NAGŁOWICE

(1263 Naglowice — Mp. 1, 63 z kopii XVII w.; 1325 Naglowicz — MV 1 s. 132; 1335 Naglovicz — MV 1 s. 374; 1353 Neglovicz — MV 2 s. 258; 1360 Naglouicze — ZDM 1, 93; 1369 Naglouicz — Mp. 1, 302 z kopii XVI w.; 1381 Naglouicz — SP 8, 731; 1382 Nagow — SP 8, 1284; 1398 Naglow — SP 8, 7577; 1401 Naglouice — ZK 3 s. 227; 1431 Naglowice — GK 4 s. 284; 1448 Nyaglouicze — MI 30; 1470—80 Naglovicze — DLb. 1 s. 24; 1489 Naglowycze — RP k. 133v; 1553 Naklowicze, Naglow — Kniaz. 576, 579) 14,5 km na NW od Jędrzejowa.

1. 1489 n., 1564, 1581 pow. lel. (RP k. 133v; LK 2 s. 91; ŹD s. 71); 1325—8, 1335 n., 1529, 1598 par. własna, dek. Jędrzejów (MV 1 s. 132, 204, 301, 374; LR s. 118; WR s. 336).

2. 1342 N. graniczą z Popowicami → Bryniczka; 1447 Jan Rej z Szumska z Jakubem ze Zdanowic o granice między N. a Zdanowicami (ZK 147 s. 138); 1470—80 role pleb. w Ślęcinie ciągną się w kierunku N. (DLb. 1 s. 24); 1473 Jan Gamrat z Trzcieńca napadł Andrzeja domownika Stanisława z Bobrka na drodze król. z N. [do Trzcieńca] i zrabował mu kuszę wart. kopy gr (ZK 146 s. 361).

1530, 1565 młyn o 1 kole → p. 3c; 1545—8 Wojciech opat jędrz. jako dz. → Cierna przeciwko Mik. Rejowi z N. o wzniesienie grobli na gruncie Cierna, o odnowienie stawu zw. Pogorzelec w N. [dziś staw o tej nazwie w N. — UN 21 s. 33] i o zalewanie łąk w Zdanowicach; tenże opat pozywa Reja o usypanie kopców granicznych między N. a Zdanowicami (Kniaz. 401, 405, 415—8, 425, 439, 455—8, 462); tenże Rej pozywany przez kmieci ze Zdanowic o zalewanie przez jego sadzawkę w N. łąk i stogów siana w Zdanowicach (Kniaz. 402—3, 406, 414, 427—8, 436—7, 459, 461); 1549—51 ww. opat dz. Zdanowic i → Cierna przeciw temuż Rejowi o granice i staw Pogorzelec zbudowany przezeń na groblach, tj. między brzegami zdanowskimi i ciernieńskimi. Granice z N. są od dawna na tych brzegach (Kniaz. 469, 484, 486, 497—8, 501, 508—9, 530, 539); 1550 staw Pogorzelec → p. 3A; 1552 ww. opat jako dz. Zdanowic z Mik. Rejem z N. o naruszanie grobli w licznych miejscach k. stawu zw. Wronin; jeśli wyniknie z tego konieczność naprawy grobli, to Rej winien naprawiać odcinek naprzeciwko części stawu Pogorzelec (Kniaz. 568—70); tenże opat pozywa Reja o bezprawne zbudowanie nowej grobli powyżej stawu Pogorzelec i brzegu Zdanowic (Kniaz. 571); 1554 opat jędrz. i Mik. Rej z N. zostają odesłani do podkomorzego w celu odnowienia granic między Ciernem a N. (Kniaz. 609); 1556 tenże opat pozywa Mik. Reja do wyznaczenia granic między Ciernem a N. (Kniaz. 634); → p. 3A.

1558 wyrokiem sądu Mik. Rej z N. pozywany przez Wojciecha opata jędrz. dz. Zdanowic winien pod zakładem 100 grz. naprawiać groblę stawu zw. Wronin wg dawnych ustaleń zm. Piotra Reja z N. i Samarytana Wronickiego ze Zdanowic, których strony są spadkobiercami; odwołując się do wspomnianych dawnych uzgodnień strony ustalają, że jeśli opat chciałby spuszczać wodę ze stawu Wronin, to najpierw Rej winien spuścić wodę z Pogorzelca, aby opat mógł to spokojnie zrobić w swoim stawie (Kniaz. 671, 673); tenże Rej pozywany przez opata jędrz. dz. Zdanowic i Cierna o: zbudowanie stawu Pogorzelec na gruncie opata w Zdanowicach wbrew granicom na szkodę 300 grz., zbudowanie nowej grobli łączącej się ze starą groblą Pogorzeliską, zalewanie tejże grobli na szkodę 200 grz. oraz zalewanie pastwisk k. Pogorzelca, zbudowanie grobli na gruncie wsi Cierno na szkodę 400 grz. (Kniaz. 672); granice między N. Mik. Reja a → Ciernem kl. jędrz. poczynają się od brzegu dolnej sadzawki Nagłowskiej na wierzchołku, gdzie usypano kopce narożne N., Zdanowic i Cierna i od nich poprowadzono je przez suchy bór do 2 kopców narożnych, które rozgraniczają N. od Popowic. Stąd granice biegną „per carrectum alias przez Luzek” i przez Bór do rz. Bryniczki, a dalej od kopców tu usypanych przez błoto do rzeki czyli koryta, którym płynęła rz. Bryniczka od dawna do tego czasu (BPAN rps 926 k. 52v—3).

3. Własn. książ., od 2 poł. XIII w. ryc. i kl. jędrz. A. Cz. ryc. 1263 Bolesław Wstydl. poświadcza zamianę dóbr między kl. jędrz. a wwdą krak. Sułkiem [z Niedźwiedzia]. Sułek daje klasztorowi całą dziedzinę komorników i koniarzy w → Łączynie i N., „terram quandam” ciągnącą się na [miarę] 3 pługów, które to dobra otrzymał pr. dziedz. od ww. księcia za zasługi, zaś w zamian dostaje wieś Krzesławice [pow. rad.] (Mp. 1, 63).

1360—97 Stanisław z N. (ZDM 1, 93; SP 8 uw. 230/21).

1369 Kazimierz W. poleca opatrznemu (providus) Jakubowi Rechickiemu (Rechiczki = Bechcicki?) [h. Lis?] dz. N., swemu wiernemu słudze, w miejscu Przyrów [woj. kal.], leżącemu między miastami król. Lelów i Radomsko [woj. sier.], lokować miasto na pr. niem. średz., które ma nosić nazwę Przyrów, i dodaje mu leżącą koło tego miejsca wieś król. Komorów [dziś nie istnieje] nad rz. Wiercicą. Jakub otrzymuje za 20 grz. gr pras., co czyni 48 grz., wójtostwo w nowo założonym mieście, do którego należą 3 ł., dwa ogrody i sadzawka z młynem, w którym nie mogą mleć mieszkańcy miasta i okolicznych wsi król., z wyjątkiem mieszkańców wsi król. Ciemiętniki (Mp. 1, 302)¹M. Zdanek słusznie przyjmuje, że Jakub Rechiczki, zasadźca Przyrowa, określony w dok. stanowym predykatem „providus”, używanym w późnym średniowieczu wobec osób mieszczańskiego pochodzenia, pochodził jednak ze stanu rycerskiego, gdyż nazwano go dziedzicem (heres) N., zaś użycie ww. predykatu wynikało z funkcji organizatora miasta i faktu posiadania wójtostwa. Tutaj warto dodać, że w XIII a nawet XIV w. zdarzają się, rzadkie co prawda, przypadki określania najwyższych nawet dostojników predykatem „providi”. Próbując zatem dokonać identyfikacji rodowej Jakuba przyjmuje, że przezwisko Rechiczki można odczytać jako Rzeczycki. Identyfikację taką mogłaby potwierdzać nazwa nieodległej rz. Rzeczyca między Wiercicą a Żurawiem, zapisanej w 1279 w formie „Rechyza” (KK 2, 81; Kozierowski BWW s. 90; Nazwy Warty s. 138). Istniała tam także wieś Rzeczyca. Dalsze argumenty za tą identyfikacją opiera na ostrożnym założeniu, że dziedzicami N. byli od dawna Lisowie, na co jego zdaniem wskazuje uposażenie parafii z dóbr należących pierwotnie do tego rodu. Drugi argument to obecność Gryfitów w sąsiedniej Wiercicy, ci zaś mieliby stanowić w najwcześniejszym okresie jeden ród. Alternatywą dla tej identyfikacji może być jednak wiązanie Jakuba z Rzeczycą w pow. sand., należącą do Półkoziców, gdzie w 1368 r. znany jest m.in. Pęcław s. Andrzeja zasadźca w lasach biskupa krak. nad rz. Młodawą w okręgu Kunowskim (ZDM 4, 914; KK 2, 265; Zdanek, Nagłowice → p. 7, s. 96—7). Zwrócić jednak należy uwagę, że dok. został wydany z 2 obciążonych licznymi błędami kopii, zachowanych w XVI w. oblatach, o czym uprzedza wydawca. Nie można zatem wykluczyć, że w oryginale przezwisko Rechiczki brzmiało Bechiczki lub Bechcziczki, a zatem mogło odnosić się do sier. Bechcic, należących do Lisów, gdzie poświadczony jest w połowie XIV w. Świętopełk z Irządz kaszt. i wwda sier., przodek Bechcickich, Biskupskich i Rudnickich (zob. A. Szymczakowa, Szlachta sieradzka w XV w. Magnifici et generosi, Łódź 1998 s. 278 n.). Ponadto imię Jakub często pojawia się w zasobie imionowym rodu Lisów.

1381—2, zm. przed 1384 Warcisław z N. [h. Lis], dz. → Gniewięcina 1377, → Mierzawy 1387, cz. Woli Trzcińskiej [później Wola Rakoszyńska, dziś nie istnieje, obecnie łąki o nazwie Wola w Rakoszynie — UN 21 s. 34] 1384 (SP 8, 731, 770, 1284, 1512, 2202, 7577, 7579)²Warcisław zm. najpewniej bezpotomnie. Dobra po nim zostały podzielone między przedstawicieli Lisów, tj. Borka z Trzcieńca i Porajów z Suchcic w ziemi sier., tj. dzieci Mik. Garnisza h. Poraj i Święcisławy z Mstyczowa h. Lis: Chociemira Garnisza, Świętosławę i Stanisławę czyli Stachnę ż. Boksy z Szumska. Materiał dokumentujący procesy o te dobra po 1401 zestawiono niniejszym haśle. Ostatecznie N., Wola Trzcińska i Nowa Wieś oraz cz. w Połajowicach i Zdanowicach przypadły Stachnie i jej mężowi; 1381 Piotrasz z Czarnocina [pow. wiśl.] z Warcisławem z N. w sprawie skarg, na które z mocy prawa chciałby otrzymać odpowiedź (SP 8, 731, 770); 1382 Warcisław z N. z Borkiem z Trzcieńca; ww. mają termin o karę (SP 8, 1284, 1512).

1384—1415 stren. Boksa Szumski z Szumska, dz. N., Pławowic 1384, Połajowic [dziś Pojałowice] 1384, Sączowa 1403, → Imbramowic [par. własna] 1403, Woli Trzcińskiej, Zdanowic, h. Oksza, łowczy sand. 1393—5, krak. 1397—1413 (1415 — bez tytułu), star. chęc. 1398—1401, br. Jana (Jaszka) Reja z Szumska, zapewne br. Krzesława, Jana Reja i Stogniewa z Szumska, stryj Stogniewa Reja i Jana Reja z Dziewiątli [pow. sand., par. Gawłuszowice], ż. Stachna (Stanisława) dz. dóbr nagłowickich 1384, c. Mik. Garnca h. Poraj i Święcisławy z Mstyczowa h. Lis, siostra Chociemira Garnisza (Garnka) z Połajowic i Suchcic kaszt. spicymierskiego i Świętosławy ż. 1^o v. Mikołaja z Barczkowa, 2^o v. Wisława z Kościelca, synowie Andrzej (?) 1434, Jan Rej sędzia i łowczy krak. 1436 (AGZ 2, 24; 5, 21; AKP 8/1, 232; DSZ 129; KK 2, 346; Mp. 3, 939; 4, 1025; Proch. 12, 23; SP 8, 2202 — z Pławowic, 3506, 3749, 4352, 4512, 5749, 8200, 10106, 10186, 10856, uw. 2/1, 53/12, 59/1, 65/1, 69/1, 73/2, 77/24, 80/14, 82/8, 176/1, 173/13, 182/4, 183/11, 198/1, 202/10, 229/86, 242/100, 101, 103, 265/127, 266/40, 277/3, 70—1, 73, 290/61, 342/71; ZDM 1, 279, 293; 5, 1154, 1176; 6, 1601, 1608, 1623—4, 1627, 1634, 1642, 1656, 1685, 1691; BCzart., perg. 250; ZK 2 nr 324, 396, 1375, 1406, 1423, 1588, 3795, 3820, 3825; 3 s. 227—8, 232, 392, 400, 539; 3a s. 610; 3b s. 91; 4 s. 245; 5 s. 110, 193, 244, 464; 6 s. 73, 80 — ostatnia wzmianka; UM 189, 779; A. Marzec, Boksa Szumski, PSB 49, s. 376—7: tu błędnie uwzględniony w wykazie źródeł Boksa (Bogusz) z Turska Małego w pow. sand. h. Janina w dok. z 1389, zob. ZDM 1, 192).

