(1326 de Lasan, 1328 de Lazan, 1346 de Lanzan, 1358 de Zalazan!, de Laschan, 1389 Lazani, Laszany, 1409 Ląsani, 1416 Lazany, 1429 Lązani, Lanzani, Lasany, 1453 Laszani, 1456 Lązany, 1470-80 Lyanszyany, 1494 Ląschany, 1508 Ląnczny!, Lazanicze!) 8 km na SE od Wieliczki.

1. 1490 n., 1581 pow. szczyrz. (ŹD s. 65, 449)¹W r. 1478 błędnie podano, że L. leżą w pow. krak. (GK 20 s. 856); 1326 n. par. własna (MV 1 s. 125); 1326-7 dek. Niegowić dawniej Szczyrzyc (MVI s. 125, 196); 1346 n. dek. Szczyrzyc (MV 2 s. 191); 1356 n. dek. Niegowić (MV 2 s. 256); 1373-4 dek. Kosocice (MV 9 s. 2, 21); 1529 dek. Lipnica [Murowana] (LR s. 60); 1597 dek. Wieliczka (WR k. 214).

2. 1430 łąki zw. Bycze → p. 3Ba; 1462 br. Andrzej i Stan. Krezowie z L., poręczający za swych młodszych br. Mikołaja, Henryka i Feliksa, zamieniają łąki w L. z br. Leonardem i Jerzym z Osieczan [dz. L.], poręczającymi za młodszych br.: Jakuba. Jana, Mikołaja, Tomasza, Stanisława i Wojciecha. Krezowie dają dziedzicom z Osieczan łąkę w L. położoną między lasami Ryje [dziś w L. las Ryje; UN 1 s. 79] i łąkę Znanienie (Snanyenye), należącą do łanów kmiec. w L., za łąkę Klin, powyżej lasu czyli nad Ryjami, dochodzącą do starej drogi do Wieliczki, oraz za stare stawisko zw. Łopuszana, w którym dziedzice z Osieczan mogą hodować ryby. Krezom nie wolno zbudować lub usypać nowej grobli, może istnieć tylko dotychczasowa grobla. Woda z sadzawek winna, jak od dawna, swobodnie bez przeszkód przepływać od strony cz. wsi ww. Leonarda i Jerzego. Wszystkie spory o przepływ wody zostają umorzone (ZK 17 s. 1-2 – tekst zapiski mocno uszkodzony reagensem, braki na brzegach karty); 1464, 1466 → p. 3Aa; 1466 gaje (GK 17 s. 847; 18 s. 419); 1467 las zw. „Szanthirzow” w L. [dziś pole zw. Sęcyrzów; UN 1 s. 79], → p. 3Aa (GK 18 s. 313); 1468 las zw. Wrzosowa w L. [dziś w sąsiednich Trąbkach pole zw. Wrzosy; UN 1 s. 81] → p. 3Ba (GK 18 s. 513-4, 522-3); 1469 → Darczyce p. 2; 1490, 1478 → p. 3Ba; 1491 niwa w Jawczycach między L. a Zborowem [dziś Zborówek] → Libertów p. 3a; 1518 → Bielczyce p. 2.

3A. Własn. szlach. w posiadaniu Półkoziców, następnie Krezów h. Przeginia i Dmosickich h. Ostoja. -a. Sprawy własnościowe. 1389 Paszek z L., [Parchocina w pow. wiśl. i Sławkowie, h. Półkoza] br. Zygmunta z → Cichawy i Sławkowic zastawia za 80 grz. Paszkowi [Złodziejowi] z Biskupic [par. Czchów] swoją cz. L. oraz powierza mu w opiekę Sławkowice, zachowując tam jednak dla siebie czynsz (SP 8, 5024); Mikosz z Siedlisk [niezid.] pozywa ww. Paszka; Mirek [kmieć] z Siedlisk pozywa Paszka z L. o 40 kop żyta i 13 pszenicy; tenże Paszek odpiera prawem wszystkie oskarżenia Mirka, jako że ten nie stawił się w sądzie i wnosi o karę LXX, jeżeli Mirek niepokoiłby go w dalszym ciągu (SP 8, 5155, uw. 150/5); 1394 Piotr z L. procesuje się z Paszkiem z Parchocina o L. (ZK 2 s. 46, 159). 1424-30 Jan Niewiarowski [h. Półkoza] z L. s. Mikołaja i Katarzyny z Niewiarowa (GK 2 s. 279, 324, 361, 371; 4 s. 65, 123; ZK 9 s. 83, 112, 175, 177); 1424-5 ww. Niewiarowski z L. pozywa Jana [Szafrańca z Łuczyc] dziekana krak. i kanclerza kor. o to, że z jego nakazu 9 ludzi, z których 4 było szlach., a 5 z niższego stanu, zabrało z dworu w L. 9 wołów (GK 2 s. 279, 324); 1425 Katarzyna wd. po Mikołaju z Niewiarowa i jej kmiecie ze Sławkowic i L. pozywają ww. Szafrańca o to, że z 10 równymi sobie i 14 pomocnikami niższego stanu zabrał gwałtem 15 wołów i 2 konie wart. 7 grz. oraz o pobicie (GK 2 s. 361, 371); 1429 Jan Niewiarowski wydzierżawia za 50 grz. rocznie, na 3 lata, stryjecznemu br. Janowi [Ligęzie z Bobrka] wsie: L., Sławkowice, Wolica [dziś Wola Podłazańska], Szczegłów [dziś Szczygłów], Wiatowice, Zborczyce, Zalesie [dziś Zalesiany, par. Gdów], Jawornik i Rabka, 2 młyny nad Rabą i karczmę [zw. Lekarka] w Trąbkach. Dobra te ma w opiece Stanisław [Ligęza z Gorzyc [pow. wiśl., br. stryjeczny Jana z Niewiarowa]. Jan poręcza za matkę Katarzynę z Niewiarowa, że nie będzie czyniła przeszkód w sprawie dzierżawy; ww. Jan Szafraniec bp kujawski i kanclerz zwalnia Jana Niewiarowskiego s. zm. Mikołaja z L. ze wszystkich kar, którym ten podpadł, i umarza je do następnych roków (ZK 9 s. 83, 112, 177).

1446-56, zm. przed 1459 Andrzej Kreza [h. Przeginia] z Zawady [par. Racławice] dz. L. (ZK 12 s. 374, 379, 391; 13 s. 195; 14 s. 124; 15 s. 59; GK 12 s. 74; 13 s. 259); 1446 Mikołaj z Niewiarowa sprzedaje za 1000 grz. ww. Andrzejowi Krezie całe swoje dobra: L., Wola Łazańska [dziś Wola Podłazańska] i Szczegłów, z pr. patr. kościoła w L. Katarzyna matka Mikołaja [wd. po Mikołaju z Niewiarowa] obecnie ż. Jakuba z Wieruszyc oraz Beata ż. Mikołaja zrzekają się praw do wiana i posagu na sprzedanych dobrach. Mikołaj zobowiązuje się wydać Andrzejowi wszelkie dok. sądowe dotyczące tych dóbr (ZK 12 s. 374-5 i 379-80 – tu akt sprzedaży poprawiony i uzupełniony o pr. patr. kościoła); Jan z Czyżowa [h. Półkoza, pow. wiśl.] kaszt. krak. kwestionuje z racji pr. bliższości sprzedaż ww. dóbr i karczmy w Trąbkach (ZK 12 s. 382); Stanisław Ligęza [h. Półkoza] kaszt. małogojski kwestionuje z racji pr. bliższości wyżej przytoczoną sprzedaż L. (ZK 12 s. 391); 1447 Andrzej Kreza z Zawady oświadcza, że ww. Jan z Czyżowa winien do najbliższego Bożego Narodzenia wypłacić pieniądze z racji pr. bliższości do wsi L., Wola [Podłazańska] i Szczegłów oraz do karczmy w Trąbkach. Po tym terminie wieczyście będzie posiadać te dobra Kreza (ZK 146 s. 512); 1448 Jan z Czyżowa ustępuje wieczyście ww. Krezie z pr. bliższości do ww. wsi i do karczmy zw. Lekarka w Trąbkach (ZK 13 s. 195); 1449 sąd przyznaje wiek sprawny Annie, Janowi, Stanisławowi dzieciom zm. Mikołaja z Niewiarowa, które przypozwał ww. Kreza o zastawione przez ich ojca 5 łanów z kmieciami w L. i o szkodę na 50 grz. Ich ojciec sprzedał mu wieczyście L., nie uwalniając tego zastawu. Kreza ma ich zastępować pozwany przez Katarzynę wd. po Janie sołtysie z Olchawy; ww. Kreza uzyskuje termin na wiec przeciw Janowi, Mikołajowi i Stanisławowi ss. zm. Mikołaja z Niewiarowa (ZK 147 s. 228, 241); 1453 ww. Kreza pozywa Mac. Suchana włodarza z Biskupic o to, że z 24 towarzyszami sobie podobnymi naszedł gwałtem, nocną porą, dom Krezy w L., przeszedłszy z Biskupic przez 2 granice z domu pleb. w Biskupicach doktora Tomasza Strzempińskiego. W domu rozbili wrota i troje drzwi i wrócili do Biskupic (GK 12 s. 74); 1459 br. Andrzej senior i Stanisław ss. zm. Andrzeja Krezy z Zawady przeprowadzają dział dóbr ojczystych i macierzystych, poręczając za swych nieletnich braci, że ten dział zatwierdzą. Andrzejowi przypada Zawada z wszystkimi przynależnościami. Jego [przyrodnim] br. Stanisławowi, Janowi, Mikołajowi, Henrykowi [zw. też Andrzejem lub Indrzychem] i Feliksowi przypadają: L., Wola [Podłazańska], Szczegłów, Niegoszowice i Szklary (ZK 15 s. 59).

