1424 Walczcow (CEV nr 1165), 1436 obl. 1630 Felsko (GG 135, 502v), 1505 Vilczkowo (MS 3 nr 2322), [1514-27] fals. datowany na 1251! lacus Poltzkoumensis!, Foltzkouerseehe (Syska 160), 1564 Foltzköff (Wrede 112), 1564/65 Welskow, Wielczkow (LWK 1 s. 179, 185), 1944 Völzkow-See, jezioro ok. 7,5 km na ESE od Czaplinka.

[Pow. wał.]

1424 relacja krzyżacka o rokowaniach granicznych z Polską; strona pol. uważa, że granicę stanowić winna rz. Drawa, od m. Falkenburg [dziś Złocieniec] idąc w górę do końca jez. (stagnum sive lacus) W. i dalej do jez. Krosino, granicami dwóch wsi Worowo [Worowo Stare i Worowo Nowe] aż do środka Drawskiego Lasu i do granic z księstwem słupskim (CEV nr 1165); 1441 (fals. w obl. z 1630, →Wielkopolska, przyp. 5) opis granicy Królestwa Pol. i Marchii Brand. według ugody zawartej przez króla Władysława Jag. i wielkiego mistrza krzyżackiego: granica biegnie m.in. rzeką Drawą do jez. Krosino i dalej aż do końca jez. F. (GG 135, 502v; WG 25, 151v); 1505 król Aleksander zezwala swym dworzanom Jakubowi Boboleckiemu i Janowi Brzozowcowi z Pogorzałego Stawu [w woj. lubelskim] na wykupienie nal. do starostw wałeckiego i drahimskiego dóbr król. Bolegorzyn, Klaushagen [dziś Kluczewo], Vfstethe [niezident.], Clensko [dziś Stare Kaleńsko, leżało w Nowej Marchii], Nowy Dwór, Turze Błoto, [jez.] Prosino i [jez.] V. z rąk Kerstena Borcke z Falkenburga (MS 3 nr 2322); [1514-27] (fals. datowany na 1251!) granica Nowej Marchii z Polską biegnie rz. Drawą do jez. P.; po jego lewej stronie odchodzi następnie strugą Barten, która przepływa przez Heinrichsdorf [dziś Siemczyno] (Wp. 1 nr 297; Syska 160); 1564 granica między Polską a dobrami Falkenburg w Nowej Marchii biegnie od Nowego Dworu rz. Drawą do [jez.] F., które w całości nal. do dóbr Falkenburg i dalej wzdłuż strugi →Barten do granicy wsi Dittersdorf [1944 Dietrichsdorf, dziś Bobrowo] w Nowej Marchii i Heinrichsdorf w Polsce (Wrede 112); 1564/65 wśród jezior należących do stwa drahimskiego wymienione m.in. jez. W. k. wsi Heinrchsdorf; ma 30 toni niewodowych., użytkuje je margrabia brand. jako pan dóbr Falkenburg; w czasach, gdy Falkenburg nal. do rodziny Borck, jez. W. należało do Polski; kiedy margrabia skonfiskował ich dobra, zabrał im też to, co mieli w Koronie (LWK 1 s. 179, 185).