zeznaje, że został spłacony przez ww. siostry Jachnę i Dorotę z posagu, który miał w L. (ZCz. 2 s. 144); br. Jaszek i Falibog [z Janowic Dolnych i Górnych] pozywają Andrzeja Żyłę o to, że naszedł ich dziedzinę i usunął ich z łąki na szkodę 10 grz., wykosił na szkodę 8 grz. drugą łąkę, która była z nimi do podziału, i zrobił przez nią drogę (ZCz. 2 s. 177-8); Jachna i Dorota z L. mają termin wizji z Andrzejem z Bieśnika o las wart. 1 1/2 grz. i cz. [dochodu] kmiecia wart. 3 grz. oraz o pieniądze za wycięcie tegoż lasu; Michał [pleb.] z Bodzanowa polecił Mikołajowi z Filipowic wypłacić Andrzejowi z L. 6 grz., które tenże Mikołaj zobowiązał się zapłacić (ZCz. 2 s. 185).

1417-27 Halszka czyli Elżbieta z L. c. Grzegorza, s. przyrodnia Jachny i Doroty Taszyckiej, ż. Jana z Łysokań sołtysa w Sokole (ZCz. 2 s. 322, 345, 377); 1417 Marek z Chronowa poręcza za Wojciecha z Taszyc, że stawi Halszkę z L. c. Grzegorza, ona zaś winna zeznać, że nie będzie przeszkadzać Andrzejowi w sprawach o które pozywał, ale jest jej wolą, by była wyłączona z przypozwu o to, o co tenże Andrzej był pozywany przez Jachnę i Dorotę; Andrzej z Bieśnika stawia przeciwko ww. Jachnie, Dorocie i Halszce świadków, którzy zeznają, że ojciec Andrzeja [Jaszek z Kończysk] od 20 lat był podzielony z ojcem ww. tj. Grzegorzem i przypadł mu las, [rolę] kmiecia zaś mieli po połowie, z tym, że zamiast niego [tzn. cz. roli] Grzegorz dostał konia wart. 7 grz., którego trzymał brat ww. kobiet, a potem [czyli po jego śmierci] miały go te kobiety. Wobec tego nie mają one nic do kmiecia, który jest w Bieśniku (ZCz. 2 s. 196); Falibóg z L. [i Janowic Dolnych i Górnych]; Andrzej Żyła pozywa Świętosława z Bieńkowic o to, że jego człowiek siłą przeorał las (fecit perarare lasz), Świętosław zaś twierdzi, że to ludzie Żyły na jego polecenie rozkopali tenże las. Żyła pozywa ponadto w tej sprawie kmiecia Świętosława Stanisława zw. Drabarz - zp. (ZCz. 2 s. 201); Andrzyczka z L. przekłada termin z Włościborem z Chronowa z powodu choroby; podobnie jako pozywający z Mściszkiem z Druszkowa; Andrzyczka przekłada terminy ze Stanisławem z Druszkowa i Stanisławem [sołtysem z Gródka] z powodu większej sprawy z Unieszowskim o 30 grz. przed star. biec; Michał [z L.] pleb. z Bodzanowa wstrzymał i zakazał zapisu ze strony Andrzyczki na Bieśniku nie przez woźnego, lecz przez siebie. Kara, sprawa do wyjaśnienia; Stanisław z Gródka przeciw ww. Michałowi, który z Andrzyczką poręczał mu 20 grz. główszczyzny przeciw Pełce z Bilska; Mścisław z Druszkowa przeciw ww. Michałowi o 1 grz. (ZCz. 2 s. 223-5).

1418 → Gnojnik p. 3; → Faściszowa p. 3; 1419 Andrzej Żyła wnosi skargę na Macieja z Wróblowic o zniszczenie 3 kop żyta, za które mu nie zadośćuczynił; br. Jan i Falibóg z Janowic [Dolnych i Górnych] oskarżają Andrzeja z L. o to, że efodit alias odkopał ich rolę do swojej dziedziny i zrobił drogę przez wspólną niwę na szkodę 3 grz. (ZCz. 2 s. 295, 297); Maciej z Chronowa oddala oskarżenia tegoż Andrzeja Żyły z L. o spas (ZCz. 2 s. 301); 1420 Elżbieta ż. Jana sołtysa z Sokoła sprzedaje za 50 grz. siostrze przyrodniej Dorocie i jej mężowi Wojciechowi z Taszyc swoją cz. dziedziny po ojcu [Grzegorzu] w L., → Bieśniku i Faściszowej (ZCz. 2 s. 322); Jachna dz. z L. z Elżbietą z L. o to, że sprzedała dziedzinę w L., do której Jachna miała takie samo dobre prawo, jak Elżbieta. Szkoda 30 grz. - zp.; Dorota z L. z Jachną z L. o zabranie kołder, kotła i srebra z perłami jako cz. macierzyzny wart. 10 grz. i tyleż szkody; Jachna z L. powierza Andrzejowi Żyle wszystkie sprawy, jakie ma z Elżbietą i Dorotą, te zaś powierzają swe sprawy Wojciechowi z Taszyc - zp. (ZCz. 2 s. 326-7, 331, 335, 338-9); Andrzej Żyła z L. pozywa Jakuba Drzemlika z Bilska o to, że tytułem ciąży zabrał mu 1 grz. i 16 sk. (ZCz. 2 s. 341 zp., 343); Przecsław z Gnojnika [błędnie z Chojnika] zobowiązuje się zapłacić w określonym terminie Andrzejowi Żyle z L. 11 grz. w Czchowie lub w domu tegoż Andrzeja oraz spłacić mu 40 grz. pożyczki (ZCz. 2 s. 344; to zobowiązanie wpisane także pod r. 1421 - ZCz. 2s. 375-6).

1421-49, zm. 1450 Jan Pierzchała, Pierzchalic, Lucławski z L. s. Andrzeja Andriczki, Pierzchały z L., burgr. melsztyński 1441-2, komornik sędziego biec. 1446-7, ż. Anna, s. Jan Pierzchała, cc. Anna, Boguchna, Katarzyna i Agnieszka (ZCz. 2 s. 353, 373; 3 s. 6, 13, 19, 26, 34, 38, 56, 60, 63-4, 76, 79, 84, 87, 99, 110, 114-5, 119, 138-9, 141-2, 149, 167, 173, 180, 183, 219, 264, 286; 4 s. 23, 182; ZB 1 s. 110; ZP 22 s. 245; 24 s. 191; GK 7 s. 738; 9 s. 791; APKr., AD 514 k. 58v, 60r, 62, 63r); 1421 Mik. Rogalec z Wróblowic zobowiązuje się z tytułu poręki za Andrzeja i jego s. Jana z L. zapłacić za konia 5 1/2 grz. Andrzejowi Żyle z L. pod gwarancją wwiązania w kmiecia Kloca (Clocz) w Janowicach; Andriczka z L. z s. Janem zobowiązują się zapłacić temuż Mik. Rogalcowi 6 grz. tytułem rękojmi za konia (ZCz. 2 s. 353-4, 368); Gerald z Faściszowej zobowiązuje się zapłacić 5 grz. Andrzejowi z L. zw. Andriczka, w przeciwnym razie zrezygnuje na jego rzecz z cz. w Faściszowej i Wielszu [w dobrach Słonej, nazwa nie notowana w UN i na Mapie Obr.] z wyjątkiem zasiewów, Andrzej zaś zapłaci Geraldowi lub jego spadkobiercom 25 grz., a Gerald uwolni zastawy w Faściszowej w ciągu 2 lat (ZCz. 2 s. 373 zp.); 1423 Andrzej z L. oraz Jakub i Piotr z Druszkowa składają przysięgę, że tenże Andrzej odesłał do Biecza złodzieja, aby oddał sukno, bydło i inne rzeczy tym, których one były, dalej, że mieszczanie odesłali tego złodzieja bez jego woli i zgody i że Andrzej nie miał z niego żadnego pożytku; na wniosek tegoż Andrzeja, który był oskarżony przez Szreniawę o kradzież jego rzeczy, wpisano do księgi ww. przysięgę (GK 2 s. 177, 191-2); 1425 Jan s. Andriczki z L. zobowiązuje się zapłacić szwagrowi [lub zięciowi = suo genero] Jakuszowi z Chronowa [Dolnego i Górnego] 15 grz. z tytułu posagu (ZCz. 3 s. 6)⁶Sprawa ta jest być może związana z procesem, jaki w 1427 r. wytoczył Dominikowi z Chronowa Andrzej Andriczka ze Słonej o zwrot sumy posagowej 30 grz. po córce (ZCz. 3 s. 20).

1426-43 Mikołaj Czrzop z L. i Jasienny [par. Lipnica Wielka] 1441-3, zapewne s. Stan. Czrzopa, br. Jana Czrzopa, Małgorzaty i innych sióstr (ZCz. 3 s. 84, 110, 130, 138; ZK 147 s. 39); 1426 Elżbieta wd. po Andrzeju Żyle z L. → p. 3b; Jan z L. s. Andriczki zobowiązuje się zapłacić 40 grz. szl. Annie wd. po Wierzbięcie pod rygorem wwiązania jej w cz. dziedz. w L.; tenże Jan zobowiązuje się w ciągu 4 lat zapłacić Maciejowi ongiś z Jaworza 14 grz. lub dawać mu czynsz od tej sumy zgodnie z pr. ziemskim; Mikołaj Czrzop z L. oświadcza, że do czasu rozprawy ustępuje Elżbiecie wd. po Andrzeju [Żyle] z L. wszystkie jej role, w które się wwiązał, lecz zbiory z tych, które obsiał, należeć będą do Mikołaja (ZCz. 3 s. 7-9); Jan s. Andriczki z L. poręcza Dobkowi z Jeżowa 20 grz. za dzieci i braci Piotra z Uniszowej, który został zabity, że nie będą go ścigać sądownie; tenże Dobek zobowiązuje się zapłacić 20 grz. temuż Janowi s. Andriczki ze Słonej; tenże Jan zobowiązuje się zapłacić Janowi z Uniszowej 20 grz. w ciągu 2 lat lub dać mu wwiązanie w kmiecia w L., który płaci 2 grz. czynszu (ZCz. 3 s. 13); 1427 Anna ż. Zbigniewa z Rybia umarza wszystkie zapisy na L., jeśli takie były, w cz. dziedz. Andriczki; Jan z L. zobowiązuje się pod karą XV zapłacić w ciągu 3 lat szl. Piotrowi Strzeszowi sołtysowi z Rzepiennika [mężowi Jachny z L.] 10 grz. (ZCz. 3 s. 25-6); → Bieśnik, Faściszowa p. 3; 1428 Mikołaj Czrzop z L. oddala oskarżenia Jana z Rozembarku [dziś Rożnowice] o ścięcie sosen na szkodę 10 grz. i ranę krwawą, zadaną mu przez jego syna (ZCz. 3 s. 35); Jan z L. pozyskał na Dominiku z Chronowa to, że w 13 grz. ma mu dać jesienią role, które on winien obsiewać na zimę 13 korcami i tyluż korcami na wiosnę wlgr na ugorze, ponadto siedlisko, z którego będzie mógł przejechać do ww. ról i do wsi; 1429 Dominik z Chronowa spłacił Jana z L. z zastawu w Chronowie, a Jan ustępuje mu siedlisko tamże (ZCz. 3 s. 47, 55).