1459-67 Andrzej Kreza senior [zw. seniorem dla odróżnienia od br. Andrzeja zw. też Henrykiem i Indrzychem] z Zawady i L., h. Przeginia, s. zm. Andrzeja z jego pierwszego małżeństwa (ZK 15 s. 59; 17 s. 1, 144-6, 218, 419-20; GK 17 s. 847, 881; 18 s. 172-4, 217).

1459-80 Stanisław Kreza z L. s. zm. Andrzeja, br. ww. Andrzeja (ZK 15 s. 59; 16 s. 427, 676; 17 s. 1-2, 144-6, 215-6, 659; 152 s. 106; GK 14 s. 418; 17 s. 206, 440; 18 s. 172-4, 310-1, 313, 380-1, 649, 731-2, 911, 971, 989; 19 s. 45-6, 255, 471-2517-8, 608, 679, 687, 732, 750-1, 951, 954-5, 1025; 20 s. 13, 21, 40-1, 69, 94, 113, 149, 181, 249, 272-3, 275, 305, 331, 341, 350, 355, 400, 431, 483, 537, 600-1, 711, 856-8, 939, 1044, 1047; 21 s. 95-6; Mp. 5 O 178; Żychl. 5 s. 386).

1461 dziedzice L. Stan. Kreza i Jerzy Osiecki zawierają ugodę zabezpieczoną 60 grz. wadium. Osiecki winien w ciągu tygodnia zwrócić Krezie 9 gr pobranych od ludzi Krezy z racji „inforestalium alias oborne” [opłata za zajęte w szkodzie bydło]. Oborne pobrane przez służbę Krezy ten winien zwrócić Osieckiemu. Ludzie obu dziedziców mają mieć wspólne i wolne wygony dla bydła między groblą Osieckiego a łąkami Krezy, do ś. Marcina [11 XI], dopóki rozjemcy, wybrani spośród osiadłej szlachty, nie powrócą z wojny. Jeżeli nie wrócą oni nawet przed ś. Jerzym [23 IV], wtedy starsi ludzie wybrani przez obie strony winni wyznaczyć miejsca na wygony. Tak Kreza, jak i Osiecki nie powinni od ludzi drugiej strony pobierać obornego, lecz tylko wartość szkody, którą winno oceniać na łące po 2 wiarygodnych kmieci obu dziedziców, a Kreza winien zwrócić oborne (GK 15 s. 396-7); 1462 → p. 2.

1462-80 Feliks Kreza z L. i Woli [Podłazańskiej] s. zm. Andrzeja Krezy, br. Andrzeja seniora, Stanisława i innych (ZK 17 s. 1-2, 144-6; GK 19 s. 679, 750, 955; 20 s. 94, 113, 149, 181, 275, 355, 431, 600-1, 679, 767; 21 s. 95-6; Mp. 5 O 178); 1462 Stan. Kreza z L. kupuje za 4 grz. i 1 wiard. od Marka pleb. w Rudawie dzies. z ról dworskich, sołtysich i kmiecych w Niegoszowicach; 1463 tenże Kreza winien 13 fl. 6 gr klerykowi Jakubowi i jego ojcu z m. Kazimierza (OK 12 s. 59, 209); 1464 Andrzej Kreza senior z jednej strony i jego br. Stanisław i Mikołaj z drugiej strony dzielą dobra ojczyste i macierzyste. Andrzejowi, zrodzonemu z innej niż pozostali bracia matki, przypadają całe wsie Zawada i Niegoszowice. Stanisław i Mikołaj z młodszym br. Andrzejem juniorem [zw. też Henrykiem lub Indrzychem] i Feliksem, za których starsi bracia poręczają otrzymują całe wsie L., Wola [Podłazańska] i Szczegłów z karczmą w Trąbkach. Te dobra ww. młodsi bracia dzielą z kolei między siebie: Stanisławowi z Feliksem przypadają L. z wszystkimi przynależnościami, z wyjątkiem roli dworskiej zw. Rędzina [dziś w L. pole zw. Rędziny; UN 1 s. 79] pod dworem, rozciągającej się od jeżyniska zw. Głozek do roli plebańskiej, las zw. Ostra oraz poręby w tym lesie – te mają należyć do wsi Wola [Podłazańska]. Mikołaj z Andrzejem juniorem otrzymują: całą ww. Wolę z rolą Rędzina oraz las Ostra z porębą ponadto Szczegłów z karczmą w Trąbkach. Kollację kościoła w L. będą kolejno sprawować młodsi bracia: Stanisław, Mikołaj, Andrzej junior i Feliks. Andrzej senior ich przyrodni brat i jego potomkowie pr. kollacji i pr. patronatu kościoła nigdy nie będą posiadać. Pieniądze za zasługi ww. Andrzeja seniora dla króla Kazimerza Jag. i księżny raciborskiej [Elżbiety ż. Bolesława V ks. raciborskiego, c. Wincentego Granowskiego i Elżbiety z Pilczy, później ż. Władysława Jag.], jeśli zostaną wypłacone, mają być podzielone na równe cz. dla wszystkich 5 braci (ZK 17 s. 144-6).

1464-71 Mikołaj Kreza z L., od 1466 ze Szczegłowa, piszący się też z Zawady, s. Andrzeja Krezy z Zawady, br. Andrzeja seniora, Stanisława i innych ww. Krezów (ZK 17 s. 144-6, 218, 419-20; GK 17 s. 847, 870-1, 986; 18 s. 217; 19 s. 541).

1464-82 Andrzej Kreza Andrzych, Indrzych, Henryk s. Andrzeja seniora, Stanisława i innych ww. Krezów, dz. L. i Woli [Podłazańskiej] (ZK 16 s. 677; 17 s. 144-6, 419-20; GK 17 s. 847; 18 s. 93, 217, 911; 19 s. 471-2, 520, 732, 955, 973, 1025; 20 s. 13, 41, 68-9, 77, 94, 112-3, 149, 177, 181, 263, 431, 480-1, 600-1, 767; 21 s. 52; Mp. 5 O 178; OK 13 s. 1295).

1464 Stan. Kreza z L. gwarantuje Stanisławowi z Wielopola zwrot 10 1/2 grz. ewentualnym wwiązaniem w karczmę w L., na której osadzony jest karczmarz Gołowacz (ZK 17 s. 215-6); Mik. Kreza z L. zastawia za 100 grz. br. przyrodniemu Andrzejowi [seniorowi] całe cz. swych dóbr w Woli [Podłazańskiej] i Szczegłowie (ZK 17 s. 218); 1465 Birowo i jego ż. Katarzyna z Hałcnowa czyli z L., poręczając za Stan. Krezę z L., zobowiązują się zapłacić Jakubowi klerykowi i jego ojcu Zbigniewowi 13 fl. węg. za utrzymanie (OK 12 s. 531); 1466 br. Mikołaj i Andrzej [junior] ss. zm. Andrzeja Krezy wydzierżawiają na 3 lata Stan. Piłatkowi z Wilczkowic [par. Więcławice] Wolę [Podłazańska]. Sadzawkę może Piłatek przekopać. Przy zdawaniu dzierżawy winien zwrócić role z zasiewami zimowymi i jarymi oraz 7 korców żyta. Drzewa w gajach może ścinać tylko na opał, a nie na sprzedaż (GK 17 s. 847); Andrzej [senior] Kreza, poręczając za braci, wydzierżawia za 75 grz., na 3 lata, Birowie z Hałcnowa cz. w L., którą trzyma zastawem od br. Stanisława i Feliksa. Andrzej będzie obow. zwrócić Birowie pieniądze, które ten wyłoży na budowę dworu. Jeżeli będą jakieś kontrybucje, Birowo nie ma być przez nie poszkodowany, lecz zapłaci je Kreza (GK 17 s. 881); br. Mikołaj i Andrzych [junior] dzielą dobra. Mikołajowi przypada cała wieś Szczegłów z wszystkimi przynależnościami, a szczególnie z gajem położonym k. lasu Stan. Krezy między rolami Woli [Podłazańskiej], a także karczma w Trąbkach. Andrzych otrzymuje całą Wolę [Podłazańska] z wszystkimi przynależnościami, z wielkim lasem zw. Ostra i z rolą wyłączoną z ról dworskich w L. Obaj bracia ze swego działu mają wyposażyć siostrę Barbarę [ż. Stan. Kawalca z Węgrzec Wielkich i Kunic]. Innym siostrom, mniszkom, Andrzej i Mikołaj winni wypłacić potrójny [dla 3 sióstr] czynsz z 3 lat, z przypadających im części dóbr. Długi na Woli [Podłazańskiej] Andrzych winien przejąć tylko na siebie. Na poczet tych długów Mikołaj spłaci 26 fl. długu u ich br. Stan. Krezy. Ludzie obu braci i innych braci mają pr. do wycinania drzew we wspólnych lasach, tak jak dotąd wycinali (ZK 17 s. 419-20).

