GÓRKA

(1400 Gorka) niezident. osada, może pierwotnie dział Góry, a później Lubasza, na W od Czarnkowa.

1. [Pow. pozn.; par. Lubasz]

2. 1400 Dzierżek w towarzystwie Mikołaja [z Czarnkowa] podczaszego pozn. i Nosala [ze Słopanowa i Ciszkowa] w towarzystwie Michała z Lubasza mają polubownie rozgraniczyć G. z Ciszkowem (KP nr 113).

1408 Markusz, Pietrasz i Mikołaj w sporze z Januszem s. Ciszka z powodu zniszczenia kopców gran. między G. a Ciszkowem (PZ 3, 72v).

3. Własn. szlach. 1400 Dzierżek [Dziersław] z G. [i z → Góry k. Czarnkowa] → p. 2; 1408 Markusz, Pietrasz i Mikołaj z G. [i z → Góry k. Czarnkowa] → p. 2.

1483 Trojan Wydzierzewski kupuje cz. G. za 150 grz. od Jana, Mikołaja, Stanisława i Marcina ss. zm. Jana Węgierskiego (PG 9, 174v); 1493 tenże od swej ż. Doroty kupuje z zastrz. pr. odkupu 2 cz. G. za 100 grz. i [w tej sumie] przejmuje na siebie spłatę czynszu dla wikariuszy kat. pozn., oraz spłatę długów 24 grz. Janowi Węgierskiemu i 37 grz. Jarosławowi Lubaskiemu; tenże jedną cz. G. otrzymuje [za darmo] od wspomn. ż. (PG 10, 188); 1496 tenże zapisuje [drugiej?] ż. Dorocie c. Stan. Pigłowskiego po 100 kop [gr] posagu i wiana na cz. G. (PG 7, 95); 1500 sąd polubowny rozstrzyga spór między Janem i Hieronimem z Lubasza a cc. Jarosława Lubaskiego Katarzyną, Dorotą i Małgorzatą z G. i z Lubasza; wspomn. cc. Jarosława mają otrzymać tytułem spadku po matce majątek wartości 70 grz. (PG 62, 109v); 1501 Małg. Lubaska c. Jarosława, ż. Stan. Kaczlińskiego sprzedaje z zastrz. pr. odkupu Mik. Sławieńskiemu [ze Sławna k. Czarnkowa] 4 ł. os., 1 ł. opust. wymierzony z folw., 1 ogród opust. i 1/3 karczmy w G. (PG 12, 162); 1506 Mik. Sławieński sprzedaje z zastrz. pr. odkupu Stan. Wargowskiemu 1/3 G. za 84 1/2 grz.; Sławieński nabył tę cz. G. z zastrz. pr. odkupu od Katarzyny ż. Andrzeja Wargowskiego, Doroty ż. Wojc. Bylińskiego i Małgorzaty ż. Stan. Kaczlińskiego za tę samą cenę (PG 13, 80).

[W rejestrach poborowych z XVI w. G. nie figuruje].

Uwaga: G. należała w początkach XV w. do posiadaczy Góry k. Czarnkowa, a w końcu XV w. do posiadaczy Lubasza.