1434 Jan z L. s. Andrzeja ze Słonej pod karą XV ma zapłacić 20 grz. Janowi z Uniszowej (ZCz. 3 s. 92); Jan z L. oddala przysięgą zarzuty Tomka z Nawojowej, że przechowywał złodziei i miał z nich pożytek (SP 2, 2534).

1435-7 Jan Czrop z L., Nawojowej i Jasiennej, br. Mikołaja Czropa, ż. Anna c. Leonarda i Boguchny z Drwini a siostra Leonarda (ZCz. 3 s. 99, 119, 139)⁷Jan Czrzop po zamianie swych cz. dziedz. w L. w → 1437 r. zapisał się jeszcze kilka razy z tej wsi w → 1441, 1443, 1444 (ZK 147 s. 39, 89) i 1450 r. (ZK 198 s. 88); 1435 → Bieśnik p. 3; 1436 Jan z Rozembarku i jego żona umarzają wszystkie sprawy, jakie mieli przed sądem wiecowym krak., ziemskim czchow. i grodzkim biec. z Mik. Czrzopem z L. Aby jednak sprawy mogły być rozstrzygane, strony pod zakładem 200 grz. umawiają się, że spory między nimi będą badane przez 4 szlachty, którzy będą się spotykać w L. i tam wyrokować. Gdyby któraś ze stron pogwałciła wyrok, zapłaci drugiej stronie 200 grz. Umowa winna być wpisana do ksiąg ziemskich pod zakładem 200 grz. (ZCz. 3 s. 107-8); 1437 Jan [Czrzop] z L. wyznacza ż. Annie c. Buguchny [i Leonarda z Drwini] po 80 grz. posagu i wiana na połowie L. (ZCz. 3 s. 119); Mik. Czrzop i jego br. Jan [Czrzop z Nawojowej] dziedzice z L. poręczają za ciotkę Wichnę [siostrę Piotra z Jasiennej, zm. bezpotomnie] ż. Mik. Modrzejowskiego [z Modrzejowa, pow. opocz.?, rad.?] a także za wszystkie swe siostry szl. Jadwidze wd. po Piotrze z Jasiennej w ten sposób, że Jadwiga złoży przysięgę w sprawie skarbu 300 grz. monety krak., 200 grz. dziedzicznych i 10 grz. zgodnie z ich reskryptem oraz o srebrny łańcuch. Gdy to uczynią, to wówczas ww. bracia i Mik. Olszowski [siostrzeniec Wichny] zwolnią Jadwigę od przysięgi w sprawie łańcucha. [Siostry podzielą się dobrami po tymże Jasieńskim - ta część zapiski uszkodzona], a gdyby Wichna otrzymała coś mniej, to Jadwiga w miarę możliwości doda jej ze swoich ról. Obie strony będą wspólnie naprawiać sadzawkę płynącą na młyn, który także wspólnie będą naprawiać. Lasy będą używane wspólnie a kmiecie obu stron będą mogli wycinać drzewa na budowę. Jadwiga będzie trzymać połowę Jasiennej w 400 grz. posagu i wiana (ZCz. 3 s. 132-3); Anna ż. Jana Pierzchalica z L. i Jan Czrzop z Nawojowej zamieniają dziedziny. Anna daje Janowi cz. dziedz. w Nawojowej, → Kamionce [dziś cz. Frycowej], → Frycowej, Kuninie i Maciejowej w zamian za jego cz. dziedz. w L. i Słonej, przewóz na Dunajcu poniżej L. i lecieństwo w lasach należących do tych dziedzin (ZCz. 3 s. 139: pod Frycową niepełny regest); → Jasienna p. 3; 1441 Małgorzata ż. Jana mieszcz. z Tuchowa [pow. pilzn.] oświadcza, że została spłacona przez br. Mik. Czrzopa z L. z dóbr ojczystych i macierzystych (ZCz. 3 s. 170); Rafał z Rożnowa z Anną ż. Jana z Rozembarku mają wyznaczony termin sprawy na wiec z Eustachym ze Słonej i Mik. Czrzopem z L. (ZK 147 s. 7); Jan Pierzchała z L. pozywa Jana z Rozembarku o to, że nie odgrodził alias nie zgrodził zasiewów od drogi na brzegu Dunajca, która prowadzi do wielkiego łęgu (ad magnam sareptam alias naszep wyelgego langu), w wyniku czego jego niepilnowane bydło uczyniło Janowi szkody w zasiewach na 7 grz., wypasło 14 kop owsa na polu zw. Zabierzów (Zabyezrow) wart. 3 grz., poniósł on również straty 3 grz. na niwie owsa nieposieczonej, wyrządził mu też tym bydłem szkodę na łąkach na 3 grz. (ZCz. 3 s. 170; AGZ 1, 21 - z błędami); → Jasienna p. 3; 1443 Mik. Uchacz z Szydłowej oddala oskarżenia Mik. Czrzopa z L. i Mik. Domarata z Jasiennej o najechanie dworu w Jasiennej i zabranie 200 grz. dzierżawnych i 300 grz. skarbu, do których nie miał żadnego prawa (ZK 146 s. 431); Leonard z Drwini zobowiązuje się zapłacić 55 grz. w domu sędziego Piotra [Cikowskiego] w Mikluszowicach szwagrowi Janowi [Czrzopowi] z Nawojowej alias z L. za siostrę Annę (ZK 198 s. 143-4); Piotr z Rozembarku z Anną ż. Mikołaja z L. mają termin na wiec o 30 grz. i 30 fl. zabranych przez Annę, do których Piotr ma pr. bliższości po swym bracie (ZK 147 s. 38); Mik. Czrop dz. z L. sprzedaje za 6 grz. Janowi dz. z L. rolę zw. Krzyżanowskie w Słonej i rolę rozciągającą się od rz. Słona do granic Wielsza (ZCz. 3 s. 186); → Jasienna p. 3.

1444-8 Anna dz. L., c. Andrzeja Żyły, ż. Mikołaja z Marcinkowic → p. 3C; Anna z L., niegdyś ż. [Jana] Rozembarskiego (ZK 147 s. 89, 112).

1445 Lucław z L. [i → Bieśnika 1446-63] (ZCz. 3 s. 225); Jan [s. Andrzeja ze Słonej] dz. z L. ustępuje za swój dług macierzysty br. przyrodnim Stanisławowi, Mikołajowi i Andrzejowi całą cz. dziedz. w Słonej. Bracia nie będą występować o dług jego matki (ZCz. 3 s. 223); → Bieśnik p. 4; 1446 Wojciech [Taszycki] z L. oskarża pozywającego go Jakuba Gródeckiego, który nie stawił się na termin o bliższość w Bieńkowicach [par. Opatkowice] Sąd przysądził je Jakubowi, a Wojciech twierdzi, że kupił te dobra dziedz. od Jana [z L.] jako ojcowiznę swej żony; Jan [Pierzchała] z L. zobowiązuje się zapłacić 18 grz. Mik. Marcinkowskiemu pod gwarancją wwiązania w karczmę w L., którą trzyma Mik. Gładysz i w połowę innej karczmy, którą trzyma Andrzej Mianko, zp. (ZCz. 3 s. 242-3); 1447 Anna ż. Stanisława z Janowic [Dolnych i Górnych] i c. Jana Pierzchały dz. z L. kwituje ojca z ojcowizny i macierzyzny (ZCz. 3 s. 261); 1448 → p. 2; → Czelnikowa.

1448-72 Stanisław Czrzop z L., ż. Agnieszka, przyjął pr. miej. w Czchowie 1471 (ZK 147 s. 180; ZCz. 4 s. 201, 293-4; DLb. 1 s. 176; 2 s. 273; APKr., AD 514 k. 205r); 1448 → p. 2; 1449 Jan Pierzchała z L. i Piotr Strzesz z Rzepiennika wujowie panien Doroty i Barbary cc. Jana Rozembarskiego (ZB 1 s. 110).

1450-93 Jan II Pierzchała, Pierzchalic dz. L. h. Gierałt, po 1465 do 1499 pisał się z Wróblowic, s. Jana Pierzchały, ż. Barbara, synowie Benedykt, Kasper i Mikołaj (ZCz. 4 s. 72, 75, 100, 111, 169, 195-6, 203, 211, 216, 220, 227, 234, 257, 282, 330, 412; GK 16 s. 137, 159, 169-70); 1450 Anna wd. po Janie Pierzchale z L. i jej s. Jan zobowiązują się zapłacić 10 grz. Wojciechowi [Taszyckiemu] z L. pod gwarancją wwiązania w kmiecia Macieja Zawarlo w L., płacącego 1 grz. czynszu, zp.; Jan Pierzchalic z L. zastawia za 30 grz. Rafałowi z Tarnowa kan. krak. karczmę w L., w której jest Maciej zw. Zack, dopóki Rafał nie wybierze tych pieniędzy, zp.; tenże Jan zastawia za 30 grz. Andrzejowi Jaworskiemu agrum alias szrzeb w L., gdzie siedzi kmieć Klemens zw. Nos (ZCz. 4 s. 93, 99); 1451 ww. Anna i jej s. Jan zastawiają za 13 grz. Mikołajowi z Marcinkowic swego kmiecia w L. zw. Zawarlo, płacącego 1 grz. czynszu, wraz z rolą leżącą od strony Kończysk aż do dębu (ZCz. 4 s. 114 zp.); 1456 → Bieńkowice, par. Opatkowice p. 3; → p. 3C; 1457 dziedzice L., Faściszowej, Słonej, Kończysk, Mozgawy, Koczonowa i Wojsławic prezentują Mik. Pierzchałę s. Andrzeja ze Słonej [br. zm. Jana Pierzchały] kleryka niższych święceń na probostwo w Starym Brzesku przeciwko Janowi Wątróbce ze Strzelec (BJag. rps 2407 k. 4v); 1458 Jan Pierzchała z L. winien jest 15 grz. [stryjowi?] Stan. [Pierzchale] Słońskiemu z Wróblowic i w tej sumie zastawia mu swych kmieci w L. Marcina Zawarlo i Warzkową, płacących 1 1/2 grz. czynszu. Gdyby coś brakło do tego czynszu, Jan dopłaci mu pod karą XV. Inne dochody od tych kmieci, jak robocizny i nadwyżkę z czynszów po odliczeniu 2 1/2 grz. i inne, będą należeć do Jana (ZCz. 4 s. 184); 1460 Stan. Czrzop z L. sprzedaje za 120 grz. Janowi Pierzchale z L. całą swą cz. dziedz. w L. i Słonej z [rolami] kmiecymi oraz całą cz. przewozu w Podbrzeżu. Jan zapłacił 20 grz. i ma jeszcze dopłacić 100 grz. (ZCz. 4 s. 201 zp.); → p. 2; 1462 Jan Pierzchała z L. zobowiązuje się zwrócić 52 grz. stryjowi Mik. Pierzchale pleb. w Starym Brzesku lub dać mu obyczajem sprzedaży wwiązanie w dwór z folw. (agros curiales sive araturam alias wewzor) i rolami zagrodniczymi w L., w role w Zabierzowie oraz w cz. młyna. Barbara ż. Jana Pierzchały i Boguchna jego siostra wyrażają zgodę, a ponadto Barbara zrzeka się oprawy posagu i wiana na tej dziedzinie. Zwrot ma nastąpić w ratach 32 i 20 grz. Jeśli Jan zapłaci 32 grz., Mikołaj ma czekać na 20 grz., a gdy w odpowiednim czasie ich nie dostanie, obejmie te dobra na własność (ZCz. 4 s. 235-6 zp.); 1463 Stan. Czrzop z L. oprawia ż. Agnieszce c. Jana Świdra z Poznej po 40 grz. posagu i wiana na połowie L. (ZCz. 4 s. 258); 1464 Jan Pierzchała z L. z siostrami niepodzielonymi Katarzyną i Boguchną zastawiają na 3 lata za 60 grz. Mikołajowi alias Mikoszowi s. Taszyckiego z L. 3 siedliska tamże z przyległościami i przyległości należące do karczmarza (ad kmethonum sive thabernatorem), jedno Marcina Zawarlo a dwa pozostałe z obu stron dworu Wojciecha [Taszyckiego], z tym wszakże warunkiem, że jeśli Jan ich nie wykupi to przejdą na własność Mikołaja. Barbara ż. Pierzchały winna zrzec się oprawy posagu i wiana na tych siedliskach (ZCz. 4 s. 263-4 zp.); Jan z L. kupuje za 20 grz. od Katarzyny i Andrzeja z Wróblowic wszystkie ich niwy i role w Rogalczowie (ZCz. 4 s. 287); → p. 2; → Czelnikowa.