1384 Franek z Woli [Trzcińskiej?] Warcisława i [Borek] z Trzcieńca pozywają Boksę z Pławowic, [Chociemira] Garnka i [Świecławę] wd. po Wisławie ze Zdanowic o 300 korcy zboża i zamkniętą skrzynię [w N.?] na szkodę 3 grz. (SP 2, 2202); 1388 Piotr kmieć z Warzyna z Boksą i Święszkiem włodarzem z N. o 100 korcy żyta i pszenicy, 40 korcy owsa i bróg oraz o groch z wyką (SP 8, 4512, uw. 80/14, 82/8)³Boksa jako dz. N. poświadczony jest w 1388 r., zaś Stachna jako jego żona dopiero w 1394 r. Zarówno więc spór w 1384 z Frankiem z Woli Warcisława i Borkiem z Trzcieńca po stronie Chociemira Garnka i Świętosławy ze Zdanowic 1384, w którym bierze udział Boksa dz. rodowych Pławowic (najpewniej w imieniu żony), jak i określenie go w t.r. jako dz. Połajowic, które wnieść musiała jego żona potwierdzają, że Boksa musiał już być wówczas współdziedzicem N. przez żonę (SP 8, 2202, 2953).

1394 [Chociemir] Garnisz z Połajowic [i Suchcic] z Boksą i jego żoną [Stachną] oraz ze [Świętosławą] wd. po Wisławie i jej s. Janem z Barczkowa; Mikołaj z Ossowca [pow. ksiąs., dziś nie istnieje, leżał k. Mstyczowa], Świętopełk z Goleniów, Pakosz z Nieznanowic, Ota z Klimontowa [par. Mstyczów], Miczek z Czarnocina [pow. wiśl.] i Mikołaj s. Piotrasza pozywają [rodzeństwo: Stachnę] ż. Boksy, Świecławę i Chociemira [Garnisza]; Chociemir z Suchcic pozywa Boksę i jego żonę; Mik. Osowski z dwoma braćmi i Ota z bratankiem Mikołajem pozywają Świecławę, Chociemira Garnka i Stachnę Bokszynę; Mikołaj z Czarnocina pozywa Stachnę ż. Boksy (ZK 2 nr 324, 396, 1375, 1406, 1423); 1396 Przecław z Połajowic ze Stachą ż. Boksy z N. (ZK 2 nr 3795); Ota z Klimontowa, Mikołaj z Osowca, Pakosz z Nieznanowic, Świętopełk z Goleniów, Andrzej z Czarnocina i Mikołaj s. Piotra z Czarnocina pozywają Stachnę Bokszynę, Świecławę z Kościelca i Chociemira z Połajowic (ZK 2 nr 3820); tenże Chociemir z Boksą z Szumska i jego żoną (ZK 2 nr 3820, 3825).

1397 Chociemir [Garnisz] z Połajowic ze Stanisławem z N. mają termin na wiec (SP 8, uw. 230/21); 1398 Chociemir z Połajowic pozywa Boksę z Szumska i jego ż. Stachnę; Przecław z Połajowic pozywa Świecławę, Chociemira i Stachnę z Połajowic; Stachna ż. Boksy z Szumska okazuje dok. król. przeciwko Przecławowi z Połajowic, na dowód, że jej mąż [nie stawił się], gdyż załatwiał sprawy króla (SP 8 uw. 242/101, 103, 265/127, 266/40); Wilhelm z Okaliny [pow. sand.] wielkorządca krak., Borek z Trzcieńca i Pakosz z Nieznanowic [pow. chęc.] ręczą żydowi Hosmanowi za Chociemira Garnisza ze Zdanowic, że w terminie spłaci mu dług 27 grz. i pokowę miodu, w przeciwnym razie zapłacą 50 grz. i 1 gr procentów od każdej grzywny tygodniowo; tenże Hosman zeznaje, że ww. Garnisz spłacił mu trzecią cz. długu Warcisława z N. i uwalnia go od tej sumy wyjąwszy [ww.] porękę; Jaszek z Barczkowa jako główny dłużnik i Pakosz z Nieznanowic jego poręczyciel zobowiązują się zapłacić temuż Hosmanowi dług 27 grz. i pokowę miodu pod warunkami jak ww.; Hosman uwalnia tegoż Jaszka od trzeciej cz. długu ww. Warcisława z wyjątkiem poręki (SP 8, 7576—7, 7579); 1399 Chociemir z Połajowic ze Stachną i Boksą z Szumska o dług żydowski (SP 8, 8200, uw. 277/70—1, 73, 290/61); 1400 Przecław z Połajowic ze Stachną ż. Boksy z N. mają termin na wiec; Przecław z Połajowic godzi się z Chociemirem Garnkiem z Połajowic, Jaszkiem z Barczkowa i Stachną Bokszyną z Szumska (SP 8, uw. 326/3, 342/71).

1401 Chociemir Garnek z N., h. Poraj (ZK 3 s. 227—8); Stachna ż. Boksy z Szumska [i N.], reprezentowana przez swego męża, Chociemir Garnek z N. i Jaszek z Barczkowa cedują na rzecz bratanków Przecława [z Połajowic], Szymka i Stanisława ze Sławic, 7 wymierzonych równo łanów z zaroślami w Połajowicach k. granicy Kalińskiej wraz z drogą do tychże łanów; ww. bratankowie oświadczają, że nie będą w przyszłości zgłaszać do ww. pretensji o te łany i o inne nad rzeką w Połajowicach (ZK 3 s. 227—8); 1402 Boksa z Szumska nie stawił się przeciwko żydowi Hosmanowi o dług żydowski Warcisława z N. i o procenty, na co przedłożone zostały w sądzie dokumenty (ZK 3 s. 392); Wojtek prebendarz z Chęcin spowiednik Stachny ż. Boksy z N. spowiadał się Mikołajowi kapelanowi zamkowemu z Chęcin w dniu wiecu w sprawie przeciwko Femce wd. po Borku z Trzcieńca. Kapelani Femki zostali odrzuceni przez jej zachodźcę. Termin na najbliższy wiec; taż Stanisława powierza sprawę z Femką swemu mężowi Boksie (ZK 3a s. 606; 610); 1403 ww. mają wyznaczony kolejny termin na wiec (ZK 3b s. 91); Jaszek z Barczkowa i Chociemir Garnisz ze Zdanowic oddalają wszystkie pretensje żyda Hosmana o długi z tytułu ich poręki, jak i własne długi zm. Warcisława z N., ponieważ niesłusznie zostali przez niego oskarżeni o niestawiennictwo; tenże Hosman uwalnia ww. ze wszystkich powyższych długów (ZK 3 s. 536).

1403 lub 1404 Piotr [Wysz] bp krak. poświadcza, że Boksa z Szumska [i N.] i jego ż. Stachna sprzedali za 170 grz. Janowi Niemierzy z Ożarowic dziedzinę Sączów w ziemi siew. z pr. patr. kościoła tamże (ZDM 5, 1176).

[1410?] 1414—66, zm. po 3 VI t.r. stren. Jan Rej z N. i Szumska, Nowej Wsi, Woli Rakoszyńskiej, tenut. Brzeźna i Żernik [obie wsie w pow. chęc.], h. Oksza, prawdopodobny uczestnik bitwy pod Koronowem 1410, sędzia ziemski krak. 1436—40, łowczy krak. 1440—66, s. Boksy, br. (?) Andrzeja, br. stryj. Jana Reja z Szumska i Stogniewa Reja z Dziewiątli [pow. sand., par. Gawłuszowice] i Szumska synów Jana Reja z Szumska oraz Jana Reja z Szumska kan. krak., prep. kol. Ś. Michała na zamku krak. i pleb. w Kościelcu i Krzesława synów Krzesława z Szumska, ż. Prakseda (Prachna) c. Jana z Tęczyna kaszt. krak., wd. po Janie z Krzelowa zm. po 3 II 1408 i przed 5 II 1409, dzieci: Jan pleb. w Sławkowie i kan. kol. Ś. Jerzego na zamku krak. 1436, Mikołaj 1448, Andrzej stud. Uniw. Krak. 1449, Jakub 1470, Anna ż. Mikołaja z Gołczy 1447 (AKP 8/1, 725; AS 2, 132—4; Cracovia artificum suppl. 1441—1450 nr 182; DSZ 178—81, 183—4, 186—9; Imbr. 19; Kniaz. 1—3, 5, 7, 22; MI 30; Mp. 4, 1338, 1340, 1353, 1358; 5 C 63; Pol. 1, 178; 3, 210; SP 2, 2508, 2662, 2714, 3461, 3494, s. 543; Tyn. 181, 203; Wp. 5, 591; ZDK 2, 546; ZDM 8, 2522; Teut. 3 s. 32; ZK 5 s. 464; 6 s. 266, 354; 8 s. 51, 58 — z N., 118 — z N.; 11 s. 99, 163, 180, 209, 217, 228, 242, 247, 255, 265, 270, 281, 463; 13 s. 185, 205; 14 s. 19, 289; 15 s. 353, 379; 16 s. 401 — ostatnia wzmianka; 17 s. 86, 366, 418 — ostatnia wzmianka; 27 s. 169; 146 s. 222; 147 s. 42, 49, 138, 193, 213—4; 150 s. 1, 8, 29, 32, 60, 68, 85, 158, 195, 268—9, 271, 277, 321, 343; 152 s. 23, 49, 59; 194 s. 49; 196 s. 346; 197 s. 522, 586—7, 607, 615, 622, 643, 654, 662, 666, 687; 198 s. 145, 380, 432; 199 s. 52, 59, 156—7, 194—5, 199, 206; 200 s. 35, 292; 256 s. 21, 33, 39, 139; 257 s. 144b, 182, 193, 196, 251, 310, 409; 258 s. 332—3 — z N.; 313 s. 20; GK 2 s. 371; 4 s. 279, 284 — z N., 330, 931; 6 s. 227, 307, 315, 322, 368; 7 s. 8, 28, 186, 194, 462, 470, 833—5; 8 s. 310, 821—2, 1026; 9 s. 500—1, 858; 10 s. 858; 11 s. 63, 66, 71, 76, 136, 167, 286, 289, 297, 308, 350, 382, 581, 583, 812, 966—7; 12 s. 210; 13 s. 152, 289, 351 — z N., 391 — z N., 404—5, 408, 465, 482 — z N., 873; 14 s. 59; 16 s. 77, 142; OK 8 s. 455, 611, 945—6; 9 s. 508, 710—2, 905; DHn 10—11 s. 158; Kurtyka Tęczyńscy s. 548)⁴W literaturze dotychczasowej (W. Bukowski, Rej Jan z Szumska h. Oksza, PSB 31, s. 187) przyjęto, że w bitwie pod Koronowem w 1410 wziął udział Jan Rej z Szumska, prawdopodobny br. Boksy, występujący w 1397—1403, żonaty w 1398 z siostrą Zakliki z Korzkwi h. Syrokomla, zm. przed 13 VI 1419 (SP 8, 6129; 2, 996), a nie Jan Rej z N., jak wprost podaje Długosz. Uznano to wówczas za jego pomyłkę. Nie można jednak wykluczyć, że Długosz się nie pomylił, i chodziło jednak o młodego Reja z N. W l. 1397—1400 występuje bowiem Jaszek Rej z Dziewiątli w pow. sand. w par. Gawłuszowice (SP 8 uw. 229/99, 332/36). W 1409 wzmiankowana jest z kolei wd. po Reju z Dziewiątli, którą łączyć może należy z ww. Jaszkiem Rejem (ZK 5 s. 193, 196). Jeśli tak, to Jaszek Rej z Dziewiątli nie mógłby wziąć udziału w wielkiej wojnie. W 1419 występuje zaś Krzesław s. zm. Jana Reja z Szumska (czy to ów br. Boksy, różny jednak od Jaszka Reja z Dziewiątli?), zaś w 1432 wzmiankowani są br. Jan Rej z Szumska i Stogniew z Dziewiątli, w 1438 i 1443—4 określeni jako synowie Krzesława a stryjeczni Jana Reja z N. Nie jest wykluczone, że w załączonej dokumentacji mogą się więc znajdować sygnatury dotyczące Jana Reja s. Krzesława (GK 1 s. 128; 4 s. 821; 6 s. 51; ZK 150 s. 158).