1467-75 Elżbieta ż. Stan. Krezy z L. (ZK 152 s. 106; Żychl. 5 s. 386); 1467 → p. 3Ba, p. 3b; Stan. Kreza procesuje się z Birową i jego ż. Katarzyną (ZK 16 s. 427); → Kunice p. 3Aa; Mik. Kreza z Zawady sprzedaje za 35 grz. swemu starszemu br. Stan. Krezie z L. las, który przypadł mu w dziale dóbr, ciągnący się od pól Woli [Podłazańskiej] do lasu zw. Sętyrzów [→ p. 2], należącego do ww. Stanisława. Akt sprzedaży winien, pod zakładem 100 grz., zostać wpisany w ciągu 2 lat do akt ziemskich (GK 18 s. 313); ww. Stanisław winien zapłacić ww. Birowie z Hałcnowa i jego ż. Katarzynie w 2 ratach: 6 grz. i 24 grz. W wypadku niezapłacenia winni być powołani arbitrzy obu stron dla rozstrzygnięcia spraw związanych z dzierżawą dóbr w L. (GK 18 s. 380-1, 646); tenże Stanisław zobowiązuje się pod karą XV zapłacić ww. Birowie dzierż. Biskupic i jego ż. Katarzynie 24 grz. (GK 18 s. 971); Birowo i jego ż. Katarzyna dziedzice [dzierżawcy] z L. zobowiązują się zapłacić 50 grz. długu klerykowi Mikołajowi z Uliny i mieszcz. krak. Janowi Błażkowicowi; 1468 mniszki Katarzyna i Jadwiga z L. siostry [Krezówny] zm. Małgorzaty (OK 12 s. 778, 866); 1469 → Łagiewniki; → Kunice p. 3Aa; 1470 ww. Kreza zobowiązuje się wypłacić Birowie 26 grz., a następnie 32 grz. (GK 19 s. 45-6 zp., 255 zp.); br. Stan. i Henryk Krezowie z L. mają zapłacić 11 grz. mniej 8 gr Annie Salomonowej z Krakowa i jej ss. Imbramowi i Piotrowi (OK 12 s. 1075).

1471 Stan. z L. i Henryk [czyli Indrzych] z Woli [Podłazańskiej] – Krezowie zobowiązują się w ciągu roku zapłacić swemu szwagrowi Mikołajowi z Damianic [par. Łapczyca] 80 grz. posagu siostry Barbary [wd. po Stan. Kawalcu]. Jeżeli tej sumy w terminie nie zapłacą, winni wwiązać Mikołaja w 8 grz. czynszu na swoich ludziach osadzonych w L. i w Woli, do czasu wybrania całej sumy; ww. Barbara c. zm. Andrzeja Krezy, ż. ww. Mikołaja ustępuje wieczyście swoim br.: Andrzejowi, Mik., Stan., Henrykowi i Feliksowi Krezom, jako wyposażona i wywianowana, z wszystkich dóbr ojczystych i macierzystych (ZK 18 s. 116-7); Indrzych z Woli [Podłazańskiej] wydzierżawia br. Stanisławowi z L. całą swoją wieś Wolę za 10 grz. czynszu płaconego na Boże Narodzenie. Jeżeli Stanisław wyłoży jakieś pieniądze na zabudowania dworskie, Indrzych odliczy mu je z dzierżawy. Gdyby któregoś roku Stanisław nie zapłacił czynszu w terminie, Indrzych może w dniu ś. Jana Ewangelisty [27 XII] wnieść pozew o karę XV. W wypadku dalszego niepłacenia czynszu Indrzych będzie co 2 tygodnie występował o karę XV, aż do ustąpienia Stanisława z dzierżawy (GK 19 s. 471-2); Stan. Kreza, poręczając za Mikołaja z Damianic sumę 12 1/2 grz., gwarantuje Stan. Dąbskiemu ze Zwoli [dziś Wolica, par. Wieliczka] podrzędczemu krak. ewentualne wwiązanie w łan w L. osadzony kmieciem płacącym kopę gr czynszu. Mikołaj wykupuje za tę sumę kmiecia Skórkę w Damianicach, zastawionego Mik. Koluskiemu (GK 19 s. 517-8); Stan. Piłatek z Wilczkowic oświadcza, że gotów był przyjąć pieniądze od Indrzycha Krezy, lecz ten nie stawił się (GK 19 s. 520).

1472 Katarzyna ż. Birowy z Hałcnowa oświadcza, że była gotowa przyjąć pieniądze od Stan. Krezy z L., lecz ten nie stawił się (GK 19 s. 563); tenże Kreza zastawia za 23 1/2 grz. ww. Stan. Dąbskiemu 2 ł., na których osadzeni są kmiecie Roszą i Kapina, płacący po 1 grz. czynszu (GK 19 s. 608); br. Stan. i Feliks [Krezowie] i ich towarzysze pozwani przez Jerzego Osieckiego z L. o napad na wolnej drodze król. i zabranie 2 krów wart. 3 grz.; tenże Jerzy pozywa Mik. Krezę ze Szczegłowa o 2 woły i 2 krowy wart. 6 grz.; Jakub z Dębna kaszt. i star. krak. ustanawia 60 grz. wadium dla zachowania pokoju między br. Stan. i Feliksem Krezami a Jerzym Osieckim z L. (GK 19 s. 679);1473 Indrzych z Woli [Podłazańskiej] zastawia za 200 grz. br. Stan. Krezie z L. całą ww. Wolę (GK 19 s. 732); ww. Feliks zastawia na sumę 16 grz. swemu szwagrowi Mikołajowi z Damianic z racji 40 grz. posagu ż. Mikołaja Barbary [Krezówny wd. po Stan. Kawalcu z Węgrzec i → Kunic], zapisanego do akt przez Stanisława z L. br. Feliksa, łan w L., na którym osadzony jest kmieć Mik. Smolka, płacący 1 1/2 grz. czynszu (GK 19 s. 750); Stan. Kreza zastawia za 4 grz. Andrzejowi z Suchoraby zagrodę, na której osadzony jest Jakub Lulek i za 18 gr robociznę tego zagrodnika. Jeżeli Andrzej do ś. Jana [24 VI] zapłaci 4 grz., to tych 18 gr nie będzie obow. płacić (GK 19 s. 751 zp.); zostaje ustanowione 30 grz. wadium dla zachowania pokoju między Indrzychem Krezą z L. a Jerzym i Janem Osieckimi z L. (GK 19 s. 795).

1474 Stan. Kreza zobowiązuje się zapłacić 22 grz. Annie ż. Jana Błażkowica z Krakowa, c. ww. Kat. Birowowej. Jeżeli w terminie nie zapłaci, Anna będzie mogła pozywać Krezę co 2 tygodnie o karę XV (GK 19 s. 951 zp.); Stan. Kreza z L. winien zapłacić 28 grz. Łukaszowi z Wiatowic. Pieniądze ma odebrać wuj Łukasza Piotr Łękawski; Feliks Kreza z L. zastawia za 100 grz. br. Indrzychowi z L swoją cz. w L., uwalniając z poręczenia swego br. Stanisława z L. i Piotra z Łękawy (GK 19 s. 954-5; GK 27 s. 645a – wklejona kopia zapisu tej ostatniej transakcji); Jerzy Osiecki z L. pozywa Indrzycha i Feliksa Krezów z L.; woźny sądu grodzkiego oświadcza, że dok. star. krak. Jakuba z Dębna dotyczący ustanowienia 100 grz. wadium wniósł do domów Osieckiego w L. oraz Indrzycha i Feliksa w L. (GK 19 s. 973); 1475 Stanisław z L., Andrzej czyli Indrzych i Feliks z Woli [Podłazańskiej] i L. pozywają Jerzego i Wojc. [Osieckich] z L.; Jerzy i Wojc. [Osieccy] z L. pozywają Andrzycha Krezę z Woli [Podłazańskiej] (ZK 16 s. 677; GK 19 s. 1025); Stan. Kreza pozywa ww. Jerzego Osieckiego z L. o najście domu, rozbicie bramy i drzwi, zadanie ran w czasie, gdy pokój był zabezpieczony wadium 60 grz. i 30 grz., dodatkowo o rany pozwał go do sądu ziemskiego (GK 20 s. 113); podstarości krak. ustanawia 300 grz. wadium w sporze między Andrzejem, Stan., Indrzychem i Feliksem Krezami z L. a Jerzym i Wojc. Osieckimi z Osieczan (GK 20 s. 77); wyznaczony zostaje termin rozpraw przed star. krak. we wszystkich sprawach między Stan., Indrzychem i Feliksem Krezami z Woli [Podłazańskiej] i L. oraz Mikołajem z Damianie dzierż, w Woli a Jerzym i Wojc. Osieckimi z L., ich sługami i ludźmi (GK 20 s. 94, 113, 149, 181); ww. Indrzych zastawia za 15 grz. Wydżdze z Raciechowic łan w L., na którym osadzony jest Jakub Roszą płacący 1 grz. czynszu, oraz ogród, który uprawia Miczek Luliecz (GK 20 s. 177); → Brzozówka [par. Korzkiew]; tenże Andrzej zastawia za 10 grz. ww. Wydżdze łan w L., na którym osadzony jest kmieć Mik. Mardyła, płacący 1 grz. czynszu (GK 20 s. 263); Stan. Kreza z L. zastawia za 16 grz. Mikołajowi z Falkowic łan w L., na którym osadzony jast kmieć Mik. Kapina, płacący 1 grz. czynszu (GK 20 s. 272-3; Mikołaj z Falkowic podzastawia za 16 grz. ww. łan Nieustępowi Krzeszowi z Mierzenia (GK 20 s. 305 zp.); rozprawy we wszystkich sprawach między [Krezami]: Stanisławem z L., Andrzejem z Woli [Podłazańskiej], Feliksem z L. i tejże Woli, Mikołajem z Damianic dzierż, tejże Woli i ich ludźmi a Jerzym i Wojc. Osieckimi z L. jako pozywającymi zostają przeniesione na inny termin (GK 20 s. 275, 355); Stan. Kreza z L. zastawia za 20 grz. Wydżdze z Raciechowic 2 ł. w L., na których osadzeni są kmiecie Piotr Piesyk na 1 ł. i Grzegorz na ł. zw. Zmarzłowski, płacący 2 grz. czynszu (GK 20 s. 341 zp.); Bogufał z Pękowic pozwany przez Stan. Krezę z L. i Brzozówki winien przysiąc, że nie zabrał [z Brzozówki] kmiecia Krezy na szkodę 10 grz. (GK 20 s. 400); na podstawie, zabezpieczonej 100 grz. wadium, ugody między ww. Indrzychem, Stanisławem i Feliksem a Jerzym i Wojc. Osieckimi zostają umorzone wszystkie sprawy, które mają ze sobą w sądach ziemskim i grodzkim. Jeżeli zdarzy się, że bydło któregoś z nich wyrządzi szkody, poszkodowany może zgodnie z pr. i zwyczajem zająć 2 sztuki bydła (GK 20 s. 431).