1465-81 Andrzej Pierzchała z L., Wróblowic, Słonej i → Kończysk h. Gierałt, brat Mikołaja, Stan. Pierzchały Słońskiego z Wróblowic, Jana Pierzchały I z L., ż. Katarzyna, s. Stanisław (ZCz. 4 s. 315, 364, 503; ZP 24 s. 396; DLb. 1 s. 176; 2 s. 273)⁸Długosz błędnie zaliczył Andrzeja Pierzchałę dziedzica L. i Słonej oraz Lucławskich czyli dziedziców Bieśnika do rodu Pierzchałów (DLb. 1 s. 177-8); 1465 Stan. Czrzop z L. sprzedaje za 100 grz. Mik. Marcinkowskiemu cz. dziedz. w dolnej cz. L. poniżej praczki (in inferiori parte in L. inferius ablutorium alias nyzey praczky) i w Słonej wraz z cz. przewozu w Pobrzeżu. Czrop zobowiązuje się bronić Marcinkowskiego przed roszczeniami swych 2 sióstr, zaś jego ż. Agnieszka zrzeka się oprawy posagu i wiana (ZCz. 4 s. 293-4); Jan [Pierzchała] z L. wraz z siostrami niepodzielonymi Boguchną i Katarzyną oraz ż. Barbarą sprzedaje za 100 grz. Stan. Czrzopowi z L. z pr. wykupu w ciągu 10 lat połowę młyna i rolę, na której siedzi Zawarlo, zagrodę na której siedzi Paweł, karczmę zw. Giszolowska, 2 stajania roli, które leżą za drogą i rolą w Łęgu (in lang), gdzie może on wysiać 1 ćw. jęczmienia oraz rolę rozciągającą się od Dunajca do granicy wsi wraz z cz. rz. Dunajec. Do Czropa należeć będzie w całości mlewo z młyna, natomiast Jan będzie miał w nim wolny przemiał i będzie zarządzał jego wyposażeniem; Jan Pierzchała dz. L. winien jest 33 grz. stryjowi Andrzejowi Słońskiemu alias z Wróblowic. Jeśli nie zapłaci, da mu wwiązanie obyczajem sprzedaży w 3 zagrodników z zagrodami i w połowę ról dworskich i zagrodniczych uprawianych tak po tej stronie Dunajca, jak i za Dunajcem alias w Zabierzowie, a także nowo wykarczowanych. Jeśli Jan nie zapłaci tych pieniędzy, na pierwszych rokach po Bożym Narodzeniu stryj może wziąć woźnego, który go wwiąże bez sprzeciwu Jana do tych dóbr. Siostra Boguchna i Barbara ż. Jana wyrażają na to zgodę, a ponadto Barbara umarza zapisy posagu i wiana na połowie ww. dóbr. Jan zobowiązuje się bronić stryja przed roszczeniami siostry Katarzyny (ZCz. 4 s. 314-7); Jan z ż. Barbarą; tenże Pierzchała z siostrą Boguchną zastawiają za 33 grz. Mik. Marcinkowskiemu połowę dworu w L. z 3 zagrodami. Jeśli nie zwrócą tej sumy, ustąpią mu z tych dóbr; tenże Jan z ż. Barbarą oraz siostry Boguchna i Katarzyna zobowiązują się zapłacić ww. Mikołajowi pozostałe 25 grz. z sumy zapisanej na Czelnikowej (super Celnikowskye), a ten ustępuje im te dobra; Andrzej z Wróblowic zeznaje, że ww. Jan zapłacił mu 33 grz. zabezpieczone na połowie dworu i 3 zagrodach, dlatego umarza zapis w tej sprawie (ZCz. 4 s. 327-8); Andrzej [Pierzchała] z L. i Jan z Łęk [niezid.] sprzedają Marciszowi z Zawadki cz. dziedz. w Jaworzu [pow. pilzn.] (ZP 3 s. 123); → p. 2; 1467 → Czelnikowa; 1469 Andrzej z L. umarza zapisy na młynie i kmieciu w Kończyskach, które miał od stryja Piotra Dyląga; Andrzej z Faściszowej oddala roszczenia Andrzeja z L. o to, że wspólnie ze Stan. Wróblowskim poręczyli pod zakładem 400 grz. za Jana Pierzchałę z Wróblowic, iż uwolni las alias wolę [wolność w lesie] oraz za Stan. Gołego [z Janowic] i jego ż. Katarzynę, że pod zakładem 10 grz. zapiszą Andrzejowi 2 stajania alias półłanki (ZCz. 4 s. 364); 1470 Jan Pierzchała z Wróblowic ze swymi siostrami Katarzyną i Boguchną oddalają pozew Andrzeja Pierzchały z L. o uwolnienie od roszczeń Mik. Taszyckiego o łąkę w L., gdyż nigdy nie był o tę łąkę pozywany (ZCz. 4 s. 412); ww. Taszycki oddala oskarżenia Andrzeja z L. o wyoranie miedzy między rolami Koprzynińską i Dadziebowską. Andrzej płaci karę 6 sk. (ZCz. 4 s. 432); 1470, 1471 → p. 2.

1472-89 Andrzej Jaworski z L. i Jaworza Górnego [pow. pilzn.] od 1462, s. Macieja Jaworskiego, br. Jana z Jaworza (ZCz. 4 s. 476; 5 s. 29; 5a s. 23 - wypisy F. Dudy w APKr.⁹Księgę tę, dziś zaginioną, zabrał z APKr. we wrześniu 1939 r. gestapowiec ze względu na piękną, skórzaną oprawę; ZP 34 s. 302; 3 s. 78).

1472 Stanisław z → Faściszowej 1464-74, dz. cz. L., s. Doroty z Kończysk i Mikołaja z Faściszowej (ZCz. 4 s. 482); Stan. Pierzchała z Wróblowic zastawia za 10 grz. szl. Andrzejowi Jaworskiemu z L. łan alias sreb w Wróblowicach, na którym siedzi Jakub zw. Szapyen płacący 1 grz. czynszu (ZCz. 4 s. 471); Stan. z Faściszowej zobowiązuje się zapłacić Stan. Czrzopowi z L. i jego ż. Agnieszce 78 1/2 grz. w ten sposób, że do Bożego Narodzenia da 50 grz., przez następne lata będzie płacił po 10 grz., a w ostatnim roku zapłaci 7 1/2 grz. W przeciwnym razie wwiąże ich w tej sumie w dobra dziedz. w L. (ZCz. 4 s. 475); → Faściszowa p. 3; 1479 ww. Jaworski zapisuje ż. Annie tytułem wiana 6 grz. na swej cz. w L. i 2 krowach, które okazał; Andrzej Pierzchała z L. zobowiązuje się zapłacić zgodnie z pierwszym zapisem 80 grz. Barbarze ż. Stanisława z Faściszowej pod gwarancją wwiązania w cz. dziedz. w Słonej, Kończyskach i L., skąd jest 8 grz. czynszu. Gdyby kiedyś brakło do tego czynszu, dopłaci jej. Barbara odstępuje mu inne dochody i robocizny kmieci (ZCz. 5 s. 24, 29-30); 1480 wyrokiem sądu Marcin i Mikołaj z Faściszowej, Mik. Czader [z Marcinkowic] i Andrzej [Pierzchała] z L. winni podzielić arma alias poluplacze [= półpancerze] zaś o inne półpancerze, 8 koni, 2 pancerze i 2 colneria alias obuyeczky [= obojczyki] winni przysięgać, że ich nie zabrali (ZCz. 5a s. 42).

Przed 1483 → 1483 Stanisław [Pierzchała], Wróblowski z L. h. Gierałt, s. Andrzeja Pierzchały i Katarzyny (ZCz. 5 s. 58, 232); Jan [Lucław], Jerzy i Bernard [ss. Lucława] dziedzice → Bieśnika sprzedają za 22 grz. kan. lwowskiemu Mikołajowi i Janowi Pierzchale z Wróblowic cz. dziedz., które przypadły im po zm. bracie stryjecznym Stanisławie z L. [s. Andrzeja Pierzchały i Katarzyny] z racji jego ojcowizny i zobowiązują się ich bronić przed roszczeniami sióstr Anny, Zuzanny i Doroty (ZCz. 5 s. 58-9).

1486-91 Benedykt Wróblowski z L., Wróblowic, z których się pisał, Słonej i Kończysk h. Gierałt, s. Jana II Pierzchały z Wróblowic, Kończysk i L., brat Mikołaja i Kaspra, ż. Małgorzata c. Piotra z Sułowa (ZCz. 5 s. 72, 244-5); 1486 Kasper s. Jana Pierzchały z Wróblowic [i L.] ustępuje br. Benedyktowi z dóbr w spadku po swych ciotkach a siostrach ojca Boguchnie i Katarzynie [→ np. 1470]; tenże Benedykt wyznacza ż. Małgorzacie c. zm. Piotra z Sułowa po 80 grz. posagu i wiana na połowie dóbr w Wróblowicach Małych i innych. Przyzwala na to Barbara ż. Jana Pierzchały, która ma na tych dobrach oprawione posag i wiano (ZCz. 5 s. 72-3); 1488 Jan Pierzchała z Wróblowic dzieli dobra między synów Benedykta i Mikołaja. Benedyktowi przypada cała cz. w L. z polem zw. Rogalczowo w L., cale cz. w Słonej, Wróblowicach Wielkich i Kończyskach. Mikołaj dostaje cz. w Wróblowicach Małych, gdzie rezyduje, przymiarki odkupione od Laskosza - jeden powyżej Wroblowic Wielkich, drugi w Janowicach przy granicach Wróblowic, rola zw. Trzasczynkye oraz młyn z ogrodem, brzegami i sadzawkami w Wróblowicach Wielkich. Benedykt zezwala Mikołajowi na wolny wypas i wyrąb w lasach w Wróblowicach Wielkich, podobnie jemu Mikołaj w Wróblowicach Małych, w ten sam sposób będą korzystać z brzegu Dunajca w swych dobrach. Obaj bracia spłacą wszystkie dotychczasowe długi ojca, w tym Katarzynie c. Bartosza 25 grz. Ojciec z matką Barbarą zastrzegają sobie dożywotnie użytkowanie w dobrach Benedykta całej cz. w Wróblowicach Wielkich, a w dobrach Mikołaja całej trzeciej cz. w Wróblowicach Małych, a także w obu działach brzegu Dunajca. Zakład 100 grz. Ojciec może zmienić to rozporządzenie. Po śmierci rodziców Benedykt nie dostanie nic z dóbr Mikołaja, a jedynie 10 owiec, 3 wieprzki, 3 świnie i 3 krowy (ZCz. 5 s. 183-4).