1414 Jan Rej z Szumska [i N.] za zgodą ojca Boksy i w jego obecności oprawia ż. Prachnie po 200 grz. posagu i wiana na ½ swojej części dóbr dziedz. (ZK 5 s. 464); 1415 Boksa z Szumska [i N.] daje Piotrowi pleb. z Trzcieńca sadzawkę Stawisko i działający młyn w Woli, ten zaś, za zgodą swoich patronów Mikołaja i Ścibora z Trzcieńca, daje mu łan roli tamże (ZK 6 s. 73); → Czyrmna, p. 3; 1417 Prachna ż. Reja z Szumska [i N.] zeznaje, że wzięła od Niemierzy z → Krzelowa 200 grz., które miała zapisane na Soboszowie [tytułem wiana] przez 1-ego męża Jana, bratanka Niemierzy (ZK 194 s. 49); 1425 Jan Rej z N. nie stawił się w sprawie przeciwko Michałowi z Sosnowic o 3 grz. i 1 wiard. i tyleż szkody z tytułu poręki oraz o wpis do ksiąg (ZK 8 s. 51, 58); 1426 Klemens Wątróbka ze Strzelec, Jan z Tęczyna i Jan Rej z N. ręczą br. Wierzbięcie i Laczkowi z Piekar za Piotra z Kurowa spłatę długu 210 grz. lepszej monety krak. (ZK 8 s. 118); 1433 Jan Rej z N. zobowiązuje się zwrócić w określonym terminie Janowi Osowskiemu z Ossowy [pow. chęc.] 12 grz. pod rygorem wzrostu długu do 18 grz. i wwiązania go w dwóch kmieci w N. płacących po 1 grz. czynszu (GK 4 s. 931); → Czyrmna p. 3.

1434 Andrzej z N. (ZDM 2, 466)⁵Andrzej z N., świadkując na dokumencie, musiał być co najmniej pełnoletni, może więc był s. Boksy a br. Jana Reja. W 1449 studentem Uniw. Krak. jest Andrzej s. Jana Reja z N. Chyba nie należy go łączyć z Andrzejem, który w momencie zapisania się na uniwersytet miałby wówczas około 35 lat, choć nie jest to niemożliwe; Jan Rej z Szumska [i N.] gotów był przyjąć od Jana Tęczyńskiego 200 grz. za wieś Czyrmna, którą jego ż. Prachna miała w zastawie z tytułu posagu (GK 5 s. 9).

1436—80, zm. przed 1489 Jan Rej z Szumska, dz. N., kan. kol. Ś. Jerzego na zamku krak. 1436—80, stud. Uniw. Krak. 1440, pleb. w Sławkowie 1455—80, kustosz kurzelowski 1480, s. Jana Reja łowczego, bratanek Andrzeja (?), br. Andrzeja, Jakuba, Mikołaja z Topoli i Anny (Bullarium 6, 1430; Cracovia artificum suppl. 1441—1450, nr 182; Cracovia artificum suppl. 1451—1460, s. 151; Kniaz. 64—5; Metryka UK 1440e/057; Ep. 1 k. 20v; OK 3 s. 202; 9 s. 883; GK 21 s. 251—2; ZK 16 s. 94, 237, 287, 303).

1436 br. Jan kaszt. wojn., stren. Andrzej z Tęczyna, Prachna ż. stren. Jana Reja z Szumska [i N.] sędziego krak. i Mikołaj z Kwiliny ustępują Elżbiecie [ze Šternberka] wd. po wwdzie krak. Janie z Tarnowa i jej dzieciom cały skarb, złoto, srebro i klejnoty oraz ruchomości i nieruchomości pozostałe po zm. Janie Zdakowskim, oprócz jego dóbr ziemskich, które przypadają ww. (SP 2, 2662); 1437 Klemens ze Strzelec kaszt. wojn., Dziersław Włostowski star. kamieniecki czyli podolski, Jan Rej z Szumska sędzia krak., Zygmunt z Bobowej, Stogniew z Szumska i Stan. Giedka z Bobowej ręczą za Małgorzatę ż. tegoż Giedki a c. Jana Starego z Rzeszowa, że ugodzi się z ojcem w sprawie dóbr; Jan Rej z Szumska sędzia krak. oprawia ż. Prachnie c. Jana z Tęczyna kaszt. krak. po 200 grz. posagu i wiana na N. i na wsiach do nich przynależnych, tj. Nowej Wsi i Woli [Rakoszyńskiej]. Wystawiono dok. (ZK 150 s. 60—1, 62); 1438 Jan Rej z Szumska [i N.] sędzia krak. ręczy Mikołajowi z Błonic [pow. kal.] za br. stryj. Stogniewa z Dziewiątli [pow. sand., par. Gawłuszowice] zwrot 90 grz. „mutuatas alias poziczonich” pod rygorem podwojenia długu (ZK 150 s. 158); 1439 Mik. Zakrzowski s. Wilczka składa protest, ponieważ gotów był przyjąć 200 grz. od poręczycieli Jana Reja prep. kol. Ś. Michała na zamku krak., m.in. od Jana Reja [z N.] sędziego krak., lecz ich nie otrzymał (GK 6 s. 315); 1442 Jan Rej z Szumska [i N.] łowczy krak. ręczy Prandocie Gałce z Góry i Janowi z Niedźwiedzia za Mik. Serafina żupnika i miecznika krak. zwrot 200 grz. długu, gwarantując spłatę wwiązaniem w wieś Żerniki [pow. chęc.] (GK 7 s. 833—5); Mik. Spiczmer dr dekretów i kantor krak. oraz Jan Rej [z N.] łowczy krak. (lowcze) pożyczają od Żydówki Magdaleny kramarki krak. 120 fl. węg. i 21 szer. gr (Cracovia artificum suppl. 1441—1450, nr 182); 1443—4 Stogniew z Miechowic z Janem Rejem z N., który poręczył za [br. stryj.] Stogniewa i Jana Reja z Dziewiątli, że zapiszą mu sołectwo w Zbilutce [pow. sand.] (ZK 147 s. 42, 99); 1443 Jan Rej ręczy [Wichnie] opatce kl. Ś. Andrzeja w Krakowie za br. [stryj.] Jana [Reja] prep. Ś. Michała, że każdego roku przez 7 lat będzie jej płacił na każdego Ś. Marcina 12 grz. [za wieś Baranów k. Skalbmierza, którą wydzierżawił od klasztoru]. Gdyby prepozyt musiał wyjechać poza granice Królestwa, pieniądze będzie płacił Rej, jeśli zaś prepozyt będzie przebywał w kraju, ma płacić osobiście (OK 8 s. 455)⁶Przyjmuję, że poręczycielem jest Jan Rej z N., a nie inny Rej, ponieważ to on wielokrotnie ręczył za prepozyta. Pisarz odnotował, że Rej ręczy „pro fratre germano”, później jednak skreślił „germano”. Prepozyt był br. Krzesława z Szumska, a zatem stryjecznym Jana Reja z N.

1444 Jan z N. pleb. w Sławkowie pozywa 25 wymienionych z imienia kmieci z Bronowic Polskich o to, że wtargnęli do dziedziny Bronowice Niemieckie [stanowiące uposażenie prebendy Ś. Jerzego] i zasypali przekopę na szkodę 25 grz. (GK 8 s. 1065); Magdalena Żydówka z Krakowa kwituje dra dekretów Mik. Spiczmera i Jana Reja łowczego ze spłaty 110 grz. z tytułu poręki za Jana Reja prep. [Ś. Michała] i kan. krak. (OK 8 s. 611); 1445 Jan z Tęczyna wwda krak. zobowiązuje się wypłacić Janowi Rejowi z Szumska [i N.] łowczemu krak. oraz Mikołajowi z Kwiliny 80 fl. węg. za zapony [ze skarbu po Janie Zdakowskim], ci zaś poręczą, każdy ze swojej części, Rej za żonę [Prachnę] a Mikołaj za siostry, że nie będą one w przyszłości upominać się o te floreny i zapony (ZK 150 s. 269); 1446 Jan Rej z Szumska [i N.] łowczy krak. pożycza od Mik. Kuli z Wojciechowic 120 grz. pod zastaw Brzeźna i Żernik w ziemi sand. (Kniaz. 1); 1447 Mikołaj z → Gołczy oprawia ż. Annie c. Jana Reja z Szumska [i N.] po 200 grz. posagu i wiana na połowie wszystkich dóbr dziedz. w Gołczy, Krępie, Rzeżuśni i Kluczach (ZK 257 s. 196 = Kniaz. 2); Jan Rej z Szumska [i N.] łowczy krak. zastawia za 200 grz. Jadwidze ż. Stan. Widawskiego 2 wsie w ziemi sand. Brzeźno i Żerniki (ZK 257 s. 199 = Kniaz. 3); Jan Rej kan. krak. i jego poręczyciel Jan Rej z Szumska [i N.] łowczy zobowiazują się zwrócić 100 grz. pożyczki Piotrowi z Siedlisk bratankowi (nepoti) Stan. Grodzkiego (OK 8 s. 945—6).

1448—77, zm. przed 13 I 1478 Mikołaj Rej, Topolski, dz. N., Szumska, po żonie dz. → Bobina 1473—7, cz. → Dziekanowic [par. własna] 1470—77, → Krzesławic [par. Góra Ś. Jana] 1458—77, → Mierzenia 1458—64, → Kwapinki 1458—64, Słonowic, ½ Sierakowa 1458—77, Topoli 1463—77 i cz. → Gruszowa [par. własna] 1458—64, tenut. Brzeźna i Żernik, s. Jana Reja sędziego i łowczego krak., br. Jakuba, Jana pleb. w Sławkowie i Anny ż. Mikołaja z Gołczy i zapewne Andrzeja, ż. Barbara 1456—1500, c. Jana Sławca z Mierzenia, Kwapinki i Topoli h. Szarza, dzieci: Jakub, Jan, Stanisław, Mikołaj, Piotr, Marcin, Gabriel, Andrzej, Anna ż. Stan. Puzdro z Janikowic 1474, Katarzyna ż. Dziwisza z Moniaczkowic 1475, Zofia 1494 1^o v. ż. Piotra Kani z Czarnkowa, 2^o v. Piotra Rzeszowskiego z Pawłowic 1500, zm. przed 1540 i Jadwiga 1494 ż. Wojciecha z Trzemeśni (AGZ 9, 66; DLb. 1 s. 232; 2 s. 111, 144, 146, 162; Kniaz. 5, 6, 8—15, 20, 26—7, 30, 32—4, 37—40, 42—3, 45—6, 60—1; Mp 5 M 136, N 1, 79; ZK 15 s. 47, 294; 16 s. 179, 205, 222, 236a, 390, 412, 437, 490, 624, 644, 684—5; 17 s. 175, 433, 455; 18 s. 105, 384b; 198 s. 431; 199 s. 217—8, 289; 200 s. 34—5, 145, 174, 186, 241, 255, 263, 267, 304, 336; 201 s. 81, 148—9, 168, 306—7, 343, 345, 351—2; 203 s. 353; 204 s. 213, 440; 315 s. 201, 228—30; 367 s. 683; GK 13 s. 318; 16 s. 31; 18 s. 384b, 621, 626, 634—5, 645; 19 s. 167—9, 562, 761, 856, 892—3; 26 s. 226—7).

1448 Wojciech z Cudzynowic poręcza za Mikołaja s. Jana Reja pożyczkę 18 grz. — zp. (ZK 198 s. 431).

1449 Andrzej s. Jana Reja z N., stud. Uniw. Krak. (Metryka UK 1449h/165)⁷Zob. przypis 5; 1451 woźny Tabor zeznał, że przybył w imieniu Jana Reja z Szumska i [N.] łowczego krak. do żupy w celu zajęcia siwego konia należącego do Mik. Serafina żupnika krak. z tytułu jego długu wobec łowczego. Przywołany na żądanie Reja do wrot żupy [w Wieliczce] najstarszy po żupniku [podżupek] Piotr Italik odmówił otwarcia wrot („nie jestem odźwiernym”) i wydania przedmiotu ciążenia (SP 2, 3461); 1452 Piotr i Paweł Ulińscy jako pozywający oraz [Jan] Rej z Szumska [i N.] łowczy krak. jeden z opiekunów Anny i Beaty córek Dziersława Włostowskiego, przesuwają termin rozprawy do momentu uzyskania przez ww. siostry lat sprawnych, tj. 12 roku życia, co nastąpi po upływie 2 lat (SWPM I—9 s. 32); 1453 Jan z Tęczyna wwda krak. zobowiązuje się wypłacić Annie i Beacie cc. zm. Dziersława Włostowskiego z Jadownik 410 grz. długu br. Andrzeja do rąk ich opiekunów Jana Reja z Szumska [i N.] łowczego krak. i Jana Reja prep. Ś. Michała na zamku krak. (GK 11 s. 966—7); ww. Jan Rej prep. Ś. Michała na zamku krak. i Jan z Szumska łowczy krak. zobowiązują się zwrócić 10 grz. pożyczki Elżbiecie wd. po Wątróbce (OK 9 s. 508); 1454, 3 X Jan Rej z Szumska łowczy krak., Marek z Minogi, Mikołaj z Sędziszowa i Mikołaj z Poborowic winni są Jakubowi z Sienna prep. krak. i skalbmierskiemu 171½ fl. węg. za zakupione u tegoż prepozyta srebro i zobowiązują się zwrócić dług do ś. Stanisława (OK 9 s. 710—2); 1455 Jan Rej pleb. w Sławkowie i prebendarz Ś. Jerzego na zamku krak. oraz Jan Rej z Szumska [i N.] łowczy krak., ojciec tegoż plebana i jego poręczyciel, wydzierżawiają na 5 lat za 50 grz. Winkowi [Kezingerowi] mieszcz. krak. wieś Bronowice Niemieckie k. Krakowa, należącą do uposażenia ww. prebendy (OK 9 s. 883, na marginesie: kwitują go ze spłaty w 1464); Paweł mieszcz. krak. w imieniu szl. Borszy (Borsch) konwersa z Tyńca kwituje ww. Reja łowczego i jego poręczycieli s. Mikołaja, Piotra Ulińskiego i Piotra Ryterskiego burgrabiów krak. ze spłaty 30 grz. (OK 9 s. 905).

