1249 kop. 1646 Rokitnica, 1257 or. Rokitnicia, nieznana osada, leżała być może w sąsiedztwie Kluczewa i Sączkowa; Kluczewo 6 km na NE, Sączkowo 4 km na E od Przemętu.

[Pow. kośc.]

3. Własn. rycerska, następnie opactwa cyst. w Obrze, potem monarsza.

1249 ks. Przemysł I zaświadcza, że Stronisława wd. po komesie Andrzeju, matka Wojciecha, nadała klasztorowi cyst. w Obrze swą wieś R., którą otrzymała w posagu od swego ojca Wilka; w chwili konwersji¹Conversio predicte comitisse ad ordinem, co zdaje się właściwie oznaczać złożenie profesji zakonnej (por. Słownik łaciny średniowiecznej w Polsce, t. 2, kol. 1280, gdzie zacytowano ten właśnie przykład). Może więc Stronisława zamieszkała jako zakonnica przy klasztorze w Obrze. Może jednak cytowany zwrot ma tu inne znaczenie (powzdanie dóbr na rzecz klasztoru?) Stronisławy powstał jednak komes Baran i zgłosił roszczenia do wspomn. wsi; nie zjawił się wszakże w wyznaczonym dniu przed sądem książęcym; książę przysądził więc R. klasztorowi; książę uwalnia też R. od stróży, [budowy] grodów, powozu i przewodu (Wp. 1 nr 278); 1257 ks. Przemysł I zatwierdza posiadłości klasztoru w Obrze; wspomn. m. in., że książę dał klasztorowi Babimost i Potopisko, a w zamian otrzymał R. (Wp. 1 nr 347; Wp. 4, 37) [wątpliwości względem autentyczności obydwu dok., podnoszone przez Krasonia s. 4-42, 61-84 i Bielińską 261, rozprasza przekonywująco Sik.Kryt., 166-169].

Uwaga: K 3, 138, łączył z R. wzmiankę o Rokietnicy w rozgraniczeniu Kluczewa i Sączkowa (wg zaginionego rękopisu A. Ptaszyńskiego). K 5, 244-245, K 8, 101 dorzucił dalsze argumenty na rzecz lokalizacji R. w tej okolicy: w pobliżu leży Wilkowo Polskie, a w sąsiedztwie mieli potem dobra Junosze, do których miałby należeć komes Baran.