1489-zm. przed 1495 Bernard Witkowski [z Witkowic, mąż jednej z córek Lucława z Bieśnika: Zofii, Zuzanny lub Anny, br. przyrodni Marcina Marcinkowskiego] dzierżawca L., dworzanin Dobiesława z Kurozwęk 1486, od 1491 sołtys w → Jodłówce, par. Rzepiennik Biskupi p. 4, (ZB 2 s. 217; 3 s. 774; Kopiarz krzepicki, k. 338); 1489 Anna ż. Andrzeja Jaworskiego z L. kwituje szl. Wawrzyńca sołtysa ze Stróży z 6 grz. posagu, które oprawił jej mąż (ZCz. 5 s. 191).

1490-93 Mikołaj Wróblowski z Wróblowic i L., kan. krak., archidiak. lwowski 1491-3, s. Stanisława Pierzchały Słońskiego, brat Leonarda, Stanisława i Jana z Wróblowic (ZCz. 5 s. 231, 320, 325).

1490 Wawrzyniec Jaworski z L. i Jaworza, s. Andrzeja (ZCz. 5 s. 231); tenże sprzedaje za 30 grz. księdzu Mikołajowi z Wróblowic [kan. krak.] całą swą cz. w L. Dolnych po obu brzegach Dunajca, którą dzierżył jego ojciec, wraz ze wszystkimi wolnościami w stawach i lasach; Elżbieta wd. po Stanisławie z Porąbki [Iwkowskiej] ustępuje ww. Mikołajowi stryjowiznę w L., Kończyskach i Słonej, która przypadła jej po Andrzeju [Pierzchale] i jego s. Stanisławie (ZCz. 5 s. 231-2); → p. 2; 1491 Benedykt z Wróblowic s. Jana Pierzchały z Wróblowic sprzedaje za 80 grz. księdzu Mikołajowi z Wróblowic archidiak. lwowskiemu całą cz. dziedz. w L. Górnych i Dolnych wraz z rolą Rogalczowską. Małgorzata ż. Benedykta zrzeka się oprawy posagu i wiana na tej części (ZCz. 5 s. 244-5).

1493-1531 Stanisław Wróblowski z Wróblowic h. Gierałt, dz. cz. L., Kończysk, dzierżawca Janowic, pstar. sądec. 1525, s. Stanisława Pierzchały Słońskiego, br. kan. Mikołaja i Leonarda, ż. Anna c. Mik. Biechowskiego z Ruszczy [pow. wiśl.], c. Anna ż. Jana Chwaliboga z Janowic (RTH 3, 155; ZCz. 7 s. 369; 8 s. 63, 70, 222; 9 s. 42, 79, 190, 218, 242, 274, 356, 393, 474-5, 484; ZB 4 s. 233, 276, 396, 484; ZK 26 s. 112; 162 s. 74; 266 s. 294; AS 5, 88, 218).

1493 → Bieśnik, par. Opatkowice p. 3; br. [rodzeni] Mikołaj [kan. krak.], Leonard i przyrodni Stanisław z Wróblowic oraz Jan [II] Pierzchała z Wróblowic dzielą dobra w L., Kończyskach i Słonej z wolnością w Bieśniku, przypadłe im po śmierci [przed 1483] Stanisława z L. s. zm. Andrzeja i Katarzyny z L. M.in. Mikołajowi kanonikowi i jego br. [rodzonemu] Leonardowi przypada połowa łanów w L. z macierzyzny tegoż Stanisława br. stryjecznego i ciotecznego. Druga połowa L. ma należeć do tychże braci i ich br. przyrodniego Stanisława oraz do Jana Pierzchały po śmierci Stanisława tytułem jego ojcowizny. Janowi Pierzchale w spadku po dziadzie ze wspomnianej połowy L. i z połowy cz. zakupionej u Jana, Leonarda i Jerzego oraz u innych ich braci i sióstr przypadają 2 ł. z kmieciami Mik. Włodyką i Waw. Jaworskim¹⁰Zarówno Andrzej jak i Waw. Jaworscy, dokonujący w księgach czchow. różnych transakcji, występują z predykatem nobilis. Tutaj Wawrzyniec określony został jako kmieć, ale najpewniej z tego powodu, że trzymał w L. rolę modo kmethonicalis oraz rola Rogalczowskie z cz. młyna i z rz. Dunajec, jezioro z brzegami opodal połowy wsi [L.] należącej do pana Marcinkowskiego poniżej Praczki, → Kończyska p. 3 (ZCz. 5 s. 325); 1495 → Jodłówka, par. Rzepiennik Biskupi p. 4; 1499 → p. 2; 1504 → p. 3B.

1510 Jan Witkowski [s. zm. Bernarda, br. przyrodni Marcina Marcinkowskiego] ma po matce cz. w L., Słonej i Podbrzeżu → Jodłówka p. 3, par. Rzepiennik Biskupi; Stan. Wróblowski z Kończysk zamienia z Marcinem Marcinkowskim z L. swe cz. w Bieśniku, Kończyskach i Słonej na jego cz. w L., Słonej i przewóz na Pobrzeżu Lusławskim → Bieśnik p. 3¹¹W regeście zapiski zamieszczonej w tym haśle winno być: Jan Witkowski brat przyrodni (frater coadnatus) Marcina Marcinkowskiego; tenże Stanisław oprawia ż. Annie c. zm. Mik. Biechowskiego z Ruszczy po 200 fl. węg. posagu i wiana na połowie L., Słonej i przewozie (ZCz. 1 s. 351); tenże Stanisław oraz br. niepodzieleni Mikołaj i Jan Taszyccy zamieniają dobra. Taszyccy dają mu kmiecia zw. Czelej w dolnej cz. L. poniżej Praczki wraz z należącą do nich cz. nawsia, poczynając od miejsca zw. Praczka aż do rz. Dunajec i przez tę rzekę aż do granic między polami Stan. Wróblowskiego i Taszyckich wraz ze wszystkimi wolnościami należnymi Dolnym L. W zamian otrzymują jego dobra w Słonej w części, którą ma od Marcina Marcinkowskiego wraz z kmieciami i młynem z wyjątkiem wolnizny w lasach Słonej, które Wróblowski rezerwuje dla swoich ludzi i kmieci z L. Taszyccy dodają Wróblowskiemu 100 grz. i zobowiązują się uwolnić go od roszczeń panny Katarzyny c. Mikołaja, zaś Anna ż. Wróblowskiego za zgodą stryja Jana z Biechowa [pow. wiśl.] podsędka krak. zrzeka się oprawy na Słonej (ZCz. 7 s. 362-3); 1512 Barbara alias Bogumiła ż. Łukasza Faściszowskiego za zgodą męża rezygnuje z oprawy posagu i wiana na Faściszowej na rzecz Stan. Wróblowskiego z L. Ojciec jej Bernard Baranowski wyraża zgodę na tę rezygnację (ZCz. 8 s. 69-70); Mik. Marcinkowski z Faściszowej zastawia za 15 grz. Stan. Wróblowskiemu z L. swoje zapisy na karczmie w Faściszowej, gdzie siedzi Baradziej, i na roli tamże z Miczałkiem, które ma od Łukasza Faściszowskiego; tenże Wróblowski zapisuje dożywotnio ż. Annie wszystkie dobra w L., Faściszowej i Pobrzeżu alias na przewozie oraz bydło i sprzęt domowy, Anna zaś daje mężowi pr. rozporządzania oprawą posagu i wiana. Wróblowski wyznacza na opiekuna żony i dzieci Jana Wojszyka i Jana Kruszynę (ZCz. 8 s. 76, 80-1); 1513 Mik. Marcinkowski i Stan. Wróblowski dziedzice Faściszowej godzą się w sprawie indaginibus alias langy tamże. Będą je posiadać wg znaków: Mikołaj cz. na długość poczynając od ról i łąki Siennej i znakami między rolami i Sienną do przekopy, którą płynie woda młyna Stanisława w L., a na szerokość od ról Mikołaja do rz. Moszczenicy. Stanisław cz. na szerokość od ról Królowy Łaz do rz. Moszczenicy, a na długość do roli Mikołaja, na której siedzi kmieć Błażej, idąc do Siemiechowa. Jeden bez zgody drugiego sami z poddanymi nie będą w danej części ścinać drzew i zarośli oraz wypasać bydła, ale drzewa i zarośla nie mogą zarastać ich ról, określono też inne warunki. Stanisław ma mieć wolną drogę z L. do jazu w Łęgu na rz. Moszczenicy. Zakład 100 grz. (ZCz. 8 s. 94-5); 1514 ww. Wróblowski sprzedaje za 10 grz. br. Janowi i Mik. Taszyckim z L. karczmę w Kończyskach z karczmarzem Czechem i rolę kmiecą, gdzie siedzi Krawczowic (ZCz. 8 s. 184); 1516 Anna ż. Stan. Wróblowskiego z L. składa protest, ponieważ była gotowa wziąć 300 fl. pol., wg zapisu w aktach sądu nadwornego, od Jana Gołuchowskiego i Piotra Słuskiego; ww. Wróblowski dopisuje 100 fl. węg. do 200 fl. posagu ż. Annie, oprawionych na połowie wszystkich jego dóbr (ZCz. 8 s. 222, 258); Jan Wróblowski z Wróblowic i Marcin Marcinkowski z Kończysk zeznają, że zostali odesłani przez Stan. Wróblowskiego z L. do dworu Jana i Mik. Taszyckich w ich cz. L., aby rozsądzili oni sprawę o krzywdy z tymże Stanisławem, jego poddanymi i kmieciami (ZCz. 9 s. 1); Jan Lucław ongiś z Bieśnika ustępuje Stan. Wróblowskiemu z L. pr. połowu ryb w Dunajcu w obrębie L., które to prawo otrzymał jego zm. ojciec Lucław w wyniku podziału dóbr ze swym zm. br. Janem Pierzchałą; Mik. Siemichowski ongiś z L. obecnie dz. sołectwa w Siemiechowie ustępuje Wróblowskiemu wolność w lasach Bieśnika, którą miał po zm. ojcu Janie Pierzchale (ZCz. 9 s. 43-4); 1517 Paweł s. zm. Pawła Czarnego z Witowic star. brzeskiego ustępuje ww. Wróblowskiemu pr. dziedz. do Czarnochowic i przezyski tamże. Wróblowski wykupi wszystkie zastawy za własne pieniądze (ZK 26 s. 19); → p. 2; 1518 tenże z L. i Czarnochowic ustępuje Barbarze z Bogucic ż. szl. Erazma Krupka kupca z Krakowa pr. dziedz. do Czarnochowic i przezyski tamże (ZK 26 s. 85-6); 1520 Anna c. ww. Wróblowskiego ż. Jana Chwaliboga z Janowic Górnych i Dolnych (ZCz. 9 s. 169); 1521 ww. Wróblowski zaskarża Marcina Marcinkowskiego z Kończysk, Słonej i Bieśnika o zakład 60 grz., ponieważ nie dał wwiązania w dobra Faściszowa Janowi [Gniewkowi] br. Mik. Faściszowskiego i siostrom Zofii, Reginie i Barbarze (ZCz. 9 s. 274-5); 1522 Mik. Taszycki i Stan. Wróblowski dziedzice L. i Faściszowej zamieniają dobra i role w Faściszowej. Wróblowski daje Taszyckiemu siedlisko folw. z rolami obok i z tym siedliskiem aż do drogi, biegnącej między tymi rolami z L. do wsi Brzozowej, a za tą drogą dodaje niewiele roli. Między tą rolą a rolami Wróblowskiego przylegającymi do L. uczyniono granicę, która idzie przez łąki tegoż Wróblowskiego aż do potoku płynącego ze Skotnik Faściszowskich do tychże łąk, rozdzielając wieczyście ich dziedziny i pola. Ponadto daje rolę uprawianą niegdyś przez Midonia (Midon) w Faściszowej z wyjątkiem siedliska i pewnych stajań z tejże roli wg znaków miedzy nimi, które rezerwuje dla siebie w obecności tych kmieci, którzy obecnie je uprawiają. W zamian dostaje połowę karczmy w Faściszowej, którą posiadają wspólnie, i trzecie pole należące do tej karczmy, leżące przed Faściszową i koło wygonu dla bydła prowadzącego z tejże wsi do ich łęgów (indagines) w tejże dziedzinie i do ww. potoku płynącego od tegoż wygonu, wszystkie jego role w Siennej, Grzybnej i Międzylesiu z łąkami i zaroślami i dwa stajania roli leżące między siedliskami Midonia i Sikonia (Szykon) kmieci Wróblowskiego. Taszycki i jego następcy nic nie będą mieli za drogą z L. do Brzozowej aż do granicy, którą uczynią przez role i łąki do potoku płynącego od wybiegu. Nie będą też Taszyccy nic mieć za tą granicą i za potokiem po tej stronie, po której leżą pola Sienna, Grzybna i Międzylesie. Taszycki nie będzie wzbraniał Wróblowskiemu zbudowania w Faściszowej sadzawki przed jego karczmą, obie zaś strony i ich poddani będą mieli wolną drogę do nawsia i wygonu bydła do swych ról. Zakład 100 grz. (ZCz. 9 s. 303-4); 1525 Erazm Burzyński z Bistuszowej sprzedaje za 700 fl. Stan. Wróblowskiemu z L. pstar. sądec. części w Nieszkowicach Wielkich i Małych i w Uściu; 1526 Jan Marcinkowski z Marcinkowic ustępuje Mik. Taszyckiemu z L. i Faściszowej pr. do Faściszowej; Jan Buczyński z Olszowej rezygnuje na rzecz Taszyckich z zapisów od Zofii wd. po Mik. Marcinkowskim w sprawie jej posagu i wiana na Faściszowej (ZCz. 9 s. 393-6, 404-5); Stan. Wróblowski z L. wnosi o zasądzenie kary XV od Marcina Marcinkowskiego z Kończysk, ponieważ nie dopuścił go do wwiązania w przezyski z Kończysk (ZCz. 9 s. 415); 1531 Stan. Wróblowski z L. uzyskuje zgodę król. na wykup z rąk Jakuba, Stanisława, Erazma i Pawła Gładyszów miasta król. Szymbark i wsi Ropa z sołectwami w ziemi biec.; Anna ż. Stan. Wróblowskiego z L. za zgodą męża i braci Przecsława Gnojeńskiego, Jerzego Kołaczkowskiego i Mik. Biechowskiego ustępuje Piotrowi Kmicie z Wiśnicza kaszt. wojn. ze swej oprawy na dobrach Nieszkowice i Uście (MS 4, 5824, 5876); 1537 Stan. Pierzchała dz. Gębiczyny [pow. pilzn.] wraz z bratankami po braciach rodzonych Janem i Adrianem zw. Lucławowie oraz Adamem Wróblowskim z Wróblowic pozywają Stan. Chwaliboga o dobra dziedz. Zakrzów i łan w Łukanowicach swego neposa Stan. Wróblowskiego dz. Zakrzowa, które po śmierci tegoż neposa najechał i zajął. WW. dowodzą, że są bliżsi do tych dóbr na podstawie ordynacji, którą przed zm. królem Władysławem [Jagiełłą lub Warn.] zawarli bracia Andrzej, Stanisław i Jan Lucław dziedzice L. przyrzekając sobie, że obowiązywać ich będzie pr. dziedziczenia w linii męskiej. Jeśli któryś z braci nie będzie miał męskiego potomka, to wówczas dziedziczenie odbędzie się zgodnie z genealogią (ZP 27 s. 456-9).