1456 Barbara c. Sławca a ż. Mik. Reja z N. kwituje Mikołaja z Łękawy [Marcinkowic?] ze spłaty 2½ grz. z sumy 5 grz., które winien był jej ojcu (ZK 199 s. 217); 1456—7 Mik. Trzebieński z Trzebienic pozywa Jana Reja z N. i Iwana z Obiechowa o porękę za Kwilińskiego (GK 13 s. 351, 391); 1457—8 Jan Rej z Szumska łowczy krak. procesuje się z Mik. Serafinem o zwrot długu (GK 13 s. 404—5, 465, 873); 1458 Marcisz Chorążyc z Dębowca mąż Beaty c. Dziersława Włostowskiego poświadcza, że Jan z Tęczyna spłacił mu 35 grz. z 400 grz. długu do rąk Jana Reja (ZK 15 s. 379); → Gruszów, par. własna p. 3; → Mierzeń p. 3a; 1459 Jan Rej [z N.] łowczy król. w imieniu s. Mikołaja złożył pieniądze dla Mik. Krzesza z Kunic za dobra Mierzeń i cz. Gruszowa. Strony uzgadniają, że pieniądze zostaną przekazane na pierwszych rokach ziemskich, gdzie też Krzesz ustąpi z ww. dóbr (GK 13 s. 318); Barbara c. zm. Sławca a ż. Mik. Reja z Szumska [i N.] poświadcza, że mąż zapisał jej na dobrach ojczystych Topola 2000 grz., którymi spłacił długi ojca (ZK 199 s. 289); → Mierzeń p. 3a; 1460 ww. Barbara kwituje Jana z Rudna ze spłaty główszczyzny za ojca (ZK 200 s. 34—5 = Kniaz. 6); Jan Rej z Szumska [i N.] łowczy krak. zobowiązuje się spłacić Klemensowi ze Starego Olesna [pow. wiśl.] 20 grz. długu [swoich wnuków] dzieci Mik. Goleckiego (ZK 200 s. 35 = Kniaz. 7).

1462 stren. Jan Rej z Szumska alias z N. łowczy krak. ręczy Zdzieborowi z Pawłowic spłatę 50 grz. z tytułu posagu jego ż. Anny c. Krzesława z Szumska; tenże Krzesław zobowiązuje się uwolnić Jana Reja od owej poręki (ZK 258 s. 332—3); Piotr Lekszycki z → Lekszyc zobowiązuje się zapłacić Mikołajowi [Rejowi] z N. 18 grz. za 3 brogi żyta, pszenicy i siana, w przeciwnym razie da mu wwiązanie do Bobina (GK 16 s. 31); 1464 Mik. Topolski alias Rej z N. poświadcza, że Stan. Piotrowski z Przybenic spłacił jego ż. Barbarze 50 fl. węg. długu zm. Marcina Birowo z Przybenic, którą to sumę pozyskała na nim na ostatnim wiecu; tenże Piotrowski pożycza od tegoż Reja 20 fl. węg. (ZK 200 s. 267 = Kniaz. 14—5); → Mierzeń p. 3a; 1465 Barbara c. zm. Sławca z Topoli ż. Mik. Reja [z N.] uwalnia Stan. Kota [z Przybenic] od pozwów o 27 fl. i najazd na dom przez zm. Marcina Birowę (ZK 200 s. 336 = Kniaz. 20); Jan Rej z Szumska [i N.] łowczy krak. poświadcza, że Jan z Tęczyna wwda krak. spłacił go z poręki za zm. br. Andrzeja (ZK 200 s. 304 = Kniaz. 18); 1466 → Gruszów [par. własna] p. 3; → Kwapinka p. 3; → Mierzeń p. 3a.

1468 stren. Jan Rej z Szumska alias z N. oddala pozwy Beaty ż. Marcina z Wrocimowic i Anny ż. Mikołaja z Bobowej cc. Dziersława z Włostowic (ZK 147 s. 415)⁸Dotychczas przyjmowano, że Jan Rej z Szumska sędzia i łowczy krak. zm. w 1466. Jego ostatnie wystąpienie z tytułem łowczego odnotowano 3 VI 1466. Następca Reja na urzędzie Dominik Litwos z Kazanowa poświadczony jest dopiero w 1472. Rej mógł więc żyć po 1466, a w zapisce z 1468 nie został nazwany łowczym, jak wielokrotnie wcześniej. Ważną przesłanką dla takiej identyfikacji jest fakt, że stren. Jan Rej określony został jako z Szumska alias z N., więc tak samo, jak w zapisce z → 1462. Ponadto Rej z N., jako opiekun córek Włostowskiego, był przez nie wielokrotnie pozywany. Nie jest wreszie możliwe, aby dziedzicem N. mógł być wówczas jakiś inny stren. Jan Rej; 1469 Beata ż. Marcisza z Wrocimowic przez swego prokuratora pozywa do sądu lwowskiego Jana Reja o to, że trzymał i posiadał [1464—6] dobra król. Bucznów i Bucznówek [ziemia halicka], które wysłużył sobie ich zm. ojciec i uzyskał na nich zapis 500 grz. (Kniaz. 25)⁹Wydaje się mało prawdopodobne, aby to Jan Rej z N. był w 1469 pozywany przez córki Włostowskiego o dobra Bucznów w ziemi halickiej w pow. trembowelskim, które rzekomo bezprawnie trzymał. Jest to zupełnie inna osoba. Jan Rej z Szumska, mąż Anny c. Mikołaja z Rostkowic w 1471, jest dobrze poświadczony jako tenut. Bucznowa, Bucznowka, Długiej Dolnej i Domanarzyc w l. 1464—74, może też jego (lub jego syna) dotyczą wzmianki z l. 1488—92 (AGZ 6, 145; 12, 3289, 3532—3 s. 356; 15, 3661 s. 261—2, 280, 293; Kniaz. 16—7, 28—9, 31; MS 1, 1115, 1118; ZK 16 s. 358; 17 s. 619 — ongiś z Dziewiątli; 147 s. 415; 152 s. 204; Ptašyckij, Nikolaj Rej → p. 7 s. 4—5). To zapewne on nazwany został Rejkiem (czyli młodym Rejem?) w pozwie Beaty c. Włostowskiego w 1471. M. Zdanek (Nagłowice → p. 7 s. 101—2) przypuszcza, że Jan Rej tenut. Bucznowa mógł być s. Mik. Reja z Topoli, zm. wkrótce po 1480. Wydaje sie jednak, że jest to raczej syn któregoś z dziedziców Szumska i Dziewiątli, także noszących nazwisko Rej, może Krzesława lub Stogniewa (w 1468 r. występuje Jan Rej ongiś z Dziewiątli jako poręczyciel Jakuba Wężyka z Giebołtowa — ZK 17 s. 619, zaś w t.r. Jan Rej z Szumska s. zm. Krzesława — Kniaz. 24, znany też jest w 1448—51 Jan s. Stogniewa z Miechowic). Na uszkodzonej karcie księgi ZK 16 s. 358 znajduje się wpis z 1465, że Stan. Racibor z Miroszowa ma stawić woźnego Stanisława, który zezna, iż złożył pozew po Jana s. Reja z Bukowna (właściwie z Bucznowa) na tę właśnie dziedzinę. Najpewniej to ten właśnie Jan został w 1471 nazwany Rejkiem, czyli młodym Rejem. Nie mógł to być s. Mikołaja, gdyż w powiązaniu z jego aktywną działalnością na Rusi już w pocz. lat 60-tych wskazuje na osobę raczej z pokolenia Mikołaja a nie jego dzieci. Jan bowiem jeszcze w 1479 r. pozostawał w niedziale braterskim z wszystkimi swymi braćmi. Dla ustalenia pokrewieństwa tego Jana Reja kluczowa wydaje się być sprawa opieki nad córkami Dziersława Włostowskiego h. Oksza, Beatą i Anną. Kontekst tych wydarzeń przedstawia szeroko F. Sikora (Dziersław Włostowski — czcigodny starzec, od młodzieńczych lat zawsze najbieglejszy w sztuce wojennej, w: Narodziny Rzeczypospolitej. Studia z dziejów średniowiecza i czasów wczesnonowożytnych, pod red. W. Bukowskiego i T. Jurka, Kr. 2012 s. 175—249). Wśród ich opiekunów, obok Jana Reja łowczego, występuje m.in. niejaki Stogniew w 1451, tożsamy ze Stogniewem z Szumska i Dziewiątli, chyba br. stryj. łowczego.

1470—80 Jakub Rej z N., pisał się z tej wsi jeszcze w 1481—9 mimo zbycia swojej cz. bratankom, dziedzicom cz. w drugiej połowie Sędziwojowic, s. Jana Reja sędziego, br. Mikołaja, Jana pleb. w Sławkowie i Anny, ż. Dorota z Gór i Zawady [obie wsie w pow. wiśl.] siostra Jana Obulca 1478, zapewne już przed 1475, 2^o v. ż. Jana Motkowskiego z Motkowic, synowie Mik. Rej i Andrzej Rej, Motkowski [nazwisko po ojczymie] (DLb. 2 s. 327; Kniaz. 70, 7—8, 90; ZK 201 s. 229—30; 204 s. 209; 261 s. 56, 58, 68, 81—3, 91; 315 s. 128, 204, 216, 249, 426; GK 19 s. 856, 892—3; 20 s. 768, 788, 808; 21 s. 69, 196—7, 251—2, 254—5)¹⁰M. Zdanek (Nagłowice → p. 7, s. 101) przyjmuje, że to Jakub s. Mikołaja był żonaty z Dorotą z Gór i Zawady. Najpewniej jednak chodzi o Jakuba, najmłodszego s. Jana łowczego. Jakub żył jeszcze w 1480 i 1489. W podziale z bratankami w 1480 przypadły mu tenuty w Brzeźnie i Żernikach. Skoro wspomniane tenuty przejęli synowie Jakuba i Dorota, to z pewnością chodziło o Jakuba s. łowczego.

1470 br. Mikołaj [Topolski?], Jan i Jakub z N. z Jakubem ze Słupowa, Janem [Krzelowskim] i Mikołajem z Birkowa [dziś Biórków Mały i Wielki, par. własna] (ZK 315 s. 128, 426)¹¹W → 1480 Jakub Rej s. Jana sędziego zastawił Janowi Krzelowskiemu z Birkowa dobra nagłowickie. Na tej podstawie przyjęto, że niniejsza zapiska dotyczy tego właśnie Jakuba i jego braci, a nie jego bratanków synów Mik. Topolskiego, choć nie można tego wykluczyć; Mik. Rej z N. ręczy za Jana Wątróbkę ze Strzelec prep. Ś. Michała i kan. krak. br. Michałowi pleb. w Słaboszowie i Mikołajowi z Donatkowic spłatę w 6 ratach 375 fl. jego długu w ciągu 3 lat, w przeciwnym razie w tej cz. sumy, która nie zostanie w tym czasie spłacona, wwiąże ich w wieś Topolę. Na razie, nie czekając terminu Bożego Narodzenia, winni przyjąć od Mikołaja tyle pieniędzy, ile może im dać; ww. Jan Wątróbka zobowiązuje się uwolnić Reja od poręki, w przeciwnym razie da mu wwiązanie w Małe i Wielkie Strzelce k. m. Uście [Solne] (GK 19 s. 167—9 = Kniaz. 26—7); 1471 Mik. Rej z N. pożycza od br. Jana Stanisława i Jana Pielsza ze Świeradzic [dziś Sieradzice] 100 grz., a jeśli nie zwróci długu w terminie, da im wwiązanie w Sieraków, skąd ma 10 grz. czynszu, z wyjątkiem sadzawki; ciż bracia protestują, gdyż byli gotowi przyjąć zwrot pożyczki od tegoż Reja z Topoli, lecz on jej nie zwrócił (ZK 18 s. 106; 367 s. 498—9; GK 19 s. 562 = Kniaz. 30, 32); Beata ż. Marcisza z Wrocimowic pozywa do sądu lwowskiego Jana Rejka (ZK 152 s. 204)¹²Zob. przypis 9; → Łętownia p. 3a; 1472 Kazimierz Jag. zapisuje Mik. Rejowi z N. 100 grz. na wsiach Brzeźno i Żerniki w pow. chęc. i zobowiązuje się nie wykupować ich do śmierci Reja (Wierzbowski, Kilka nowych dokumentów → p. 7, nr 1; MS 1, 762).