1477 Henryk czyli Indrzych zastawia za 47 grz. Wydżdze z Raciechowic: 3 siedliska z rolami w L., na których osadzeni są kmiecie Sławiec, Mardyła i Roszą, ogród uprawiany przez Miczka Luliecza oraz 1/21. zw. Włodkowskie w Woli [Podłazańskiej] i przyrzeka chronić Wydżgę od pretensji br. Feliksa. Ww. kmiecie mogą ścinać drzewa w lasach tam, gdzie wcześniej ścinali, będąc kmieciami Henryka (GK 20 s. 480-1); → Libertów p. 3a; Feliks Kreza z L. zastawia za 128 grz. Wydżdze z Raciechowic całą cz. L., która przypadła mu z działu z braćmi. Br. Stanisław i Indrzych ręczą, że nie będą przeszkadzać w objęciu zastawu (GK 20 s. 600-1); 1478 ww. Henryk z Woli [Podłazańskiej] pod karą XV ma zapłacić 10 grz. br. Feliksowi z L. Na wypadek swej nieobecności Feliks upoważnia braci Mikołaja lub Andrzeja [seniora z Zawady] do przyjęcia pieniędzy od Henryka. W razie śmierci wszystkich braci Henryk ma przekazać te pieniądze dla kościoła Ś. Krzyża w L. na mocy legatu Feliksa (GK 20 s. 767 zp. z dopiskiem, że pieniądze odebrał Andrzej z upoważnienia br. Feliksa i skwitował Henryka); Stan. Kreza sprzedaje za 360 fl. węg. Janowi z Dmosic [pow. sand.] całą swoją cz. L. z pr. patr. kościoła w L. i wraz z br. Andrzejem Krezą z Zawady przyrzeka chronić Jana przed wszelkimi pretensjami z racji tej sprzedaży. Pod zakładem 60 grz. obie strony zobowiązują się wpisać transakcję do akt ziemskich. Mają też wtedy stawić w sądzie Elżbietę ż. Stanisława, aby zrezygnowała z praw do wiana i posagu, które ma oprawione na L.; tenże Jan ma zapłacić ww. Stanisławowi 200 fl. pod warunkiem podzastawienia mu Glewa. Jeśli Stanisław zostanie wykupiony z tego zastawu 200 fl., zostawi dla Jana 50 fl. Matka Jana Katarzyna, stając osobiście w sądzie, ustępuje synowi ze swoich pieniędzy i zastawu na Glewie; ww. Jan gwarantuje Stan. Krezie 200 fl. węg. wwiązaniem w cały Glew, który dzierży jako zastaw, a matka Katarzyna oświadcza, że pieniądze zapisane jej na Glewie ustępuje Janowi (GK 20 s. 856-9 ostatnia zp.).

1478-1524 Jan Dmosicki z Dmosic, zw. też Łazańskim, dz. L., Trąbek i od 1479 dz. wsi → Glew, s. Przecława i Katarzyny z Tarnowa, br. Pawła z Dmosic (GK 20 s. 856, 887-8: 21 s. 97, 127-8, 349, 530, 670, 717, 724-5, 764-5, 768, 837-9, 967, 1098; 22 s. 343, 447, 674-7; 23 s. 231-2, 434, 469, 855, 883, 900; 24 s. 1040-2; 25 s. 206-7; 27 s. 1119, 1283; ZK 20 s. 214, 227, 243-4; 25 s. 19; 26 s. 43, 491; 27 s. 41; 153 s. 140).

1478 Wydżga z Raciechowic podzastawia za 128 grz. temuż Janowi cz. L., którą za tę sumę trzymał zastawem od Feliksa Krezy z L., → wyżej 1477 (GK 20 s. 887-8); tenże Wyżga podzastawia Stan. Krezie z L. za 100 fl. węg. wieś Szczegłów, którą trzymał zastawem za tę sumę od Stan. Piłatka z Wilczkowic (GK 20 s. 894-5); 1480 Anna ż. Jana Błażkowica z Krakowa [→ wyżej 1474] oświadcza, że Andrzej senior Kreza z L. zapłacił jej 10 grz., a Stan. Kreza 1 grz. i zapis tych sum umarza (GK 21 s. 52); → p. 5; br. Stan. i Feliks Krezowie z L. sprzedają za 750 fl. węg. Janowi z Dmosic całe swoje cz. w L. Ich br. Mik. Kreza z Zawady oraz Jan Kawalec z Węgrzec [ich siostrzeniec, s. Stan. Kawalca i Barbary [Krezówny] ręczą, że nikt nie będzie kwestionował sprzedaży i że będzie ona wpisana do akt ziemskich krak.; Jan z Dmosic gwarantuje Mik. Krezie z Zawady zapłatę 120 fl. węg. ewentualnym wwiązaniem w cz. L., którą kupił od Feliksa z L. – zp. (GK 21 s. 95-7); Stan. Kreza gwarantuje Janowi z Dmosic zwrot 70 fl. węg. wwiązaniem w Szczegłów (GK 21 s. 724-5 zp.); ww. Jan zastawia za 500 fl. węg. Stan. [Lanckorońskiemu] z Brzezia [par. własna] marszałkowi kor. całą swoją cz. L. Jeżeli Jan w terminie nie wykupi tego zastawu, wówczas Stanisław po dopłaceniu 400 fl. węg. ż. Jana Barbarze będzie wieczyście posiadał tę cz. L., a Barbara zrzeknie się tu praw do wiana i posagu. Poręczają za nią Jan Smolik ze Strzeszkowic i Stan. Kreza ze Szczegłowa; ww. Dmosicki z L. zastawia za 180 fl. węg. br. Pawłowi Dmosickiemu z Glewa swoją cz. w Trąbkach (GK 21 s. 837-9); 1482 Henryk Kreza z L. i Jadwiga Krezanka (Creząnka) mniszka w kl. S. Andrzeja w Krakowie winni zapłacić 2 1/2 grz. 10 gr Stanisławowi prep. w Oświęcimiu za dzies. w Niegowici (OK 13 s. 1295); 1484 → p. 3b; → p. 3Ba; 1486 Jan Dmosicki z L. poręcza za Piotra Kmitę z Wiśnicza star. spiskiego Jakubowi Boturzyńskiemu zapłatę 80 fl. węg. wwiązaniem w ludzi osiadłych w L., płacących 8 fl. czynszu (GK 22 s. 447-8 zp.); 1487 ww. Boturzyński ceduje Stan. Lewniowskiemu sumę 80 fl. węg. zapisaną na L.; ww. Boturzyński ceduje na Mik. Czarnego z Podola 50 fl. węg. z ww. 80 fl. węg. (GK 22 s. 674-7); 1488 Jan [Dmosicki] sprzedaje za 1600 fl. węg. Marcinowi z Chełmu [par. Zwierzyniec] całe swoje wsie L. i Trąbki. Marcin płaci 400 fl. węg., a pozostałe 1400 fl. zobowiązuje się zapłacić w ciągu 2 lat (ZK 20 s. 468-9); 1491 → p. 3b; 1492 Jan Dmosicki z L. winien pod zakładem 200 grz. utrzymywać pokój w Glewie ze swą bratową Elżbietą [wd. po Pawle Dmosickim] (GK 23 s. 883); tenże oświadcza, że przyjął z rąk szl. Elżbiety Sarbskiej mniszki [kl. staniąt. → ZDK 2, 404] 180 fl. węg. należących do dzieci jego zm. br. Pawła z Glewa. Pieniądze te powinien wypłacić tym dzieciom po ich dojściu do lat sprawnych (GK 23 s. 900); 1495 tenże Jan jako opiekun ww. dzieci wydzierżawia na 3 lata Mik. Potockiemu [ze Święcie] i jego ż. Elżbiecie [wd. po zm. ww. Pawle] jako szurzy swej jątrwi [jątrew = żona brata; szurzy = brat jej męża] całą należącą do ww. dzieci wieś Glew w pow. prosz., począwszy od lasów zw. Góry i przekop do Brzozowca [niezid., gaj brzozowy?] położonego za dworem, jak wyznaczono przez objechanie. Drzewa do użytku domowego mogą dzierżawcy wycinać we wskazanym miejscu. Mikołaj i Elżbieta mają wydzierżyć 130 fl. wiana i posagu Elżbiety zapisanego jej przez Pawła na Glewie i Czernichowie [par. Igołomia]; Elżbieta oświadcza, że Jan Dmosicki zadośćuczynił jej całkowicie za 280 fl. wiana i posagu oprawionego jej przez męża na ww. wsiach. Gdyby dzieci Pawła chciały pozyskać srebrną przepaskę, złote pierścienie i perły, winny wypłacić Elżbiecie 50 fl. Umowę zabezpiecza 200 fl. wadium (GK 24 s. 1040-2).