3B. Część szlach. w posiadaniu Taszyckich poprzez małżeństwo z Gierałtówną.

1420-67 Wojciech Taszycki ongiś z Taszyc h. Strzemię, od 1429 pisał się z L. przez ż. Dorotę, ss. Mikołaj i Stanisław, cc. Małgorzata ż. Mikołaja z Kątów, Helena ż. Warcisława z Porąbki Iwkowskiej, Agnieszka ż. Mik. Prączka z Bieniszowic (ZCz. 3 s. 49, 84, 103, 110, 114-5, 128, 199, 223-4, 252; 4 s. 32, 47; ZK 11 s. 537; 147 s. 7, 22; GK 8 s. 989; 9 s. 894; ZB 1 s. 80; ZP 34 s. 512; SP 7/2, 1549); 1420 → p. 3A; 1427 → Bieśnik, Faściszowa p. 3; 1429 Wojciech ongiś z Taszyc a obecnie z L. zobowiązuje się pod karą XV zapłacić 9 grz. w ratach Ofce wd. po Piotraszu z Chronowa i Piotrowi z Łysokani jej br. przyrodniemu; taż Ofka ustępuje temuż Wojciechowi z 50 grz. oprawy posagu i wiana na L. (ZCz. 3 s. 49); 1435 Dorota ż. Wojciecha z L. oświadcza, że jej mąż wniósł 100 grz. do L. i Bieśnika, za które kupił [w 1427] trzy jej cz. dziedz. ojczyste i macierzyste w L. [Bieśniku i Faściszowej] (ZCz. 3 s. 99); → Bieśnik p. 3; 1441 Małgorzata c. Wojciecha [Taszyckiego] ż. Mikołaja z Kątów [par. Wojakowa] (ZCz. 3 s. 173); 1449 ww. Dorota ustępuje wieczyście Mścisławowi z Bieśnika cz. ojczystą i macierzystą w Bieśniku (ZCz. 4 s. 47-8); Helena ż. Warcisława sołtysa z Porąbki i c. Wojc. Taszyckiego z L. kwituje ojca ze spłaty z dóbr ojczystych i macierzystych (ZCz. 4 s. 50).

1453-65, zm. 1467 Stanisław Taszycki z L. h. Strzemię, pisał się też ze Skołyszyna, s. Wojciecha, br. Mikołaja, cc. Katarzyna ż. Jakuba Winiarskiego z Lubziny, Barbara ż. Tomasza z Sułowa, Małgorzata (ZCz. 4 s. 141-2, 149, 182; ZB 1 s. 237; GK 12 s. 550; ZP 22 s. 257); 1453 → Kończyska p. 3; → Bieśnik p. 3; 1457 Stan. Taszycki z L. bierze w zastaw za 30 grz. od Jana Gamrata z Trzcinicy wieś Tarchów (ZB 1 s. 165); 1460 Stan. Stasiczki [= Taszycki] z L. kupuje za 40 grz. od szl. Anny ż. Andrzeja z Klęczan połowę sołectwa w Skołyszynie (GB 3 s. 530).

1462-91 Mikołaj, Mikosz Taszycki z L., komornik sędziego czchow. 1470-1, s. Wojciecha, br. Stanisława, ż. Katarzyna c. Mik. Uchacza [z Szydłowa], siostra Mikołaja i Jana Uchaczów sołtysów z Brzostku, c. Katarzyna ż. Mik. Kępanowskiego (ZCz. 4 s. 235, 257-8, 306, 387, 413, 419; 5a s. 35; 5 s. 67,179, 249; ZB 1 s. 237; GB 3 s. 580, 593; ZK 147 s. 459; 152 s. 273; GK 23 s. 496-7; ZP 34 s. 595; OK 3 s. 14; SP 9, 590-2); 1463 → Bieńkowice par. Opatkowice p. 3; Agnieszka c. Wojciecha z L., ż. Mik. Prączka z Bieniaszowic [pow. wiśl.] (ZP 34 s. 512); 1464 Stan. Taszycki z L. oprawia ż. Małgorzacie po 160 grz. posagu i wiana na połowie Skołyszyna (ZB 1 s. 235); Mikołaj s. Wojc. Taszyckiego z L. oprawia ż. Katarzynie c. zm. Mik. Uchacza po 60 grz. posagu i wiana na połowie L. (ZCz. 4 s. 263); Elżbieta ongiś z Wróblowic ustępuje Stan. i Mik. Taszyckim z L. dobra jakie ma po zm. Stanisławie (ZCz. 4 s. 282); → p. 3A; → Bukowiec Stary i Górny p. 3B; 1465 Stan. Taszycki z L. zastawia za 40 grz. br. Mikołajowi wieś Łąnkosz [Łęgorz], którą miał w zastawie od Jakusza z Walowic (ZCz. 4 s. 326); 1465 → Janowice Dolne i Górne p. 3; → Bobowa p. 3; 1467 w podziale dóbr Mik. Taszyckiemu przypadają dobra w L., Wróblowicach czyli Bieńkowicach i Faściszowej, które otrzyma po śmierci ojca Wojciecha → Faściszowa p. 3; 1468-9 → Bukowiec Stary i Górny p. 3B; 1470 → p. 3A; → Kończyska p. 3; → Janowice Dolne i Górne p. 3; → p. 2; Mik. Taszycki komornik sędziego [czchow.] daje Jakubowi Winiarskiemu z Lubziny [pow. pilzn.] za bratanicą Katarzyną trzecią cz. dóbr dziedz. w Skołyszynie, Sławęcinie i Żółkowie, które trzymał tytułem opieki nad dziećmi zm. br. Stanisława. Katarzyna ż. Jakuba kwituje stryja z opieki (ZP 4 s. 428); 1472 Mik. Taszycki z L. daje Tomaszowi z Sułowa za bratnicą Barbarą cz. dóbr dziedz. w Skołyszynie, Sławęcinie i Żółkowie, które trzymał z tytułu opieki nad dziećmi po zm. br. Stan. Taszyckim. Barbara ż. Tomasza kwituje stryja z opieki (ZCz. 4 s. 477-8); → Kończyska p. 2; 1476 Katarzyna [Taszycka] dz. ze Sławęcina ż. Jakuba Winiarskiego z Lubziny zapisuje swemu mężowi 50 grz., które otrzymała za swe dobra dziedz. w Sławęcinie, L. i Żółkowie (ZP 21 s. 405); Marta c. zm. Stan. Taszyckiego, ż. szl. Mikołaja ze Stradomia zeznaje, że stryj Mik. Taszycki z L. spłacił ją ze 150 grz. posagu z dóbr ojczystych i macierzystych tj. cz. Skołyszyna, Sławęcina i Żółkowa, które trzymał tytułem opieki. Mikołaj ze Stradomia kwituje Taszyckiego z ww. sumy (ZCz. 4 s. 505-6); 1481 Jan z Bieśnika przywodzi świadków przeciwko Mik. Taszyckiemu z L., którzy przysięgają, że Jan zbudował pallacium cum camera nie na nawsiu (non in communi villario wulgariter na pospolitem nawssu) lecz w cz. Mik. Taszyckiego, którą Jan odziedziczył po ojcu; świadkowie br. Jana, Bernardyna i Jerzego [ss. Jana Lucława] z Bieśnika przysięgają, że stubam cum camera zbudowali i ogród zniszczyli oni nie na nawsiu w Biesniku, i nie w cz. Mik. Taszyckiego, lecz tam, gdzie miał cz. ich ojciec, a oni po nim (ZCz. 5a s. 63, 74 - wypisy F. Dudy w APKr.); 1483 Piotr [Kmita] Sobieński z Wiśnicza starosta spiski zastawia za 100 grz. i 160 fl. węg. Mik. [Taszyckiemu] z L. wsie Wiśnicz Mały i Rogozie przynależne do fortalicjum Wiśnicz (GK 21 s. 922-3); 1484 → Bieśnik p. 3; 1487 Katarzyna ż. Mik. Kępanowskiego [z Kępanowa] zrzeka się na rzecz ojca Mik. [Taszyckiego] z L. swych praw do dóbr ojczystych i macierzystych (ZCz. 5 s. 110); 1488 → Bieśnik p. 3; 1491 Mik. Taszycki z L. zeznaje, że Piotr Kmita z Wiśnicza star. spiski spłacił mu 200 grz. długu (GK 23 s. 497-8).