1473 w sporze Mikołaja opata jędrz. z Jakubem Rejem z N. o kmiecia Mik. Konopkę sąd przysądza go Rejowi, ponieważ Konopka zeznał, iż jest osiadły u Reja (GK 19 s. 856 = Kniaz. 35); 1474 Jakub [Rej] z N. zastawia za 10 grz. Stanisławowi z → Brzostków łan w N., na którym siedzi kmieć Andrzej Filip płacący 1 grz. czynszu (GK 19 s. 892—3 = Kniaz. 36); 1475 Mik. Rej z Topoli [i N.] ma zapłacić zięciowi Dionizemu z Moniaczkowic 200 grz. tytułem posagu [swej c. Katarzyny]. Jeśli nie zapłaci w terminie, to za zgodą ż. Barbary da mu wwiązanie w charakterze zastawu w cz. w → Bobinie; Katarzyna c. tegoż Reja ż. Dionizego z Moniaczkowic zrzeka się praw do dóbr ojczystych i macierzystych, ponieważ została przez rodziców wyposażona (ZK 201 s. 148 = Kniaz. 37, 39); Mik. Rej z N. pożycza od Zbigniewa i Stanisława z Lubczy 100 grz., które zobowiązuje się spłacić w 3 ratach w ciągu 3 lat, w przeciwnym razie da im wwiązanie w wieś Żerniki (ZK 201 s. 166 = Kniaz. 40); 1475 Jan Obulec z Gór [pow. wiśl.] pozywa Jakuba z N. (ZK 315 s. 204); Mik. Rej z Piotrem z Mokrska (ZK 315 s. 213); Tworzyjan ze Ślęcina pozywa Jakuba Reja z N. (ZK 315 s. 216); Helena z Goznej pozywa Mikołaj Reja z N. (ZK 315 s. 214); 1476 Jakub zw. Boksa z Częstoszowic pozywa Jakuba z N. (ZK 315 s. 249); Stan. Goźnieński [z Goznej] pozywa Mik. Reja z N. (ZK 315 s. 259); Mikołaj z Deszna pozywa Jakuba Reja z N. o to, że służąc u niego pozostawił na jego potrzeby zdrowego konia wart. 4 grz., a gdy go otrzymał z powrotem, koń zdechł (mortuus est alias zdekch), ponadto o pozostawiony u niego żelazny wóz (kowany) wart. 2 grz., którego Rej nie chce zwrócić (ZK 201 s. 229—30); 1476—7 → Krzesławice par. Góra Św. Jana p. 3a.

1478—80 Dorota z Gór i Zawady ż. Jakuba z N. pozywa Mikołaja opata kl. jędrz. jako dziedzica N. (GK 20 s. 768, 788, 808; 21 s. 69; ZK 261 s. 58 = Kniaz. 44, 50).

1478—1500 Barbara Rejowa dz. N. i Topoli, wd. po Mikołaju (Kniaz. wg ind.; ZK 18 s. 384b; 201 s. 306—7, 351—2; 204 s. 213).

1479 Gabriel Rej z N., s. Mikołaja, br. Jana, Gabriela, Jakuba, Andrzeja, Mikołaja, Marcina, Stanisława i Piotra (Kniaz. 45; ZK 204 s. 209).

1479—80 Jan Rej z N., Topoli 1522, s. Mikołaja, br. ww. Gabriela i pozostałych braci i sióstr (Kniaz. 45, 49, 53, 62—3, 65, 215; ZK 204 s. 209; 261 s. 56, 81, 91).

1479—81 Jakub Rej z N., s. Mikołaja, br. ww. Gabriela i pozostałych braci i sióstr (Kniaz. 45, 53, 60, 62—5, 76; ZK 201 s. 352; 204 s. 209; 261 s. 81, 91, 133; GK 21 s. 196—7, 215, 251—2).

1479—91 Andrzej Rej, dz. N., s. Mikołaja, br. ww. Gabriela i pozostałych braci i sióstr (Kniaz. 45, 90, 93; ZK 204 s. 209; 263 s. 93; GK 23 s. 469—71).

1479—93 Mikołaj Rej z N., s. Mikołaja, br. ww. Gabriela i pozostałych braci i sióstr (Kniaz. 45, 103; ZK 204 s. 209, 263 s. 173).

1479—95 Marcin Rej z N., dz. Bobina, → Krzesławic 1494, Topoli 1494, s. Mikołaja, br. ww. Gabriela i pozostałych braci i sióstr (Kniaz. 45 wg ind.; ZK 203 s. 18—20, 90, 93—5, 106—8; 204 s. 209; 263 s. 93; GK 23 s. 469—71).

1479—1513 Stanisław Rej, dz. N., → Bobina do 1528, → Krzesławic [par. Góra Ś. Jana] 1479—1507, Słonowic, Topoli 1479—1528, s. Mikołaja, br. ww. Gabriela i pozostałych braci i sióstr, 1-a ż. Anna Buczacka 1492, dz. wsi Seredne i Dubowica [obie wsie w ziemi halickiej], zm. przed 1508, 2-ga ż. Barbara Herburtówna z Felsztyna dz. wsi Czahrów, Bukaczowce, Tenetniki, Kozara, m. Żurawno nad Dniestrem [wszystkie w ziemi halickiej], siostra Piotra Herburta Odnowskiego pkom. lw., dwukrotna wd., ż. 1^o v. Jakuba Klusa, 2^o v. Jana Żurawińskiego, dzieci z 1-ego małżeństwa: Andrzej 1508, Jakub 1508—17 (obaj zm. w stanie bezżennym), Agnieszka ż. Mik. Świerczkowskiego ze Świerczkowa [pow. pilzn.] 1529, Zofia ż. Jana Kielanowskiego z Kielanowic 1520, Anna 1^o v. ż. Tomasza Wyleżyńskiego tenut. Gaju w pow. lw. 1528 (zm. 1531), 2^o v. Mik. Dzieduszyckiego 1542; dzieci z 2-ego małżeństwa: Mikołaj poeta i pisarz (Kniaz. 45, 49, 53, 62—3, 90, 93, 95—7, 101, 105, 106—8, 112—4, 116—28, 130, 132, 134, 138, 147, 169—72, 174—6, 180—7, 196—7, 201—4, 209, 211—2, 214, 217—21, 224—6, 228—9, 232—5, 240—1, 243, 245—54, 256, 258; MS 4, 17070; ZK 201 s. 399; 203 s. 18—20, 94—5, 165—7; 204 s. 209; 205 s. 5, 301—2; 261 s. 56, 68, 81, 91; 263 s. 93, 425, 427; 368 s. 612—3, 615—7, 625—6; GK 23 s. 469—71; 25 s. 445, 702; 26 s. 19, 49, 55, 57, 65—6, 72—3, 243—4, 290, 566, 740, 763, 790, 861, 910—1, 921—3, 950; 27 s. 10—1, 43, 49—50, 267, 277, 287, 738, 1322; 31 s. 1091, 1266, 1427, 1512, 1520; Ptašyckij, Nikolaj Rej → p. 7, s. 6—8).

1479—1538 Piotr Rej z N., dz. → Bobina, → Krzesławic [par. Góra Ś. Jana] 1494—1507, Słonowic, Topoli 1479—1526, s. Mikołaja, br. ww. Gabriela i pozostałych braci i sióstr (Kniaz. 45, 88, 90, 105—8, 112—4, 116, 119—24, 128, 130—1, 144—7, 149—50, 152—5, 157—8, 160—6, 169, 174—5, 180—5, 189, 191—2, 194—5, 198, 204—5, 208, 216, 227—8, 234, 237—9, 241—5, 247, 253, 255—6, 273, 275, 313, 329—31, 340, 671; MS 4, 18740; ZK 158 s. 55—7, 81—2; 203 s. 18—20, 165—7, 169—70; 204 s. 209; 205 s. 301—2; 263 s. 93, 425, 427; 265 s. 110—2; 368 s. 615—7, 625—6; GK 23 s. 17—8, 133—4, 469—71; 25 s. 445, 702; GK 26 s. 49, 55, 57, 72—3, 243—4, 923; 28 s. 1077, 1132, 1329, 1405—6; 29 s. 117, 182, 211—13, 259—61, 485, 583, 596, 605, 665, 872; 31 s. 1091, 1266, 1427, 1512, 1520; 32 s. 875—6; 33 s. 142, 205, 266, 272—3, 441; 34 s. 506, 509—10).

1479 br. Zbigniew i Stanisław [br. Niemierzy] pozywają br. Jana, Stanisława, Jakuba, Mikołaja, Piotra, Marcina, Gabriela i Andrzeja synów zm. Mik. Reja z N. i tenut. Brzeźna i Żernik o wszystkie sprawy jakie mają między sobą (ZK 204 s. 209 = Kniaz. 45).

1480 Mik. Snopek kmieć z Krzcięcic pozywa Jakuba Reja z N. o 8 ran tłuczonych, 6 krwawych i uwięzienie; ten zaprzecza jakoby go przetrzymywał i doprowadził do kalectwa (ZK 261 s. 68, 82—3 = Kniaz. 51, 54—5); Jakub Rej z N. [stryj Jakuba] pożycza od Jana z Birkowa 190 grz. i zobowiązuje się zwrócić ten dług w 2 ratach pod rygorem wwiązania w N. i swoje cz. we wsiach Nowa Wieś i Wola Nagłowska; tenże Rej daje ww. Janowi Krzelowskiemu z Birkowa wwiązanie w 2 kmieci w N. i Woli Nagłowskiej oraz w 2 kmieci w Nowej Wsi (GK 21 s. 196—7, 215); Jakub Rej z N. i Dionizy z Moniaczkowic poręczyciel za innych braci tegoż Jakuba, którzy wraz z nim wyrażają zgodę na poniższy zapis, dają Zbigniewowi z Woli [Lubeckiej] i Stanisławowi z Lubczy pod zakładem 100 grz. wwiązanie w wieś Żerniki w pow. chęc. zgodnie z zapisem ich zm. ojca Mikołaja. Zbigniew i Stanisław oświadczają, że zapłacili Barbarze [Rejowej] z N. i jej synom 30 grz. czynszu od sumy zapisanej im na Żernikach (ZK 201 s. 352 = Kniaz. 60); br. Jan, Stanisław i Jakub z N. procesują się z Piotrem z Mokrska (ZK 261 = Kniaz. 62—3).

1480 Jakub Rej z N. oraz jego bratanek Jakub s. zm. Mik. Reja z N., ręczący stryjowi pod zakładem 200 grz. za swych braci [Piotra, Andrzeja, Stanisława i Marcina], dzielą dobra. Jakubowi stryjowi Jakuba przypadają Brzeźno i Żerniki, zaś jego bratankom cała wieś N., całe cz. dziedz. w Nowej Wsi i Woli [Nagłowskiej] w pow. ksiąs. Ponadto stryj Jakub zobowiązuje się wykupić zapis 100 grz. na Żernikach od dzieci Niemierzy z Pałecznicy, zaś zapisy bratanków na tej wsi dla Niemierzy od niego samego, natomiast bratanek Jakub z braćmi mają wykupić zapis 200 grz. na N. od Jana Krzelowskiego (GK 21 s. 24—5); Jan Rej z N. pleb. w Sławkowie ustępuje br. Jakubowi oraz bratankom Jakubowi i pozostałym synom zm. Mik. Reja z N. wszystkie części swych dóbr ojczystych i macierzystych (GK 21 s. 251—2); Jakub z N. skazany na karę XV Katarzynie [c. Stanisława z Brzostków] ż. Mściwoja z → Lubachów i sądowi oraz zobowiązany, że nie będzie jej szkodził w dzierżawie [1 ł. → 1473 w] N. (ZK 262 s. 89); → Bobin p. 3; → Krzesławice p. 3a; 1480—1 br. niepodzieleni Jan, Stanisław i Jakub Rejowie z N. procesują się ze Stanisławem z → Goznej (ZK 261 s. 81, 91, 133 = Kniaz. 53, 63, 76); 1481 → Jelowice p. 3a; 1482 → Moniaczkowice p. 3a.

1489 br. Piotr i Andrzej dz. N., ręcząc za swych [młodszych] br. Stanisława i Marcina, potwierdzają podział dóbr jaki uczynili ze stryjem Jakubem z N., wedle którego [→ 1480] Piotrowi i Andrzejowi przypadły całe wsie N., Wola [Nagłowska] i Nowa Wieś, zaś stryjowi Brzeźno i Żerniki w pow. chęc., z których te ostatnie winien wykupić z zastawu za 100 grz. Czynią to jednak pod tym warunkiem, że jeśli na należących do nich z tego podziału ww. wsiach Jakubowi przypadło jeszcze coś po jego br. księdzu Janie [Reju], to winien się tego zrzec na korzyść bratanków (ZK 263 s. 93 = Kniaz. 90); → Kuchary p. 3b; 1491 Piotr, Marcin i Andrzej z N., ręcząc za [młodszego] br. Stanisława sprzedają za 332 fl. węg. na 16 lat z pr. odkupu Janowi Gołeckiemu z → Gołczy wieś N. oraz cz. w Woli [Nagłowskiej] i Nowej Wsi (GK 23 s. 469—71 — zp. Jan otrzymał zwrot pieniędzy i kasuje zapis = Kniaz. 93); 1493 Mik. Rej z N. i jego bracia oraz Stanisław z Goznej i Piotr z Mokrska oświadczają, że umorzyli wzajemnie wszystkie sprawy i pozwy, a także poręki, o które pozywany był tenże Rej (ZK 263 s. 173 = Kniaz. 103); 1494 Anna ż. Stan. Puzdro z Janikowic zrzeka się na rzecz matki Barbary wd. po Mik. Reju z N. prawa do wszystkich dóbr ojczystych i macierzystych, ponieważ została z nich spłacona (ZK 203 s. 12 = Kniaz. 104); Barbara wd. po Mik. Reju z N. ustępuje swym synom Stanisławowi, Piotrowi i Marcinowi z N. całą swą cz. w Topoli z wyłączeniem sadzawki koło ogrodu, którą sobie zatrzymuje dożywotnio, z tym wszak warunkiem, że otrzyma dożywotnio 4 kmieci do prac w Topoli, 2 do robót zimowych i 2 do wiosennych; taż Barbara daje ww. synom połowę gaju w → Bobinie oraz całą wieś → Krzesławice z przynależnymi dobrami w pow. krak., rezerwując sobie na tych dobrach 50 grz., które może dać komu zechce; ww. br. Rejowie z N., za zgodą matki Barbary, zobowiązują się dać swym siostrom Zofii i Jadwidze w przypadku zamążpójścia po 100 grz. posagu, od czego matka zostaje uwolniona. Siostry zaś, po otrzymaniu posagu, mają obowiązek zrzec się przed sądem na rzecz ww. braci praw do dóbr ojczystych i macierzystych (ZK 203 s. 18—21 = Kniaz. 105—8); → Bobin p. 3.