1496-1507 Katarzyna c. Jana Dmosickiego z L, ż. Stan. Osieckiego z Osieczan (ZK 23 s. 348-9; 153 s. 140; GK 26 s. 205-6); 1497, 1498 →p. 3B; 1500 Jan Dmosicki z L. zastawia za 10 grz. Sewerynowi Zeyffethowi z → Boturzyna całą swoją łąkę zw. Sampaska położoną w Boturzynie, przynależną do wsi Glew (GK 27 s. 1119 – Dmosicki zw. tu błędnie Mościckim).

1514-33 Przecław Łazański [= Dmosicki] s. ww. Jana (ZK 25 s. 18; 30 s. 112, 114; AS 5, 180; LR s. 60); 1514 tenże za zgodą ojca Jana Dmosickiego z L. zapisuje ż. Ewie c. zm. Jana Złockiego 300 fl. węg. posagu i 300 fl. węg. wiana na połowie L. (ZK 25 s. 19); 1517 Jan Dmosicki z L. gotów był przyjąć od Andrzeja Brzozowskiego z Tomaszkowic 43 fl., lecz ten nie stawił się (ZK 26 s. 43); 1524 Jan Dmosicki z L. ustępuje Jadwidze ż. Szczepana Mężowskiego za 70 fl. zastawione mu przez zm. Stan. Niezowskiego z Niezowej [dziś Niżowa] i Koźmic Wielkich dobra: młyn, staw i siedliska Olszowskie pod Koźmicami Wielkimi (ZK 27 s. 41).

3B. Własn. szlach., od końca XIV w. rodziny h. Łagoda – Wierzynków i Osieckich, -a. Sprawy własnościowe. 1390-1408 Rafałka dz. L. i Osieczan ż. Tomasza Wierzynka, od 1399 wd. (SP 8, 5446, uw. 236/8, 243/68, 284/8, 343/4; ZK 3 s. 265; 3b s. 22, 31, 50, 57, 69, 98, 130, 139, 152; 5 s. 29; GK 1b s. 75, 109, 113).

1390 Tomasz Wierzynek i jego ww. żona gwarantują Janowi z Jerzmanowej zwrot 18 grz. wwiązaniem w 3 kmieci w L., których sobie Jan wybierze (SP 8, 5446); 1494 Piotr mieszcz. krak. pozyskuje na Tomaszu Wierzynku 200 grz. Żona Tomasza [Rafałka] ma dać Piotrowi wwiązanie w Osieczany i L., ponieważ nie stawiła w sądzie kapelanów (ZK 2 s. 71); 1399 → p. 3b; 1400 ww. Rafałka wd. po Wierzynku [zginął w bitwie nad Worsklą w 1399 r.; DHn. 10 s. 228] procesuje się z kmieciami [sąsiednich wsi]: Miczkiem z Trąbek, Janem z Biskupic i Miczkiem z Darczyc (SP 8 uw. 343/4); 1401 ww. Rafałka nie stawiła się przeciw bpowi krak. o bezprawne wycięcie 1000 dębów (ZK 3 s. 265).

1407-22 Mikołaj, Mikosz z L. i Osieczan od r. 1404, s. Rafałki [i Tomasza Wierzynka h. Łagoda] (ZK 5 s. 286, 348; GK 1 s. 681; 1a k. 142r, 144v; 1b s. 75, 109, 113, 134, 140); 1407 tenże procesuje się z matką [Rafałka] i [jej mężem] Śmiłem z L. o konia wart. 3 grz.(GK 1b s. 75, 109); Śmił z Grzybowej [i L.] poręcza za ż. [Rafałkę] Mikołajowi z L. z racji 3 grz. za konia. Pod karą XV i król. LXX winien zapłacić Mikołajowi tę sumę (GK 1b s. 113); ww. Mikołaj i Śmił w sprawie o 3 grz. za konie odesłani do sądu kaszt. krak. (GK 1b s. 134, 140); 1412 → Darczyce p. 3.

1430-57 Jan Osiecki dz. L. i Osieczan, ż. Katarzyna c. Jakuba Komasy z Woli Więcławskiej (GK 4 s. 65, 206, 327, 645, 655; 7 s. 223; 9 s. 2; 10 s. 27; 12 s. 187, 237; 13 s. 753; ZK 11 s. 93, 108; 147 s. 231, 251); 1430 tenże zastawia za 10 grz. Janowi z Niewiarowa łąki zw. Bycze w L. (GK 4 s. 65); → Jawornik p. 3; 1431 → p. 3b; 1441 Mikołaj z Niewiarowa [s. Mikołaja i Katarzyny] zaświadcza, że ww. Jan z L. wykupił od niego za 23 grz. zastawione mu w L. siedlisko, na którym osadzony jest Mika oraz łąki w L. Umarza zapisy na łąkach i siedlisku, jeśli wyniesie za łąki więcej niż 10 grz., Mik. Wierzynek ze Sledziejowic poręcza zapłatę różnicy (GK 1 s. 223-4; 1449 → p. 3Aa; 1454 → p. 3b.

1457-85, zm. przed 1491 Jerzy Osiecki z Osieczan i L., s. ww. Jana, br. Leonarda i innych [→ niżej 1468] (GK 13 s. 753; 14 s. 35; 15 s. 396; 16 s. 26, 381, 403; 17 s. 319, 1005; 18 s. 44, 239, 513-4, 759, 919, 926, 1025; 19 s. 679, 793, 795, 1025; 20 s. 40-1, 68-9, 77, 94, 111-3, 149, 181, 275, 355, 431, 583-4, 711; 21 s. 798, 999; 22 s. 188; ZK 16 s. 451, 489, 677; 17 s. 1-2; 18 s. 377; 19 s. 245; 20 s. 213-4, 225, 244, 433; 21 s. 224; SP 2, 4276); 1457 Jan Osiecki i jego s. Jerzy dz. L. skazani na karę XIV za dwukrotne niestawienie się przed kaszt. i star. krak. (GK 13 s. 753); 1458 ww. Jerzy wnosi o karę dla Jakuba z Osieczan i jego służebnika Macieja za niestawienie się na pozew (GK 14 s. 35); 1461 → p. 3Aa.

1458-67, zm. przed 1468 Jakub z L. i Osieczan s. Jana (GK 14 s. 35; 16 s. 381; 17 s. 1005; 18 s. 133, 160, 239).

1462-8, zm. przed 1476 Leonard z L. i Osieczan, po r. 1462 tylko z Osieczan s. Jana (ZK 17 s. 1-2; GK 16 s. 403; 17 s. 319, 373; 18 s. 521-3, 759, 926; 20 s. 256).

1462-91, zm. przed 1494 Wojciech Osiecki dz. L. i Osieczan do r. 1468 s. Jana, br. Jerzego, Leonarda i innych, → niżej 1468 (ZK 16 s. 677; 17 s. 1-2; 18 s. 377; 20 s. 214, 243, 432-3; GK 18 s. 512-4; 20 s. 69, 94, 113, 149, 181, 275, 355, 431, 470, 711; 22 s. 188; 23 s. 679; 24 s. 856-8); 1462 → p. 2; sąd grodzki ustanawia 60 grz. wadium dla zachowania pokoju między Stan. Kawalcem z Węgrzec [Wielkich] a br. Jerzym i Jakubem [Osieckimi] z L. oraz wadium 60 grz. dla zachowania pokoju między br. Leonardem z Osieczan i Jerzym z L. (GK 16 s. 381, 403); 1464 Leonard z Osieczan pozwany przez [br.] Jerzego z L. winien pod karą XV dać do poręki człowieka i bydło Jerzego (GK 17 s. 319); 1466 zostaje ustanowione 100 grz. wadium dla zachowania pokoju między br. Jakubem i Jerzym [Osieckimi] a Birową [dzierżawcą] z L. (GK 17 s. 1005).