1493-zm. 1545 Mikołaj Taszycki z L., Gaju, Brzyczyny Dolnej, Libertowa, Bieśnika, Faściszowej, Kończysk i Jastrzębiej, psędek krak. 1519-32, sędzia krak. 1532-45, poborca woj. krak. 1532-6, 1-a ż. Elżbieta Szczepanowska, 2-ga ż. Elżbieta c. Wojciecha Szczekockiego ze Szczekocin, c. Katarzyna z 1-go małżeństwa, ż. Jana Budziszowskiego (ZB 4 s. 137, 258-9; ZCz. 5 s. 163, 196, 311, 313; 5a s. 226 - wypisy Dudy w APKr.; 7 s. 163, 369-70; 8 s. 3, 89, 117, 161, 171-2, 199-200, 210, 237, 264-5; 9 s. 5, 30, 156, 162, 197, 221, 412; GB 4 s. 55, 108; ZB 3 s. 122; 4 s. 255; ZK 24 s. 277, 316-7, 442-3; 26 s. 205, 389, 608-9; 153 s. 87, 203-4; 267 s. 117; 317 s. 216; SP 6, 327; AS 5, 180, 199; MS 4, 2990-1, 3318, 3386, 3549, 3799, 3825, 4090, 4106, 4113, 4276, 4331, 4335, 4444, 5219, 5243, 5332, 5346, 6232, 6662, 8272, 13642, 14059, 14064, 15137, 15329, 15609, 15688, 15813, 16240, 16244, 16337, 16518, 16540, 16661, 17520, 17722, 21451, 22494, 23238; AKH 9, 637; KUJ 4, 365; Mp. 5, L 13; SP 6, 112; Fastnacht I, 55, 59, 69, 77, 78; Katalog UJ, 366, 404, 406, 409, 417-8, 428-9, 435, 440-44, 452, 469; 5, 378; RTH 3, 174; Wypisy 1501-1515, 73; AKapKrak., Acta actorum 2 k. 370v; OK 3 s. 35; Ep. 7 k. 280; 13 k. 395; AG perg. 6055, 6094; U IV/2, nr 252, 308; W. Uruszczak, Próba kodyfikacji prawa polskiego w pierwszej polowie XVI w., W. 1979, s. 132-6).

1493-1538 Jan Taszycki z L., br. Mikołaja [ZCz. 5 s. 313; 8 s. 3; ZK 153 s. 203-4; OK 3 s. 35; AG perg. 6094); 1493 Mikołaj i Jan Taszyccy z L. kwitują Jana Wielowieyskiego [z Wielkiej Wsi, pow. sądec.] z 60 grz., które zapisał on na Milejówce ich ojcu (ZCz. 5 s. 313); 1497 Spytek z Melsztyna kaszt. zawichojski zastawia za 100 grz. Mik. Taszyckiemu z L. Zawadę w pow. czchow. (GK 26 s. 585); 1499, 1501 tenże Mikołaj oprawia ż. Elżbiecie c. Mik. Szczepanowskiego wójta biec. 100 grz. wiana na połowie L., Kończysk, Bieśnika, Słonej i Faściszowej; tenże Mikołaj oprawia po 100 grz. posagu i wiana ż. Elżbiecie na połowie L., Bieśnika, Słonej i Kończysk. Pierwszy zapis w księgach nadwornych zostaje umorzony (ZCz. 7 s. 86, 112 p.); → p. 2; 1502 → Kończyska p. 3; 1504 Mik. [Taszycki] z L. zaskarża niestawiennictwo Stanisława z Kończysk [i L.] w sprawie o zrobienie jazu na rz. Paleśnicy oszacowanego na 20 grz. rocznie i o tyleż szkody (ZCz. 7 s. 197); 1505 Jan i Mik. Taszyccy zawierają ugodę ze Stan. Wróblowskim [z Kończysk i L.] w sprawie stawiania młynów na rz. Paleśnicy między Kończyskami a L. podług miary (sub mensura) w ten sposób, że jeden drugiemu nie będzie [w tym] przeszkadzał, lecz miarę [czyli znaki na słupach wbijanych w rzekę dla utrzymania poziomu wody, koniecznego dla pracy młyna] będą ustalać młynarze delegowani przez obie strony, które też będą jej przestrzegać przez 3 kolejne lata. Jeśli w tym czasie któraś ze stron uzna, że jest to z jej krzywdą, winna drugiej stronie oznajmić to przez szlachcica, a wówczas pod zakładem 100 grz. wyznaczeni zostaną inni młynarze, którzy ww. znaki będą uzgadniać tak, aby każdy młyn mógł mielić bez szkody którejkolwiek strony. Wróblowski z własnej woli będzie wypuszczał nadmiar wody z sadzawki w swoich dobrach, a innej nie będzie puszczał przez swoją rolę, Taszycki zaś własnym kosztem przeprowadzi ją do L. Jeśli sadzawka zostanie spuszczona, winien puścić wodę z wyższej sadzawki przekopą do roli i sadzawki, ale bez szkody tegoż Stanisława, zaś w sprawie dróg obie strony wskażą po dwóch dobrych i starych ludzi, którzy pod przysięgą powiedzą, gdzie są dawne drogi. Zakład 100 grz. (ZCz. 7 s. 220-1); → Kończyska p. 3; 1510 → p. 3C; → Bieśnik p. 3; → Jodłówka par. Rzepiennik Biskupi p. 3.

1511 ur. Elżbieta c. zm. Wojc. Szczekockiego ze Szczekocin, ż. Mik. Taszyckiego z L. za zgodą męża zapisuje Erazmowi Szczepanowskiemu całą cz. dziedz. w m. Szczekociny po ojcu Wojciechu i po matce Katarzynie, która miała tam oprawę posagu i wiana; taż Elżbieta za zgodą męża sprzedaje za 1050 fl. temuż Erazmowi pozostałe części po ojcu i po zm. stryju Michale Szczekockim w Raszkowie i Sprowej, zapisy pieniędzy na Małuszycach i na cz. wsi Grabiec i Bonowice (ZK 316 s. 317-9); ww. Taszycki i Marcin Marcinkowski z Kończysk zawierają ugodę. Taszycki ma umorzyć pozwy Marcinkowskiego o jazy zrobione przez Stan. Wróblowskiego, co spowodowało zalanie młyna Taszyckiego w Kończyskach i drogi poniżej tego młyna, a także o sepicione alias o przygrodzenie nawsia w Kończyskach. Marcinkowski zaś winien jazy w Kończyskach i na rz. Paleśnicy zgodnie z ugodą tak zrobić pod miarę, aby młyna Taszyckiego i drogi z brodu przez rz. Paleśnicę poniżej młyna i prowadzącej z Opatkowic do Kończysk nie zatapiać (inundare non debet alias zathapyacz), a to w ten sposób, że upust wody z jazu powinien być zawsze poniżej miary zaznaczonej na drzewie alias napalyu dębowym poniżej wspomnianej drogi na rz. Paleśnicy. Podobnie nawsie powinno być grodzone tak, aby obie strony mogły z niego korzystać (ZCz. 8 s. 61-2); Bernard alias Bernat Baranowski zeznaje, że wyraża zgodę na zapis sumy 530 fl. na dobrach Jastrzębia, uczyniony Elżbiecie ż. Mik. Taszyckiego [z L.] przez Stanisława prep. tuchowskiego i Piotra Baranowskich, pozostałej po matce Annie Baranowskiej (ZCz. 8 s. 72); → Jastrzębia p. 3; 1513 Elżbieta ż. Mik. Taszyckiego z L. ustępuje mężowi Mik. i Janowi Taszyckim br. niepodzielonym ww. zapis 530 fl. na Jastrzębiej od Piotra, Bernarda, Mikołaja, Łukasza i Stanisława Baranowskich; Mik. Taszycki dz. w L., Faściszowej, Kończyskach, Słonej, Bieśniku, Olszowej i Jastrzębiej oprawia ż. Elżbiecie c. zm. Wojc. Szczekockiego po 750 fl. posagu i wiana na Jastrzębi (ZCz. 8 s. 132-3); tenże Mik. Taszycki z L. składa protest w imieniu c. panny Katarzyny przeciwko Barbarze Zaborowskiej, która złożyła pozew na dobra Olszowa przeciwko innej osobie, niemającej żadnego zapisu na tych dobrach od Taszyckiego (ZCz. 8 s. 166); Mik. Taszycki z L. daje Janowi i Jandzie Wojnarowskim Olszową, w zamian za Jastrzębie i dopłatę 800 fl.; Jan i Mik. Taszyccy z L., Słonej i Bieśnika oraz Marcin Marcinkowski z Kończysk i Słonej zamieniają dobra. Taszyccy dają cz. w Bieśniku wraz z wolnościami w lasach i 10 grz., w zamian za dobra Marcinkowskiego w Słonej i zagrodę w Kończyskach za rz. Paleśnicą obok drogi Opatkowskiej z wyjątkiem roli Woszczkowskiej. Ponadto Marcinkowski winien posiadać drogę rozdzielającą Bieśnik i Słoną, która prowadzi przez górę Wielszyl i przez las Mieścisko według starych granic, między rolą karczemną Wrabyeszka a rolą Woszelasska aż do granic Olszowej, dalej Przelasek leżący obok roli Woszelasskiej i młyna Taszyckich (ZCz. 8 s. 172-3, 175-7); 1514 → p. 3A.