1497 Stan. Rej z N. i Topoli pożycza od Katarzyny z Trzonowa 28 fl. (GK 26 s. 65—6 = Kniaz. 118)¹³U Kniaz. w poszczególnych zapiskach błędne odczyty „de Chronow” zamiast „de Thrzonow”; br. Piotr i Stanisław Rejowie z N. zastawiają dożywotnio za 400 grz. matce Barbarze wieś N. (ZK 263 s. 425=Kniaz. 122); → Bobin p. 3; → Moniaczkowice p. 3a; 1497—8 Kat. Kozłowska z Trzonowa oskarża Stan. Reja z N. o nie spłacenie jej 28 fl. długu i odbicie ciążenia na Topoli (GK 26 s. 290, 740, 763, 790, 910—1, 950; 27 s. 10—1, 43, 49, 50, 267, 277, 287 = Kniaz. 126—7, 134); 1498 Piotr z Pawłowic oprawia ż. Zofii c. Mik. Reja z N. 160 grz. posagu i 200 grz. wiana na całym dworze w Pawłowicach z trzodą i bydłem i wszystkimi sprzętami domowymi oraz na połowie Pawłowic i Jelowic i zobowiązuje się pod zakładem 400 grz. wnieść zapis do ksiąg ziemskich ksiąs. (GK 27 s. 226—7); 1502 → Krzesławice p. 3a; 1504 br. niepodzieleni Stanisław i Piotr Rejowie z N. zastawiają za 80 grz. Mik. Zolkowskiemu całą wieś N., wyłączywszy czynsze, ⅔ miodu z pasieki, zachowując ⅓ dla Rejów oraz połowę trzody z przypłodem (GK 28 s. 140—6 = Kniaz. 147); 1505 Jan pleb. w Małogoszczy [pow. chęc.] pozywa br. Piotra i Stan. Rejów z N. przed sąd komisarski w grodzie chęc. o dobra dziedz. tj. o łąkę zw. Tocikowska (Toczycowsky) i o ogród za [rz.] Nidą (Kniaz. 169—70); 1507 → Krzesławice p. 3a.

1508—13 Andrzej Rej, dz. N. do 1513, Topoli 1508—15, zm. po 1537, s. Stan. Reja z 1-ego małżeństwa, br. Jakuba, Anny, Agnieszki i Zofii (Ptašyckij, Nikolaj Rej → p. 7, s. 6—8)¹⁴Tak Andrzej jak i jego br. Jakub nie zostali nigdy określeni jako dziedzice N., którymi jednak byli do czasu podziału dóbr w 1513.

1508—13 Jakub Rej, dz. N. do 1513, Topoli 1508—15, s. Stan. Reja z 1-ego małżeństwa (Ptašyckij, Nikolaj Rej → p. 7, s. 6—8)¹⁵Zob. przypis poprzedni; 1508 → Krzesławice p. 3a.

1510 — przed 1531 Mikołaj Rej, dz. N. i Szumska, tenut. Brzeźna i Żernik do 1531, s. Jakuba i Doroty, br. Andrzeja, ż. Anna 1528 i wd. po nim 1542 (Kniaz. 177, 274, 299, 328; MS 4, 9678, 10062—4; GK 31 s. 181)¹⁶W podziale dóbr, jakiego w 1480 dokonał ojciec Mikołaja z bratankami, N. przypadło bratankom. Nie wiadomo zatem, czy synowie Jakuba pisząc się z N. posiadali tam jeszcze jakieś części, np. po stryju.

1510—25 Andrzej Rej, dz. N., Szumska, Motkowic 1518—9, tenut. Brzeźna i Żernik, s. Jakuba i Doroty, br. Mikołaja (Kniaz. 206—7, 210, 222—3, 231; MS 4, 9678, 10062—4, 13409)¹⁷Zob. przypis poprzedni.

1510 Zygmunt I zezwala Janowi Łąbędziowi podstolemu nadw. wykupić z rąk br. Mik. i Andrzeja Rejów z N. i Szumska wsie Brzeźno i Żerniki w pow. chęc. (MS 4, 9678); 1511 Mik. Rej z Szumska i N. procesuje się z [br. ciotecznym matki Doroty] Janem z Morawicy (GK 31 s. 181 = Kniaz. 177); br. Mik. i Andrzej Rejowie z N., tenut. dóbr Brzeźno i Żerniki, ustępują Janowi Łabędziowi stolnikowi nadw. i tenut. Brzegów ww. tenutę za sumę, w jakiej ją trzymali. Dorota wd. po Jakubie Reju i matka ww. braci, obecnie ż. Jana Motkowskiego, mając przy sobie męża i br. ciotecznego Jana Morawickiego [z Morawicy], rezygnuje z oprawy na tych dobrach, dokonanej przez pierwszego męża; Jan Łabędź zobowiązuje się zapłacić ww. Rejom 100 grz. pod rygorem wwiązania ich w Brzegi, Mikołaj zaś pod zakładem 100 grz. zobowiązuje się doprowadzić do akt chęc. ż. Annę w celu zrzeczenia się przez nią zapisu oprawy na Brzeźnie; Jan Morawicki z Morawicy i Jan z Motkowic ręczą za Andrzeja Reja z Szumska i jego matkę Dorotę, ż. tegoż Motkowskiego, że pod zakładem 200 grz. złożą do rąk Adama pisarza grodu krak. pierwotny dok. zapisu król. dla Reja na ww. dobrach (Wierzbowski, Kilka nowych dokumentów → p. 7, nr 3—4; MS 4, 10062—4; też → 1531).

1513 br. Stanisław i Piotr Rejowie dzielą dobra. We wsi Topola starszy z braci Stanisław bierze dolną cz. tej wsi, od Cudzynowic do rzeki, która płynie przez środek Topoli, cały dwór w Topoli z przyległościami, ale w zamian ma Piotrowi wydzielić tyle ról folw., ile mierzy ten dwór. Role folw. w obydwu cz. wsi bracia podzielą po połowie wedle znaków granicznych. Piotr weźmie górną cz. Topoli od m. Skalbmierza do ww. rzeki, która płynie przez środek tej wsi, a ponadto w dolnej cz. Topoli karczmę Kleszczyńską, 2 zagrody koło tej karczmy i trzecią zw. Zbronicka (Sbronyczszka), kmiecia Macieja zw. Półkątny [lub Pokątny?] (Pąkąthi), ogród zw. Kolankowski oraz rolę Świerkowską i półłanek z łąką. Sadzawka w Topoli zw. Nieciecza będzie podzielona po połowie w ten sposób, że jeśli któryś z braci będzie chciał łowić, musi powiadomić o tym drugiego lub jego faktora, zaś wyłowione ryby dzielić będą po połowie. Opuszczona wielka sadzawka w dolnej Topoli i 2 małe sadzawki w górnej Topoli przypadają Stanisławowi, ponadto 2 małe sadzawki górne, jedna pod browarem a druga za gajem. Połowa gaju od rzeki przypada Piotrowi. Pastwiska pozostają współne. Wieś Bobin dzielą po połowie, podobnie młyn tamże, który winni naprawiać wspólnie tak, jak i należącą do młyna groblę koło sadzawki Nieciecza. Mała sadzawka pod dworem Stanisława tamże koło ogrodu przypada Piotrowi. Z pozostałych dóbr Stanisławowi przypada cała wieś Słonowice, zaś Piotrowi cała wieś N. oraz wszystkie cz. w Woli [Nagłowskiej] i Nowej Wsi. Podział ma być przestrzegany pod zakładem 1000 grz. (ZK 205 s. 301—2 = Kniaz. 185).

1515 Piotr Rej z N. pożycza od Piotra Pawłowskiego z Pawłowic 50 grz., których zwrot gwarantuje wwiązaniem w całą wieś N. (GK 32 s. 875—6 = Kniaz. 188); 1516 wyrokiem sądu Piotr Rej z N. nie może wzbraniać Małg. Rafałowej Pawłowskiej wwiązania w N. pod zakładem 50 grz. (GK 33 s. 142, 205, 266 = Kniaz. 189—92); 1519 → Łowinia p. 3a; 1522 Piotr Rej dz. Woli [Nagłowskiej] i Nowej Wsi jako pozwany oraz br. Mik. Mocny, Stanisław i Tomasz Świerczkowie z Rakoszyna odesłani do podkomorzego w sprawie granic między ww. wsiami (ZK 267 s. 232 = Kniaz. 216); 1525 → Bobin p. 3; 1526 Piotr Rej z Topoli i N. pożycza 30 grz. od Andrzeja Rzeszowskiego opiekuna i stryja Adama [s. zm. Mik. Rzeszowskiego i Zofii Pawłowskiej, siostry tegoż Reja] (Kniaz. 237); → Jelcza Mała i Wielka, p. 3A.

1528 Zygmunt I wyraża zgodę na zapis oprawy posagu i wiana Anny Rejowej przez męża Mik. Reja [z N. i Szumska] na Brzeźnie, dopóki dobra te nie zostaną przez króla wykupione (Wierzbowski, Kilka nowych dokumentów → p. 7, nr 5; MS 4, 5320); Piotr Rej z N. zastawia za 30 fl. długu Zofii Pawłowskiej dwie role osiadłe w N. (Kniaz. 255); → Bobin p. 3; 1530 Gaweł Miroszowski z Miroszowa zapisuje ż. Elżbiecie [c. Mik. Reja z N. i Szumska] w dożywocie wszystkie swoje dobra, Elżbieta zaś w zamian zapisuje mężowi całą oprawę posagu i wiana (Kniaz. 269); 1531 Zygmunt I poświadcza, że Mik. Rej ongiś dz. N. i Szumska skwitował Jana Łabędzia ze Stręgoborzyc ze spłaty 100 grz. na dobrach Brzegi, które zapisał mu w 1511 [zabezpieczając wykup Brzeźna i Żernik] (Wierzbowski, Kilka nowych dokumentów → p. 7, nr 6; MS 4, 5844); Piotr Rej z N. pozywa [siostrzeńca] Adama Rzeszowskiego z Pawłowic o zwrot 20 grz. długu zm. ojca Mikołaja, którego nie chciał spłacić mimo napomnień zm. stryja Andrzeja Rzeszowskiego; tenże Adam zobowiązuje się zwrócić dług pod rygorem wwiązania w Pawłowice (Kniaz. 273, 275); 1532 Gaweł Miroszowski z Miroszowa przenosi z ksiąg grodzkich krak. do ksiąg nadwornych zapis z 1531 r., wedle którego zapisał ż. Elżbiecie sumę 40 grz., którą otrzymała ona od zm. ojca Mik. Reja z N. i Szumska, na tej cz. Miroszowa, który wolny jest od zapisu oprawy (Kniaz. 288).

1536 Piotr Rej z N. zastawia za 60 fl. Waw. Ślepemu z Deszna opustoszałe role w swojej cz. Nowej Wsi (Kniaz. 313); 1537 tenże Ślepy, odstąpiwszy od swego pow. ksiąs. oświadcza przed sądem ziemskim we Lwowie, że Piotr Rej z N. i Nowej Wsi spłacił mu 60 grz. długu zapisanego na Nowej Wsi i zobowiązuje się pod takimże zakładem wykasować zapis w księgach ksiąs. (Kniaz. 331); 1537 Piotr Rej z N. pożycza od Więc. Słupskiego tenut. cz. Małogoszczy 15 grz. pod zastaw 2 kmieci osiadłych na całych łanach w N. (Kniaz. 329); Waw. Słup z Deszna kwituje Piotra Reja z N. z sumy 60 fl., którą miał zapisaną na wsi Nowa Wieś (Ptašyckij, Nikolaj Rej → p. 7, s. 6); Zygmunt I z powodu podeszłego wieku uwalnia Piotra Reja od wyprawy (Kniaz. 330; MS 4, 18740).