1467 Birowo [dzierżawca z L.] procesuje się z Jerzym Osieckim z L. (GK 18 s. 44, 239); → p. 3b; 1468 br.: Leonard, Jerzy, Jan, Tomasz, Wojciech i Stanisław ss. zm. Jana Osieckiego [z Osieczan] przeprowadzają [po śmierci br. Jakuba i Mikołaja → 1462 p. 2] podział dóbr. Jerzemu i Wojciechowi przypada wieś L. z wszystkimi przynależnościami, tak jak posiadał ją ich ojciec. Połowę lasu zw. Wrzosowa [→ p. 2] winni oni dzielić z pozostałymi braćmi, którzy mogą tu brać drzewo, lecz ziemia, na której rośnie las, będzie wieczyście należeć do Wojciecha i Jerzego. Pozostałym braciom przypadają Osieczany. Dział zabezpiecza 100 grz. wadium (GK 18 s. 513-4); powtórzony zostaje wpis wyżej przytoczonego działu, uzupełniony podziałem dóbr → Osieczany między br. Leonarda, Jerzego, Jana i Tomasza oraz podziałem lasu Wrzosowa w L., który to las Jerzy i Wojc. Osieccy z L. winni dzielić po połowie z br.: Janem, Tomaszem Leonardem i Stanisławem. Gdyby ci ostatni chcieli swoją cz. lasu sprzedać, winni Jerzemu i Wojciechowi dać 2 cz. pieniędzy, gdyż Leonard zrzekł się swej cz. lasu i podzielił ją między braci, 3 cz. pieniędzy winni wziąć Jan, Tomasz i Stanisław (GK 18 s. 521-3); Stanisław z Osieczan sprzedaje za 2 grz. br. Leonardowi las, który przypadł mu w L. (GK 18 s. 631); 1472, 1473, 1474, 1475, 1476 → p. 3Aa; 1475 → p. 3b; Mikołaj z Damianie dzierżawca Woli [Podłazańskiej] oskarża Jerzego z L., że wraz z 4 towarzyszami równego sobie stanu i 4 niższego stanu napadł na jego dom, w którym mieszkał Maciej czyli Mach, i gumno w dzierżawionej Woli, rozwalił go i spalił, na szkodę 60 grz.; oskarżony Jerzy winien w ww. sprawie stawić 18 świadków pochodzenia szlach. (GK 20 s. 40, 68-9, 77, 111); Andrzej Indrzych z Woli [Podłazańskiej] oskarża Jerzego Osieckiego z L., że nocną porą, w czasie trwania wyprawy wojennej, z jednym towarzyszem nieosiadłym naszedł jego dwór w Woli, rozbił bramę i drzwi, podpalił bramę i spalił dom ze sprzętami domowymi oraz gumno ze zbożem, łącznie na szkodę 200 grz. Jerzy winien w powyższej sprawie stawić 18 świadków pochodzenia szlach. Sąd na wniosek Jerzego Osieckiego wyznacza wizję w miejscu pożaru (GK 20 s. 68, 77, 112-3); 1476 br. Tomasz i Stanisław z Osieczan pozywają [br.] Wojc. Osieckiego z L. o sprzedaż lasu w cz. do nich należącego, wart. 28 grz. Wojciech nie stawił się na rozprawę (GK 20 s. 470); 1477 Stanisław z Osieczan zastawia za 10 fl. węg. czystego złota br. Jerzemu z L. 1 1/2 grz. dochodu na jego cz. huty szkła w Osieczanach [czyli na → Hucie Osieckiej]. Gdyby któregoś roku dochód ten był mniejszy, Stanisław wwiąże Jerzego w łan w Osieczanach, uprawiany przez kmieci Wójta i Tomasza. Przy wykupie zastawu Jerzy winien zapłacić w złotych florenach (GK 20 s. 583-4 zp.).

1478 Jerzy i Wojc. Osieccy dokonawszy podziału dóbr oświadczają, że będą go wieczyście dotrzymywać, zgodnie z dawnymi znakami granicznymi, i wpiszą dział do akt ziemskich. Jerzy pod sankcją kary XV winien zapłacić br. Wojciechowi 2 grz. (GK 20 s. 711); ww. dziedzice Osieczan dzielą dobra. Jerzemu przypadają w L. wszystkie role od ogrodzenia kmiecia Roszy aż do ich końca i do zarośli ciągnących się od Sławkowic do Orzesza zgodnie ze znakami granicznymi. Jerzemu przypada cały dwór z ogrodami i sadem oraz dolina, której połowa ma przypaść Wojciechowi. Do Wojciecha ma należeć: całe siedlisko zw. Radwanowskie z ogrodami i zagumniem, stajanie roli przu końcu sadu, tak szerokie jak siedlisko Radwanowskie, 2 sadzawki pod wsią, między Sławkowicami a L. Lasy po prawej stronie drogi biegnącej od strony Sławkowic do Woli [Podłazańskiej] przypadają Jerzemu. Lasy po lewej stronie tej drogi, od strony L. będzie posiadał Wojciech, jak też niższą sadzawkę aż do niższej grobli. Do niego też należeć będą ww. zarośla, z których winni korzystać jego ludzie bez przeszkód ze strony Jerzego. Las zw. Ryje bracia mają posiadać po połowie, według znaków granicznych. Droga prowadząca z dworu Jerzego do Wieliczki, przez role Wojciecha, może być używana przez Wojciecha i jego ludzi. „Exitorium alias vygon” powinien być używany wieczyście, w sposób wolny, jednego roku poprzez role Jerzego, drugiego roku poprzez role Wojciecha, a w trzecim roku tak, jak od dawna. Gdyby któryś z braci zniszczył lub zaorał miedzę, będzie podlegał karze XV. Sprawę wygonu przez lasy Jerzego mają rozstrzygnąć przyjaciele i rozjemcy (amici et compositores) szl. Kłąb, Wierzynek i Indrzych i pod zakładem 10 grz. wpisać swą decyzję do akt. Za dodaną sadzawkę Jerzy ma Wojciechowi zapłacić pod karą XV 2 grz. Dział powyższy zabezpiecza 200 grz. wadium (ZK 18 s. 336-7); 1479 Wojciech z L. wnosi o skazanie na karę XV Jerzego z L., gdyż ten nie zapłacił mu zapisanych pieniędzy (ZK 18 s. 377); 1483 Stanisław senior s. zm. Sądka z Tomaszkowie zastawia za 20 grz. Jerzemu Osieckiemu z L. łan w Przebieczanach osadzony kmieciem Marcinem Kożuchem (GK 21 s. 798 zp.); Wojciech z L. sprzedaje za 200 grz. br. Tomaszowi z Osieczan całą cz. ojcowizny w L.; br. Jerzy i Wojciech z L. sprzedają za 60 grz. br. Stanisławowi z Osieczan całą cz. Osieczan, która przypadła im po zm. bezpotomnie br. Janie (ZK 20 s. 169-70, 174-5); 1483 Tomasz z L. protestuje przeciw położeniu pozwu na jego dobra przez Jana [Dmosickiego] z L.; tenże Jan trzykrotnie pozywa Wojciecha z L. o niestawienie się w sądzie (ZK 20 s. 214); 1484 → p. 3b; Jan [Dmosicki] z L. oddala roszczenia Jerzego z L. o kuszę i czapkę (mitra) wart. kopy gr (ZK 20 s. 227).

1485 Stan. Oraczowski z Przybysławic [par. Giebołtów] oświadcza, że br.: Jerzy, Tomasz, Wojciech i Stanisław z Osieczan i L. po śmierci ich br. Leonarda teścia (gener) Oraczowskiego i po śmierci Stanisława s. tegoż Leonarda zadośćuczynili mu za posag i wiano c. Anny ż. Leonarda (GK 22 s. 188); 1487 Wojciech z L. zapisuje ż. Annie c. Sądka z Tomaszowic 30 grz. wiana i 30 grz. posagu na połowie dóbr w L. (ZK 20 s. 432); 1491 Tomasz Osiecki oświadcza, że jego br. Wojciech z L. zadośćuczynił za cz. dworu, domu i gumna w L., przypadającą mu z pr. bliższości po zm. br. Jerzym Osieckim z L. (GK 23 s. 679); 1494 Feliksowi z L. s. zm. Wojc. Osieckiego z jednej strony, br. niepodzielonym: księdzu Janowi starszemu [pleb. w Bełzie na Rusi], Mik. i Janowi młodszemu Biechowskim ze Śledziejowic i Kokotowa z drugiej strony, dany jest termin wwiązania w dobra po zm. wuju [Biechowskich] Mik. Wierzynku, z racji 100 grz., za które zm. Wierzynek zastawił Wojc. Osieckiemu 3 kmieci w Kokotowie. Do tych pieniędzy Feliks zgłasza pretensje z racji pr. bliższości (GK 24 s. 853, 856-8); → Kokotów p. 3; 1497 Stanisław z Osieczan sprzedaje za 40 grz. dzieciom zm. Wojciecha Osieckiego z Osieczan całą swoją cz. dziedziny w L. przypadłą mu po zm. br. Jerzym (ZK 21 s. 381); br. niepodzieleni Stan. i Andrzej Sądkowie z Tomaszkowic oświadczają że Katarzyna ż. Stan. Osieckiego, c. Jana Dmosickiego z L. [→ 1496-1507 p. 3Aa] zadośćuczyniła za oprawę ich zm. siostry Małgorzaty [pierwszej] ż. Stan. Osieckiego, zapisaną przez tegoż Osieckiego na połowie dóbr Osieczany i L. Sądkowie odstępują pod zakładem 20 grz. od wszelkich pretensji do tej oprawy; Jan Dmosicki z L. gwarantuje ww. Stan. Sądkowi zwrot 10 grz. ewentualnym wwiązaniem w łan w L., na którym osadzony jest Piotr Pyszych (GK 26 s. 205-7); z powodu nieobesłania przez Stan. Osieckiego wyprawy wojennej Zdziebor Zębocki otrzymuje pr. do zagrożonych konfiskatą dóbr Osieckiego L. i Osieczany (MS 2, 828); 1499 Anna ż. Mik. Jaroszowskiego oświadcza, że Stan. Osiecki zadośćuczynił jej za oprawę wiana i posagu, którą zapisał jej na L. pierwszy, zm. mąż Wojc. Osiecki, i z tych dóbr ustępuje (GK 27 s. 509). 1507-33 Mikołaj Osiecki z Osieczan do r. 1508 i z L. s. Stanisława i Katarzyny Dmosickiej, br. Jana (SP 6, 4; ZK 25 s. 432; 26 s. 30, 86, 329, 490-1, 574, 580, 597, 600; 27 s. 76-7, 84, 127; 154 s. 454-5; 161 s. 390; Wypisy 1530-1533, 952; W. Semkowicz, Wywody szlachectwa w Polsce XIV-XVII w., RH 3, 1911-2, s. 65).