1516 Jan Taszycki z L. zapisuje br. Mik. Taszyckiemu z L. i jego dzieciom zrodzonym z Elżbietą Szczekocką wszystkie swoje dobra dziedz. ojczyste i macierzyste w L., Kończyskach, Faściszowej, Słonej i Jastrzębiej. Mikołaj zobowiązuje się płacić bratu dożywotnio 10 grz. każdego roku w ratach 4 i 6 grz.; Mik. Taszycki zobowiązuje się zapłacić 100 fl. Hier. Branickiemu z Zabełcza pod gwarancją wwiązania w cz. dziedz. w L., Słonej, Kończyskach i Faściszowej (ZCz. 8 s. 243-5, 254); tenże Taszycki kupuje za 250 fl. od Jana Buczyńskiego z Olszyn i Faściszowej jego cz. w Faściszowej (ZCz. 9 s. 23-4); 1519 Zygmunt I zezwala ww. Taszyckiemu sprzedać z pr. odkupu za 1000 grz. jakiejkolwiek osobie duchownej czynsz roczny w jego wsiach L., Faściszowa, Kończyska i Słona (MS 4, 2959); ww. Taszycki otrzymuje wwiązanie w dobra w Kończyskach po zm. szl. Wojc. Białym, który dał je Taszyckiemu, a ten przekazał mu je w dożywocie; br. Jakub i Mikołaj Gniewkowie z Kończysk poręczają pod zakładem 28 grz., że córki zm. Wojc. Białego, Zofia ż. Macieja kmiecia ze Zdoni, Katarzyna ż. kmiecia Pawła Czechowicza i panna Anna, dadzą Mik. Taszyckiemu wwiązanie w te dobra w Kończyskach, które mu ich ojciec zapisał; Jakub Gniewek s. zm. Stan. Gniewka zw. Dunaj i br. zm. Wojc. Białego z Kończysk daje Taszyckiemu cz. dziedz. w Kończyskach, która przypadła mu po Wojciechu; br. Jan i Mik. Gniewkowie z Kończysk ss. zm. Piotra dają Mik. Taszyckiemu z L. całe swe cz. dziedz. w Kończyskach i zobowiązują się bronić go przed roszczeniami sióstr Barbary, Anny, Zofii i Reginy (ZCz. 9 s. 141-3, 155-6); Mik. Taszycki z L. zobowiązuje się zapłacić 60 fl. węg. Barbarze wd. po Janie Branickim z Ruszczy pod gwarancją wwiązania w swą cz. dziedz. w L. (ZCz. 9 s. 154-5); Stan. Wróblowski z Wróblowic i Kończysk i Mik. Taszycki z Taszyc i L. zamieniają dobra. Wróblowski daje Taszyckiemu dobra dziedz. w Kończyskach, które zostały mu przysądzone przez komisarzy od zm. Wojc. Białego, a w zamian bierze zagajnik z zaroślami blisko łąk w Faściszowej, przylegającymi z jednej strony do jego dworu w Faściszowej, a z drugiej naprzeciw niwy Taszyckiego, gdzie siedzi karczmarz Klimek, i którą to karczmę w Faściszowej obaj trzymają po połowie, oraz naprzeciw niwy w Siennej, gdzie ma łąkę karczmarz Lunak (ZCz. 9 s. 157-8).

1520 Mik. Taszycki z L. oprawia ż. Elżbiecie c. zm. Wojciecha Szczekockiego ze Szczekocin po 800 fl. posagu i wiana na połowie L., Faściszowej, Słonej, Kończysk i Jastrzębiej; tenże zobowiązuje się uwolnić te dobra od oprawy posagu i wiana pierwszej ż. zm. Elżbiety [Szczepanowskiej] (ZCz. 9 s. 171-2); Mik. Taszycki z L. psędek krak. [wyruszając na wyprawę wojenną] wyznacza ż. Elżbietę na opiekunkę wszystkich swych dóbr ruchomych i nieruchomych oraz dzieci, której na obrońców wyznacza Jana Pieniążka z Krużlowej sędziego krak., br. Jana Taszyckiego, Jana Buczyńskiego i Tomasza Trzecieskiego, aż do momentu uzyskania przez te dzieci pełnoletności. Gdyby Elżbieta ponownie wyszła za mąż, to nie może wyznaczyć innych opiekunów niż ww.; szl. Katarzyna ż. Jana kuśnierza z Czchowa z siostrą Zofią cc. zm. Jana Gniewka zw. Kuba z Kończysk ustępują Mik. Taszyckiemu części dóbr w Kończyskach (ZCz. 9 s. 221-2, 224-5); 1521 br. Mik. psędek krak. i Jan Taszyccy ustępują bpowi krak. Janowi Konarskiemu pr. patr. kościoła par. w Starym Brzesku, które przysługiwało im jako właścicielom L., Faściszowej, Kończysk i Słonej (Ep. 7 k. 179v, materiały M. Wolskiego)¹²Rok później bp Konarski odsprzedał to pr. patr. Wróblewskim z Wróblowic (Ep. 7 s. 279); Mik. Taszycki z L. zobowiązuje się zwrócić 300 fl. Tomaszowi Trzecieskiemu z Niecwi pod gwarancją wwiązania w Jastrzębią; Zygmunt Gniewkowic z Kończysk sprzedaje [nie podano sumy] Taszyckiemu cz. dziedz. ojczyste i macierzyste w Kończyskach (ZCz. 9 s. 254-5 zp., 272); ww. Taszycki ustępuje Janowi Mężykowi z Putniowic za 216 fl. półgr i 50 fl. węg. dzierżawione od Adama Sułowskiego dobra Libertów, Gaje i Brzyczynę oraz dobra, które wykupił od Połomskiego (ZK 26 s. 389); 1522 ww. Taszycki składa protest przeciwko Piotrowi Piwce z Głuchowa jako poręczycielowi br. Jana Budziszowskiego w sprawie oprawy posagu i wiana Katarzyny c. Taszyckiego [i ż. Budziszowskiego] (ZK 267 s. 224); Mik. Taszycki z L. psędek krak. składa protest przeciwko temuż Piwce poręczycielowi za Budziszowskiego, który miał przyprowadzić do akt ż. Katarzynę, aby zrzekła się praw do dóbr ojczystych i macierzystych na korzyść swego ojca; tenże Taszycki zeznaje, że wziął od Erazma Szczepanowskiego [dz. Szczekocin] i jego ż. Anny 300 fl., które zapisali jego obecnej ż. Elżbiecie [Szczekockiej] na dobrach Raszków w pow. lel. oraz 300 fl. przezysków od tej sumy, i zapisał je c. Katarzynie z 1-szej żony czyli ww. zm. Elżbiety, a ż. Jana Budziszowskiego. Te 300 fl. Taszycki dopisał obecnej ż. Elżbiecie do oprawy 800 grz. posagu i tyleż wiana na połowie dóbr dziedz. w L., Faściszowej, Słonej, Kończyskach i Jastrzębiej (ZCz. 9 s. 317-8); → p. 3A; 1523-4 Mik. Taszycki psędek krak. dz. Jastrzębi sprzedaje za 200 grz. egzekutorom testamentu zm. Stanisława pleb. w Wilczyskach czynsz 8 grz. na Jastrzębi dla erygowanego ołtarza Wniebowzięcia NMP, ŚŚ. Stanisława i Katarzyny w kościele bobowskim (Ep. 7 k. 467-8, 558-558v).

1526 Jan Marcinkowski z Marcinkowic zrzeka się na rzecz Mik. Taszyckiego z L. i Faściszowej wszystkich swych praw do dóbr Faściszowa; Jan Buczyński z Olszyn zrzeka się na rzecz Mik. Taszyckiego zapisów oprawy posagu i wiana na Faściszowej, które miał od Zofii wd. po Mik. Marcinkowskim (ZCz. 9 s. 404); 1528 Mik. Taszycki psędek krak. daje Achacemu Jordanowi celnikowi sądec. pr. patr. preb. Chodorowskiej w kol. bobowskiej przysługujące mu po ojcu i wuju Uchaczu (Ep. 11 k. 197v - materiały M. Wolskiego); 1531, 1533, 1538 → Libertów p. 3; 1542 Zygmunt I nadaje temuż Taszyckiemu foralia carnium w Opatkowicach kl. tyn. w pow. czch. (MS 4, 6929); 1554 br. Jan pisarz ziemski krak. i Stan. Taszyccy [ss. Mikołaja] dzielą dobra. Janowi przypadają L., Słona, Libertów, części w Gaju i Brzyczynie oraz łąki zw. Faściszowskie, Stanisławowi zaś Jastrzębia, Kończyska i Faściszowa (ZB 13 s. 463-8).

3C. Własn. szlach. w posiadaniu Marcinkowskich h. Gryf poprzez małżeństwo z Gierałtówną.

1444-8 Anna dz. L. c. Andrzeja Żyły, ż. Mikołaja z Marcinkowic (ZCz. 3 s. 202; 4 s. 23).

1444-65 Mikołaj Marcinkowski h. Gryf, dz. Marcinkowic [par. Chomranice], L. i Słonej (ZCz. 3 s. 202; 4 s. 293-4; DLb. 1 s. 176; 2 s. 273); 1444 tenże Mikołaj zeznaje, że wziął za ż. Anną c. Andrzeja Żyły z L. 70 grz. w gotówce oraz jej dobra ojczyste w L., i z tego tytułu oprawia jej wiano na połowie Marcinkowic (ZCz. 3 s. 202 zapiska niedokończona); 1446 → p. 3A; 1448 → p. 2; 1451 → p. 3A; 1456 Barbara c. zm. Jana Rozembarskiego [h. Jastrzębiec, tenut. Rozembarku, siostrzenica Jana Pierzchały z L.] ż. Jana Żarnowieckiego sprzedaje za 40 grz. Mikołajowi z Marcinkowic cz. dziedz. w L. i Słonej (ZCz. 4 s. 157); Jan Żarnowiecki zeznaje, że otrzymał 40 grz. od tegoż Mikołaja za sprzedane mu przez ż. Barbarę cz. dziedz. po ojcu i matce w L. i Słonej (ZB 1 s. 150); 1460 tenże Mikołaj kupuje za 60 grz. od Jana Pierzchały jego cz. macierzystą w L. → p. 2; 1465 tenże kupuje za 100 grz. od Stan. Czrzopa jego cz. dziedz. w dolnej cz. L. → p. 2; siedlisko tegoż Mikołaja w L. → p. 3A.

1480-3, zm. przed 1487 Mikołaj Czader Marcinkowski z Marcinkowic i L. h. Gryf, ż. Małgorzata, dzieci Marcin i Małgorzata (GK 21 s. 481-2, 498; ZCz. 5 s. 128; 5a s. 42 - wypisy F. Dudy w APKr.).

1487-1510 Marcin Marcinkowski z Marcinkowic, L. i Słonej h. Gryf, s. Mik. Czadra (ZCz. 5 s. 128; 5a s. 226; 7 s. 333-4); 1480 → p. 3A; 1487 Stanisław z Druszkowa zaskarża o kary XV Marcina i Małgorzatę dzieci zm. Mik. Czadra z L., gdyż nie zapłacili mu pieniędzy podług zapisu (ZCz. 5 s. 128); 1488 tenże Stanisław zw. Nieusthirczy [= Eustachy] ustępuje Mik. Szreniawie z Siedlisk dobra w L., które pozyskał na Małgorzacie i Marcinie dzieciach zm. Mik. Czadra z L.; Mik. Szreniawa zobowiązuje się zapłacić 25 grz. ww. Stanisławowi pod rygorem wwiązania w cz. L. pozyskaną na dzieciach Czadra; Andrzej, Marcin i Mikołaj z Marcinkowic, Mik. Wielogłowski, Żegota z Jurkowa i Jan Kępanowski, opiekunowie Marcina i Małgorzaty dzieci zm. Mik. Czadra z L., wydzierżawiają na 11 lat Mik. Szreniawie wszystkie dobra tych dzieci (ZCz. 5 s. 148-9); 1493 → p. 3A; 1502 Mik. Marcinkowski z Marcinkowic jako stryj i opiekun Marcina s. zm. Mik. Czadra z Marcinkowic wydzierżawia na 6 lat za 8 grz. rocznie Mik. Szreniawie z Siedlisk [par. Tuchów] ojcowiznę Marcina czyli cz. w L. i Słonej. Pieniądze będzie składał w ratuszu w Bieczu; Małgorzata wd. po tymże Czadrze wydzierżawia na 6 lat za 10 grz. rocznie temuż Szreniawie oprawę posagu i wiana na ww. dobrach; tenże Szreniawa wziął z dzierżawy Małgorzaty 4 woły, 7 krów, 2 jałówki, 5 małych cieląt, 6 owiec, 30 kur, 8 wielkich świń, 8 małych, 17 gęsi, 1 konia starego. Ten inwentarz zwróci jej po zakończeniu dzierżawy (ZCz. 7 s. 151-3, 155); 1507 → p. 2; 1510 → Bieśnik p. 3; Mik. Taszycki protestuje przeciwko Mik. Marcinkowskiemu jako poręczycielowi bratanka Marcina Marcinkowskiego, który winien usunąć (deportare alias sznyescz) wszystkie zapisy na dobra L., Słona, przewóz i sadzawkę w L., i nie wniósł tego do ksiąg ziemskich, pomimo zakładu 100 grz.; nie przyprowadził też bratanka do zapisu zastawu dóbr Słona, przewozu i sadzawki w L. (ZCz. 7 s. 349-51); tenże Marcin protestuje przeciw Taszyckiemu, gdyż był gotów odstąpić na jego rzecz od zapisu, który ma od Jana Witkowskiego [→ p. 3A] na dobrach L., Słona i przewóz, pod zakładem 100 grz. i poręką Mik. Korzeńskiego (ZCz. 7 s. 352); → p. 3ABCc.