1539—69 Mikołaj Rej, ur. 1505, dz. N., → Bobina, Topoli, Słonowic, cz. w Nowej i Starej Wsi, Woli Nagłowskiej, wsi Żurawno, Kołodziejów, Średnie i Dubowice [w ziemi halickiej, dwie ostatnie do 1536] po ojcu, Ślęcin 1531, Sławice 1541, Ostrów [z. chełmska] 1545, Popkowice, Skorczyce i wójtostwo urzędowskie [pow. urzęd.] 1548, Milejowice [woj. sand.] 1549, Świerczkowo 1550 [pow. pilzn], Pawęzów, opustoszałej wsi Łączki [pow. pilzn.], Błogoszów i Wola Błogoszowska [pow. chęc.], Mała Wieś 1553—4 i 1562, Szumsko, Ceber i Przyborowice [pow. sand.] 1567—8, Tworów [pow. chęc.] 1554, założyciel miast Oksa na gruntach Tworowa 1554 i Rejowiec 1539—47 [ziemia chełmska], tenut. wsi Temerowce [ziemia halic.] 1546, → Dziemierzyce, Dziewięcioły i sołectwa w Obrażejowicach od 1552, po żonie dz. wsi Kobyle (założył na jej gruntach wieś Sawczyn na pr. wołoskim 1542), Wola Kobylska, Rubie, Wereszcze, połowa Siennicy Różanej, cz. wsi Hańsko, Kulczyn, Kołacze oraz tenut. wsi Stajne i Plisków [wszystkie w ziemi chełmskiej], s. Stan. Reja, ż. Zofia c. Jana Kościenia z Wywły i Sędziszowa, dzieci Mikołaj, Krzysztof, Andrzej, Anna c. Marcina Uhrowieckiego łowczego chełmskiego, Bogumiła ż. Waw. Piotrowskiego z Zahrynia [Ruś], Elżbieta, Barbara (Kniaz., passim; MS 4, 6091, 7400, 7560, 15964, 16596, 20174, 22242, 22805—6, 22829; Ptašyckij, Nikolaj Rej → p. 7; Wierzbowski, Kilka nowych dokumentów → p. 7; Zdanek, Nagłowice → 7, s. 104—25; Ptašyckij, Nikolaj Rej → p. 7, s. 11—22; Red., Rey Mikołaj z Nagłowic, PSB 31, s. 196—203).

1538 Jan Gruszczyński z Pawęzowa zastawia za 140 fl. Mik. Rejowi 5 ł. w Ślęcinie w pow. ksiąs. (Wierzbowski, Kilka nowych dokumentów → p. 7, s. 8—9 nr 9); 1539 Mik. Rej z N., dz. Rejowca, pozywa Adama Pilchowskiego bpa chełmskiego o bezprawne wyrobienie ról na gruntach z obu stron wsi Siedliska, należącej do m. Pawłowa, które to pola należą do wsi Stajne pozostającej w tenucie Reja (Kniaz. 346); 1540 Zygmunt I zezwala Zofii c. Jana Kościenia z Sędziszowa ż. Mik. Reja połączyć sumy zapisane na dobrach Stajanie i Pliszków i przepisać je na Mik. Reja, jego samego zaś i s. Krzysztofa król zachowuje w posiadaniu tych dóbr dożywotnio (MS 4, 20174); 1541 Anna wd. po Stan. Odrowążu z Jarosławia [ziemia san.] wwdzie ruskim, za zgodą opiekunów Jana Tarnowskiego kaszt. krak. i Jana z Tęczyna wwdy sand. zapisuje w dożywocie Mik. Rejowi z N. dwór w Krakowie między domami Ostrorogów i arcybiskupów gnieźn. [przy ul. Grodzkiej] i pod zakładem 200 fl. zobowiązuje się zachować go w posiadaniu tego dworu. Jeśli Rej własnym sumptem wyremontuje ten dwór, to po jego śmierci Anna lub jej sukcesorzy, aby odzyskać dwór, wypłacą spadkobiercom Reja 200 fl. (Kniaz. 366); 1544 Hier. Szafraniec z Pieskowej Skały star. chęc., swemu najdroższemu przyjacielowi Mik. Rejowi z N., wiedziony miłością do tegoż Mikołaja, nie sprzedaje, lecz darowuje łąki zw. Kozłowskie nad rz. Nidą między wsiami Kanice i Rębiechowa [pow. chęc.] (Kniaz. 386).

1545 Jan Koścień z Sieńska zastawia za 1800 fl. pol. Mik. Rejowi z N. wieś Sieńsko w pow. ksiąs.; tenże Koścień oraz Rej w imieniu ż. Zofii c. tegoż Kościenia za pośrednictwem arbitrów zawierają ugodę w sprawie wzajemnych krzywd, szkód i pozwów, i zobowiązuje się wszystkie je anulować pod zakładem 1000 fl. pol.; tenże Rej zobowiązuje się doprowadzić w ciągu roku ż. Zofię do akt krasnostawskich w celu zrzeczenia się przez nią praw do dóbr ojczystych i macierzystych; tenże Rej zastawia za 800 fl. ż. Zofii wieś Topola; Rej zastawioną sobie przez Kościenia wieś Sieńsko wydzierżawia temuż Kościeniowo dożywotnio w przypadku, gdyby nie mógł on wykupić zastawu (Kniaz. 391—7); Stan. Tęczyński s. Jana wwdy sand. i star. lub. ceduje Mik. Rejowi z N. dobra Ostrów w ziemi chełmskiej, które ma z zapisu zm. Hier. Smoka (Kniaz. 407; MS 4, 7400); 1546—7 ww. Koścień z Wywły pozywa Mik. Reja z Topoli i N. przed sąd grodzki krak. o zakład 1800 fl., gdyż nie doprowadził ż. Zofii do akt krasnostawskich; woźny zeznał, że złożył pozew u kmiecia Bartnika w N.; tenże Rej uwolniony od pozwów Kościenia, gdyż okazał akt zrzeczenia się przez żonę praw do ojcowizny i macierzyzny (Kniaz. 421—3, 430, 433).

1546 Zygmunt August darowuje Mik. Rejowi wieszczowi polskiemu alias rymarzowi [tj. poecie] wieś Temerowce nad rz. Czew w pow. halickim [Ruś] (MS 4, 22242); 1547 Samarytan Wroniński ze Zdanowic pozywa Mik. Reja z N. o rozsądzenie sprawy Pawła Mroza kmiecia tegoż Wronińskiego z poddanymi Reja „de Slasno” i Woli [Nagłowskiej] oraz z Jakubem Domaradzkim faktorem w N. (Kniaz. 435); opat jędrz. z Mik. Rejem z N. procesują się o okupację dziedziny Cierno (Kniaz. 438).

1548 Paweł Bystram stolnik lub., dz. Popkowic [pow. urzęd.], zapisuje w aktach sądu bełzkiego Mik. Rejowi z N. wszystkie swoje dobra [Popkowice i Skorczyce w pow. urzęd., wójtostwo w Urzędowie] z wyjątkiem wsi Słupie [pow. urzęd.] k. Czaśników [woj. bełzkie] po swej śmierci. Bystram zobowiązuje się wnieść zapis do akt ziemskich lub. lub urzędowskich. Zofia z Mirowa ż. tegoż Bystrama za zgodą krewnych z linii ojczystej, tj. swych br. Andrzeja i Marcina Sienieńskich, wyraża zgodę na ten zapis; tenże Rej dz. ww. dóbr zastawia dożywotnio za 1800 fl. pol. Zofii z Mirowa wieś Skorczyce i Popkowice, z tym warunkiem, że jeśli jej mąż Bystram umrze, a ona wyjdzie ponownie za mąż, Rej wykupi od niej tę wieś; Rej daje w dożywocie temuż Bystramowi ww. dobra. Rej zobowiązuje się przenieść powyższe zapisy z ksiąg bełzkich do ksiąg ziemskich lub. lub urzędowskich pod zakładem 10000 fl.; Rej oświadcza, że gdyby umarł przed Bystramem, ustanawia go pełnomocnikiem, opiekunem i zarządcą dóbr swych dzieci. Bez jego zgody spadkobiercy Reja nie będą mogli sprzedać niczego z tych dóbr ani dokonywać zapisów. Jeśli Bystram będzie miał potomstwo z nową żoną, albo ew. jako wdowiec pojmie kolejną, wówczas Rej pod zakładem 10000 fl. winien umorzyć donację Bystrama (Kniaz. 448, 450—3).

1549—52 Jan Smolik z Bobina [i Wolwanowic] pozywa Mik. Reja [z N.] i jego kmieci z Bobina o to, że pobudowali domy (cameras) na nawsiu w Bobinie i je ogrodzili, następnie bez podkomorzego i bez wezwania strony zainteresowanej wznieśli ok. 60 kopców granicznych rozdzielających dobra Smolika i Reja w Bobinie oraz Bobin i Wolwanowice; Rej pozywa tegoż Smolika o niezbudowanie wspólnego młyna w dawnym miejscu [w Bobinie] na rz. Szreniawie, zbudowanie jazu na wspólnym brzegu tejże rzeki i zalewanie łąk, przyoranie dwóch zagonów folw., wykoszenie łąk zw. Sodnik (Sodnyk) i Wielka Łąka [dziś łąka o tej nazwie w Bobinie — UN 13 s. 33], wycięcie cz. gaju, spasienie końmi łąki zw. Glojowe (Wlogowy, Gloiowie cmethonalis); woźny sądowy zeznał, że faktor Reja nie dopuścił do wiązania Smolika w sumie 600 fl. w cz. Bobina należącą do Reja; Smolik kwituje Reja ze spłaty ww. sumy; po śmierci Jana Smolika Rej pozywa w ww. sprawach jego s. Kaspra (Kniaz. 470, 475, 478—9, 482, 489, 491—3, 495—6, 504, 534, 561); 1550 sąd uwalnia Stan. Zakrzowskiego z Warzyna od pozwu Mik. Reja z N. o 6 grz. za staw Pogorzelec zakupiony dla upustu wody i o 8 półachteli piwa (pul achtelow) po 8 gr (Kniaz. 499); Mik. Rej z N. kwituje Jana Kościenia z Wywły ze spłaty 1800 fl. długu na wsi Sieńsko (Kniaz. 514); Mik. Świerczkowski daje Mik. Rejowi wieś Świerczków w pow. pilzn. (Kniaz. 515); 1551 Zygmunt August na prośbę Mik. Reja z N. zatwierdza zapis przez zm. Pawła Bystrama z Radlina stolnika lub. wszystkich jego dóbr, tj. Popkowice, Skorczyce i wójtostwo w Urzędowie (Kniaz. 519); Mik. Rej z N. jako pełnomocnik ż. Zofii dz. Boryszowic [par. Sędziszów] i innych spadkobierców zm. Andrzeja Jasieńskiego, zastawia za 100 grz. Wojc. Bukowskiemu wieś Boryszowice, zabezpieczając żonie dożywocie na tej wsi (Kniaz. 521); 1552 Jerzy Szaszowski z Buszkowa zastawia za 400 fl. Mik. Rejowi z N. wsie Zakrzew i Zalesie w pow. chęc. (Kniaz. 567); → Dziewięcioły p. 3.

1553 Zygmunt August poświadcza, że Mik. Rej zapisał Walentemu Gruszczyńskiemu 400 fl. na całej cz. w Bobinie; tenże król poświadcza, że ww. Gruszczyński z Pawęzowa [pow. chęc.] dał Mik. Rejowi z N. wszystkie swe wsie, tj. obydwa Pawęzowy, Błogoszów i opustoszałe Łączki [pow. chęc.] (Kniaz. 577, 579); tenże król poświadcza, że tenże Rej z N. i Glanowa zapisał br. Stan. i Maciejowi Gruszczyńskim 767 fl. na całej wsi Glanów w pow. prosz. i daje im wiązanie; ciż bracia cedują obydwa Pawęzowy i Łączki temuż Rejowi, ten zaś ma je wykupić z rąk Mik. Krasowskiego z Porąbki, Feliksa Oleśnickiego i panny Anny Wojciechówny Radoszownickiej; Mik. Krasowski z Porąbki daje Rejowi wwiązanie w obydwa Pawęzowy, Błogoszów, Łączki, Małą Wieś i Wolę Błogoszewską (Kniaz. 580—1, 584—5); → Dziewięcioły p. 3; 1554 Mik. Rej z N. dz. Woli [Nagłowskiej] i Nowej Wsi zastawia te wsie za 500 fl. Stan. Turskiemu (Kniaz. 618); tenże Rej dz. N., Tworowa i Pawęzowa lokuje na gruncie wsi Tworowa m. Oksa. Wolnizna 16 lat; Zygmunt August nadaje nowo lokowanemu miastu pr. niem., 2 jarmarki w roku oraz targi tygodniowe we środy (Kniaz. 620—1).