1507 Stanisław z Osieczan zastawia za 100 grz. ww. ż. Katarzynie c. Jana Łazańskiego [czyli Dmosickiego] wieś Trąbki z racji wiana i posagu oprawionych na Osieczanach (ZK 23 s. 348-9); Zygmunt I stwierdza, że Mik. Osiecki [s. Stanisława] dz. Osieczan i L. ma już lata sprawne i może dokonywać wszelkich czynności prawnych (SP 6, 4); 1508 ww. Mik. Osiecki dz. L. sprzedaje za 60 grz. Mik. Jordanowi z Zakliczyna całą cz. Osieczan (ZK 154 s. 454-5); 1517-8 Mik. Osiecki zastawia za 99 grz. Feliksowi Lubomirskiemu dz. Sławkowic dobra L. (ZK 25 s. 432-4; 26 s. 30, 86); 1520 Anna Krezina oświadcza, że była gotowa przyjąć od Andrzeja Gomolca z Woli [Podłazańskiej] i od dzieci zm. Stan. Osieckiego z L. sumę 40 fl. zapisaną jej w grodzkich aktach krak. (ZK 26 s. 259); Mik. Osiecki z L. zastawia za 10 grz. Feliksowi Lubomirskiemu rolę w L., na której jest osadzony Andrzej Burda (ZK 26 s. 329); 1522 → p. 3b; 1524 ww. Mikołaj zapisuje ż. Dorocie c. zm. Stan. Płazy z Mstyczowa 100 fl. wiana i 100 fl. posagu na połowie dóbr dziedz. i zastawnych w L.; tenże oddaje ż. Dorocie w opiekę wszystkie swoje dobra dziedz. i zastawne, trzodę i bydło, cały majątek domowy w L., a także dzieci z nią zrodzone i te, które mają się narodzić, oraz daje jej wwiązanie w ww. dobra. Jako opiekunów testamentu wyznacza Mikołaj Stan. Czuryłę star. niepołomskiego i łowczego krak. i Jana Mężyka z Putnowic [ziemia chełmska, dziś Putniowice] burgr. krak. Gdyby Dorota wyszła powtórnie za mąż, opiekę nad dobrami i dziećmi mają przejąć opiekunowie testamentu (ZK 21 s. 76-7); ww. Dorota za zgodą męża oświadcza, że br. jej Stan. Płaza [z Mstyczowa] zadośćuczynił jej za dobra ojczyste i macierzyste (ZK 27 s. 84); 1525 Andrzej Gomolec z Woli [Podłazańskiej] pozywa Mik. Osieckiego o zadanie ran (ZK 161 s. 390-1); 1529 L. własn. „domini Minoris” [tj. ww. Mik. Osieckiego] i pana [Przecława] Łazańskiego [→ 1528-9 p. 3Aa], folwark szlach. (LR s. 60); 1533 → p.5.

-b. W p. 3A i 3B. Kmiecie, zagrodnicy i karczmy. 1399 Piotr kmieć z L. ze świadkami występuje przeciw Rafałce dz. L. i Osieczan, ż. Tomasza Wierzynka (SP 8, 8267, uw. 284/8); 1416 wd. po Piotrze kmieciu z L. (Teut. 1a s. 25); 1425 → p. 3Ba; 1431 szl. Jan Osiecki godzi się z Jakubem, Maciejem, Piotrem i Kusiem kmieciami z L. we wszystkich sprawach (GK 4 s. 206); 1441 → p. 3Ba; 1454 Jan Osiecki dz. L. oświadcza, że Radwan kmieć z L. nie uiścił kary XV, na którą był skazany, i wnosi o ciążenie (GK 12 s. 187, 237); 1461 → p. 3Aa; 1462 → p. 2: Maciej zw. Matyszek kmieć z L. (GK 16 s. 241-2); 1464 karczma w L., na której osadzony jest [Stan.] Głowacz (ZK 17 s. 215); 1465 kmiecie z L.: Stan. Głowacz, Jakub Wierciki, Paweł Golik, Mik. Mardyła (Teut. 3 s. 337); 1466 → p. 3Aa; 1467 Mik. Mardyła z cz. L. dzierżawionej przez Birowę [z Hałcnowa] pozywa Jakuba Osieckiego, a Birowa stoi za swoim człowiekiem i wnosi o karę (GK 18 s. 133, 239); Mikołaj kmieć z L. należący do Jakuba Osieckiego (GK 18 s. 133); Mik. Goły kmieć z L., obwiniony przez oprawcę o kradzież i współdziałanie ze złodziejami, zostaje stawiony w sądzie grodzkim i publicznie obwołany przez woźnego, tak by kto chce mógł obwinionego oskarżyć. Jeśli nikt go nie obwini, wówczas może się oczyścić z oskarżeń i wykazać swą niewinność własną przysięgą (GK 18 s. 347); 1468 Stan. [Głowacz] kmieć i karczmarz z L. oskarżony przez oprawcę o kradzież, posadzony w wieży został z niej zwolniony za poręczeniem i stawiony przed sądem grodzkim i tam publicznie obwołany, by kto chce mógł go oskarżyć o kradzież. Gdy nikt go nie wywołał, sąd postanowił, że może oczyścić się własną przysięgą. Woźny poświadcza przysięgę na krzyż i karczmarz zostaje uniewinniony; szl. Andrzej oprawca winien w ciągu 2 tygodni zapłacić, pod sankcją kary XV, ww. karczmarzowi 3 wiard.; tenże karczmarz wnosi o karę XV dla ww. oprawcy, gdyż ten nie zapłacił mu wyżej przysądzonej sumy (GK 18 s. 552, 570, 595); Jan Zmarzło [kmieć?] z L. (OK 12 s. 884); 1472 kmiecie Roszą i Kapina → p. 3Aa; 1473 kmieć Mik. Smolka; zagrodnik Jakub Lulek → p. 3Aa; 1475 kmieć Mik. Mardyła pozywa Jerzego [Osieckiego] dz. L. (GK 20 s. 40, 69); kmieć Jakub Roszą i zagrodnik Miczek Lulecz → p. 3Aa; 1476 → p. 3Aa; 1476 kmiecie Piotr Piesyk i Grzegorz → p. 3Aa; 1476, 1477 kmieć Mik. Kapina → p. 3Aa; 1477 3 siedliska z rolami, na których osadzeni są kmiecie Sławiec, Mardyła i Roszą oraz zagrodnik Miczek Lulecz → p. 3Aa; 1478 → p. 3Ba.