3ABCb. Kmiecie. 1399 kmieć W. (SP 8, 10995); 1400 Michał pleb. Ś. Świerada [dz. L.] z Andrzejem Żyłą z L. o 30 ran zadanych jego kmieciowi (SP 8, 11152); opłaty od kmieci z L. za przewóz na Dunajcu; 1402 kmieć Andrzeja Żyły → p. 3A; 1403 Andrzej Żyła z L. pozywa Andrzeja Trzewlińskiego, ponieważ nie chciał rozsądzać w swojej wsi ani wg pr. pol. ani wg pr. niem. jego sprawy z kmieciem, który odszedł od niego przed czasem z 3 końmi i 4 sztukami bydła (ZCz. 1 s. 117); Andrzej Andriczka z L. stawił się przed sądem przeciwko Miczałowi kmieciowi Andrzeja Żyły o wybicie 7 zębów, lecz temu zaprzeczył i wyszedł z sądu, wobec czego zasądzono od niego 7 grz. za 7 zębów i 2 grz. za 2 rany, ponadto kary XV sądowi i Andrzejowi Żyle (ZCz. 1 s. 128 zp.); 1404 Jarczoga; dwaj kmiecie Andrzeja Żyły → p. 3A; Staniek Koczyk [kmieć z L.] pozywa Andrzeja Andriczkę z L. przed sąd nadw. o [niezapłacenie podwody za] dwukrotną drogę do Krakowa (ZCz. 1 s. 137-8); młynarz, kmiecie i służba tj. żony Tworka i Mikołaja oraz kmieć Andrzeja Żyły → p. 3A; 1411 Stanisław kmieć z L. powierza swemu panu Andrzejowi z L. sprawę, jaką ma z Andriczką z Bieśnika (ZCz. 2 s. 4); 1426 Elżbieta wd. po Andrzeju Żyle z L. ma termin z Mik. [Czrzopem] z L. o to, że wyrzucił z roli jej kmieci (GK 2 s. 521); kmieć Jana z L. płaci 2 grz. Czynszu → p. 3A; 1441 Mik. Czrzop z L. zastawia za 4 grz. mniej 4 gr Janowi Pierzchale z L. kmiecia Mikołaja w L. z siedliskiem (schedliszko, ZCz. 3 s. 170); 1446-7 Stachna kmiotka i karczmarka (ZP 22 s. 382, 418); 1450 Klemens zw. Nos kmieć Jana Pierzchalica; 1450-8 Marcin Zawarlo kmieć Jana Pierzchalica; 1458 Warzkowa [kmiotka] Jana Pierzchalica → p. 3A; 1465 Zawarlo kmieć Jana Pierzchały; Paweł zagrodnik Jana Pierzchały → p. 2; 1467 Lunak kmieć Andrzeja Pierzchały płaci 1 grz. czynszu (ZCz. 4 s. 347); 1481 Mik. Taszycki z L. pozywa Mik. Włodykę kmiecia z L. o rany. Ze strony Włodyki termin przełożył Andrzej Pierzchała (ZCz. 5a s. 67 - wypisy F. Dudy w APKr.); 1482 prac. Mikołaj przewoźnik z Podbrzeża i L. (ZCz. 5a s. 110 - wypisy F. Dudy w APKr.); 1493 Mik. Włodyka i Waw. Jaworski¹³Zob. przyp. 10 (ZCz. 5 s. 325); 1507-10 Jakub Czelej → p. 2 i 3A (ZCz. 7 s. 230; 5a s. 226 - wypisy F. Dudy W APKr.); 1511 Mik. Marcinkowski z Faściszowej oddala roszczenia Stan. Wróblowskiego z L. o prac. Piotra Błażejowica (ZCz. 8 s. 63).

Karczmarze. 1402 Andrzej Żyła i jego karczmarz Andrzej z L. pozywają żonę Jana z Bieńkowic o 5 ran i ochromienie rąk (ZCz. 1 s. 73); 1446 Mik. Gładysz i Andrzej Mianko karczmarze Jana Pierzchały → p. 3A; 1446-7 → wyżej kmiecie; 1450 Maciej zw. Zack karczmarz Jana Pierzchalica → p. 3A.

3ABCc. Areał, folwark, pobór. 1462 folwark → p. 3A; 1470-80 3 folw. szlach., z których jeden był tam od dawna, a pozostałe powstały wraz z rozrodzeniem dziedziców, wzrostem liczby kmieci i ról, ł. kmiece wykarczowane po obu stronach Dunajca, karczmy, zagrody (DLb. 1 s. 176; 2 s. 273); 1507 dwór Marcinkowskiego → p. 2; 1508, 1510 z cz. Taszyckiego pobór z 1 1/2 ł. z cz. Marcinkowskiego z 1 1/2 ł., z cz. Wróblowskiego brak danych (RP k. 427v, 462v-463); 1530 z cz. Taszyckiego pobór z 2 1/2 ł., 2 karczem, 1536 z cz. Taszyckiego pobór z 1 1/2 ł. młyna o 1 kole i 2 karczem, z cz. Wróblowskiego pobór z 1 1/2 ł., młyna o 1 kole, karczmy i 2 komorników (RP k. 50).

4. 1329 Władysław Łok., na prośbę Zbigniewa kancl. krak., za służbę przenosi z pr. pol. na niem. dziedzinę L. Piotra s. zm. Eustachego z L. i jego bratanków Lucława i Boguszy ss. Gniewomira, i nadaje imm. sąd. (Mp. 1, 182); 1410 Jaszek sołtys z L. z Maciejem sołtysem z Bieśnika (ZCz. 1 s. 258)¹⁴Jest wielce prawdopodobne, że w tej zapisce nie chodzi o Jana sołtysa, lecz Jaszka dziedzica L., który wielokrotnie procesował się z Maciejem sołtysem z Bieśnika, jak i innymi dziedzicami L. Pisarz niniejszej księgi mógł się „przepisać”. Nie można jednak wykluczyć, że w L. był sołtys o tym imieniu.

5. 1215 bp krak. Wincenty [Kadłubek] nadaje kap. krak. dzies. snop. z L. (DHn. lib. 5-6, s. 222); 1443 Jan Dziekanowski kan. krak. procesuje się z Janem z Więcławic, Stanisławem ze Słonej i Anną z L. o dzies. z L. (OK 6 s. 505); 1446 Stanisław z Opola [Śląsk] prokurator konsystorza krak. kupuje za 50 grz. od ww. Jana Dziekanowskiego dzies. od szlachty po drugiej stronie Dunajca w L., Faściszowej, Słonej, Kończyskach, Wojsławicach w pobliżu Koszyc, Wojsławicach nad rz. Nidą oraz w Mozgawie (OK 8 s. 897-8); 1453 Stan. Taszycki z L. sprzedaje za 19 grz. Jakubowi Częstockiemu kan. krak. dzies. z Opatkowic, Ujazdu, Zdani, L., Kończysk i Faściszowej (OK 9 s. 372, 432); 1454 ugoda Mikołaja pleb. ze Starego Brzeska ze szl. Janem Pierzchałą z L. o dzies. z ról dworskich Jana, którą pobiera pleban (OK 7 s. 143); 1470-80 dzies. snop. z ł. kmiec. po obu brzegach Dunajca, karczem i zagród winna być oddawana kap. krak. i zwożona przez kmieci własnymi wozami do stodół wyznaczonych przez kapitułę, ponadto dzies. kon. po 4 kity, całość wart. 12 grz. Dzies. snop. z folw. szlach. oddawana była najpierw kap. krak., a potem została jej przez dziedziców odebrana i bezprawnie nadana pleb. w Starym Brzesku. Z tego powodu, jak i z powodu wylewów Dunajca, dzies. [dla kap. krak.] z obu części [= po obu brzegach Dunajca] jest mniejsza, i zamiast 30 grz., obecnie wynosi 12 grz. (DLb. 1 s. 176; 2 s. 273); 1475 Piotr pleb. z Opatkowic oskarża Mik. Taszyckiego z L. o to, że jego kmiecie nie oddali dzies. (OK 2 s. 157).

6. 1417 Andrzej z L. skazany na karę XV, ponieważ [w sądzie] nie chciał wstać z ławki (SP 2, 1525); 1455 Mik. [Pierzchała] s. Andrzeja [Pierzchały] z L., stud. Uniw. Krak. (Ind. s. 211); 1484 Marcin z L. s. Damiana przyjął pr. miej. w Czchowie (APKr., AD 514 k. 112r).

1509-26 Mikołaj z L. woźny sądu w Czchowie (ZCz. 7 s. 333-4; 8 s. 30; 9 s. 29, 59, 61, 79, 139, 190, 200, 20, 232-4, 244, 340-1, 344, 356, 358, 372, 400, 433); 1521 ugoda miedzy Feliksem Naropińskim kan. gnieźn. oraz Mik. Taszyckim podsędkiem ziem. krak. i Stan. Wróblowskim o to, że wraz z towarzyszami, udając się w roku ubiegłym na wojnę w stronę Wągrowca, wymłócili i obrócili na swój użytek 6 brogów różnego zboża wart. 20 grz. we wsi Wojszyce k. Sieradza, należącej do prebendy i kanonii tegoż Naropińskiego. Oskarżeni tłumaczą, że odbyło się to bez ich wiedzy, i zobowiązują się zapłacić 17 grz. (Ep. 7 k. 168-9 - materiały M. Wolskiego); 1584 w rodzie Gierałtów przechowała się późna tradycja, odnotowana przez Paprockiego, że wsie L., Wojsławice i Przecławice założyli [przed 1329] przodkowie Gierałtów, bracia Lucław, Wojsław i Przecsław (Paprocki s. 340).

7. L. Pierzchała, Pierzchałowie-Gierałtowie. (Sprostowanie błędów Długosza), Mies. Herald. 15, 1936, s. 170-2, 184-7; W. Semkowicz, O początku rodu Gierałtów i fundacji klasztoru Norbertanów w Brzesku, Mies. Herald. 2, 1909, nr 2, s. 19-22.