1556 Wojciech opat jędrz. jako dz. Zdanowic pozywa Mik. Reja z N. o to, że nie rozsądził sprawy swego faktora w N. Stan. Turskiego, który przemocą zajął groblę stawu zw. Wronin w Zdanowicach wówczas, gdy opat spuszczał wodę z tego stawu w celu wyłowienia ryb, zabrał siłą rybakowi Maniarze liczne sieci zw. drgubica albo drugbica (retia alias drgubicza — sieć trójwarstwowa z większymi okami w częściach bocznych), dwa więcierze (duo pransoria alias vieczierze), 2 saki (duos dersas alias dwa saki), parę butów i płaszcz rybacki, siekierę i kosę (falcem alias kossę), którymi koszono w wodzie [tj. w stawie] trawę, samego zaś Maniarę spętał łańcuchami i kajdanami i uwięził we dworze w N. Szkoda opata z tytułu niewyłowionych ryb, zaboru rzeczy i uwięzienia rybaka wynosi 40 grz. (Kniaz. 624); Mik. Rej z N. tytułem darowizny daje Stan. Tworowskiemu całe cz. dziedz. w Starej Wsi z łąką zw. Kozłowska nad rz. Nidą w pow. ksiąs., zaś Jakubowi Tworowskiemu cz. w Woli [Nagłowskiej]; tenże Tworowski z Tworowa tytułem darowizny daje temuż Rejowi całe cz. dziedz. w Tworowie (Kniaz. 628—30); Mik. Rej pożycza od Stan. Płazy z Mstyczowa 84 fl. i zobowiązuje się je zwrócić pod rygorem wwiązania w N.; tenże Płaza ustępuje Rejowi swe prawa do dóbr w Chyczy Małej (Kniaz. 632—3); Kasper Smolik z Wolwanowic pozywa Mik. Reja z N. i Bobina o to, że nie przeniósł z ksiąg nowokorczyńskich do ziemskich prosz. zapisu 2500 fl. na Bobinie dla tegoż Kaspra (Kniaz. 640); Walenty Gruszczyński kwituje tegoż Reja ze spłaty 400 fl. zapisanych na Bobinie (Kniaz. 642).

1557 Krzysztof Spinek oskarża Mik. Reja z N. o potrójny zakład 2000 grz. z powodu niedopuszczenia do wwiązania w N. (Kniaz. 648); tenże Rej zastawia za 2500 fl. Kasprowi Smolikowi z Wolwanowic swoją cz. w Bobinie (Kniaz. 654); 1557—8 Wojciech opat jędrz. pozywa Mik. Reja z N. o kradzież w Ciernie we wsi i we dworze 100 sztuk bydła rogatego i licznych sztuk nierogacizny i przepędzenie ich do obory we dworze w N. (Kniaz. 662); tenże Rej pożycza od Jana Kuli z Książa Małego 800 fl. i zobowiązuje się je zwrócić pod rygorem wwiązania do Dziewięciołów (Kniaz. 663); tenże Rej daje w dożywocie Jakubowi Tworowskiemu łąki w N., które mają w posiadaniu kmiecie ze wsi Wola [Nagłowska]; tenże Tworowski daje Rejowi tutułem darowizny cz. dziedz. w Tworowie (Kniaz. 665—6); 1558 Kat. Kulina wd. po Janie Kuli z Książa Małego w imieniu swoim i synów składa protest przeciwko Mik. Rejowi z N. i Dziewięciołów, gdyż była gotowa odebrać od niego 600 fl., lecz ich nie otrzymała (Kniaz. 679—80).

1562 Jan Gruszczyński daje Mik. Rejowi wwiązanie w swoje cz. we wsiach Pawęzów, Błogoszów i Łączki w pow. chęc. (Kniaz. 706); 1562—3 Mik. Rej z N. i Bobina daje Kasprowi Smolikowi z Wolwanowic całe cz. w Bobinie (Kniaz. 705, 709); 1563 Mik. Rej z N. kwituje Jana Kościenia s. zm. Jana Kościenia z Wywły i jego młodszego br. Adama ze spłaty 500 fl. długu jako cz. sumy 1500 fl. zapisanych na Wywle i cz. Sprowy; ciż Kościeniowie protestują, gdyż gotowi byli wypłacić pozostałe 1000 fl. długu, lecz Rej się nie stawił (Kniaz. 712, 716—7); 1564 Zygmunt Szaszowski z Buszkowa gwarantuje swymi dobrami ww. Kościeniom, że w ciągu roku Mik. Rej stawi ż. Zofię do ksiąg lub., gdzie zezna ona, iż spłacili jej ww. sumę zgodnie z zapisem w aktach sejmu piotrkowskiego [1563] (Kniaz. 718); → Dziewięcioły p. 3.

1566 Jan Lasochowski z Lasochowa w pow. chęc. pożycza od Mik. Reja z N. 600 fl. i zobowiazuje się zwrócić tę sumę pod rygorem wwiązania w Lasochów (Kniaz. 736); 1567—8 Krzysztof Włodek z Piekar daje Mik. Rejowi z N. wsie Ceber, Szumsko i cz. w Przyborowicach w pow. sand. z tym warunkiem, że Rej wykupi je z zastawu za własne pieniądze od Stan. Koniecpolskiego star. wiel.; tenże Rej będąc winnym ww. Włodkowi 3200 fl., zobowiązuje się złożyć te pieniadze w grodzie krak. w określonym terminie, inaczej będzie musiał dać mu wwiązanie w Słonowice; Włodek kwituje Reja ze spłaty długu (Kniaz. 758—9, 761, 772 — wpis do ksiąg ziemskich w 1568); 1568—9 sąd grodzki krak. wyrokuje, że ww. Włodek jako zachodźca winien uwolnić ww. dobra Mik. Reja, które mu darował, od pozwów i obciążeń innych wymienionych osób na 5000 fl. (Kniaz. 765, 770, 779—80, 783).

1569 Zygmunt August nakazuje spadkobiercom zm. Mik. Reja, aby dopuścili Jana Łąckiego pokojowca król. i Stan. Palczowskiego do wwiązania w dobra król. Dziewięcioły, pozostające dotąd w tenucie zmarłego (Kniaz. 784); Zofia c. zm. Jana Kościenia i wd. po Mik. Reju z N. daje swym synom Mikołajowi, Krzysztofowi i Andrzejowi Rejom dobra jej macierzyste, tj. m. Rogowiec i wsie doń przynależne Kobyle, Rubie, Wereszcze i cz. Sienicy w woj. ruskim w pow. chełmskim; ciż br. niepodzieleni Rejowie synowie Mik. Reja z N. zobowiązują się po śmierci matki wypłacić siostrom rodzonym Annie ż. Marcina Uhrowieckiego z Hurowska łowczego chełmskiego, Dorocie ż. Hrehora Czaplica z Horynia w ziemi wołyńskiej, Bogumile ż. Waw. Piotrowskiego z Zahrynia oraz pannom Elżbiecie i Barbarze po 1000 fl. i złożyć je w sądzie ziemskim chełmskim, a w przypadku niewywiązania się z tego, dadzą wwiązanie we wsie Ostrów i Hańsko w pow. chełmskim (Kniaz. 786—7).

3B. Własn. kl. jędrz. 1263, 1473, 1479 → wyżej p. 3A.

-b. 1388 Święszek włodarz → p. 3A; 1433 dwóch kmieci płaci po 1 grz. czynszu → p. 3A; 1436 Jan Krupa z Wygnanowa jako pozywający nie stawił się przeciwko Mikołajowi włodarzowi z N. o 5 grz. (ZK 197 s. 562); 1473 Mik. Konopka kmieć → p. 3A: 1474 Andrzej Filip kmieć → p. 3A; 1480 kmieć → p. 3A; 1546 kmieć Bartnik → p. 3A; 1547 Jakub Domaradzki faktor Mik. Reja w N. → p. 3A; 1556 Stan. Turski faktor Mik. Reja w N. → p. 3A.

-c. Areał i pobór, dwór. 1456 wieś N. skazana na karę XIV z powodu nieuiszczenia poboru 2 gr (GK 13 s. 111); 1478 wieś N. skazana na karę XIV z powodu nieuiszczenia poboru 8 gr (GK 20 s. 820); 1480 wieś N. skazana na karę król. XIV z powodu odbicia ciążenia za nieuiszczenie wiardunkowego (GK 20 s. 148); 1489 pobór z 6½ ł. (RP k. 133v); 1490—1501, 1514 brak danych o poborze (ŹD s. 435; RP k. 5, 34v, 69, 107, 159, 174, 189, 203v, 223v, 243, 271v, 723v); 1491 wieś N. skazana na karę XIV z powodu nieuiszczenia wiardunkowego (GK 23 s. 728); 1502—3, 1505—6 N. płacą pobór do Lelowa (tj. należą do pow. skarbowego lel.) (RP k. 296v, 300, 307v, 313); 1508—13 pobór z 4½ ł. (RP k. 359, 381, 562, 588v, 615, 646); 1515 pobór z 6½ ł. (RP k. 701v, 748 — na tej karcie brak wpisu); 1530 pobór z 3½ ł., karczmy, młyna dorocznego o 1 kole (RP k. 56); 1564 pobór z 6½ ł. (LK 2 s. 93); 1565 pobór wg starych kwitów z 3 ł., obecnie z 7 ł., 2 karczem dorocznych, młyna dorocznego o 1 kole, 1 piły dorocznej, 5 komorników i 3 rzemieślników (RP s. 227—8); 1581 7½ ł. kmiec., 4 zagrodników bez roli, 1 komornik z bydłem, 4 bez bydła, 4 rzemieślników, karczma (ŹD s. 71).

1556, 1557—8 dwór → p. 3A.

5. 1325—7 par. oszacowana na 2½ grz. (MV 1 s. 132, 204); 1351, 1354—5 dzies. pap. z N. od 2½ grz. (MV 2 s. 333, 394, 410); 1328 świętop. 4 sk. (MV 1 s. 301); 1335—7, 1342, 1346—53, 1355—8, 1373—4 świętop. 5½ sk. (MV 1 s. 374; 9 s. 6 — tu 5 sk., 26).

1470—80 dzies. z folw. szlach. w Szczekarzowie dla plebana w N. (DLb. 1 s. 251); 1513 par. N. oszac. na 2½ grz.; pleban płaci 1 fl. (AKapKrak., Reg. C. 1: Liber retaxationum, s. 101); 1527 par. N. oszac. na 2½ grz., pleban płaci 1 fl. i 8 gr a klecha 2 gr (AKapKrak., Reg. C. 2: Liber retaxationum, k. 114v); 1529 dzies. dla pleb. z całej wsi N. 7 grz., z ról folw. w Zdanowicach 1 grz., z 2 ł. w Mierzawie 30 gr, kolędne 7 gr, dzies. w konopiach 8 gr; dzies. z Mierzawy w wysok. 2 grz. pobiera pleb. w N. naprzemian z opatem jędrz. (LR s. 118, 251); 1598 kościół drewniany; par. w N. zniesiona przed 50 laty przez kacerza Mik. Reja (WR s. 336).

1325—7 Ciechosław pleb. w N. (MV 1 s. 132, 204); 1385—6, 1394 Więcesław kapelan w N. (SP 8, 3726; ZK 1a s. 150; 1c s. 103); 1398 kapelan Maczek pleb. w N. (ZK 2a s. 203); 1494 Wojciech pleb. w N. (OK 18 s. 297, 310); 1513—29 Jan pleb. w N. (LR s. 118; AKapKrak., Reg. C. 1: Liber retaxationum, s. 101; Reg. C. 2: Liber retaxationum, k. 114v); 1527 klecha (nauczyciel); 1534 Franciszek pleb. → Lelów p. 3f; 1539 wikary i minister kościoła (E. Wiśniowski, Materiały do stanu liczebnego duchowieństwa i służby kościelnej w diecezji krakowskiej w pierwszej połowie XVI w., ABMK 18, 1969, s. 240—1).

6. 1410 Jan Rej z N. h. Oksza brał udział w bitwie pod Koronowem (DHn. 10—1 s. 158); 1440 Jan s. Jana z N. stud. Uniw. Krak.; 1449 Andrzej s. Jana Reja z N. (Metryka UK 40e/057, 49h/165).

Rejowie niezid.: 1502—4 Rej pokojowiec kard. Fryderyka Jag. (Wierzbowski, Kilka nowych dokumentów → p. 7, nr 2; MS 3, 481, 1826); 1511 Adam Rej pokojowiec król.; 1552 tenże ongiś pokojowiec (Kniaz. 178, 213; GK 31 s. 193 — występuje jego pleban w Górach, on sam nazwany „impossesionatus”, może tożsamy z pokojowcem kard. Fryderyka)

7. S. Ptašyckij, Nikolaj Rej pol’skij pisatel’ XVI v. Neskol’lko novych dannych dlja jego biografii, S. Petersburg 1883; A. Trzecieski, Żywot i sprawy poczciwego szlachcica polskiego Mikołaja Reja z Nagłowic, W. 1827; T. Wierzbowski, Kilka nowych dokumentów do biografii Mikołaja Reja i jego rodziny, w: Z wieku Mikołaja Reja. Księga jubileuszowa 1505—1905, cz. 2, W. 1905 s. 3—13; M. Zdanek, Nagłowice i okoliczne wsie w średniowieczu, w: M. Piszczek, K. Ślusarek, M. Zdanek, Dzieje Nagłowic, Jędrzejów 2006 s. 73—156.

Uw. W aktach sądu nadwornego pod datą 1512 (SP 6, 65) znajduje się wpis dotyczący sporu Jana Budziszowskiego z Janem Feliksem z Oleśnicy o dobra „Naglowycze” z trzema karczmami i młynem, który toczył się uprzednio między wspomnianymi stronami przed sądem nowokorczyńskim, i dotyczył wyzucia ww. Budziszowskiego z dóbr „Mlogoczicze”, czyli wsi Młogolice, dziś noszącej nazwę Cło. Z tego wynika, że pisarz popełnił błąd, a wpis nie dotyczy N.