1483 prac. Stan. Sławiec z L. pozywa Jerzego [Osieckiego] z L. (SP 2, 4276); Piotr kmieć z L. pozywa ww. Jerzego (ZK 19 s. 245); kmiecie Jan i Jakub z L. procesują się z szl. Wojciechem z L. (ZK 20 s. 214); 1484 Jan Dmosicki z L. zastawia za 40 grz. Mikołajowi z Suchoraby 3 ł. i karczmę w L., na których osadzeni są kmiecie Głowacz, Kapina i Lulecz, płacący 4 grz. czynszu (GK 21 s. 967 zp.); 1484 Stanisław kmieć Jana Dmosickiego z L. pozywa szl. Jerzego z L. Pan Stanisława wnosi o karę XV (ZK 20 s. 225); 1485 kmieć Mik. Mardyła winien zapłacić 3 wiard. za siano kupione u kanonika Mikołaja z Lublina (OK 3 s. 391); 1486 → p. 3 Aa; 1491 Jan Dmosicki z L. gwarantuje Jakubowi Fałkowskiemu zwrot 10 grz. wwiązaniem w karczmę w L., na której osadzony jest karczmarz Głowacz płacący 1 grz. czynszu (GK 23 s. 469); 1497 kmieć Piotr Pyszych → p. 3Ba; szl. Andrzej czyli Indrzych Kreza z Woli Podłazańskiej winien pod karą XV zapłacić w ciągu pół roku 10 grz. w ratach po 1 grz. swej c. „honeste” Annie ż. Stanisława krawca w L. (GK 26 s. 467); 1498 taż Anna wnosi o karę XV dla [ojca] ww. Andrzeja za niezapłacenie jej 1 grz. (GK 27 s. 290); 1500 Jan z L. służebnik Mik. Glińskiego podżupczego wielickiego (Wypisy 1440-1500, 182); 1520 → p. 3Ba; 1522 Jakub Lulczowic kmieć z L. podlega karze XV należnej Mik. Osieckiemu i sądowi; Stanisław s. Jakuba kmiecia z L. pozywa dz. Mik. Osieckiego. Sługa Osieckiego, nieosiadły, za wiedzą i wolą dziedzica zranił Stanisława. Szkoda została wyceniona na 2 grz. (ZK 26 s. 490-1); 1524 Jakub Lulczowic kmieć z L. uwalnia Mik. Osieckiego z L. od roszczeń z powodu wypędzenia koni z zagajnika (de foresta) przez sługę Mikołaja, za wiedzą i wolą tegoż (ZK 26 s. 580); 1529 karczma, 2 zagrodnicy → p. 5.

-c. W p. 3A i 3B. Pobór: 1491-7 z 2 ł.; 1508 z 2 ł. łącznie w cz. Łazańskiego i Osieckiego (RP s. 88, 124, 168, 183, 197, 215, 234, 351); 1530 z 2 1/1 ł., 1 karczmy (RP k. 28).

4. 1412-3 Mikołaj sołtys z L., 1415 niegdyś z L. [ale żyjący] (KSN 3032, 3046, 3187, 3254, 3764, 3774, 3790).

5. 1326-7 par. oszacowana na 3 grz. (MV 1 s. 152, 196); 1328 świętop. 1 1/2 sk. (MV 1 s. 297); 1335-6, 1346-58 świętop. 2 sk. (MVI s. 369, 392; 2 wg ind.); 1373-4 świętop. 2 sk. (MV 9 s. 2, 21).

Plebani: 1326-7 Postek (MV 1 s. 125, 196); 1389-96 Andrzej (ZK 1c s. 16; 2 s. s. 5, 55, 88, 145, 170, 281, 425); 1398 Mikołaj (SP 8, 7422); 1402-9 Wojciech, Wojtek (ZK 3a s. 652; GK 1a k. 142r, 144v, 149r); 1436 Michał (Cracovia artiflcum suppl., 1433-1440, 156); 1458-9 Jan Lednicki (OK 10 s. 354, 524); 1459 Mik. Sieklucki (OK 10 s. 563); 1464-80 Świętosław (Mp. 5 O 178; OK 3 s. 58; 12 s. 345, 589, 866); 1499 Jan z Ogarki [pow. chęc.] lektor mszalny kat. krak. (Cracovia artiflcum suppl. 1462-1475, 104 przyp. 1); 1513-5 Jan (Jan Krzemieniecki, Bernardinus Gallellus de Jadra vicarius et officialis generalis Cracoviensis 1509-1517, Kr. 1934, s. 99, 100, 115); 1529-33 Wojciech z Branic (LR s. 60; Wypisy 1530-1533, 952).

1491 Andrzej wikariusz w L. (OK 3 s. 617).

Uposażenie par., kościół, dzies. 1409 Wojciech pleban w L. pozywa Mikołaja z Osieczan [i z L.] o przeoranie wspólnej drogi i pola oraz o zabranie z wspólnego pola 3 koni (GK 1a k. 142r); 1446, 1464, 1478 pr. patr. kościoła w L. → p. 3Aa; 1458 Jan Lednicki pleb. w L. zobowiązuje się zapłacić 20 grz. długu księdzu Janowi Roli wikariuszowi i altaryście kat. krak. (OK 10 s. 354); 1459 Andrzej Kreza, poręczając za br. Stanisława, zobowiązuje się zapłacić 9 grz. Janowi Białkowi psalterzyście w kat. krak. za dzies. w L. i w Woli [Podłazańskiej] z wyjątkiem dzies. kon.; Andrzej i Stan. Krezowie z L. zobowiązują się zapłacić 3 grz. długu ich ojca Andrzeja Janowi pleb. w L.; Mik. Sieklucki pleb. w L. ma dać 2 1/2 grz. Janowi prezentowanemu na plebana w Kromołowie [zapewne po ustąpieniu z par. w L.] (OK 10 s. 410, 524, 563); 1464 Jan ongiś dzierż, dochodów kościoła w Dziekanowicach bierze za 10 grz. w dzierżawę na rok od Świętosława pleb. w L. kościół w L. z jego dochodami, z wyłączeniem zasiewów na polu plebańskim, o które jest spór z dziedzicami (OK 12 s. 345); 1470-80 dzies. snop. z folwarków szlach. w Kończycach i Sławkowicach należy do pleb. w L. (DLb. 1 s. 255; 2 s. 112); 1478 kościół par. pod wezw. Ś. Krzyża → p. 3Aa; 1480 br. Andrzej [senior], Stan., Mik. i Feliks Krezowie dz. Zawady zgodnie z wolą ich zm. ojca Andrzeja zapisują Świętosławowi pleb. w L. 1 grz. czynszu. O ten czynsz Świętosław prowadził spór z jednym z ww. braci, Stanisławem, i obecnie odstępuje od 2 1/2 grz. kosztów sporu (Mp. 5 O 178).

1513-5 przed sądem oficjała krak. toczy się „causa quaedam criminalis” Jana pleb. z L. oskarżonego przez bpa Jana Konarskiego o propinację w domu plebańskim. Jan najpierw zaprzeczał oskarżeniom. Sąd oficjała zarzuty potwierdził, oskarżył też plebana o szkody wyrządzone kościołowi w L. oraz o trwonienie dóbr kościelnych i złe obyczaje, nakazał przeniesienie plebana „cum beneficio simplici” poza diecezję. Jan ukorzył się wówczas przed oficjałem, przyrzekł poprawę. W r. 1514 Jan wpisał własną ręką oświadczenie, iż nie będzie już nawiedzać karczem, obcować z nierządnymi kobietami, poprawi swoje obyczaje i żyć będzie przykładnie. W r. 1515 pleban zostaje ponownie oskarżony przed oficjałem o zaniedbywanie obowązków i zajęć kościelnych, przechowywanie w swoim domu łotrów i złodziei i o „in mortis sui patroni domini Lezenski machinationem”. Jan zarzutom zaprzeczył i nie stawił się przed oficjałem. Zapadł wyrok pozbawiający Jana par. w L. Patron otrzymał pr. prezenty innego plebana (Bernardinus Gallellus o.c. s. 99-101, 115).

1529 do pleb. należy dzies. snop.: wart. 2 1/2 grz. z folwarku szlach., od 4 zagr. i z karczmy w Kunicach, wart. 1 grz. z folwarku szlach i z ł. kmiecych w Niżowej, wart. 1 1/2 grz. z folwarku szlach i od 1 zagr. w Sławkowicach, wart. 1 1/2 grz. z folwarku szlach. „domini Minoris” [tj. Mik. Osieckiego], od jego kmieci, z folwarku pana Łazańskiego [tj. Przecława zw. też Dmosickim], od jego 2 zagr. i z karczmy w L., wart. 30 gr z jednej cz. Woli Gomolcowej [tj. Podłazańskiej] i od 1 zagr. tamże. Do pleb. należy też meszne w owsie wart. 60 gr oraz kolęda i dzies. kon. z całej par. – wart. 8 gr (LR s. 60); 1533 Mik. Osiecki za zgodą br. Jana Osieckiego egzekutora testamentu ich zm. ojca Stan. Osieckiego oświadcza, że zgodnie z zapisem ojca na rzecz kościoła par. w L. ceduje Wojciechowi [z Branic] pleb. w L. na potrzeby kościoła 10 fl. długu u Marcina Jagły hutnika szkła (vitreatoris) w Stróży [czyli w Hucie Trzebuńskiej] i 3 grz. u Marka Kopytka w Dobrej [par. własna] (Wypisy 1530-1533, 952); 1597 do par. pod wezw. S. Krzyża w L. należą: L., Wola [Podłazańska], Surówki, Niżowa, Sosnówka, Brzozowa „utraque” [dziś Brzezowa], Żakowa (WR k. 214).

6. 1370 Mikołaj krawiec z L. przyjmuje pr. miej. w Kazimierzu (Chm. s. 17); 1446 oficjał krak. rozpatruje sprawę Jana burgr. [niezid.] i jego ż. Doroty z L. pozostających od 1 1/2 roku we wspólnym łożu małżeńskim, w związku z ich trudnościami w pożyciu jako małżonków (Cracovia artificum suppl. 1441-1450, 435).

8. Kurhan z czasów Wiślan (A. Żaki, Karpacka ekspedycja archeologiczna w latach 1951-1952, SA, 5, 1956, s. 201). Kościół późnogotycki ze szczegółami gotyckimi, gotycko-renesansowymi i renesansowymi, orientowany, murowany, zbudowany w 1. 1586-1590 (KatZab. 1 s. 157-8).